சிலுவைப் போர்கள்: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு

இப்போர்களின் சின்னமாக கிறித்தவ [[சிலுவை]] இருந்ததால், இவை ''சிலுவைப் போர்கள்'' என அழைக்கப்படுகின்றன. [[இரண்டாம் அர்பன் (திருத்தந்தை)|திருத்தந்தை இரண்டாம் அர்பனின்]] அறிவிப்பால் [[எருசலேம்|எருசலேமையும்]] அதனைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகளை மீட்க ஐரோப்பியர்களால் 200 ஆண்டுகாலம் நடத்தப்பட்டு தோல்வியில் முடிந்த சிலுவைப்போர்கள், 1095இல் தான் துவங்கின என்றாலும், இதற்கு முன் பல ஆண்டுகளாக ஐரோப்பிய எல்லைகள் குறித்து நடந்த சிக்கள்களேசிக்கல்களே இதன் மூலகாரணமாகப் பார்க்கப்படுகின்றது. குறிப்பாக அரேபிய-பைசாண்டிய போர்கள், பைசாண்டிய-செல்யூக் போர்கள் மற்றும் [[பைசாந்தியப் பேரரசு]] [[அனத்தோலியா]]வை இசுலாமிய [[செல்யூக் துருக்கியர்|செல்யூக் துருக்கியருடன்]] 1071இல் நடந்த போரில் இழந்ததும் பெரும் காரணிகளாக பார்க்கப்படுகின்றது. பைசாந்தியப் பேரரசர் முதலாம் அலெக்ஸோசின் வேண்டுகோளுக்கினங்கி [[இரண்டாம் அர்பன் (திருத்தந்தை)|திருத்தந்தை இரண்டாம் அர்பன்]] இப்போர்களை துவக்கி பைசாந்திய பேரரசுக்கு உதவ, ஐரோப்பிய அரசுகளுக்கு அறிவுறித்தினார். [[பெரும் சமயப்பிளவு|பெரும் சமயப்பிளவால்]] பிரிந்த கிறித்தவத்தை ஒன்றிணைக்க இரண்டாம் அர்பன் செய்த முயற்சியாக இது பார்க்கப்படுகின்றது.<ref name=Nelson40>Nelson ''Byzantine Perspective of the First Crusade'' p. 40</ref> இப்போரில் ஈடுபடுபவர்களுக்கு [[பலன்கள் (கத்தோலிக்க திருச்சபை)|நிறைவுப்பலகளை]] அளிப்பதாக திருத்தந்தை கட்டளையிட்டார். மேற்கு ஐரோப்பா முழுவதிலிருந்தும் பல கிறித்தவர்கள் இப்போர்களில் பங்கு கொண்டனர்.<ref name=Asbridge1>Asbridge ''Crusades'' p. 1</ref> [[நில மானிய முறைமை]]யின் அடிப்படையில் இப்போர்களின் படைகள் பிரிந்திருந்ததால், இவை ஒரே கட்டுப்பாட்டுக்குள் இல்லாதது இப்போரின் தோல்விக்கு காரணியாகும்.