விண்மீன்: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு

'''விண்மீன்''' (Star, நாள்மீன், நட்சத்திரம், உடு) என்பது விண்வெளியில் காணப்படும், ஒரு பெரிய ஒளிரும் கோளமாகும். இவை பாரிய அளவு [[வாயு]]க்களினாலும் [[பிளாஸ்மா]]களினாலும் ஆக்கப்பட்டுள்ளன.<ref name="How stas are composed?">{{cite news | url=http://science.nationalgeographic.com/science/space/universe/stars-article/ | title=They are composed largely of gas and plasma, a superheated state of matter composed of subatomic particles. | work=[[தேசிய புவியியல் கழகம்]] | date= | accessdate=16 May 2014}}</ref> [[பூமி]]க்கு மிகவும் அண்மையிலுள்ள விண்மீன் [[சூரியன்]] ஆகும். இரவுநேர வானத்தில் புள்ளிபோல் தெரியும் நட்சத்திரங்கள் கண்சிமிட்டுவதுபோல் தெரிவது [[பூமி]]யின் வளிமண்டலத்தின் தாக்கத்தினால் ஆகும். எனினும் [[சூரியன்]] பூமிக்கு மிக அண்மையில் உள்ளதால் மற்றைய விண்மீன்களைப் போலல்லாது [[வட்டம்|வட்டமான]] தட்டுப்போல் தெரிகிறதோடு மட்டுமன்றி பகலில் வெளிச்சமும் தருகிறது. [[அணுக்கரு இணைவு]] வினை நிகழும் பொழுது விண்மீன்களில் இருந்து எராளமான ஆற்றல் வெளிவிடப்படுன்றது; பொதுவாக அனைத்து விண்மீன்களும் [[ஒளி]], [[வெப்பம்]], [[புற ஊதாக் கதிர்]]கள், [[எக்சு-கதிர்|எக்சு ரே - கதிர்கள்]] மற்றும் வேறு பல கதிர் வீச்சுக்களை உற்பத்தி செய்கின்றன.<ref name="Producing things of stars">{{cite news | url=http://science.nationalgeographic.com/science/space/universe/stars-article/ | title=Stars are cosmic energy engines that produce heat, light, ultraviolet rays, x-rays, and other forms of radiation. | work=[[தேசிய புவியியல் கழகம்]] | date= | accessdate=16 May 2014}}</ref> உடுக்களில் அதிகமாக [[ஐதரசன்|ஐதரசனும்]], [[ஹீலியம்|ஹீலியமுமே]] காணப்படுகின்றது. அங்கு [[ஐதரசன்]] [[அணுக்கரு இணைவு]] மூலம் [[ஹீலியம்|ஹீலியமாக]] மாறும் செயற்பாடு இடம்பெறும்.

[[சூரிய மண்டலம்|சூரிய மண்டலத்துக்கு]] வெளியே பூமிக்கு அண்மையிலுள்ள நட்சத்திரம் [[புரொக்சிமா செண்டோரி]] என்பதாகும். இது பூமியிலிருந்து 4.2 [[ஒளியாண்டு]]கள் (4 இலட்சம் கோடி [[கிலோமீட்டர்]]கள்) தொலைவில் உள்ளது. அதாவது இந்த நட்சத்திரத்திலிருந்து வரும் ஒளி பூமியை வந்தடைய 4.2 ஆண்டுகள் செல்லும். அறியப்பட்டுள்ள அண்டவெளியில் 70 [[கோடி]] கோடி கோடி (70,000,000,000,000,000,000,000) நட்சத்திரங்கள் இருக்கக்கூடுமென மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. வரலாற்று ரீதியாக முக்கியமான உடுக்கள் அனைத்தும் [[விண்மீன் குழாம்|உடுத்தொகுதிகளாகவும்]], கதிர்வங்களாகவும் (asterisms) குழுப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. எனினும் மிகத் தெளிவான இரவுவானில் ஒரு மனிதனுடைய வெற்றுக்கண்ணுக்கு 600 - 3000 தென்படும். <ref name="nebulae">{{cite news | url=http://science.nationalgeographic.com/science/space/universe/stars-article/ | title=Yet on a clear, dark night Earth's sky reveals only about 3,000 stars to the naked eye. | work=[[தேசிய புவியியல் கழகம்]] | date= | accessdate=16 May 2014}}</ref>

விண்மீன்கள் தம் வாழ்க்கையின் இறுதி நிலையை அடையும் போது [[ஹீலியம்|ஹீலியத்தை]] [[காபன்]], [[ஒட்சிசன்]] போன்ற வேறு சில [[தனிமம்|பாரிய இரசாயன மூலகங்களாக]] மாற்ற முற்படும். இதன்போது [[அணுக்கரு இணைவு]] வினை அளவுக்கு அதிகமான சக்தியை அல்லது ஆற்றலை உற்பத்தியாக்கும். ஆற்றல் அல்ல்து சக்தி விண்மீனை மிகவும் வெப்பமாக்கச் செய்யும். விண்மீன்களால் உற்பத்தி செய்யப்பட்ட சக்தி [[கதிர்வீச்சு|கதிர்வீச்சாக]] மாறிச்செல்லும். இவ்வாரு மாறிச்செல்லும் சக்தி அல்ல்து ஆற்றல் [[மின்காந்த அலைகள்|மின்காந்தக் கதிவீச்சு]] என அழைக்கப்படும்.

விண்மீன்களின் பிறப்பு [[விண்மீன் பேரடை]]களினால் அண்பத்தில் சிதற விடப்படும் பாரிய மூலக்கூற்று முகில்களில் இருந்து ஆரம்பமாகின்றது. இப்பாரிய மூலக்கூற்று முகில்கள் '''[[நெபுலா]]''' (nebulae) என அழைக்கப்படும்.<ref name="nebulae">{{cite news | url=http://science.nationalgeographic.com/science/space/universe/stars-article/ | title=The gas circles through space in cosmic dust clouds called nebulae. | work=[[தேசிய புவியியல் கழகம்]] | date= | accessdate=16 May 2014}}</ref> இந்த நெபுலாக்கள் ஈர்ப்புவிசையினால் தாமாகவே நீண்டு ஒடுங்குகின்றன. அவை சிறியதாய் வந்தபின் வேகமாக சுழல்வதோடு மட்டுமன்றி வெப்பநிலையையும் அதிகரிக்கச் செய்கின்றன. இதற்கு ''கோண உந்த அழிவின்மை'' (Conservation of angular momentum) என்பதே காரணம் ஆகும். இவ்வாறே ஒரு புதிய விண்மீன் உருவாகின்றது. ஒரு புதிய விண்மீனில் [[அழுத்தம்]] (Pressure) உருவாதலே வின்மீனுடைய வெப்பநிலையையும் அதிகரிக்கச் செய்கின்றது. இப்பருவம் '''முகிழ்மீன்''' (Protostar) என அழைகப்படுகின்றது. <ref name="Protostar">{{cite news | url=http://science.nationalgeographic.com/science/space/universe/stars-article/ | title= In time, gravity causes these clouds to condense and collapse in on themselves. As they get smaller, the clouds spin faster because of the conservation of angular momentum—the same principle that causes a spinning skater to speed up when she pulls in her arms.Building pressures cause rising temperatures inside such a nascent star, and nuclear fusion begins when a developing young star's core temperature climbs to about 27 million degrees Fahrenheit (15 million degrees Celsius).Young stars at this stage are called protostars. | work=[[தேசிய புவியியல் கழகம்]] | date= | accessdate=16 May 2014}}</ref>

[[நெபுலா]]க்கள் பிரதானமாக [[ஐதரசன்]],[[ஈலியம்|ஹீலியம்]] முதலான வாயுக்களைக் கொண்டதாகவும், பல ஒளியாண்டுகள் நீள அகலம் கொண்டதாயுமிருக்கும்.

ஒரு முகிழ்மீன் ஒன்று ஹன்னச்சூழவுள்ள பாரிய மூலக்கூற்று முகிலகளின் மிகுதிகளை வைத்து தன் பருமனை அதிகரிக்க முயற்சிக்கும் இப்பருவமே '''நிலையான விண்மீன்''' எனப்படும். முகிழ்மீன் ஒரு நிலையான விண்மீனாவதற்கு அதன் இரு முக்கிய விசைகளும் சமன்பட வேண்டும். முகிழ்மீன் தன் சுய ஈர்ப்பு விசையால் சுருங்கத் தொடங்கும். முகிழ்மீனில் உள்ள [[ஐதரசன்]] அணுக்கள் இணைந்து [[ஈலியம்]] அணுக்களாக மாறும் போது பெருமளவு ஆற்றல் உண்டாகி முகிழ்மீன் விரிவடையவும் முயற்சிக்கும். சில கோடி ஆண்டுகளில் இரண்டு விசைகளும் சமமானவுடன் அளவில் பெருமளவு மாற்றம் ஏற்படாது. அவ் விண்மீன் பில்லியன் வருடங்களாக ஐதரசனை ஹீலியமாக மாற்றும் செயற்பாட்டை மெற்கொண்டு ஒளியை வெளிவிட்டுக்கொண்டே இருக்கும். விண்மீனின் அளவைப் பொறுத்து எண்பது முதல் தொண்ணூறு சதவீதம் [[ஐதரசன்]] அணுக்கள் தீரும் வரை இதே அளவு நீடிக்கும். விசை சமன்பட்டதில் இருந்து இந்நிலையை அடையும் வரையே நிலையான விண்மீனாக இருக்க முடியும். [[சூரியன்]] ஒரு நிலையான விண்மீன் ஆகும். <ref name=" Main sequence stars">{{cite news | url=http://science.nationalgeographic.com/science/space/universe/stars-article/ | title= As they develop they accumulate mass from the clouds around them and grow into what are known as main sequence stars. Main sequence stars like our own sun exist in a state of nuclear fusion during which they will emit energy for billions of years by converting hydrogen to helium. | work=[[தேசிய புவியியல் கழகம்]] | date= | accessdate=16 May 2014}}</ref>

எனினும் பொதுவாக சூரியன் போன்ற விண்மீன்களின் தளர்ச்சியை எடுத்துக்கொண்டால்; [[ஐதரசன்]] தீர்ந்து கொண்டு செல்ல ஹீலியம் அதிகரித்துச்செல்லும். இறுதியில் [[ஹீலியம்]] விண்மீனின் உள் அகணிவரை (Core) நீடிக்கும். இதன் போது வின்மீனினுடை வெப்பநிலை மேலும் பலமடங்காக அதிகரிக்க அதனுடைய பருமனும் பலமடங்காக (250 மடங்கு) அதிகரிக்கும். உதாரணமாக நம் [[சூரியன்]] செவ்வாய்க் கோள் இருக்கும் இடம் வரை அதிகரிக்கும். இந்நிலை '''[[சிவப்பு அரக்கன்]]''' (Red giant) அல்லது ''செவ்வசுரன்'' என அழைக்கப்படும். சில காலத்தின் பின் சிவப்பு அரக்கன் வெடித்த்ச் சிதறி அகிலத்தில் விடப்படும். இவ்வாறு வெடித்துச்சுதறிய செவ்வசுரனின் வெளிப்பகுத் '''கோள் நெபுலா''' (planetry nebulea) என அழைக்கப்படும். இக்கோள் நெபுலா உதிர்ந்து போய் ஒரு சிறியவிண்மீனாக தோற்றம் பெறுகின்றன. அச்சிறு உடுவின் மத்திய பகுதி '''[[வெண் குறுமீன்]]''' (White dwarf) அல்லது வெண்ணிறக் குள்ளன் என அழைக்கப்படும். இவை பல ஆண்டகளுக்குப் பின் மிகவும் குளிர்மையாக இருக்கும். இறுதியில் அவை கறுப்பு நிறமாக வந்து எவ்விதமான சக்தியையும் வெளிவிடாது இதற்கு '''கருப்பு விண்மீன்''' (Black dwarf) அல்லது ''கருங்குள்ளன்'' என அழைக்கப்படும். இவ்வறு இல்லாமல் சூரியனை விட பருமனில் அதிகமாய் உள்ள விண்மீன்கள் மேலே குறிப்பிட்டது போன்று, சுரியன் போன்ற விண்மீன்களின் பரிணாமப் பாதையில் அன்றி வெவ்வேறு பரிணாமப் பாதைகளைக் கொண்டுள்ளன. <ref name=" Life cyecle of stars such as sun">{{cite news | url=http://science.nationalgeographic.com/science/space/universe/stars-article/ | title= As stars move toward the end of their lives much of their hydrogen has been converted to helium. Helium sinks to the star's core and raises the star's temperature—causing its outer shell to expand. These large, swelling stars are known as red giants. The red giant phase is actually a prelude to a star shedding its outer layers and becoming a small, dense body called a white dwarf. White dwarfs cool for billions of years, until they eventually go dark and produce no energy. At this point, which scientists have yet to observe, such stars become known as black dwarfs. A few stars eschew this evolutionary path and instead go out with a bang—detonating as supernovae. These violent explosions leave behind a small core that may become a neutron star or even, if the remnant is large enough, a black hole. | work=[[தேசிய புவியியல் கழகம்]] | date= | accessdate=16 May 2014}}</ref>

கி.மு 150 ஆம் ஆண்டில் கிரேக்க வானியலாளரான [[ஹிப்பார்க்கஸ்]] உடுக்களின் பிரகாசத்தை வைத்து அவற்றை ஆறு பிரிவுகளாகப் பிரித்துள்ளார். இதற்கு ''மேக்னியூட் அளவு முறை'' என்று பெயர்.