கிருட்டிணகிரிக் கோட்டை

கிருட்டிணகிரிக் கோட்டை
கிருட்டிணகிரிக் கோட்டை
	பகுதி: தமிழ்நாடு
	கிருட்டிணகிரி, தமிழ்நாடு, இந்தியா
	கிருட்டிணகிரிக் கோட்டை
	கிருட்டிணகிரிக் கோட்டை
வகை	கோட்டைகள்
இடத் தகவல்
கட்டுப்படுத்துவது	இந்திய அரசு
மக்கள்; அநுமதி	அனைத்து நாட்களிலும் பொதுமக்கள் பார்வைக்கு திறந்திருக்கும்
நிலைமை	பாழடைந்த நிலையில் உள்ளது
இட வரலாறு
கட்டிய காலம்	15-16 ஆம் நூற்றாண்டு, விஜயநகரப் பேரரசு

இந்தியாவின் தமிழ்நாட்டின் கிருஷ்ணகிரி மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள கிருஷ்ணகிரி கோட்டை, பல்வேறு வம்சங்கள் மற்றும் காலனித்துவ சக்திகளின் வீழ்ச்சி மற்றும் ஓட்டத்தை கண்ட ஒரு வலிமைமிக்க வரலாற்று கோட்டையாகும். தற்போது இந்திய தொல்லியல் துறையின் கீழ் தேசிய நினைவுச்சின்னமாக பாதுகாக்கப்படும் இந்தக் கோட்டை பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முந்தைய வளமான வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளது. நகரத்தின் பழைய பேட்டையிலிருந்து மலை உச்சிக்கு செல்ல படிக்கட்டுகள் உள்ளன.

வரலாறு தொகு

கோட்டை மற்றும் அதன் சுற்றுப்புறங்கள் பொதுவாக "பாரமஹால்" என்று குறிப்பிடப்படுகின்றன, இது மொழியியல் ரீதியாக "பன்னிரண்டு கோட்டைகள்" என்று மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது. கிருஷ்ணகிரி கோட்டை உட்பட இப்பகுதியில் பன்னிரண்டு மலை உச்சி கோட்டைகள் இருப்பதை இந்த பெயரிடல் பிரதிபலிக்கிறது. இந்த கம்பீரமான கோட்டை விஜயநகரப் பேரரசின் கீழ் கட்டப்பட்டது^[1].

விஜயநகரப் பேரரசின் முக்கியத் தலைவரான முதலாம் ஜெகதேவராயர், தனது முன்மாதிரியான வீரத்திற்கு பெயர் போனவர். இவர், பீஜப்பூர் இராணுவத்தின் படைகளை எதிர்கொண்டு தோற்கடிப்பதில் முக்கியப் பங்கு வகித்தார். முதலாம் ஜெகதேவராயர் காட்டிய அசாதாரண வீரம் சந்திரகிரியில் இருந்த விஜயநகரப் பேரரசின் பிரதிநிதி இரண்டாம் ரங்கராயர் கவனத்தை ஈர்த்தது.^[2]

இவரது தனித்துவமான பங்களிப்புகளை அங்கீகரிக்கும் விதமாக, இரண்டாம் ரங்கராயர் அவருக்கு பாரமஹால் பிரதேசத்தின் ஆட்சியை வழங்கினார் . அவரது தலைமையின் கீழ், இந்த வலிமையான கோட்டை, மற்ற பாரமஹால் கோட்டைகளுடன் சேர்ந்து, இப்பகுதியை எதிரிப் படைகளிடமிருந்து பாதுகாப்பதில் முக்கியப் பங்கு வகித்தது. ஆகையால், இப்பகுதி பேச்சு வழக்கில் 'தமிழகத்தின் நுழைவாயில்' என்றும் அழைக்கப்படுகிறது^[2].

கி.பி 1670களில், வலிமைமிக்க மராட்டியத் தலைவர் சிவாஜி I தனது தக்காணப் பயணத்தின் போது கிருஷ்ணகிரி கோட்டையைக் கைப்பற்றினார்.^[3] குறிப்பிடத்தக்க வகையில், அருகில் உள்ள மஹாராஜகடை கோட்டை இந்த காலகட்டத்தில் மராட்டியர்களுக்கு வர்த்தக நிலையமாக இருந்தது.

18 ஆம் நூற்றாண்டின் போது, மைசூர் மன்னர் சிக்க தேவராஜ உடையார் உத்தரவின் பேரில் ஹைதர் அலி கோட்டையையும், பரந்த பாரமஹால் பகுதியையும் கைப்பற்றியபோது, கோட்டை ஆட்சியில் மற்றொரு மாற்றத்தை எதிர்கொண்டது. பின்னர், ஹைதர் அலி மைசூர் முடியாட்சியில் இருந்து பிரிந்து ஸ்ரீரங்கப்பட்டினத்தில் தனது சொந்தத் தலைநகரை நிறுவியதன் மூலம் இந்தப் பிரதேசங்களின் கட்டுப்பாட்டைத் தக்க வைத்துக் கொண்டார். 1768 ஆம் ஆண்டில், முதல் ஆங்கிலோ-மைசூர் போரின் போது நீடித்த முற்றுகையைத் தொடர்ந்து கிருஷ்ணகிரி கோட்டை இறுதியில் கிழக்கிந்திய கம்பெனி படைகளிடம் சரணடைந்தது. பின்னர், ஆங்கிலேயர்களுடனான ஒப்பந்தத்திற்குப் பிறகு ஹைதர் அலி கோட்டையின் கட்டுப்பாட்டை மீட்டெடுத்தார்.

கி.பி 1792 இல், திப்பு சுல்தான் மூன்றாம் ஆங்கிலோ-மைசூர் போரில் கிழக்கிந்திய கம்பெனி படைகளிடம் தோல்வியடைந்த பிறகு, ஸ்ரீரங்கப்பட்டின ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டதைத் தொடர்ந்து, கிழக்கிந்திய கம்பெனி கிருஷ்ணகிரி கோட்டையின் கட்டுப்பாட்டை எடுத்துக் கொண்டது. கேப்டன் அலெக்சாண்டர் ரீட் பிராந்தியத்தின் முதல் மாவட்ட ஆட்சியராக நியமிக்கப்பட்டார்^[1].

ஆங்கிலேயர்கள் கிருஷ்ணகிரி கோட்டையை ஒரு ஆயுதக் கிடங்காகப் பராமரித்து, இப்பகுதியைப் பாதுகாப்பதற்கான ஒரு முக்கியப் பாதுகாப்பு அமைப்பாகப் பயன்படுத்தினார்கள். கி.பி 1857 இல் சிப்பாய் கலகத்தின் நிகழ்வுகளைத் தொடர்ந்து, இப்பகுதியில் பிரித்தானிய ஆட்சி உறுதியாக நிலைநிறுத்தப்பட்டது. அதன் பிறகு எதிரிகளிடமிருந்து உடனடி அச்சுறுத்தல்கள் இல்லாததால், கோட்டை படிப்படியாக அதன் இராணுவ முக்கியத்துவத்தை இழந்து, கி.பி 1900களில் பயன்படுத்தப்படாமல் போனது. இறுதியாக, கி.பி 1947 இல் இந்தியாவின் சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, கிருஷ்ணகிரி கோட்டை இந்திய அரசாங்கத்தின் அதிகார வரம்பிற்குள் வந்தது. இது வரலாற்றுக் கதையில் அதன் இராணுவப் பாத்திரத்தின் முடிவைக் குறிக்கிறது.

இன்று, கிருஷ்ணகிரி கோட்டை அதன் நீடித்த வரலாற்று முக்கியத்துவத்திற்கும், ஆதிக்கத்திற்கான எண்ணற்ற போராட்டங்களுக்கும் ஒரு சான்றாக நிற்கிறது.