குளுக்கோஸ் பல உயிரினங்களின் அடிப்படை அத்தியாவசியம் என்பதால் அதன் வேதியியல் கட்டமைப்பு மற்றும் உருவாக்கம் குறித்த ஒரு சரியான புரிதல் கரிம வேதியியல் முன்னேற்றத்திற்கு பெருமளவில் பங்களிப்பு செய்துள்ளது. [[எமில் பிசர்]] செய்த சோதனைகள் தான் இந்த புரிதலில் பெரிய அளவில் பங்களிப்பு செய்தன. இந்த ஜெர்மன் வேதியியல் அறிஞர் தனது கண்டறிவுகளுக்காககண்டுபிடிப்புகளுக்காக 1902 ஆம் ஆண்டில் [[வேதியியல்]] துறையில் [[நோபல் பரிசு]] பெற்றார்.<ref>[32] ^ [31]</ref> குளுக்கோஸ் கூட்டுச்சேர்க்கை கரிமப் பொருளின் கட்டமைப்பை நிறுவ உதவியது. இதன் விளைவாக வேதி வினைவேகவியல் மற்றும் கார்பன் தாங்கு மூலக்கூறுகளில் வேதி இணைப்புகள் குறித்த [[ஜேகபஸ் ஹென்ரிகஸ் வாண்ட் ஹோஃபின்]] தத்துவங்களை முதன்முதலில் திட்டவட்டமாக சோதித்துப் பார்க்க முடிந்தது.<ref>{{citation | title = van't Hoff's Glucose | first = Bert | last = Fraser-Reid | journal = Chem. Eng. News | volume = 77 | issue = 39 | page = 8}}.</ref> 1891 முதல் 1894 ஆம் ஆண்டு வரையான காலத்தில், அனைத்து அறியப்பட்ட சர்க்கரைகளின் இரட்டைவேதியமைவையும் பிசர் நிறுவினார். அத்துடன் ஒத்ததல்லாத கார்பன் அணுக்கள் குறித்த ஹோஃபின் தத்துவத்தை செயலுறுத்தி சாத்தியமான [[ஐசோமர்]]களையும் சரியாகக் கணித்துக் கூறினார்.