லெஸ்லி நியூபிகின்: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு

சுயசரிதைஜேம்ஸ் எட்வர்ட் '''லெஸ்லி நியூபிகின்''' (8 டிசம்பர் 1909 - 30 ஜனவரி 1998) ஒரு பிரிட்டிஷ் இறையியலாளர், மிசியாலஜிஸ்ட், மிஷனரி மற்றும் எழுத்தாளர் ஆவார். முதலில் ஸ்காட்லாந்து தேவாலயத்திற்குள் நியமிக்கப்பட்டிருந்தாலும், நியூபிகின் தனது தொழில் வாழ்க்கையின் பெரும்பகுதியை இந்தியாவில் ஒரு மிஷனரியாக பணியாற்றினார், மேலும் தென்னிந்திய திருச்சபை மற்றும் ஐக்கிய சீர்திருத்த தேவாலயத்துடன் இணைந்தார், தென்னிந்தியாவின் முதல் ஆயர்களில் ஒருவரானார். பரவலான இறையியல் தலைப்புகளில் எழுதிய ஒரு சிறந்த எழுத்தாளர், நியூபிகின் ஏவுகணை மற்றும் பிரசங்கவியல் தொடர்பான பங்களிப்புகளுக்கு மிகவும் பிரபலமானவர். எக்குமெனிசம் மற்றும் நற்செய்தி மற்றும் நமது கலாச்சார இயக்கம் தொடர்பான உரையாடல்களில் அவர் ஈடுபட்டதற்காகவும் அறியப்படுகிறார். [1] பல அறிஞர்களும் அவரது பணி சமகால மிஷனல் சர்ச் இயக்கத்திற்கு அடித்தளம் அமைத்ததாக நம்புகிறார்கள், மேலும் அவரது அந்தஸ்தும் வீச்சும் "திருச்சபையின் பிதாக்களுடன்" ஒப்பிடத்தக்கது என்று கூறப்படுகிறது.

நியூபிகின் 1909 இல் இங்கிலாந்தின் நியூகேஸில் அபன் டைனில் பிறந்தார். பெர்க்ஷயரின் படித்தலில் உள்ள குவாக்கர் சுயாதீன உறைவிடப் பள்ளியான லைட்டன் பூங்காவில் கல்வி பயின்றார். அவர் 1928 இல் கேம்பிரிட்ஜ் குயின்ஸ் கல்லூரிக்குச் சென்றார், அந்த நேரத்தில் அவர் கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாறினார். [5] பட்டம் பெற்ற அவர், கிளாஸ்கோவிற்கு 1931 இல் மாணவர் கிறிஸ்தவ இயக்கம் (எஸ்.சி.எம்) உடன் பணிபுரிந்தார். வெஸ்ட்மின்ஸ்டர் கல்லூரியில் ஊழியத்திற்காக பயிற்சி பெறுவதற்காக 1933 இல் கேம்பிரிட்ஜ் திரும்பினார், ஜூலை 1936 இல் அவர் எடின்பர்க் பிரஸ்பைட்டரியால் பணிபுரிந்தார் மெட்ராஸ் மிஷனில் ஒரு சர்ச் ஆஃப் ஸ்காட்லாந்து மிஷனரி. [6] ஒரு மாதத்திற்குப் பிறகு அவர் ஹெலன் ஹென்டர்சனை மணந்தார், செப்டம்பர் 1936 இல் அவர்கள் இருவரும் இந்தியாவுக்கு புறப்பட்டனர், அங்கு அவர்களுக்கு ஒரு மகன் மற்றும் மூன்று மகள்கள் இருந்தனர். 1970 களின் பிற்பகுதியிலும் 1980 களில் ஜெஸ்மண்ட் யு.ஆர்.சி (முன்னர் பிரஸ்பைடிரியன்), நியூகேஸில் அபன் டைனில் வழக்கமான வழிபாட்டாளராக இருந்த பிரான்சிஸ் என்ற சகோதரியும் அவருக்கு இருந்தார்.

1947 ஆம் ஆண்டில், பல புராட்டஸ்டன்ட் தேவாலயங்களில் இருந்து உருவான ஒரு கிறிஸ்தவ தேவாலயமான தென்னிந்திய தேவாலயம், நியூபிகினை மதுரை ராம்நாட் மறைமாவட்டத்தின் முதல் ஆயர்களில் ஒருவராக நியமித்தது [7] - இது ஒரு பிரஸ்பைடிரியன் அமைச்சருக்கு ஆச்சரியமான வாழ்க்கைப் பாதை. 1959 ஆம் ஆண்டில் அவர் சர்வதேச மிஷனரி கவுன்சிலின் பொதுச் செயலாளராக ஆனார் மற்றும் உலக தேவாலயங்களின் கவுன்சிலுடன் அதன் ஒருங்கிணைப்பை மேற்பார்வையிட்டார், அதில் அவர் இணை பொதுச் செயலாளரானார். அவர் மெட்ராஸின் பிஷப்பாக இந்தியா திரும்பும் வரை 1965 வரை ஜெனீவாவில் இருந்தார், அங்கு அவர் 1974 இல் ஓய்வு பெறும் வரை தங்கியிருந்தார். அவர் ஒரு சமாதானவாதி. [8]