மக்காலு பாருன் தேசிய பூங்கா
மக்காலு பாருன் தேசிய பூங்கா நேபாளம் நாட்டின் எட்டாவது பூங்காவாகும். இது இமயமலையில் சாகர்மாதா தேசியப் பூங்காவின் தொடர்ச்சியாக அமைந்துள்ளது. இது நேபாள மாநில எண் 1ன் மாவட்டங்களான சோலுகும்பு மாவட்டம் மற்றும் சங்குவாசபா மாவட்ட பகுதியில் சுமார் 580 சதுரமயில்கள் பரவியுள்ளது.[1] 26,000 அடிகளுக்கு மேல் இருக்கும் உலகின் ஒரே பாதுகாக்கப்பட்ட இடம் இதுவேயாகும்.
| மக்காலு பாருன் தேசிய பூங்கா | |
|---|---|
ஐயுசிஎன் வகை II (தேசிய வனம்) | |
 மக்காலு பாருன் தேசிய பூங்காவின் நில அமைப்பு | |
 Location in Nepal | |
| அமைவிடம் | நேபாளம், லிம்புவன் |
| ஆள்கூறுகள் | 27°45′25″N 87°06′49″E / 27.75694°N 87.11361°E |
| பரப்பளவு | 1,500 km2 (580 sq mi) |
| நிறுவப்பட்டது | 1992 |
| நிருவாக அமைப்பு | தேசிய பூங்காக்கள் மற்றும் வனவிலங்குகள் பாதுகாப்பு துறை |
சிகரங்கள் மற்றும் பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதிகள் தொகு
- 27,766 அடிகளைக் கொண்ட மக்காலு சிகரம் உலகின் ஐந்தாவது பெரிய சிகரம் ஆகும்.[2]
- சாம்லாங் -24,012 அடிகள்
- பாருன்டிஸ் - 23,389 அடிகள்
- மீரா (சிகரம்) - 21,831 அடிகள்
முதலிய சிகரங்கள் இந்த தேசிய பூங்காவில் அமைந்துள்ளது.
பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதி ஏறக்குறைய 66 கிலோமீட்டர்கள் மேற்கில் இருந்து கிழக்காகவும் மற்றும் 44 கிலோமீட்டர்கள் வடக்கில் இருந்து தெற்காகவும் பரவியுள்ளது. அருன் ஆற்று பள்ளத்தாக்கு தென்கிழக்கு பகுதியில் உள்ளது(1,129–1,237அ). இந்த தேசிய பூங்கா வடக்கே தன் சர்வதேச எல்லையை திபெத்துடன் கொண்டுள்ளது.[3][4] [5]
வரலாறு தொகு
இப் பள்ளத்தாக்கு ஒரு இமயமலை பள்ளத்தாக்கு ஆகும். இது நேபாளம் நாட்டின் மக்காலு மலை அடிவாரத்தில் சங்குவாசபா மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது. அமெரிக்காவின் வாசிங்டன் நகரை தலைமையிடமாகக் கொண்டு செயல்படும் மலைகளைப் பற்றிய நிறுவனம் 1980 ஆம் ஆண்டுகளில் பாருன் பள்ளத்தாக்கு உயிரியல் செறிவைப்பற்றி ஆய்வுகளை மேற்கொண்டது.[3][6] இப் பள்ளத்தாக்கு பகுதி முழுவதும் மக்கள் வாழிடங்கள் அற்றவை. இப்பகுதி முழுவதும் பசும்புற்கள் நிறைந்து காணப்படுகிறது. கோடை காலத்தில் சில முகாம்கள் குறிப்பிட்ட சில பகுதிகளில் அமைக்கப்படும்.
தாவரங்கள் மற்றும் விலங்கினங்கள் தொகு
பாருன் பள்ளத்தாக்கு பகுதிகளில் கிழக்கு இமயமலை அகண்டஇலைக் காடுகள், கிழக்கு இமயமலை ஊசிஇலைக் காடுகள், கிழக்கு இமயமலை அல்பின் புதர் மற்றும் புல்வெளிக் காடுகளைக் கொண்டுள்ளது. தாவரங்கள், விலங்குகள் மற்றும் மக்களுடைய மிகப்பெரிய பன்முகத்தன்மைக்கு இது அடையாளம் காணப்படுகிறது.இந்த குறிப்பிடத்தக்க பல்லுயிர் கொண்ட பகுதி உலகளாவிய முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகக் கருதப்படுகிறது. மற்றும் சர்வதேச விஞ்ஞான ஆராய்ச்சிக்காக வாழும் ஆய்வகத்தை வழங்குகிறது. பாருன் பள்ளத்தாக்கு நேபாளம் மற்றும் சீனாவுடனான ஒரு ஒப்பந்தத்தின் கீழ் ஒரு பெரிய சர்வதேச பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதியாக அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது.[5]
தாவர இனங்கள் தொகு
.jpg)
இந்த பகுதியில் 3000 வகையான பூக்கும் தாவரங்கள் உள்ளன.[1] இதில் 25 வகையான ரோதோடெண்டிரன், 47 வகையான மல்லிகை வகைகள், 56 அரிய தாவரங்கள் உள்ளன. 440 வகை பறவைகள், மற்றும் 75 வகை இனங்களுக்கும் மேற்பட்ட பாலூட்டிகள் அடங்கும். இதில் ஆபத்தான பனிச்சிறுத்தை, சிவப்பு பாண்டா கரடிகள், கஸ்தூரி மான், காட்டுப்பன்றி முதலிய விலங்குகள் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன.[1]
பூச்சிகள் மற்றும் பறவைகள் தொகு
பாதுகாக்கப்பட்ட இப் பகுதி பல வன உயிரினங்களின் பரந்த வேறுபாடுகளுக்கு வசதியாக உள்ளது. 315 இனங்கள் பட்டாம்பூச்சிகள், 43 வகை ஊர்வன மற்றும் 16 வகையான உயிரிப்பினங்கள் உள்ளன. 78 வகையான இனங்கள் பல குளங்கள், ஏரிகள் மற்றும் ஆறுகளில் உள்ளன. பறவைகள் மற்றும் பிற ரைடர்ஸிலிருந்து வெள்ளை நிற கழுத்துப் பற்கள் மற்றும் பிரகாசமாக நிற்கும் சூரியக்கதிரை வரை பறவைகள் 440 பறவை வகைகளை பதிவு செய்துள்ளனர். ரோஜா-வளையச்செய்கின்ற பேராகீட், ப்லித்ஸ் கிங்ஃபிஷர், ஆழ்-நீல கிங்ஃபிஷர், நீல-நாபட் பிட்டா, பளபளப்பான நீல ஃப்ளிகேட்ஷர், சுல்தான் டைட், வெள்ளி-மூடிய மஸியா, ஸ்பைனி பாப்ளெர் மற்றும் வெள்ளை-நாபட் யுஹினா போன்ற 16 அரிய அல்லது பாதுகாக்கப்பட்ட பறவை இனங்களும் இதில் அடங்கும்.[7]
விலங்கினங்கள் தொகு
75 வகை இனங்களுக்கும் மேற்பட்ட பாலூட்டிகள் உள்ளன அவைகளில் சிலவற்றை காண்போம்: பனிச்சிறுத்தை, இந்தியச் சிறுத்தை, படைச்சிறுத்தை, சிறுத்தை பூனை, காட்டுப்பூனை, தங்க ஜாகால், இமயமலை ஓநாய், சிவப்பு நரி, சிவப்பு பாண்டா, கருப்புக் கரடி, ஹனுமான் லங்கூர், அசாம் மாகெக், இமயமலை வரையாடு, இமயமலை கோரல், முண்ட்ஜாக், கஸ்தூரி மான், குரைக்கும் மான், இமயமலை செரோவ், காட்டுப்பன்றி, பறக்கும் அணில், ஒட்டர்ஸ், புள்ளியிட்ட லின்சங், வீசல் மற்றும் மார்மோட். மே 2009 இல் ஆசிய தங்க பூனை 2,517 மீ உயரத்தில் முதன் முதலில் கேமரா பொறி படம் பெறப்பட்டது.
மேற்கோள்கள் தொகு
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Bhuju, U. R., Shakya, P. R., Basnet, T. B., Shrestha, S. (2007). [1] பரணிடப்பட்டது 2011-07-26 at the வந்தவழி இயந்திரம். ISBN 978-92-9115-033-5
- ↑ Carpenter, C. and R. Zomer (1996). Forest ecology of the Makalu-Barun National Park and Conservation Area, Nepal. Mountain Research and Development 16 (2): 135–148.
- ↑ 3.0 3.1 "காப்பகப்படுத்தப்பட்ட நகல்" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2011-07-22. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2021-08-11.
- ↑ DNPWC (2012). "Sacred Himalayan Landscape". Kathmandu: Department of National Parks and Wildlife Conservation, Government of Nepal. Archived from the original on 2013-06-12.
- ↑ 5.0 5.1 DNPWC (2012). "Sacred Himalayan Landscape". Kathmandu: Department of National Parks and Wildlife Conservation, Government of Nepal. Archived from the original on 2013-06-12.
- ↑ Taylor-Ide, D. and T. B. Shrestha (1985). "The Makalu-Barun Park: a proposal". in McNeely, J. A., Thorsell, J. W. and S. R. Chalise. People and Protected Areas in the Hindu Kush-Himalaya: International Workshop on the Management of National Parks and Protected Areas in the Hindu Kush-Himalaya. Kathmandu, Nepal: King Mahendra Trust for Nature Conservation. பக். 129–132.
- ↑ Ghimirey, Y., Pal, P. (2009). First camera trap image of Asiatic golden cat in Nepal பரணிடப்பட்டது 2011-07-26 at the வந்தவழி இயந்திரம். Cat News 51: 17.