டாய் மக்கள்
டாய் மக்கள் (Dai people) என்பவர்கள் சீனாவின் டாய் தன்னாட்சி மாகாணம் மற்றும் யுனான் மாகாணத்தில் வாழும் பல டாய் மொழி பேசும் இனக்குழுக்கள் ஆகும். இவர்கள் சீன மக்கள் குடியரசால் அதிகாரப்பூர்வமாக அங்கீகரிக்கப்பட்ட இனக்குழுக்களில் ஒன்றாவர். அண்டை நாடுகளான லாவோஸ், வியட்நாம், தாய்லாந்து மற்றும் மியான்மரில் உள்ள ஒத்த இனக்குழுக்களுக்கும் இந்த வார்த்தை பொருந்தும்.
மொழிகள் தொகு
சீனாவில் டாய் என வகைப்படுத்தப்பட்ட மக்கள் தென்மேற்கு டாய் மொழிகளைப் பேசுகிறார்கள்.[1]
வரலாறு தொகு
கிமு 109 இல், ஆன் அரசமரபு தென்மேற்கில் யிஜோ மாகாணத்தை நிறுவியது (இன்றைய யுனான், சிச்சுவான் மற்றும் குய்சோவின் பகுதிகள்). பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டில், டாய் மக்கள் (இந்த காலத்தில் டாய்-லூ அல்லது தை-லூ என்று அழைக்கப்பட்டனர்) சிப்சோங் பன்னாவில் (நவீன சிச்சுவான்) சிங்காங் இராச்சியத்தை நிறுவினர். இந்த இராச்சியத்தின் தலைநகராக சிங்காங் இருந்தது. உள்ளூர் பதிவுகளின்படி இராச்சியத்தின் மக்கள் தொகை ஒரு மில்லியனுக்கும் அதிகமாக இருந்தது மற்றும் டாய் மக்கள் தங்கள் இறையாண்மையாக அரசமரபால் அங்கீகரிக்கப்பட்டனர். இவர்கள் பெரும் அரசியல் மற்றும் பொருளாதார சக்தியைக் கொண்டிருந்தனர் மற்றும் பெரும்பாலான நிலம் மற்றும் உள்ளூர் நீர் அமைப்பைக் கட்டுப்படுத்தினர்.[2]
யுவான் வம்சத்தின் போது, டாய் மக்கள் யுனானுக்கு அடிபணிந்தனர் (பிறகு மங்கோலியர்களால் கைப்பற்றப்பட்டது). பிராந்தியத்தின் வெவ்வேறு சிறுபான்மை குழுக்களுக்கு பரம்பரைத் தலைவர்கள் அதிகாரிகளால் நியமிக்கப்பட்டனர். இந்த முறை மிங் வம்சத்தின் கீழ் தொடர்ந்தது மற்றும் இந்த காலகட்டத்தில் நிலப்பிரபுத்துவ முறைகள் இந்த தலைவர்கள் சொந்த இராணுவம், சிறைச்சாலைகள் மற்றும் நீதிமன்றங்களுடன் அரசியல் அதிகாரத்தை நிறுவ அனுமதித்தன. இருப்பினும் சில டாய் சமூகங்கள் மற்ற குழுக்களிடமிருந்து கணிசமாக வேறுபட்டன. அவை வர்க்கம், அரசியல் கட்டமைப்புகள் மற்றும் நில உடைமை ஆகியவற்றில் பண்டைய சொந்த அம்சங்களைக் பின்பற்றினர். மிங் வம்சத்தின் போது, எட்டு டாய் துசி (தலைவர்கள்) தங்கள் சொந்த பொருளாதார மற்றும் அரசியல் அதிகாரத்துடன் பிராந்தியத்தை கட்டுப்படுத்தினர்.[2] குறைந்தபட்சம் ஏழாம் நூற்றாண்டிலிருந்தே யுனானில் பௌத்தம் இருந்தபோதிலும், பின்னர் பதினைந்தாம் மற்றும் பதினாறாம் நூற்றாண்டுகளில் டாய் மக்கள் தேரவாத பௌத்தத்திற்கு மாறினார்.[3][4]
குயிங் வம்சம் யுவான் மற்றும் மிங் அமைப்பை சில வேறுபாடுகளுடன் அப்படியே வைத்திருந்தது. டாய் தலைவர்கள் குயிங் பிராந்தியத்தில் அதிக பொருளாதார சக்தியைக் கொண்டிருந்தார் மற்றும் நேரடி மேற்பார்வை மற்றும் கட்டுப்பாட்டிற்காக வழக்கமாக அதிகாரிகளை அனுப்பினார். இந்த அமைப்பு 1953 இல் சீன அரசாங்கத்தால் முழுமையாக மாற்றப்பட்டது மற்றும் 1953 சிங்காங் இராச்சியத்திலிருந்து நடைமுறையில் இருந்த பண்டைய ஆளும் குடும்பத்தின் ஆட்சி முடிவுக்கு வந்தது.[2]
திருவிழா தொகு
டாய் மக்களின் பண்டிகைகள் பெரும்பாலும் மத நடவடிக்கைகளுடன் தொடர்புடையவை. முக்கிய திருவிழாக்களில் கதவு அடைப்பு திருவிழா, கதவு திறப்பு விழா மற்றும் தண்ணீர் தெறிக்கும் திருவிழா ஆகியவை அடங்கும்.
கதவு அடைப்பு திருவிழா டாய் நாட்காட்டியில் செப்டம்பர் 15 அன்று (கிரிகோரியன் நாட்காட்டியில் சூலை நடுப்பகுதியில்) நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது. கதவு திறப்பு விழா, டாய் நாட்காட்டியில் டிசம்பர் 15 அன்று (கிரிகோரியன் நாட்காட்டியில் அக்டோபர் நடுப்பகுதியில்) நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது. இரண்டு திருவிழாக்களிலும் ஒரே நாளில் மக்கள் அனைவரும் புத்த சடங்கு நிகழ்ச்சிகளை நடத்துவார்கள். மக்கள் புத்தருக்கு உணவுகள், பூக்கள் மற்றும் நாணயங்களை வழங்குவார்கள். மூடும் கதவு திருவிழாவிற்கும் திறப்பு விழாவிற்கும் இடையே உள்ள மூன்று மாதங்கள் ஆண்டின் "நெருக்கமான" நேரமாகும், இது மத வழிபாடு செய்ய உகந்த நேரமாக கருதப்படுகிறது. தண்ணீர் தெறிக்கும் திருவிழா என்பது டாய் மக்களின் பாரம்பரிய திருவிழா ஆகும். திருவிழாவையொட்டி அதிகாலையில் கிராம மக்கள் புத்தர் சிலையை சுத்தம் செய்ய கோவிலுக்கு செல்வர். புத்த கோவிலின் விழா முடிந்ததும், இளைஞர்கள் மற்றும் பெண்கள் ஒருவருக்கொருவர் தண்ணீரை ஊற்றுகிறார்கள்.
கலாச்சாரம் தொகு
டாய் மக்கள் பெரும்பாலும் தேரவாத பௌத்தர்கள். டாய் பௌத்தம் பல பண்டைய பௌத்த நம்பிக்கைகள் மற்றும் நடைமுறைகளை பின்பற்றுகிறது.[3] மிக சமீப காலம் வரை, ஒவ்வொரு டாய் கிராமத்திலும் குறைந்தது ஒரு புத்த கோவிலாவது இருந்தது, பெரிய கிராமங்களில் இரண்டு முதல் ஐந்து கோவில்கள் இருந்தன. சீன கலாச்சாரப் புரட்சியின் போது அவர்களின் பல புத்த கோவில்கள் அழிக்கப்பட்டன.[3] பெற்றோர்கள் பொதுவாக தங்கள் மகன்களை (7 முதல் 18 வயது வரை) புத்த மடாலயங்களுக்கு புதியவர்களாக ஆவதற்கும் துறவறக் கல்வியைப் பெறுவதற்கும் அனுப்பினார்கள். சிறுவர்கள் மடங்களில் மூன்று ஆண்டுகள் அல்லது அதற்கு மேல் தங்கி, எழுதவும், படிக்கவும், நம்பிக்கையைப் பின்பற்றவும் கற்றுக்கொள்கிறார்கள். அதன்பிறகு, பெரும்பாலான சிறுவர்கள் அல்லது இளைஞர்கள் மதச்சார்பற்ற சமுதாயத்திற்குத் திரும்புவார்கள், அவர்களில் ஒரு சிலர் முழுமையாக துறவிகளாக ஆவதற்கு மடங்களில் தங்கியிருந்தனர். இந்த கல்வி முறையானது இன்று டாய் ஆண்களிடையே அதிக கல்வியறிவு (80 சதவீதத்திற்கும் அதிகமாக) மற்றும் டாய் எழுத்து பற்றிய அறிவுக்கு வழிவகுத்தது.
மேற்கோள்கள் தொகு
- ↑ 云南省地方志编纂委员会 [Yunnan Gazetteer Commission], ed. (1998). 云南省志. 卷五十九, 少数民族语言文字志 [Yunnan Provincial Gazetteer, Vol. 59: Minority Languages Orthographies Gazetteer]. Kunming: 云南人民出版社 [Yunnan People's Press].
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Skutsch, Carl (ed.). Encyclopedia of the World's Minorities. New York: Routledge. pp. 361, 362. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 1-57958-468-3.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Hays, Jeffrey (July 2015). "Dai Religion and Festivals". facts and details. பார்க்கப்பட்ட நாள் 16 November 2019.
- ↑ . New York: Routledge. 2010.
{{cite book}}: Missing or empty|title=(help)