'''குற்றப்புனைவு''' (Crime fiction) இலக்கியப் பாணிகளில் ஒன்று. [[குற்றம்]] மற்றும் குற்றவாளிகளைக் கதைக் களமாகக் கொண்டு படைக்கப்படும் புனைவுகள் குற்றப்புனைவு என்று வழங்கப்படுகின்றன. [[அறிபுனை]], [[வரலாற்றுப் புனைவு]] போன்ற பிற பாணிகளிலிருந்து இது பொதுவாக வேறுபட்டாலும், பல குற்றப்புனைவுப் படைப்புகள் பிற பாணிகளின் கூறுகளையும் கொண்டுள்ளன. குற்றப்புனைவில் பல உட்பிரிவுகள் உள்ளன. [[துப்பறிவுப் புனைவு]], [[யார் செய்தது?]], [[சட்டப் பரபரப்புப்புனைவுபரபரப்புப் புனைவு]], [[நீதிமன்ற நாடகப்புனைவு]], [[பூட்டிய அறை மர்மப்புனைவு]] போன்றவை இவற்றுள் சில.<ref>{{Cite journal|url = http://search.informit.com.au/documentSummary;dn=990082541924074;res=IELAPA|title = May I Suggest Murder?: An Overview of Crime Fiction for Readers' Advisory Services Staff|last = Franks|first = Rachel|date = 2011|journal = Australian Library Journal|doi = |pmid = |access-date = 18 January 2016|volume = 60|issue = 2}}</ref>
[[ஆயிரத்தொரு இரவுகள்|ஆயிரத்தொரு இரவுகளில்]] வரும் மூன்று ஆப்பிள்கள் கதை குற்றப்புனைவுக்கான மிகப் பழையமிகப்பழைய எடுத்துக்காட்டுகளுள் ஒன்று. ஆனால் குற்றப்புனைவு தனித்துவம் பெற்றது [[19ம் நூற்றாண்டு|19ம் நூற்றாண்டில்]] தான். 1829ல் வெளியான ஸ்டீன் ஸ்டீனசன்ஸ்டீன்சன் பில்ச்சர் என்ற [[டென்மார்க்|தானிய]] எழுத்தாளரின் ''தி ரெக்டர் ஆஃப் வெயில்பை'' என்ற புத்தகமே நவீன இலக்கியத்தின் முதல் குற்றப்புனைவு படைப்பாகக் கருதப்படுகிறது. [[எட்கர் ஆலன் போ]], வில்கி காலின்ஸ், எமீல் கபோரியூ போன்றவர்கள் நவீன குற்றப்புனைவின் முன்னொடிகளாகக் கருதப்படுகிறார்கள். 19ம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் வெளியான [[ஆர்தர் கொனன் டொயில்|ஆர்தர் கானன் டாயிலின்]] [[ஷெர்லாக் ஹோம்ஸ்]] கதைகளால் குற்றப்புனைவு இலக்கியம் வெகுஜனபொதுமக்களின் ஆதரவைப்பெற்றது. 20ம் நூற்றாண்டில் [[காகிதக்கூழ் இதழ்]]களின் பெருக்கத்தால் குற்றப்புனைவுப் படைப்புகள் உலகெங்கும் படிக்கப்படலாயின. [[அகதா கிரிஸ்டி]], [[பி. டி. ஜேம்ஸ்]], [[ரூத் ரெண்டல்]], [[ரேமாண்ட் சேண்ட்லர்]], [[டேஷியல் ஹாம்மெட்]], [[இயன் ஃபிளமிங்]], [[டிக் ஃபிரான்சிஸ்]] ஆகியோர் குற்றப்புனைவுப் பாணியின் குறிப்பிடத்தக்க எழுத்தாளர்கள்.
