முனிசாமி ராசகோபால்
முனிசாமி ராசகோபால் (Muniswamy Rajgopal) (24 மார்ச் 1926 – 3 மார்ச் 2004)[2] ஒரு இந்திய வளைதடிப் பந்தாட்ட வீரர். 1952 ஆம் ஆண்டு கெல்சின்கி ஒலிம்பிக்கில் தங்கப் பதக்கம் வென்ற இந்திய தேசிய அணியில் உறுப்பினராக இருந்தார். தனது சொந்த மாநிலமான மைசூரில் இருந்து (தற்போது கருநாடக) ஒலிம்பிக்கில் பதக்கம் வென்றார்.[3]
| தனித் தகவல் | |||
|---|---|---|---|
| பிறப்பு | 24.03.1926 பெங்களூர்,மைசூர் அரசு (தற்போது இந்திய நாட்டில் கருநாடகம்)[1] | ||
| இறப்பு | 03.03.2004 (வயது 77) பெங்களூர்,இந்தியா | ||
| விளையாடுமிடம் | முன்னோக்கி | ||
| மூத்தவர் காலம் | |||
| ஆண்டுகள் | அணி | தோற்றம் | (கோல்கள்) |
| இந்துசுதான் ஆகாய விமானம் | |||
| தேசிய அணி | |||
| இந்திய தேசிய வளைதடிப் பந்தாட்ட அணி | |||
ராசகோபால் ஒரு பல்துறை வீரராக இருந்தார். மேலும் இரு இறக்கைகளிலும் முன்னோக்கி அல்லது உள்ளே வலதுபுறமாக விளையாடினார்.[4][5] அவரது குச்சி வேலைக்காக அவர் 'கலைமையான ஏமாற்றுக்காரர்' என்று செல்லப்பெயர் பெற்றார்.[3]ராசகோபாலின் வளைதடிப் பந்தாட்டத்தின் பங்களிப்பு 2000 ஆம் ஆண்டில் கருநாடகாவின் ராசயோத்சவா விருதுடன் அங்கீகரிக்கப்பட்டது.[1]
தொழில் தொகு
வீரராக பங்களிப்பு தொகு
மைசூர் அணியில் 1945 ஆம் ஆண்டு முதல் 15 ஆண்டுகள் தேசிய சாம்பியன்சிப் போட்டிகளில் பங்கேற்ற ராசகோபால், இந்துசுதான் ஏர்கிராப்ட் (இப்போது இந்துசுதான் ஏரோநாட்டிக்சு) என்ற தனது முதலாளிகளின் அணியில் ஒரு முக்கிய அங்கமாகவும் இருந்தார். அணியுடன், அவர் 1951 ஆம் ஆண்டு பைட்டன் கோப்பையை வென்றார். இறுதிப் போட்டியில் பாக்கித்தானின் லாகூர் படாவை 1-0 என்ற கணக்கில் தோற்கடித்தார். அவர் இரண்டு முறை கிழக்கு ஆப்பிரிக்காவில் சுற்றுப்பயணம் செய்தார். முதலில் 1945 ஆம் ஆண்டு பிரிக்கப்படாத இந்திய அணியுடன், மற்றும் 1947-48 ஆம் ஆண்டு சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு இந்திய அணியுடன் விளையாடினார். இந்தியாவுக்காக முன்னோக்கி வரிசையில் தியான் சந்துடன் இணைந்து விளையாடினார் மற்றும் பத்திரிகைகளில் இருந்து அவருடன் அடிக்கடி ஒப்பீடு செய்தார். அவர் ' தக்காணத்தின் தியான் சந்த்' என்று அழைக்கப்பட்டார். 1952 ஆம் ஆண்டு கெல்சிங்கி ஒலிம்பிக்கில் தங்கப் பதக்கம் வென்ற பிரச்சாரத்தில் இந்தியா 13 கோல்களை அடித்தது. சக வீரர் பல்பீர் சிங் சீனியர், "நாங்கள் பல கோல்களைப் பெற்றிருக்க முடியாது. ஆனால் ராசகோபால் முன்னிலையில்" நாங்கள் பெற்றோம் என்று குறிப்பிட்டார்.[1]
இந்திய அணியுடன், ராசகோபால் 1947 ஆம் ஆண்டு தென்னிந்தியா மற்றும் இலங்கையிலும், 1952 ஆம் ஆண்டு ஆப்பிரிக்காவிலும், 1954 ஆம் ஆண்டு மலாயா மற்றும் சிங்கப்பூரிலும் சுற்றுப்பயணம் செய்தார்.[4] 1954 ஆம் ஆண்டு சுற்றுப்பயணத்தில், விளையாடிய 11 போட்டிகளில் பத்து கோல்களை அடித்தார்.[6]அவரது ஆட்டம் தியான் சந்துடன் ஒப்பிடப்பட்டது மற்றும் மலாயா பத்திரிகைகள் அவரை 'மற்றொரு சந்த்' என்று முத்திரை குத்தியது.[5]
பயிற்சியாளராக பங்களிப்பு தொகு
அவரது கூர்மையான வளைதடிப் பந்தாட்டம் புத்திசாலித்தனத்திற்கு பெயர் பெற்ற ராசகோபால், மாநில அணிகளின் பயிற்சியாளராகவும் இருந்தார். பல்வேறு வயது பிரிவுகளில் பல சந்தர்ப்பங்களில், அவர்களில் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கவர். 1975 ஆம் ஆண்டு இளையோர் தேசிய விளையாட்டு போட்டியில் புனே எனும் இடத்தில் வெற்றி பெற்றது. 1979 ஆம் ஆண்டு பாரிசில் நடைபெற்ற தொடக்க இளையோர் உலகக் கோப்பைப் போட்டியில் தேசிய அணியின் பயிற்சியாளராகவும் இருந்தார்.[1]
மேற்கோள்கள் தொகு
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Raipalli, Dr Manjunath Sahadevappa (in en). A CASE STUDY ON CONTRBUTION OF KARNATAKA HOCKEY PLAYERS TOWARDS THE DEVELOPMENT OF INDIAN HOCKEY. பக். 71–74. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-387-71237-3. https://books.google.com/books?id=GulVDwAAQBAJ. பார்த்த நாள்: 24 May 2022.
- ↑ "March Birthday Listings". bharatiyahockey.org. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 May 2022.
- ↑ 3.0 3.1 Chander, N. J. Ravi (23 July 2020). "How I came to love hockey". Deccan Herald (in ஆங்கிலம்). பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 May 2022.
- ↑ 4.0 4.1 "INDIAN HOCKEY FED. TEAM ARRIVE TUESDAY" (in en-SG). The Straits Times: p. 13. 3 February 1954. https://eresources.nlb.gov.sg/newspapers/Digitised/Article/straitstimes19540203-1.2.177.
- ↑ 5.0 5.1 "India hockey tourists establish their class" (in en-SG). The Straits Times: p. 12. 15 February 1954. https://eresources.nlb.gov.sg/newspapers/Digitised/Article/straitstimes19540215-1.2.142.
- ↑ "The Indians succeed in their mission". The Straits Times: p. 14. 11 March 1954. https://eresources.nlb.gov.sg/newspapers/Digitised/Article/straitstimes19540311-1.2.189.