தாராபாய் ஷிண்டே: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு

சாதி என்ற சமூக சமத்துவமற்ற தன்மையை ஷிண்டே குறைகூறினார். அதேபோல் இந்து சமுதாயத்தில் சாதி என்று பிரதான எதிர்ப்பாளராக இருந்த மற்ற ஆர்வர்களுடைய ஆணாதிக்க கருத்துக்களை விமர்சித்தார். சுசீத்ர் மற்றும் கே,லலிதா அவர்களின் கூற்றுப்படி, "துலானா பக்திப்பாடல்கள் காலத்திற்குப்பிறகு முழுவீச்சாக பெண் உரிமைக்காக எடுத்துரைத்த முதல் பெண் ஆவார். ஆனால் தாராபாயின் பணி குறிப்பிடத்தக்கது, ஏனென்றால் புத்திஜீவிகள் மற்றும் ஆர்வலர்கள் ஒரே சமயத்தில் ஹிந்து விதவையின் வாழ்க்கையின் கஷ்டங்களைக் குறித்தும், பெண்கள் மீது நிகழ்த்தப்பட்ட எளிதில் அடையாளம் காணக்கூடிய அட்டூழியங்களைக் குறித்தும் அக்கறை கொண்டிருந்தபோது, தாராபாய் ஷிண்டே, வெளிப்படையாக தனிமைப்படுத்தப்பட்டு, ஆணாதிக்க சமுதாயத்தின் கருத்தியல் துறையை உள்ளடக்கிய பகுப்பாய்வு நோக்கத்தை விரிவாக்க முடிந்தது. எல்லா இடங்களிலும் பெண்கள், அவர் குறிப்பிடுவது போலவே ஒத்திருந்தது".

1881 ஆம் ஆண்டு புனேயில் இருந்து வெளியான ஒரு புராணப் பத்திரிகையான புனே வைபவ், ஒரு இளம் பிராமணர் (உயர் ஜாதி) விதவையான சூரத்திலுள்ள விஜயலட்சுமிக்கு எதிரான ஒரு குற்றவியல் வழக்கில், ஸ்ட்ரி புருஷ் துலாணா எழுதிய ஒரு கட்டுரையில் பதிப்பிக்கப்பட்டது. பொதுமக்கள் அவமானம் மற்றும் ஆத்திரமூட்டும் தன்மை ஆகியவற்றிற்கு பயந்து தனது சட்டவிரோதமான மகனைக் கொன்றதோடு, தூக்கிலிடப்பட்டார் (பின்னர் வாழ்க்கை மற்றும் வாழ்க்கைக்கான போக்குவரத்துக்கு மாற்றியமைக்கப்பட்டது). <ref name="fe"/><ref>{{cite news|url=http://www.tribuneindia.com/2002/20020224/spectrum/book1.htm|title=On the other side of society|last=Roy|first=Anupama|date=24 February 2002|work=The Tribune}}</ref><ref name=":0">{{Cite book|title=Makers of Modern India|last=Guha|first=Ramachandra|publisher=The Belknap Press of Harvard University Press|year=2011|isbn=|location=|pages=119}}</ref>]மறுவாழ்வு செய்ய தடைசெய்யப்பட்ட உயர் ஜாதி விதவைகளுடன் பணிபுரிந்த நிலையில், உறவினர்களால் ஆளப்படும் விதவைகள் விதவைகளின் சம்பவங்கள் பற்றி ஷிண்டே நன்கு அறிந்திருந்தார். இறுக்கமான பெண்கள், "நல்ல பெண்களுக்கும்" மற்றும் "விபச்சாரத்திற்கும்" இடையில் நடக்க வேண்டும் என்பதை இந்தப்புத்தகம் பகுத்தறியும். இந்தப் புத்தகம் 1882 ஆம் ஆண்டில் புனேவில் உள்ள ஸ்ரீ சிவாஜி பிரஸ் பத்திரிகையில் அச்சிடப்பட்டது, ஒன்பது ஆண்டுகளில்,500 பிரதிகள் அச்சிடப்பட்டது [8],ஆனால் சமகால சமுதாயம் மற்றும் பத்திரிக்கைகளின் விரோதமான வரவேற்புகளால் அவரால் மீண்டும் மீண்டும் பிரசுரிக்க முடியவில்லை. எனினும், இந்த வேலை ஒரு பிரபலமான மராத்தி சமூக சீர்திருத்தவாதி ஜோதிராவ் பூலே வால் வரவேற்கப்பட்டு, பாராட்டப்பட்டது, தாராபாயை சிராஞ்சிவினி (அன்பான மகள்) என்று குறிப்பிட்டு, அவரது துண்டு பிரசுரத்தை சக பணியாளர்களுக்கு பரிந்துரைத்தார். 1885 ஆம் ஆண்டில் ஜியோதிப பூலேவால் தொடங்கப்பட்ட சத்தியஷோதாக் சமாஜின் பத்திரிகையான சட்ஸர் பத்திரிகையின் இரண்டாவது வெளியீட்டில் இந்த குறிப்பு இடம்பெற்றிருந்தது. இருப்பினும், 1975 ஆம் ஆண்டு வரை இது மீண்டும் அறியப்படாமல் இருந்து, மறுபடியும் கண்டெடுக்கப்பட்டு மீண்டும் வெளியிடப்பட்டது.<ref name="tr">{{cite book|last=Tharu |first=Susie J. |author2=Ke Lalita |title=Women Writing in India: 600 B.C. to the Present (Vol. 1)|url=https://books.google.com/books?id=u297RJP9gvwC&pg=PA221&dq=%22Tarabai+Shinde%22+-inpublisher:icon&cd=1#v=onepage&q=%22Tarabai%20Shinde%22%20-inpublisher%3Aicon&f=false|year=1991|publisher=Feminist Press|isbn=1-55861-027-8|page=221}}</ref>