நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பி: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு

உள்ளடக்கம் நீக்கப்பட்டது உள்ளடக்கம் சேர்க்கப்பட்டது
No edit summary
வரிசை 22:
ஒரு அறிவியலாக கூட்டிணைவு நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பி வேதிச்சிகிச்சை மற்றும் நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பி முன்னேற்றத்தின் கதை 1880களில் பால் என்ரிச் என்னும் ஜெர்மானிய ஆய்வாளருடன் தொடங்குகிறது. டாக்டர் என்ரிச், சில குறிப்பிட்ட வர்ணங்கள் மனிதர்கள், விலங்குகள் அல்லது நுண்ம உயிரணுக்களில் கலந்து வண்ணமேற்படுத்தலாம் என்பதைக் கவனித்தார். அவர் மனித உறுப்புகளை பாதிக்காமல் நுண்மங்களில் கலந்து அவற்றை கொல்லக்கூடிய தேர்வு மருந்தாகச் செயல்படுவதற்கான வாய்ப்பைச் சில குறிப்பிட்ட வர்ணங்கள் அல்லது வேதிப்பொருட்கள் கொண்டிருக்கலாம் என விளக்கினார். பல பரிசோதனைகளுக்குப் பின்னர் பல்வேறு உயிர்ப்பொருட்களுக்கு எதிரான வர்ணங்களின் நூற்றுக்கணக்கான சோதனைகளால் சல்வர்சான் என்ற மருத்துவரீதியான பயன்மிக்க, மனிதன் உருவாக்கிய நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பியினை அவர் கண்டுபிடித்தார்.<ref name="CALDERIN2007"></ref><ref name="Limbird2004">{{cite journal |author=Limbird LE |title=The receptor concept: a continuing evolution |journal=Mol. Interv. |volume=4 |issue=6 |pages=326–36 |year=2004 |month=December |pmid=15616162 |doi=10.1124/mi.4.6.6 |url=}}</ref><ref name="Bosch2008">{{cite journal |author=Bosch F, Rosich L |title=The contributions of Paul Ehrlich to pharmacology: a tribute on the occasion of the centenary of his Nobel Prize |journal=Pharmacology |volume=82 |issue=3 |pages=171–9 |year=2008 |pmid=18679046 |doi=10.1159/000149583 |url=}}</ref> இருப்பினும், சல்வர்சானின் எதிர்மறையான பக்கவிளைவு பின்னாளிள் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பி பென்சிலினுடன் இணைந்திருந்தமையானது இதை நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பிக்காக பயன்படுத்துவதை மாற்றியமைத்தது. நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பிப் புரட்சியின் தோற்றுவாயாகக் குறிப்பிடும் எர்லிச்சின் ஆராய்ச்சியைத் தொடர்ந்து 1932ஆம் ஆண்டு டோமக் புரோன்டோசில் என்பதனைக் கண்டுபிடித்தார்.<ref name="Bosch2008"></ref> புரோன்டோசில் என்னும் வர்த்தகரீதியான முதல் எதிர்- நுண்ம நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பியினை ஜெர்மனியில் உள்ள ஐஜி ஃபர்பன் கூடத்தின் பேயர் ஆய்வுக்கூடங்களில் கெர்ஹார்ட் டோக்மாக்கால் என்பதனை (இவர் 1939ஆம் ஆண்டு தன்னுடைய முயற்சிகளுக்காக மருத்துவத்திற்கான நோபல் பரிசு பெற்றார்) வழி நடத்திய ஆராய்ச்சிக் குழு உருவாக்கியது. முதல் சல்போனமைட் மருந்தின் கண்டுபிடிப்பும் உருவாக்கமும் நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பிகள் யுகத்தை துவக்கின.
 
நுண்ணுயிர்ப் பொருட்களுக்கு இடையில் உள்ள நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பிகளின் கண்டுபிடிப்புகள் மீதான முந்தைய ஆராய்ச்சியிலிருந்து பெறப்பட்ட நுண்ணுயிர்ப் பொருட்களால் இயற்கையான நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பிகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன. பாஸ்டர் "நுண்மங்களுக்கு இடையில் உள்ள எதிர்ப்பொருட்களில் நம்மால் ஊடுருவ முடியும் என்றால் அது 'நோய்நீக்கிகளுக்கான மிகப்பெரிய நம்பி்க்கையினை வழங்க வாய்ப்பிருக்கிறது" என்பதை உணர்ந்தார்.<ref name="Kingston2008">{{cite journal |author=Kingston W |title=Irish contributions to the origins of antibiotics |journal=Irish journal of medical science |volume=177 |issue=2 |pages=87–92 |year=2008 |month=June |pmid=18347757 |doi=10.1007/s11845-008-0139-x |url=}}</ref> 1875ஆம் ஆண்டு இங்கிலாந்தில் ஜான் டிண்டால், ''பென்சிலியம் எஸ்பிபி.'' என்னும் நுண்ம எதிர்ப்பொருட்களை விளக்கினார்.<ref name="Kingston2008"></ref> இருப்பினும் அவருடைய ஆராய்ச்சியை, 1928ஆம் ஆண்டு [[அலெக்ஸாண்டர் பிளெமிங்]] பென்சிலினைக் கண்டுபிடிக்கும்வரையிலும், அறிவியல் சமூகம் பெரிய அளவில் அங்கீகரிக்கவில்லை. பத்து வருடங்களுக்குப் பின்னர் எர்ன்ஸ்ட் செய்ன் மற்றும் ஹோவார்ட் ஃப்ளோரி ஆகியோர் பி.பிரெவிஸ்ஸிலிருந்து கிரேமிசைடின் என்ற பெயர் கொண்ட மற்றொரு இயற்கையான நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பி போன்ற துணைப்பொருள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டதைத் தொடர்ந்து பிளெமிங்கின் ஆராய்ச்ச்சியில் ஆர்வம் காட்டினர். 1939ஆம் ஆண்டு ரெனே துபோ கிரேமிசைடினைத் தனிமைப்படுத்தினார். இவை, இரண்டாம் உலகப்போர் நிகழ்ந்த காலகட்டத்தில், காயங்கள் மற்றும் புண்களை ஆற்றுவதில் அதிகபட்சமான பயன் கொண்டிருப்பதை நிரூபிக்க வர்த்தக ரீதியாக உருவாக்கப்பட்ட முதல் நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பிகள் ஆகும்.<ref name="Epps2006">{{cite journal |author=Van Epps HL |title=René Dubos: unearthing antibiotics |journal=J. Exp. Med. |volume=203 |issue=2 |pages=259 |year=2006 |pmid=16528813 |doi=10.1084/jem.2032fta |pmc=2118194}}</ref>ஃப்ளோரி மற்றும் செய்ன் ஆகியோர் பென்சிலினைப் பிரித்தெடுப்பதில் வெற்றிபெற்றனர். இந்த பிரித்தெடுத்த நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பி பரந்த அளவிலான நுண்மங்களுக்கு எதிராக எதிர் பாக்டீரியல் செயல்பாட்டைக் கொண்டிருப்பது நிரூபணமானது. இது குறைவான நச்சுத் தன்மையைக் கொண்டிருந்தது. இதனால், எதிர்மறையான விளைவுகளைவிளைவுகள் ஏற்படுதல் குறைந்தது. மேலும் இதன் செயல்பாடு, சல்போனமைட்களாக கிடைத்த கூட்டிணைப்பு நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பி வகையைப் போன்று அல்லாமல், சீழ் போன்ற உயிர்ப்பொருள் உட்பொருட்களால் தடுக்கப் பெறவில்லை. பென்சிலினின் உருவாக்கம் இதேபோன்றஇதே போன்ற திறன்களுடன் உள்ள நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பி உட்பொருட்களுக்கான தேடலில் ஆர்வத்தை தூண்ட வழியமைத்தது.<ref>{{cite journal |author=HW Florey |title=Use of Micro-organisms for therapeutic purposes |journal=Br Med J. |volume=2 |issue=4427 |pages=635–642 |year=1945|doi=10.1136/bmj.2.4427.635}}</ref> 1945ஆம் ஆண்டு, எர்ன்ஸ் செய்ண்செய்ன், ஹோவார்ட் ஃப்ளோரி மற்றும் அலெக்ஸாண்டர் பிளெமிங் தங்களுடைய பென்சிலின் கண்டுபிடிப்பிற்காக, நோபல் பரிசைப் பகிர்ந்துகொண்டனர். எதிர் நுண்ம உட்பொருட்களை கவனத்தோடும், முறையாகவும் தேடிய அணுகுமுறைக்கு வித்திட்டவர் என துபோவுக்கு ஃப்ளோரி நன்றி தெரிவித்தார். இதுபோன்ற முறைமை பென்சிலின் ஆராய்ச்சியின் ஃபோளோரியால்ஃப்ளோரியால் புத்தாக்கம் செய்யப்பட்ட கிரேமிசைசின் கண்டுபிடிப்பிற்கு வழிவகுத்தது.<ref name="Epps2006"></ref>
 
== எதிர் நுண்ணுயிர் மருந்தியக்கவியல் ==
"https://ta.wikipedia.org/wiki/நுண்ணுயிர்_எதிர்ப்பி" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது