கச்சபகத வம்சம்

கச்சபகத வம்சம் (Kachchhapaghata dynasty) என்பது 10 -12 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடையில் ஆட்சி செய்த ஒரு இந்திய வம்சமாகும்.^[2] மத்திய இந்தியாவின் வடமேற்குப் பகுதிகளில் (இன்றைய மத்தியப் பிரதேசம் ) இவர்கள் ஆட்சி செய்தனர். இவ்வம்சத்தின் மன்னர் மகிபாலன் 1093இல் சாஸ்பாகு கோயில் கட்டினார்.

Find spots of the Kachchhapaghata inscriptions^[1]

வரலாறு தொகு

சமசுகிருத வார்த்தையான கச்சப-கதா (कच्छपघात) என்பதன் அர்த்தம் "ஆமைக் கொலையாளி" என்பதாகும்.^[3] கச்சபகதர்கள் முதலில் பிரதிகாரர்கள் மற்றும் சந்தேலர்களின் அடிமைகளாக இருந்தனர். ^[4] சந்தேல மன்னன் வித்யாதரன் இறந்த பிறகு, மீண்டும் மீண்டும் முஸ்லிம் ( கசனவித்துகள் ) படையெடுப்புகளால் சந்தேல இராச்சியம் பலவீனமடைந்தது. இந்தச் சூழலைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு, கச்சபகதர்கள் சந்தேலர்களிடம் தங்கள் விசுவாசத்தைக் கைவிட்டனர். ^[5] பின்னர், இவர்கள் 10-ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் சக்தி வாய்ந்தவர்களாக மாறினர். ^[4]

சாஸ்பாகு கோவில் கல்வெட்டு, இலட்சுமணன் என்பவரை வம்சத்தின் முதல் முக்கிய உறுப்பினர் என்று கூறுகிறது. இந்தக் கல்வெட்டும், பொ.ச.977 தேதியிட்ட சிஹோனியா கல்வெட்டும் அவரது வாரிசான வஜ்ரதாமன் கன்னோசி பிரதிகார ஆட்சியாளரான காதிநகர அரசனிடமிருந்து கோபாத்ரியை (குவாலியர்) கைப்பற்றியதாகக் கூறுகிறது. ^[6] 1093-94 மற்றும் 1104 தேதியிட்ட குவாலியர் கல்வெட்டுகளில் வம்சத்தின் திலகமாக விவரிக்கப்படும் வஜ்ரதாமன், வம்சத்தின் முதல் சக்திவாய்ந்த ஆட்சியாளராக இருக்கலாம். இவர் சந்தேல மன்னர்களான தங்கன் மற்றும் வித்யாதரன் ஆகியோருக்கு நிலப்பிரபுவாக பணியாற்றினார். ^[7]

குவாலியர் (கோபாத்ரிகிரி), துப்குந்தா (சந்தோபா) மற்றும் நார்வார் (நளபுரம்) ஆகிய இடங்களிலிருந்து ஆட்சி செய்த வம்சம் மூன்று கிளைகளாகப் பிரிக்கப்பட்டது. ^[8] நளபுரத்தின் கச்சபகத ஆட்சியாளரான வீரசிம்மன் (வீரசிம்மராமன் அல்லது வீரசிம்மதேவன்) 1120-21 தேதியிட்ட செப்புத் தகட்டில் மானியத்தை வழங்கியதாகத் தெரிவிக்கிறார். இந்த பதிவு இவர் மகாராஜாதிராஜா என்ற உயர் அந்தஸ்துள்ள அரச பட்டத்தைப் பயன்படுத்தியதை விவரிக்கிறது. இவர் வெளியிட்ட தங்க நாணயங்களும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. ^[9]

வீழ்ச்சி தொகு

நாட்டுப்புற பாரம்பரியத்தின் படி, வம்சத்தின் கடைசி ஆட்சியாளர் தேஜஸ்கரனன் (துல்ஹா ராய் அல்லது தோலா ராய்), காதல் கதையான தோலா மாருவின் நாயகனாகச் சித்தரிக்கப்படுகிறார். குவாலியர் கோட்டையின் பொறுப்பாளராக பரமல்-தேவனை (அல்லது பரமார்த்தி-தேவன்) விட்டுவிட்டு, அண்டை நாட்டு ஆட்சியாளரின் மகளைத் திருமணம் செய்து கொள்வதற்காக 1128-இல் குவாலியரை விட்டுச் சென்றதாக இந்தக் கணக்கு கூறுகிறது. இவர் குவாலியருக்குத் திரும்பியபோது, பரமல் கோட்டையை இவரிடம் ஒப்படைக்க மறுத்து, 103 ஆண்டுகள் குவாலியரை ஆண்ட பரிகார வம்சத்தை நிறுவினார். குவாலியரின் பரிகார ஆட்சியாளர் இராம்தேவின் 1150 தேதியிட்ட கல்வெட்டும் இலோகங்க-தேவனின் 1194 கல்வெட்டும் இவரைப் பற்றிக் கூறுகிறது.. ^[10] இருப்பினும், மற்ற கல்வெட்டுகள், கச்சபகதர்கள் இப்பகுதியை குறைந்தது பொ.ச. 1155 வரை ஆண்டதாகக் கூறுகின்றன. ^[11] கூடுதலாக, குவாலியரில் கண்டெடுக்கப்பட்ட 1192 மற்றும் 1194 கல்வெட்டுகள், கச்சபகத ஆட்சியாளர் அஜயபாலன் பிற்காலத்திலும் குவாலியரைக் கட்டுப்படுத்தினார் என்பதைக் காட்டுகின்றன. ^[10] எனவே, நாட்டுப்புறக் கணக்கு முற்றிலும் நம்பகமானதாக இல்லை. மேலும் பரிகார தலைவர்கள் குவாலியரை கச்சபகதர்களின் நிலப்பிரபுக்களாக ஆட்சி செய்திருக்கலாம். ^[10]

வம்சத்தின் கடைசி ஆட்சியாளரான சுலக்சனபாலன், கோரி படையெடுப்பால் தனது இராச்சியத்தை இழந்ததாகத் தெரிகிறது. 1196 இல் குத்புத்தீன் ஐபக் குவாலியர் மீது படையெடுத்தார். மேலும் சுலக்சனபாலனிடமிருந்து வரியை வசூலித்தார் என்று தாஜுல்-மாசிர் பரிந்துரைக்கிறார். பிற்காலத்தில் படையெடுப்பாளர்கள் கோட்டையைக் கைப்பற்றினர். ^[12] தோலா மாரு போன்ற நாட்டுப்புறக் கணக்குகள், ஆம்பர் கச்வாக வம்சம், கச்சபகத வம்சத்தின் நார்வார் கிளையின் கடைசி ஆட்சியாளரான தேஜஸ்கரனிடமிருந்து தோன்றியதாகக் கூறுகின்றன. ^[13] இருப்பினும், கச்வாக கல்வெட்டுகள் இவர்களின் வம்சத்திற்கு வேறுபட்ட தோற்றத்தைக் கூறுகின்றன. ^[14]

கலையும் கட்டிடக்கலையும் தொகு

இவர்கள் சைவத்தையும் வைணவத்தையும் ஆதரித்தனர். ஆனாலும் பௌத்தத்தின் மீதும்,சைனத்தின் மீதும் சகிப்புத்தன்மையுடன் இருந்துள்ளனர். கத்வாகாவில் இவர்களது ஆட்சியின் போது சாஸ்பாகு கோயில் கட்டப்பட்டது.^[2]

கச்சபகத ஆட்சியின் போது கட்டப்பட்ட கோயில்கள்
சாஸ்பாகு கோயில், குவாலியர்
மடம், கத்வாகா
சௌசத் யோகினி கோயில், மொரீனா
ககன்மத், சிஹோனியா

குவாலியரின் கச்சபகத வம்சம் குறிப்பாக அவர்களின் கலை மற்றும் கட்டிடக்கலைக்கு குறிப்பிடத்தக்கது. ^[15] கச்சபகதாவின் ஆட்சியாளர் மகிபாலன் குவாலியரில் உள்ள சாஸ்-பாகு கோயிலை நிறுவினார். பொ.ச.1093 , பொ.ச.1104 தேதியிட்ட குவாலியரில் அவர் வழங்கிய இரண்டு மானியங்களின் பதிவுகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. அவர் வெளியிட்ட பல வெள்ளி , தங்க நாணயங்களும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. ^[9] அஜயபாலன் (ஆட்சி 1192-1194) 1194 கல்வெட்டு மூலம் சான்றளிக்கப்பட்டபடி, குவாலியரின் கங்கோலா குளம் தூர்வாரப்பட்டது. ^[16]

இதனையும் காண்க தொகு

சாஸ்பாகு கோயில்

சான்றுகள் தொகு

↑ Om Prakash Misra 2003, ப. 15.
↑ ^2.0 ^2.1 "Exploration Of Kadwaha, District Ashoknagar, Madhya Pradesh (2009-2010)". Bhopal: Archaeological Survey of India (Temple Survey Project). Archived from the original on 28 August 2016. பார்க்கப்பட்ட நாள் 9 May 2016.
↑ Henry Miers Elliot (1869). Memoirs on the History, Folk-Lore, and Distribution of the Races of the North Western Provinces of India. Trübner & co.. பக். 158. https://archive.org/details/memoirsonhistor00elligoog.
↑ ^4.0 ^4.1 Ahmed Ali 2005.
↑ Sailendra Nath Sen 1999.
↑ Kalyan Kumar Chakravarty 1984.
↑ Rahman Ali (2012). "Art of the Kachchhapaghātas in Central India: An assessment". Journal of History & Social Sciences 3 (2). http://jhss.org/archivearticleview.php?artid=145. பார்த்த நாள்: 2022-02-17.
↑ Ahmed Ali 2005, ப. 2.
↑ ^9.0 ^9.1 P. C. Roy 1980.
↑ ^10.0 ^10.1 ^10.2 Mysore Ramsharma, ப. 134.
↑ Mysore Ramsharma, ப. 133.
↑ Kalyan Kumar Chakravarty 1984, ப. 91.
↑ Kalyan Kumar Ganguli 1983, ப. 196.
↑ V. S. Bhatnagar 1974, ப. 4.
↑ Rahman Ali (2012). "Art of the Kachchhapaghātas in Central India: An assessment". Journal of History & Social Sciences 3 (2). http://jhss.org/archivearticleview.php?artid=145. பார்த்த நாள்: 2022-02-17. Rahman Ali (2012). "Art of the Kachchhapaghātas in Central India: An assessment" பரணிடப்பட்டது 2020-07-15 at the வந்தவழி இயந்திரம். Journal of History & Social Sciences. 3 (2).
↑ Mysore Ramsharma.

உசாத்துணை தொகு

Ahmed Ali (2005). Kachchhapaghāta Art and Architecture. Jaipur: Publication Scheme. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9788181820143. https://books.google.com/books?id=BHYYAAAAYAAJ.
Kalyan Kumar Chakravarty (1984). Gwalior Fort: art, culture, and history. Arnold-Heinemann. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9780391032231. இணையக் கணினி நூலக மையம்:223392675. https://books.google.com/books?id=WihuAAAAMAAJ.
Kalyan Kumar Ganguli (1983). Cultural History Of Rajasthan. Sundeep Prakashan. இணையக் கணினி நூலக மையம்:461886025. https://books.google.com/books?id=PXstAAAAMAAJ.
Michael D. Willis (1996). "Architecture in Central India under the Kacchapaghata Rulers". South Asian Studies 12 (1): 13–32. doi:10.1080/02666030.1996.9628506. https://zenodo.org/record/4264424.
Mysore Ramsharma (1970). "No. 23 - Two inscriptions of Ajayapaladeva". in S. S. Gai. Epigraphia Indica. XXXVIII Part I. Archaeological Survey of India.
Om Prakash Misra (2003). Archaeological Excavations in Central India: Madhya Pradesh and Chhattisgarh. Mittal Publications. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-7099-874-7. https://books.google.com/books?id=o0ISjDDWJwQC&pg=PA12.
P. C. Roy (1980). The Coinage of Northern India. Abhinav. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9788170171225. https://books.google.com/books?id=f2Et2zZGJPUC&pg=PA69.
Sailendra Nath Sen (1999). Ancient Indian History and Civilization. New Age International. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9788122411980. https://books.google.com/books?id=Wk4_ICH_g1EC&pg=PA311.
V. S. Bhatnagar (1974). Life and Times of Sawai Jai Singh, 1688-1743. Impex India. https://books.google.com/books?id=plFuAAAAMAAJ.

மேலும் படிக்க தொகு

Harhiar Vitthal Trivedi (1991). Inscriptions of the Paramāras, Chandēllas, Kachchapaghātas, and two minor dynasties. Archaeological Survey of India. https://books.google.com/books?id=0ybQrQEACAAJ.

[FOOTNOTEOm_Prakash_Misra200315-1] Om Prakash Misra 2003, ப. 15.

[TSP_ASI_Kadwaha-2] 2.0 ^2.1 "Exploration Of Kadwaha, District Ashoknagar, Madhya Pradesh (2009-2010)". Bhopal: Archaeological Survey of India (Temple Survey Project). Archived from the original on 28 August 2016. பார்க்கப்பட்ட நாள் 9 May 2016.

[3] Henry Miers Elliot (1869). Memoirs on the History, Folk-Lore, and Distribution of the Races of the North Western Provinces of India. Trübner & co.. பக். 158. https://archive.org/details/memoirsonhistor00elligoog.

[FOOTNOTEAhmed_Ali2005-4] 4.0 ^4.1 Ahmed Ali 2005.

[FOOTNOTESailendra_Nath_Sen1999-5] Sailendra Nath Sen 1999.

[FOOTNOTEKalyan_Kumar_Chakravarty1984-6] Kalyan Kumar Chakravarty 1984.

[7] Rahman Ali (2012). "Art of the Kachchhapaghātas in Central India: An assessment". Journal of History & Social Sciences 3 (2). http://jhss.org/archivearticleview.php?artid=145. பார்த்த நாள்: 2022-02-17.

[FOOTNOTEAhmed_Ali20052-8] Ahmed Ali 2005, ப. 2.

[FOOTNOTEP._C._Roy1980-9] 9.0 ^9.1 P. C. Roy 1980.

[FOOTNOTEMysore_Ramsharma134-10] 10.0 ^10.1 ^10.2 Mysore Ramsharma, ப. 134.

[FOOTNOTEMysore_Ramsharma133-11] Mysore Ramsharma, ப. 133.

[FOOTNOTEKalyan_Kumar_Chakravarty198491-12] Kalyan Kumar Chakravarty 1984, ப. 91.

[FOOTNOTEKalyan_Kumar_Ganguli1983196-13] Kalyan Kumar Ganguli 1983, ப. 196.

[FOOTNOTEV._S._Bhatnagar19744-14] V. S. Bhatnagar 1974, ப. 4.

[Rahman_2012-15] Rahman Ali (2012). "Art of the Kachchhapaghātas in Central India: An assessment". Journal of History & Social Sciences 3 (2). http://jhss.org/archivearticleview.php?artid=145. பார்த்த நாள்: 2022-02-17. Rahman Ali (2012). "Art of the Kachchhapaghātas in Central India: An assessment" பரணிடப்பட்டது 2020-07-15 at the வந்தவழி இயந்திரம். Journal of History & Social Sciences. 3 (2).

[FOOTNOTEMysore_Ramsharma-16] Mysore Ramsharma.

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]