பணவியல் கொள்கை: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு

கொள்கை வகுப்பாளர்கள் தனியார் முகவர்கள் குறை விலையுயர்வினை எதிர்பார்க்கின்றனர் என நம்புகின்றனர் எனில், அவர்கள் ஓர் ஊக்கியைக் கொண்டு நீட்டிப்பு பணவியல் கொள்கையை ஏற்படுத்துவர் (அதிகரிக்கும் பொருளாதார உற்பத்தியின் விளிம்புப் பலன் விலையுயர்வின் விளிம்புச் செலவை அதன் மதிப்பில் விஞ்சும் போது);. இருப்பினும், தனியார் முகவர்கள் தர்க்கரீதியிலான எதிர்பார்ப்புகளைக் வைத்திருப்பர் எனக் கருதிக்கொள்ளும் போது கொள்கை வகுப்பாளர்கள் இந்த ஊக்கியைக் கொண்டிருப்பர் என அறிவர். ஆகையால், தனியார் முகவர்கள் தாங்கள் ஒருகுறை விலையுயர்வு எதிர்பார்ப்பினைக் கொண்டால், ஓர் நீட்டிப்புக் கொள்கை மேற்கொள்ளப்படும். அதுவிலையுயர்வை உண்டு பண்ணுகிற கொள்கை என அறிவர். பின் விளைவாக, (கொள்கை வகுப்பாளர்கள் குறை விலையுயர்வை ''நம்பத்தக்கதாக'' ச் செய்ய முடியும் என்றாலின்றி), தனியார் முகவர்கள் உயர் விலையுயர்வை எதிர்பார்ப்பர். இந்த எதிர்பார்ப்பு மாற்றத்தக்க எதிர்பார்ப்பு (வருமான ஏற்படுத்தல் நடவடிக்கை) மூலம் நிறைவேற்றப்படுகிறது;. ஆக, அங்கு உயர் விலையுயர்வு (அதிகரிக்கப்பட்ட உற்பத்தியின் ஆதாயமின்றி) உள்ளது. ஆகையால், நம்பத்தகுந்த அறிவிப்புகள் ஏற்படுத்தப்பட்டாலின்றி நீட்டிக்கப்பட்ட பணவியல் கொள்கை தோல்வியடையும்.

அறிவிப்புகள் பல்வேறு வழிகளில் நம்பத்தகுந்தவையாக்கப்படும். ஒரு நாடு ஓர் தனித்த மத்திய வங்கியை குறை விலையுயர்வு இலக்குகளுடன் (ஆனால், உற்பத்தி இலக்குகளின்றி) நிறுவ வேண்டும். ஆகையால், தனியார் முகவர்கள் விலையுயர்வு தனித்த அமைப்பொன்று அதனை நிறுவும் என்பதால் குறைவாக இருக்கும் என அறிவர். மத்திய வங்கிகள் தங்களின் இலக்குகளை சந்திக்க (எடுத்துக்காட்டாக, பேரளவு ஆண்டு நிதிகள், வங்கியின் தலைவருக்கு ஒரு வருமான மிகையூதியம் போன்றவை) அவர்களின் தகுதி நிலையை அதிகரிக்க மற்றும் ஓர் வலுவான கொள்கை இலக்குகளுக்கான உறுதியளிப்பினைச் சமிக்ஞைச் செய்ய ஊக்கமளிக்கப்படலாம். நற்பெயர் பணவியல் கொள்கை அமலாக்கத்திலொரு முக்கியக் கூறாகும். ஆனால், நற்பெயர் நோக்கம் உறுதியளிப்போடு குழப்பிக் கொள்ளப்படக் கூடாது. அதே சமயம் ஒரு மத்திய வங்கியானது பணவியல் கொள்கையை நடத்துவதில் நன்கு செயல்பட்டு ஆதரவான நற்பெயரைப் பெற்றிருந்தாலும், அதே மத்திய வங்கி குறிப்பிட்ட பொறுப்பு வடிவத்தையும் தேர்வு செய்திருக்காது (ஒரு சில அளவு விலைவாசியை இலக்கு வைப்பது போன்ற). நற்பெயர் ஒரு மிக முக்கிய பங்கினை சந்தைகள் ஒரு கொள்கை இலக்கில் குறிப்பிட்ட பொறுப்பினை அறிவிப்பின் மீது எவ்வளவு நம்பிக்கைக் கொள்ளும் என்பதைத் தீர்மானிக்கின்றன. ஆனால் இரு கருத்துவங்களும் ஒன்றிணைக்கப்படக் கூடாது. கூடவே, கவனிக்க பகுத்தறியும் எதிர்பார்ப்புக்களின் கீழ், கொள்கை வகுப்பாளருக்கு கடந்த கால கொள்கை நடவடிக்கைகளால் நற்பெயரை நிறுவியிருக்க வேண்டும் எனும் தேவையில்லை;. ஓர் எடுத்துக் காட்டாக, மத்திய வங்கியின் தலைவரின் நற்பெயர் முழுமையாக அவரது கருத்தியல், தொழில்முறைப் பின்னணி, பொது அறிவிப்புகள் முதலியவற்றிலிருந்து பெறப்பட்டிருக்கலாம். உண்மையில் வாதிடப்பட்டது (கென்னத் ரோகாஃப், 1985 மேற்கோள் சேர்க்க. " தி ஆப்டிமல் கமிட்மெண்ட் டு அன் இண்டெர்மீடியட் மானிட்டரி டார்க்கெட்" இல் "குவார்ட்டெர்லி ஜர்னல் ஆஃப் இகானாமிக்ஸ்" #100.பக்கங்கள்.1169-1189) பணவியல் கொள்கையின் அமலாக்கத்தில் கால-நிலையின்மையின் தொடர்பான சில நோய்க்கூறுகளை தவிர்க்க, (குறிப்பாக அதீத விலையுயர்வு) மத்திய வங்கியின் தலைவருக்கு பொருளாதாரத்தின் இதரப் பிரிவினரை விட விலையுயர்வு மீது பெரிய வெறுப்பு இருக்க வேண்டும். ஆகையால், ஒரு குறிப்பிட்ட மத்திய வங்கியின் பொறுப்பு கடந்த கால செயல்பாட்டினை நோக்கி கட்டப்பட்டிருக்கத் தேவையில்லை, ஆனால் சந்தைகள் விலையுயர்வு எதிர்பார்ப்புகளை ஏற்படுத்திக் கொள்ள பயன்படும் குறிப்பிட்ட நிறுவன ஏற்பாடுகளை நோக்கி கட்டப்பட்டிருக்கும்.

அடிக்கடி நம்பகத்தன்மைக்கான விவாதங்கள், பணவியல் கொள்கைக்கு தொடர்புடையதாக இருந்தும், நம்பகத்தன்மையின் சரியானப் பொருள் அரிதாகவே விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. அத்தகைய தெளிவின்மை கொள்கைகளில் எது மிகுந்த பயனளிக்கும் என நம்பப்படுவதை வெளியேற்ற வழிவகுக்கும். எடுத்துக் காட்டாக, பொது நலன்களுக்காக பயன்படும் செயல் தகுதி நற்பெயரின் ஓர் வரையறையாக மத்திய வங்கிகளுடன் தொடர்புடையதாக உள்ளது. ஒரு மத்திய வங்கியின் அதன் வாக்குறுதிகளைவாக்குறுதிகளைக் காப்பாற்றும் நம்பகத்தன்மையும் பொதுவானதொரு வரையறையாகும். அதேசமயம், ஒவ்வொருவரும் ஒரு மத்திய வங்கி பொது மக்களிடம் பொய்யுரைக்கக் கூடாது என்பதில் மிகவும் ஒப்புகையில், பரவலாக எவ்வாறு ஒரு மத்திய வங்கி பொது நலனுக்காக சிறப்பாகச் சேவைச் செய்ய முடியும் என்பதில் உடன்படுவதில்லை. ஆகையால், விவரிப்பின்மை அற்றதானது மக்களை குறிப்பிட்டதொரு நம்பகத்தன்மை வாய்ந்த கொள்கையை ஆதரிக்கையில் அவர்கள் உண்மையில் மற்றொன்றை ஆதரிக்கின்றனர் என்பதை நம்பச் செய்ய வழிவகுக்கிறது.<ref>ஃபோர்டர், ஜேம்ஸ். ""க்ரெடிபிலிட்டி" இன் கான்ஸ்டக்ஸ்ட்: டூ செண்ட்ரல் பாங்கர்ஸ் அண்ட் இகானமிஸ்ட்ஸ் இண்டெர்பிரெட் தி டெர்ம் டிஃப்பெரெண்ட்லி?" (டிசம்பர் 2004). [http://www.econjournalwatch.org/pdf/ForderComment1December2004.pdf ] </ref>

பணவியல் பேரளவு பொருளியல்வாதிகள் சில நேரங்களில் குறைவான விலையுயர்வு மற்றும் நிலைத்த உற்பத்தி வளர்ச்சி பராமரிப்பிற்கு சிறந்த வழி பண அளிப்பை குறைவான, நிலைத்த விகிதத்தில் உயர்த்துவது என்பதையே வாதிட்டனர்.<ref>மில்டன் பிரீட்மான(1960), ''அ பிரோக்ராம் ஃபார் மானிட்டரி ஸ்டெபிலிட்டி'' ஃபோர்தாம் யூனிவெர்சிட்டி பிரஸ்.</ref> இருப்பினும், அமெரிக்க மைய வங்கித் தலைவர் பால் வோல்கர் இக் கொள்கையை 1979 ஆம் ஆண்டு அக்டோபரில் முயற்சித்தப் போது சாத்தியமற்றதாக இருந்தது. ஏனெனில், பணவியல் திரள்கள் மற்றும் இதர பேரளவு பொருளாதார வேறுபாடுகளுக்கும் இடைபட்ட அதிக நிலையற்ற உறவுமுறையின் காரணமாக அவ்வாறு அறியப்பட்டது.<ref>[http://www.federalreserve.gov/newsevents/speech/bernanke20061110a.htm பென் பெர்னான்கே (2006), 'மானிட்டரி அக்ரகேட்ஸ் அண்ட் மானிட்டரி பாலிஸி அட் தி பிடரெல் ரிசர்வ்: அ ஹிஸ்டாரிகல் பெர்ஸ்பெக்டிவ்'.]</ref> மில்டன் ப்ரீட்மெனும் 2003 ஆம் ஆண்டு ஜூன் 7 ஆம் தேதிபினான்ஷியல் டைம்ஸ்சுடனான நேர்முகத்தின் போது பண அளிப்பு இலக்கு அவர் நம்பியதை விட குறைவான வெற்றியையேத்வெற்றியையே தந்தது என்பதை ஒப்புக் கொண்டார்.<ref>[http://research.stlouisfed.org/publications/review/07/05/Nelson.pdf எட்வர்ட் நெல்சன் (2007), 'மில்டன் ப்ரீட்மான் அண்ட் யு.எஸ் மானிட்டரி ஹிஸ்டரி: 1961-2006', ''பிடரெல் ரிசர்வ் பாங்க் ஆஃப் செயிண்ட். லூயீஸ் ரிவ்யூ '' 89 (3), பக்கம் 171.]</ref><ref>[http://bryanbrandenburg.blog.com/2032327/ பிளாக்: பேவரிட் பிரீட்மென் கோட்ஸ்]</ref><ref>[http://en.wikiquote.org/wiki/Friedman,_Milton#Sourced விக்கிகோட்]</ref> ஆகையால், பணவியல் முடிவுகள் இன்று இது போன்ற விரிவான காரணி வீச்சுக்களை உள்ளடக்கியுள்ளன:

* குறுகிய கால வட்டி விகிதங்கள்;,

* நீண்ட கால வட்டி விகிதங்கள்;,

* பொருளாதாரம் மூலம் பணத்தின் விசை,

* நாணய பரிமாற்று விகிதங்கள்;,

* கடன் தகுதி;,

* கடன் பத்திரங்கள் மற்றும் பங்குகள் (நிறுவன உரிமை மற்றும் கடன்);,

* அரசு எதிராய் தனியார் துறை செலவு/சேமிப்புகள்;,

* பேரளவு பன்னாட்டு மூலதனப் பாய்ச்சல்;,

மத்திய வங்கியானது வட்டி விகிதங்களை பண அடிப்படையை நீட்டிப்பது அல்லது சுருக்குவதன் மூலம் பாதிக்கச் செய்கிறது. அதில் புழக்கத்திலிருக்கும் [[நாணயம்]] மற்றும் மத்திய வங்கியிலிருக்கும் வங்கியின் வைப்புத் தொகை மீதான இருப்பையும் கொண்டிருக்கிறது. மத்திய வங்கியானது பண அடிப்படையைப் பாதிக்கச் செய்ய முதன்மையான வழியாக வெளிச் சந்தை இயக்கங்கள் அல்லது அரசின் மறைமுகமான கடன் பத்திரங்கள் அல்லது இருப்பு விகித தேவைகளை மாற்றுவதன் மூலம் ஆக்கும். மத்திய வங்கி வட்டி விகிதங்களை குறைக்க விரும்பினால் அரசின் கடனை வாங்குகிறது, அதன் மூலம் புழக்கத்திலுள்ள பணத்தின் அளவில் அதிகரிப்பையோ அல்லது வங்கியின் வைப்பு இருப்பு கணக்கில் வரவையோ வைக்கிறது. மாற்றாக, அது தள்ளுபடிகள் அல்லது மிகைப்பற்றுகள் மீது வட்டி குறைப்பினைச் செய்யலாம் (மத்திய வங்கியால் குறிப்பிடப்பட்ட பொருத்தமான காப்புறுதியுடன் கூடிய, வங்கிகளுக்கு வழங்கப்பட்டக் கடன்கள்). அது போன்ற பரிமாற்றங்களில் வட்டி விகிதம் போதுமான அளவு குறைவாக இருப்பின் வணிக வங்கிகள் மத்திய வங்கியிடமிருந்து இருப்பு வைப்பினை சந்திக்க கடன் பெறலாம். மேலும் அவர்களின் இருப்பு வைப்பு ஏட்டினை விரிவாக்க கூடுதல் நிதியைப் பயன்படுத்தலாம், பொருளாதாரத்தில் கிடைத்து வரும் கடன் அளவை அதிகரிக்கலாம். இருப்பு வைப்பு தேவைகளை குறைப்பதும் இதே போன்ற விளைவைத் தரும்;. வங்கிகளுக்குகான நிதிகளை விடுவித்து கடன்களை அதிகரிக்கவோ அல்லது இதர இலாபகரமான சொத்துக்களை வாங்கவோ செய்கிறது.

1980 ஆம் ஆண்டுகளில்1980களில், பல பொருளியலாளர்கள் ஒரு நாட்டின் மத்திய வங்கியானது மற்ற அரசு நிர்வாகத்திலிருந்து தனித்து இருக்கச் செய்வது அதிகபட்ச பணவியல் கொள்கையை உறுதிசெய்ய சிறந்த வழியாகும் என நம்பத் துவங்கினர். மேலும் அத்தனைய தனித்து செயல்படாத் தன்மையுடைய மத்திய வங்கிகள் அதனைப் பெறத் துவங்கின. இது அரசியல் இலக்குகளை விளைவிக்கும்படி திறமையாகக் கையாளப்பட்ட பணவியல் கொள்கைகளின் செயற்பாடுகளைத் தவிர்க்கச் செய்வதற்காகவே. அது தற்போதைய அரசினை மறு தேர்வு செய்வது போன்றதாகும். சுதந்திரச் செயல்பாடு என்பது குழு உறுப்பினர்கள் பணவியல் கொள்கையை நடத்திச் செல்பவர்கள் நிலைத்த, நீண்ட பதவி காலவரையறைகளைக் கொண்டிருப்பார்கள் என்று வழமையாகப் பொருள்படும். தெளிவாக, இது ஏதோ சிறிதளவு வரையறுக்கப்பட்ட தனித்தன்மையாகும்.

1990 ஆம் ஆண்டுகளில்1990களில், மத்திய வங்கிகள் பணவியல் கொள்கையின் வழிமுறைகள் இல்லையென்றாலும் வெளிப்படையான முறையான விளைவுகளைத் தரக்கூடிய பொது விலையுயர்வு குறிக்கோள்களை ஏற்றுக் கொள்ளத் துவங்கின. வேறு வார்த்தைகளில் கூறினால், ஒரு மத்திய வங்கி ஒரு ஆண்டிற்கு 2% விலையுயர்வு இலக்கை வைத்திருக்கலாம், மேலும் விலையுயர்வு 5% மாகசதவீதமாக மாறினால், அதன் பிறகு மத்திய வங்கி வழமையாக ஒரு விளக்கத்தைச் சமர்பிக்கசமர்ப்பிக்க வேண்டும்.

பாங்க் ஆஃப் இங்கிலாந்து இத்தகைய இரு போக்குகளையும் எடுத்துக் காட்டுகிறது. அது 1998 ஆம் ஆண்டு பாங்க் ஆஃப் இங்கிலாந்து சட்டம் 1998 மூலம் அரசிடமிருந்து தனித்து வந்து ஒரு விலையுயர்வு இலக்கான 2.5% RPI ஐயை ஏற்றது (தற்போது 2% CPI).

பலவகையான கொள்கைகள் மாற்று விகித ஆட்சிமுறைகளுக்கு இணையாக '''பணவியல் ஆட்சிமுறை''' கள் என்றழைக்கப்படுகின்றன. ஒரு நிலைத்த மாற்று விகிதம் ஒரு மாற்று விகித ஆட்சிமுறையுமாகும்;. தங்க பரிமாற்று அமைப்பு இதர நாடுகளின் தங்க பரிமாற்று நாணயங்களை நோக்கி நிலைத்த ஆட்சிமுறையின் தொடர்புடையதை விளைவிக்கும். ஒரு நிலையற்ற ஆட்சிமுறை அம்முறையற்றவைகளை நோக்கியதாகும். விலையுயர்வை இலக்காகக் கொண்டால், விலை மட்டம் அல்லது இதர பணவியல் மொத்தங்கள் நிலையற்ற பரிமாற்ற விகிதங்களைவிகிதங்களைக் குறிக்கின்றன. இல்லாவிடில் தொடர்புடைய அந்நிய நாணயங்களின் அதே துல்லியமான மாறிகளை நிர்வாகங்கள் பின் தொடர்கின்றன(ஒத்திசைவான நுகர்வோர் விலைக் குறியீட்டு எண் போன்றவை).

வட்டி விகித இலக்கிலான மாற்றங்கள் பல சந்தை குறியீடுகளுக்கு பதிலளிக்கும் வகையில் பொருளாதார போக்குகளை முன் கூட்டியே கணிப்பதற்கான முயற்சியையும் மற்றும் அவ்வாறு சந்தையை வரையறுக்கப்பட்ட விலையுயர்வு இலக்கினை சாதிக்க நோக்கி பின் தொடரப்படுகிறது. ஓர் உதாரணத்திற்கு, ஒரு எளிய வழியாக விலையுயர்வினை இலக்கினைக் கொள்வது டெய்லர் விதி என அழைக்கப்படுவது விலையுயர்விலும் உற்பத்தி இடைவெளியிலும் ஏற்படும் மாற்றங்களுக்கேற்ப பதிலளிக்கும் வகையில் அனுசரிப்பு செய்யப்படுகிறது. இவ் விதிஇவ்விதி ஸ்டான்ஃபோர்ட் பல்கலைகழகஜான் பி. டெய்லர் என்பவரால் பரிந்துரைக்கப்படுகிறது.<ref>அதானாசியோஸ் ஆர்பானிடெஸ் (2008). "டெய்லர் விதிகள்," ''புதிய பால்கிரேவ் பொருளியல் அகராதி'' , 2 ஆம் பதிப்பு. தொ. 8, பக்கங்கள். 200-04.[http://www.dictionaryofeconomics.com/article?id=pde2008_T000215&amp;q=taylor%20rules&amp;topicid=&amp;result_number=1 சுருக்கம்]</ref>

1980 ஆம் ஆண்டுகளில்1980களில், பல நாடுகள் பண அளிப்பில் நிலையான வளர்ச்சியினை அடிப்படையாகக் கொண்ட அணுகுமுறையைப் பயன்படுத்தின. இந்த அணுகுமுறை பல வேறுபட்ட பண மற்றும் கடன் வகைகளின் ((M0, M1 முதலியவை) திருத்தப்பட்டவற்றில் உள்ளடக்கப்பட்டுள்ளன. அமெரிக்க ஒன்றியத்தில் பணவியல் கொள்கைக்கான இந்த அணுகுமுறை ஆலன் கிரீன்ஸ்பான் மத்திய வங்கியின் தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டப்பின் முடிவுற்றது.

ஈடு அளிக்கப்படாத நிலைத்த விகிதங்களின் கீழ், உள்ளூர் அரசோ அல்லது பணவியல் ஆணையமோ ஒரு நிலைத்த மாற்று விகிதத்தை அறிவிக்கிறது ஆனால் விகிதத்தினை பராமரிக்க நாணயத்தை வாங்குதல் அல்லது விற்பனையைவிற்பனையைச் செயல்படுத்துவதில்லை. மாற்றாக, விகிதமானது மாற்றத்தக்கதல்லாத வழிமுறைகளின் படி அமலாக்கப்படுகிறது (எ.கா. மூலதனக் கட்டுப்பாடுகள், இறக்குமதி/ஏற்றுமதி உரிமங்கள், முதலியவை.) இந்த விஷயத்தில் அங்கொரு கருப்புச் சந்தை மாற்று விகிதமுள்ளது, நாணய வணிகச் சந்தை/அதிகாரபூர்வமற்ற விகிதத்தில் நடைபெறுகிறது.

பணவியல் ஆணையம் வங்கிகள் மீதான ஒழுங்குக் கட்டுப்பாட்டினைச் செய்ய முயற்சிக்கிறது. பணவியல் கொள்கையானது மத்திய வங்கியுடன் வங்கிகள் கண்டிப்பாக வைத்திருக்க வேண்டிய இருப்புத் தொகையாக மொத்த சொத்துக்களின் அளவொத்ததை மாற்றுவதன் மூலம் அமல்படுத்தப்படலாம். வங்கிகள் உடனடி பணமெடுப்புக்கு சிறிதளவிலான பகுதி சொத்துக்களை மட்டுமே பணமாக வைத்து பராமரிப்பர்;. மீதமுள்ளவை எளிதில் பணமாக மாற்ற இயலாத அடமானங்கள் மற்றும் கடன்களாக முதலீடு செய்யப்படுகின்றன. பணமாக வைக்கத்தக்க மொத்த சொத்துக்களின் பங்கினை மாற்றுவதன் மூலம், அமெரிக்க மைய வங்கி கடன் அளிக்கக்கூடிய நிதிகளின் எளிதாகக் கிடைக்கக் கூடிய தன்மையை மாற்றுகின்றன. இது பண அளிப்பில் ஓர் மாற்றமாக செயல்படுகிறது. மத்திய வங்கிகள் வழமையாக வைப்புத் தேவைகளை மாற்றுவதில்லை ஏனெனில் அது கடன் பெருக்கியால் பண அளிப்பில் மிகுந்த நிலையற்ற மாற்றங்களை உருவாக்குகின்றன.

பிற நாடுகளில், பணவியல் ஆணையம் கடன்கள், சேமிப்பு கணக்குகள் அல்லது இதர நிதி சொத்துக்கள் மீதான குறிப்பிட்ட வட்டி விகிதங்களைக் கட்டளையிட முடியலாம். அதன் கட்டுபாட்டின் கீழுள்ள வட்டி விகிதவிகிதத்தை (ங்களைவிகிதங்களை) உயர்த்துவதன் மூலம், பணவியல் ஆணையம் பண அளிப்பை சுருக்க இயலும், ஏனெனில் உயர் வட்டி விகிதங்கள் சேமிப்பை ஊக்குவித்தும் கடன்களை ஊக்குவிக்காமலும் உள்ளன. பண அளிப்பின் அளவை இவ்விரு தாக்கங்களும் குறைக்கின்றன.

[[பல்கேரியா]] போன்று [[ஹாங்காங்]] ஓர் நாணய வாரியத்தை இயக்குகிறது. [[எஸ்டோனியா]]வும் ஓர் நாணய வாரியத்தை 1992 ஆம் ஆண்டில் டாய்ச்சமார்க்கிற்கு இணையாக நிலை நிறுத்தி நிறுவியது, மேலும் இந்தக் கொள்கை அந் நாட்டின்அந்நாட்டின் பின் வந்த பொருளாதார வெற்றியின் முக்கிய ஆதாரமாகக் காணப்பட்டது (காண்க எஸ்டோனியாவின் பொருளாதாரம் விரிவான விவரங்களுக்கு எஸ்டோனியன் நாணய வாரியம்). [[அர்ஜெண்டினா]] அதன் நாணய வாரியத்தை ஜனவரி 2002 ஆம் ஆண்டில் கடுமையான பொருளாதார சரிவிற்குப் பிறகு கைவிட்டது. இது உணர்த்திய உண்மை நாணய வாரியங்கள் மீட்க இயலாதவை. ஆகையால் அந்நிய பரிமாற்று வணிகர்களால் ஊக வாணிபத்திற்கான முகாந்திரத்தால் கைவிடப்படலாம். டேய்டன் அமைதி உடன்படிக்கைக்குப் பிறகு 1995 ஆம் ஆண்டில் போஸ்னியா மற்றும் ஹெர்ஸகோவினா ஓர் நாணய வாரியத்தை டாய்ச்சமார்க்கிற்கு நிலைநிறுத்தி நிறுவின (2002 லிருந்து ஈரோவைப் பதிலாகக் கொண்டது).