கணித வல்லுனர்கள் அத்தனைபேருக்குமே சேர்வியலில் ஒரு பங்கு உண்டு. இருந்தாலும் காலப்போக்கில் வருங்காலத்திற்கே சேர்வியலுக்கு வழிகாட்டிகளாக இருந்ததாகச் சிலரைச் சொல்லமுடியும். பதினேழாவது நூற்றாண்டிலேயே [[கோட்பிறைட்கோட்பிரீட் வில்ஹெல்ம் லீப்னிஸ்லைப்னிட்ஸ்|லெப்னிட்ஸ்]] (Gottfried Leibniz) சேர்வியலுக்கு வித்திட்டார். பதினெட்டாவது நூற்றாண்டில் [[ஆய்லர்]] அதைப் பேணி வளர்த்தார். ஆனாலும் பத்தொன்பதாவது நூற்றாண்டு வரையில் இயற்கணிதத்தின் ஒரு அத்தியாயமாகத்தான் சேர்வியல் இருந்தது. [[நியூடன்]] [[ஈருறுப்புத் தேற்றத்தை]] நிறுவிய நாட்களிலிருந்து பள்ளிக் கணக்குகளில், திரிபு (Permutation), சேர்வு (Combination) என்ற இரண்டு செயல்முறைகள் அடிப்படை எண்கணித முறைகளாகப் படிப்பிக்கப் படுகின்றன. இவையிரண்டினுடைய பற்பல உயர்ந்த மேம்பாடுகள் தான் சேர்வியல் என்ற இன்றைய உப இயல். இருபதாவது நூற்றாண்டில் [[இராமானுசன் |ஸ்ரீனிவாஸ ராமானுஜன்]], [[ஜார்ஜ் போல்யா]], [[R.P. ஸ்டான்லி]], [[G.C. ரோடா]], [[பால் எர்டாஷ்]], [[ஆல்ப்ஃரெட் எங்]] இன்னும் பலரின் ஆய்வுகளினால், கணிதத்தின் ஒரு உப இயலாகவே மிளிர்ந்தது.
