இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தில் புரட்சி இயக்கங்கள்: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு

19ம் நூற்றாண்டின் பிறபகுதியில் [[பிரித்தானிய இந்தியா]]வில் மக்களிடையே தேசியவாத உணர்வுகள் பரவத்தொடங்கின. [[இந்திய தேசிய காங்கிரசு]] கட்சி இத்தேசிய எழுச்சிக்குத் தலைமை தாங்கியது. தொடக்கத்தில் காலனிய அரசிடம் முறையிட்டும், பேச்சுவார்த்தை நடத்தியும், ஆட்சியிலும் நிருவாகத்திலும் இந்தியர்களுக்கு உரிய பங்கைப் பெறுவதே காங்கிரசின் நோக்கமாக இருந்தது. நாளடைவில் காங்கிரசின் தலைமையிலான இயக்கம், இந்தியாவுக்கு தன்னாட்சியும் முழு விடுதலையும் கோரத் தொடங்கியது. இவ்வியக்கத்தினர் பெருமளவு அமைதியான போராட்டங்கள், பொதுக்கூட்டங்கள், கோரிக்கைகள் விடுத்தல், இதழ்களில் செய்தி வெளியிடல் போன்ற வன்முறையற்ற வழிகளில் போராடினர். அதே காலகட்டத்தில் ஆயுதப் போராட்டத்தின் மூலம் பிரித்தானியரை இந்தியாவில் இருந்து வெளியேற்றவும் சில புரட்சி இயக்கங்கள் முயன்றன.

==அனுசீலசன் சமித்தி, யுகாந்தர்==

==கதர் கட்சி==

முதலாம் உலகப் போரின் போது வட அமெரிக்காவிலும் ஐரோப்பாவிலும் செயல்பட்டு வந்த [[கதர் கட்சி]] ஒருங்கிணைக்கப்பட்ட ஆயுதப் புரட்சி மூலம் [[இந்து-ஜெர்மானிய சதி]] பிரித்தானிய அரசை வீழ்த்த முயன்று தோற்றது. காங்கிரசின் போராட்டங்களுக்கு புரட்சி இயக்கங்களை ஆதரவு அளித்தாலும் அவை போதாதெனக் கருதின. [[ஒத்துழையாமை இயக்கம்|ஒத்துழையாமை இயக்கத்தை]] காந்தி 1922 இல் கைவிட்டது புரட்சியாளர்களுக்கு சாதகமாக அமைந்தது. காந்தியின் முடிவால் ஏமாற்றமடைந்த இளைஞர்கள் பலர் ஆயுதப் போராட்டப் பாதையில் இணைந்தனர்.