கணிப்பியல்[[நுண்கணிதம்]] (Calculus) என்ற உட்துறையின் வெற்றி பயக்கும் மேன்மையால் 18, 19வது நூற்றாண்டுகளில் [[கணிதம்]] உயர்ந்த [[அறிவியல்]] சாதனமாக வளர்ந்தது. இதற்கெல்லாம் வேர்க் கருத்தாக இருந்தது, இன்னும் இருப்பது, ‘எல்லை’ (Limit) என்ற தத்துவம். ஆனால் 20வது நூற்றாண்டில் [[இடவியல்|இடவியலில்]] ஆராயத் தொடங்கினவுடன் ‘''[[எல்லை]]''’ என்பதைவிட ‘'''எல்லைப்புள்ளி'''’ (Limit Point) என்ற தத்துவம் தான் நுண்பியச் சாதனைகளுக்குகந்தது என்று தெரிந்து கொண்டார்கள். இதன் மூலம் கணிப்பியல், அதைவிட நுண்பியமான பகுவியல் (Analysis) இரண்டும் உயர்ந்த நுண்பிய நிலையில் [[இடவியல்|இடவியலில்]] ‘இடவியல் வெளி’ என்று பரிமளித்தது. ஆக, ‘எல்லைப்புள்ளி’ என்ற தத்துவத்தில் இடவியல் அமைப்பைப் படைப்பது ஒரு முக்கியமான வழி.
மெய்யெண்களிலிருந்து ஒரு கணம் '''S''' ஐ எடுத்துக் கொள்வோம். ஒரு மெய்யெண் ''a'' இதற்கு எல்லைப்புள்ளி என்று சொல்லப்பட வேண்டுமானால் ''a'' இன் இரு பக்கங்களிலுள்ள ஒவ்வொரு ''ε''-தொலைவிலும் '''S''' இலிருந்து ஏதாவது ஒரு எண் ''s'' ≠ ''a'' இருந்தாக வேண்டும். சுருங்கச் சொன்னால், ''a'' இன் ஒவ்வொரு [[அண்மை]]யிலும் (neighbourhood), ''' S''' இனுடைய எண்ணற்ற உறுப்புகள் இருக்கவேண்டும்.
