திவாலா நிலை: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு
உள்ளடக்கம் நீக்கப்பட்டது உள்ளடக்கம் சேர்க்கப்பட்டது
No edit summary |
|||
வரிசை 12:
உண்மையில், திவாலா நிலைச் சட்டம் என்பதானது கடனாளிக்காக அல்லாமல்- பற்றாளருக்கான ஒரு நிவாரணமாகவே ஆரம்ப காலங்களில் திட்டமிடப்பட்டது. அரசர் ஹென்ரி VIII-இன் ஆட்சிக் காலத்தின்போது, தனக்குக் கடனைத் திருப்பிச் செலுத்தாத வணிகர் ஒருவரின் அனைத்து [[சொத்து]]க்களையும் கைப்பற்றுவதற்கான உரிமையை பற்றாளருக்கு திவாலா நிலைச் சட்டம் அனுமதித்தது. மேலும், தன் சொத்து முழுவதையும் இழப்பதற்கும் கூடுதலாக, கடனாளி, தாம் கடனைத் திரும்பச் செலுத்தத் தவறியதற்காக, தன் சுதந்திரத்தையும் இழந்து சிறைத் தண்டனைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டார். இதன் விளைவாக, கடனாளியின் குடும்பத்தார் அவரைச் சிறையிலிருந்து விடுவிப்பதற்காக அவர் பெற்ற கடனைத் திரும்பச் செலுத்தும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டனர். இருப்பினும், காலம் முன்னேற, கடனாளிகளின் உரிமைகளும் அதே போல முன்னேறத் துவங்கின.
உதாரணமாக, 1700களில் அடிக்கடி
ஆங்கிலேய முறைப்படி, (பற்றாளர் மற்றும் கடனாளி இருவரும்) இணைந்து அறிவிக்கும் திவாலா நிலை 1825வது ஆண்டு ஆங்கிலேயச் சட்டம் ஒன்றில் வரையறுக்கப்பட்டது. வணிகர் ஒருவர், திவாலாப் பிரிவின் தலைமைச் செயலதிகாரியின் அலுவலகத்தில் தாம் நொடித்து போனதாக ஒரு வாக்குமூலம் சமர்ப்பித்து அதை விளம்பரப் படுத்தும்போதும் இவ்வாறு நிகழலானது.
இவ்வாறு விளம்பரப்படுத்தப்பட்ட வாக்கு மூலத்தை அடுத்து ஒரு திவாலா விசாரணைக் குழு அமைக்கப்பட்டது. இதன் பிறகு, இந்தச் சட்டத்தின் அடிப்படையிலான திவாலா விசாரணக்குழு, "அத்தகைய வாக்குமூலம் திவாலா ஆனவர் மற்றும் பற்றாளர் அல்லது வேறொரு நபர் ஆகியோர் கலந்தாலோசித்தோ அல்லது பரஸ்பரம் ஒப்புக் கொண்ட முறைமையினாலோ செல்லுபடியாகாது என்று கருதக் கூடாது" என
(6.ஜியோ.
IV, சி.16 பிரிவுகள் VI, VII (ஆங்கிலம்). 1849வது ஆண்டு வரை தன்னிச்சையான திவாலா நிலையானது அங்கீகரிக்கப்படவில்லை (12 மற்றும் 13, விக்ட்., சி.106, பிரிவு 93 (1849) (ஆங்கிலம்).
1789வது ஐக்கிய மாநிலங்கள் அரசியல் சட்டமைப்பு ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டபோது திவாலா நிலை என்னும் கருத்தாக்கமானது குறிப்பான அங்கீகாரம்
ஐக்கிய மாநிலங்களில் தன்னிச்சையான திவாலா நிலை என்பதானது 1841வது வருடத்திய சட்டங்களால் (1841வது வருடம் ஆகஸ்ட் 19 சட்டம், பிரிவு 1, 5, ஸ்டேட்.440) மற்றும் 1867 (1867வது வருடத்திய மார்ச் 2 சட்டம், பிரிவு 11, 14, ஸ்டேட்.521) ஆகியவற்றால் ஒரு நிறுவனமாக நிலை நாட்டப்பட்டது.
நவீன கருத்தாக்கமான கடனாளி-
திவாலா நிலைக் கோட்பாடுகள் என்று பொதுவாக அறியப்படும் 1978வது வருடத்திய திவாலா சீரமைப்புச் சட்டம் திவாலா அமைப்பில் ஒரு மிகப் பெரும் சீரமைப்பை உருவாக்கியது. எல்லாவற்றிற்கும் முதன்மையாக, 1979வது வருடம் அக்டோபர் முதல் தேதி துவங்கி தாக்கல் செய்யப்பட்ட வழக்குகள் அனைத்திற்கும் இது பொருந்துவதானது. இரண்டாவதாக, 1978வது வருடத்திய சட்டத்தில் நான்கு தலைப்புகள் இருந்தன. தலைப்பு I என்பதானது யூ.எஸ்.கோட்பாட்டின் தலைப்பு 11 என்பதன் திருத்தமாகும்
1978வது வருடத்திய சட்டத்தின் கீழ் நிகழ்ந்த மாற்றங்களில் மிகவும் முக்கியமானது
மாவட்ட நீதிமன்றம் என்பதன் இணையாக இந்தப் புதிய நீதி மன்றங்கள் அமைக்கப்பட்டு, அவை தன்னுரிமை கொண்ட நீதி மன்றங்களாகச் செயல்பட வழி வகுக்கப்பட்டது. இவ்வாறு விரிக்கப்பட்ட அதிகார வரம்பு எல்லை என்பதானது முதன்மையாக திவாலா நீதிபதிகளாலேயே கையாளப்படுவதானது. திவாலா நீதிபதியானவர் ஷரத்து I என்பதன் அடிப்படையில் ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு நியமிக்கப்படும் நீதிபதியாவார்.
1978வருடத்திய சட்டத்தின் விதிகள் நார்த்தர்ன் பைப்லைன் கம்பெனி அதற்கெதிரான மராத்தன் பைப்லைன் கம்பெனி, 458 யு.எஸ். 50 102 எஸ். சிடி என்ற வழக்கில் நுண்ணாய்வுக்கு உட்சென்றன. 2858, 73 எல். 2டி 598 [6 சி.பி.சி.2டி 785] (1982). பொதுவாக, மராத்தன் வழக்கு என்று குறிப்பிடப்படும் இந்த உச்ச நீதிமன்ற வழக்கில், நீதி மன்றம்,
கடனாளர் எதிர் நடவடிக்கை கோரி திவாலா நீதிமன்றத்தில் மனு தாக்கல் செய்தபோது, அதிகார வரம்பு எல்லை தொடர்பான கேள்விகள் உருவாகத் தொடங்கின
இந்தத்
1984வது வருடம் ஜூலை 10 அன்று 1984வது வருடத்திய சட்டம் இயற்றப்படும் வரை இந்த விதி அமலில் இருந்தது. இத்தகைய "அவசர நிலை விதி" என்பதன் சட்டபூர்வமான செல்லுமை எப்போதும் தாக்குதல்களுக்கு உட்பட்டிருந்தாலும், உச்சநீதி மன்றம், ஆவணங்களை முன்னிலைப்படுத்தும் உத்திரவை கீழ் நீதிமன்றங்களுக்கு இடுவதற்கு மறுத்தே வந்துள்ளது.
வரிசை 43:
(அ) தலைப்பு 11 என்பதன் கீழாக வரும் வழக்குகள் மற்றும் தலைப்பு 11 என்பதன் கீழாக வரும் ஏதாவது அல்லது அனைத்து நடவடிக்கைகளும் அல்லது தலைப்பு 11 என்பதன் கீழாக வரும் ஒரு வழக்கு தொடர்பானவையும், அந்த மாவட்டத்திற்கு உரிய திவாலா நீதிபதிகளுக்கு குறித்தொதுக்கப்பட வேண்டும்.
(ஆ) (1) தலைப்பு 11 என்பதன் கீழாக வரும் அனைத்து வழக்குகள் மற்றும் தலைப்பு 11 என்பதன் கீழாக வரும் மைய நடவடிக்கைகள் அல்லது, இந்தப் பிரிவின் துணைப் பிரிவு (அ)
28 யு.எஸ்.சி. §157 என்பதனால் விவரிக்கப்பட்டுள்ள மைய நடவடிக்கைகள் என்பவை இவற்றை உள்ளடக்கியுள்ளன, ஆனால் அவை இவை மட்டுமேயாகாது:
(அ) பண்ணை அல்லது சொத்து ஆகியவற்றின் நிர்வாகம் தொடர்பான விஷயங்கள்
(ஆ) பண்ணை அல்லது பண்ணைச் சொத்து ஆகியவற்றிற்குத் தொடர்பான சலுகைகள் அல்லது அவற்றிற்கு எதிரானவை அல்லது பண்ணைச் சொத்துக்கு விலக்குகள் மற்றும் கோரிக்கைகளின் கணக்கீடு அல்லது தலைப்பு 11 என்பதன் கீழான அத்தியாயங்கள் 11, 12, அல்லது 13 ஆகியவற்றின்படி வட்டியைக் கணக்கிடல்
கோரிக்கைகள் இடம்பெறா;
(இ) பண்ணைச் சொத்திற்கு எதிராக தாக்கல் செய்யப்பட்ட மனுவிற்கு எதிராக பண்ணைச் சொத்தின் பதில் மனுக்கள்;
வரிசை 76:
===மேற்கத்திய பகுதிகள்
===
பண்டைக்கால கிரேக்க நாட்டில் திவாலா என்னும் நிலை இருக்கவில்லை. ஒரு மனிதன் (உள்ளூர்ப் பகுதியில் பிறந்த ஆண்களே குடிமகன்களாகக் கருதப்பட்டனர் மற்றும் சொத்துக்களின் சட்ட பூர்வமான உரிமைகள் அனைத்தையும் ஆண்களே கொண்டிருந்தனர்) கடன் பெற்ற பின்பு அதைத் திரும்பக் கொடுக்க இயலாத நிலையில் இருந்தால், அவனும் அவன் குடும்பமும், அதாவது அவன் மனைவி, மக்கள், பணியாட்கள் உட்பட அனைவரும், தங்களது உடலுழைப்பு மூலம் கடனைத் தீர்க்கும் வரையிலும் கொத்தடிமை முறைமைக்கு ஆளாக்கப்பட்டனர். பண்டைய கிரேக்க நாட்டின் பல மாநிலங்கள் இவ்வாறான கொத்தடிமை முறைமைக்கு அதிக பட்ச கால கட்டமாக ஐந்து ஆண்டுகளை நிர்ணயித்திருந்தன மற்றும் கொத்தடிமைகள் தங்களது உயிர் மற்றும் உடற்பாகங்களுக்கான உத்திரவாதம் பெற்றிருந்தனர். இது, வழக்கமான அடிமைகளுக்குக் கிடைக்கப் பெறாத ஒன்றாக இருந்தது. இருப்பினும், பற்றாளர், இந்தக் காலக் கெடுவிற்குப் பின்னாலும், கடனாளியின் வேலையாட்களை நிறுத்தி வைத்துக் கொள்ள முடியும்; பெரும்பான்மையான நிகழ்வுகளில், இவர்கள் தங்கள் வாழ்நாள் முழுவதும், கடினமான சூழ்நிலைகளில் தங்களது புதிய ஆண்டைக்கு ஊழியம் செய்யுமாறு கட்டாயப்படுத்தப்பட்டார்கள்.
| |||