எட்டுவீட்டில் பிள்ளைமார்
எட்டுவீட்டில் பிள்ளைமார் (Ettuveetil Pillamar) (எட்டு வீடுகளின் பிரபுக்கள்) என்பவர்கள் இன்றைய கேரள மாநிலமான தென்னிந்தியாவில் உள்ள திருவிதாங்கூரில் உள்ள எட்டு நாயர் வீடுகளைச் சேர்ந்த பிரபுக்கள் ஆவர். திருவனந்தபுரத்தில் உள்ள பத்மநாபசுவாமி கோயில் எட்டரை யோகத்துடன் அவர்கள் தொடர்பு கொண்டிருந்தனர். வேணாட்டின் கடைசி மன்னரும் திருவிதாங்கூரின் முதல் மன்னருமான மார்த்ண்டா வர்மன் (1706-1758) 1730 களில் அவர்களை தோற்கடிக்கும் வரை அவர்கள் சக்தியும் செல்வமும் பெற்றிருந்தனர்.
எட்டு வீடுகள்
தொகுஎட்டுவீட்டில் பிள்ளைமார் அவர்கள் வசித்த கிராமங்களின்படி அறியப்பட்டனர். மேலும், அனைவரும் பிள்ளை என்ற பட்டத்தை வைத்திருந்தனர். கழக்கூட்டத்து பிள்ளை, இராமனா மடம் பிள்ளை, செம்பழந்தி பிள்ளை, குடமண் பிள்ளை, வெங்கானூர் பிள்ளை, தாழமண் மடம் பிள்ளை, பள்ளிச்சல் பிள்ளை, குளத்தூர் பிள்ளை என எட்டு பிரபுக்கள் இருந்தனர். [1] தலைநகரான திருவனந்தபுரத்தின் வடக்கே கழக்கூட்டமும் செம்பழந்தியும் அமைந்துள்ளன. வெங்கனூர் பலராமபுரம் - கோவளம் இடையே தெற்கே அமைந்துள்ளது.
பாரம்பரிய கணக்குகள்
தொகுதோற்றம்
தொகு
எட்டுவீட்டில் பிள்ளைமார் நிலத்தின் தலைவர்களாகவும், 'அருணூத்தவர்' என்று அழைக்கப்படும் 'தரகூட்டங்கள்' (நாயர்களின் இராணுவ அமைப்பு) வேணாட்டில் சட்டத்தையும் நீதியையும் பேணுவதற்காக நிறுவப்பட்டது. இவர்கள் நாட்டின் மாகாணங்களின் ஆளுநர்களாக இருந்தனர். ராஜாவின் மீதும் கட்டுப்பாட்டைக் கொண்டுவர இவர்களுக்கு அதிகாரம் இருந்தது. இவர்கள் படிப்படியாக சாதாரண நில உரிமையாளர்களிடமிருந்து சக்திவாய்ந்த தலைவர்களாக வளர்ந்து எட்டரை யோகத்துடன் இணைந்தனர். [2] புஷ்பாஞ்சலி சாமியார், ஏழு பொட்டி குடும்பங்கள், வேணாட்டின் மன்னர் ஆகியோரைக் கொண்ட ஒரு சங்கமான எட்டரை யோகம் ('எட்டுபேர் கொண்ட அமைப்பு') திருவனந்தபுரம் பத்மநாபசாமி கோவிலை நிர்வகித்தது.
கோயிலின் நிலங்களும் சொத்துக்களும் எட்டு பகுதிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டன. ஒவ்வொன்றும் யோகத்தால் பிள்ளை ஒன்றின் கீழ் ஆளுநராக வைக்கப்பட்டன. அவர்கள் விரைவில் ராஜாவை பகிரங்கமாக எதிர்க்கத் தொடங்கினர். மேலும் அதிகமான மடங்களையும் பிரபுக்களையும் தங்கள் செல்வாக்கின் கீழ் கொண்டுவந்தனர்.
எட்டுகளின் நோக்கம்
தொகுஎட்டரை யோகத்தின் உதவியுடன் எட்டுவீட்டில் பிள்ளைமார் திருவிதாங்கூரில் மிக உயர்ந்த சக்தியாக ஆனார்கள். ஆட்சியிலிருப்பவர்கள தனது தலைநகரில் தனக்காக ஒரு அரண்மனையை கட்டுவதற்கு கூட இவர்களின் அனுமதி தேவைப்பட்டது. [2] தங்கள் கைகளில் இவ்வளவு சக்தியைக் கொண்டு அவர்கள் ஆட்சியாளர்களை அகற்ற விரும்பினர். திருவிதாங்கூர் வரலாற்றின் முந்தைய வரலாற்றாசிரியர்கள் இவர்களின் முக்கிய நோக்கம் அரச குடும்பத்தை அழித்து, தங்கள் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் ஒரு போலி குடியரசாக மாற்றுவதும், இறுதியில் தங்களுக்குள் ஒரு முடியாட்சியை ஏற்படுத்துவதும் ஆகும். [1] இதை மனதில் கொண்டு இவர்கள் மகாராஜா ஆதித்ய வர்மனை நஞ்சு வைத்து கொலை செய்தனர். மேலும் அரண்மனைக்கும் தீ வைத்து அழித்தனர். [2]
ஆதித்யா வர்மனின் படுகொலைக்குப் பிறகு அவரது மருமகள் உமயாம்மா ராணி ஆட்சிக்கு வந்தார். பிள்ளைகள் அவருக்கு ஆதரவாக இருந்தனர். ஆனால் ஒரு வருடத்திற்குள், அவரது ஆறு மகன்களில் ஐந்து பேர் சந்தேகத்திற்கிடமான சூழ்நிலையில் கலிப்பங்குளம் குளத்தில் மூழ்கடிக்கப்பட்டனர், அநேகமாக பிள்ளமாரின் தூண்டுதலால் இது நடந்திருக்கலாம். [3]
எட்டு பிரபுக்களும் மார்த்தாண்டா வர்மனும்
தொகுமார்த்தாண்ட வர்மன் வேணாட்டின் கடைசி மன்னரும் திருவிதாங்கூரின் முதல் மன்னருமாக இருந்தார். 1689 ஆம் ஆண்டு தத்தெடுக்கப்பட்ட இரண்டு இளவரசிகளில் இளையவருக்கு 1706 இல் பிறந்தார். சிறுவயதிலிருந்தே பிள்ளைகள் காரணமாக இவர் தொடர்ந்து தலைமறைவாக வாழ வேண்டியிருந்தது. இவரது வாழ்க்கையில் பல படுகொலை முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. 1728 ஆம் ஆண்டில் இவரது சகோதரி மற்றும் இவரது மகன், தர்ம ராஜாவின் வாழ்க்கையில் ஒரு கொலை முயற்சி மேற்கொள்ளப்பட்டது. [4]
நவீன காட்சிகள்
தொகுபிற்கால வரலாற்றாசிரியர்கள், இன்னும் பல பதிவுகள் கிடைத்துள்ள நிலையில், புராணக் கதைகளையும் நாட்டுப்புறக் கதைகளையும் அடிப்படையாகக் கொண்ட பாரம்பரியக் கதைகளை மறுத்துள்ளனர். மார்த்தாண்ட வர்மனுக்கு முன் அரச எதிர்ப்பு பிரபுக்கள் இருந்தார்கள் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை. [5] அதே போல் பத்மநாபசாமி கோயில் மேலாளர்களுக்கும் மன்னருக்கும் இடையில் அடிக்கடி மோதல்கள் ஏற்பட்டாலும், கடந்த கால நிகழ்வுகள் பல முற்றிலும் தவறானவை என்று கண்டறியப்பட்டது.
கோவில் நிலங்களை மடத்தில் பிள்ளைமார் என்று அழைக்கப்படும் பிரபுக்களின் குழுவினர் நிர்வகித்தனர். இது பெரும்பாலும் எட்டுவீட்டில் பிள்ளைமார் என்று தவறாக கருதப்படுகிறது. [6] முந்தைய வரலாற்றாசிரியர்கள் கோயிலுக்கு மன்னருக்கு அதிகாரம் இல்லை என்றும் [7] கோயில் மேலாளர்களுக்கும் ராஜாவின் ஆட்களுக்கும் இடையிலான மோதல்கள் பதிவுகள் காட்டுகின்றன. ஆனால் இவை எதுவுமே பிள்ளைமார் பற்றி குறிப்பிடப்படவில்லை. மற்றொரு முரண்பாடு 16 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து மன்னர்கள் யோகம் மற்றும் பிள்ளைமாரின் கைப்பாவைகள் என்ற அறிக்கையில் உள்ளது. இந்த காலகட்டத்தில் வேணாடு மன்னர்கள் வலிமைமிக்க விஜயநகரப் பேரர்ரசு, திருமலை நாயக்கர் மீது போர் தொடுத்து வெற்றிகளைப் பெற்றனர். இது ஒரு கைப்பாவை மன்னனால் சாத்தியமில்லை என்று உறுதியாகக் கூறப்படுகிறது. [6]
கோயிலின் ஆவணங்களால் செய்யப்பட்ட மேலும் முக்கியமான வெளிப்பாடுகள் ஆதித்ய வர்மன், உமயாம்மா ராணி தொடர்பானவை. கோயிலில் துப்புரவு பணியாளர்களை நியமிப்பது போன்ற சிறிய நிகழ்வுகளைக் குறிக்கும் கோயில் பதிவுகள் ஆதித்ய வர்மனின் அரண்மனை எரிக்கப்பட்டதைப் பற்றி எதுவும் கூறவில்லை. [8] ஆதித்ய வர்மன் நஞ்சு வைத்து கொல்லப்பட்டார் என்ற கதையும் சாதகமாக நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது. ஏனெனில் ஆதித்ய வர்மன் தர்பகுளங்கரை அரண்மனையில் உள்ள பத்மநாபபுரத்தில் இறந்து திருவட்டாரில் தகனம் செய்யப்பட்டார் என்று கோவில் பதிவுகள் தெளிவாகக் கூறுகின்றன. இதன்மூலம் மன்னர் இயற்கையான மரணம் அடைந்தார் எனத் தெரிகிறது. [9]
இதனால் பிள்ளைமார்கள் தண்டிக்கப்பட்டதாகக் கூறப்படும் பல குற்றங்கள் சாதகமாக நிரூபிக்கப்பட்டன. அபரிமிதமான சக்தியின் பயனற்ற பிரபுக்கள் இருந்தார்கள் என்பதும், மார்த்தாண்ட வர்மன் அவர்களின் அதிகாரத்திற்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்து, ராஜாவின் அதிகாரத்தை உண்டாக்கினார் என்பதும் தெளிவாகிறது, ஆனால் பிள்ளைமாரைப் பற்றிய பெரும்பாலான கதைகள் தவறானவை என்று கண்டறியப்பட்டது.
குறிப்புகள்
தொகு- ↑ 1.0 1.1 Aiya 1906, ப. 311.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Aiya 1906, ப. 304.
- ↑ Aiya 1906, ப. 310.
- ↑ Aiya 1906, ப. 259.
- ↑ Sreedhara Menon, Kerala History
- ↑ 6.0 6.1 Aiya 1906.
- ↑ Menon, P. Shungoonny (1998). History of Travancore from the Earliest Times (in ஆங்கிலம்). Asian Educational Services. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9788120601697.
- ↑ Aiya 1906, ப. 216.
- ↑ Aiya 1906, ப. 219.
நூலியல்