இந்தியாவின் மறுவாழ்வு அமைப்பு
இந்தியாவின் புனர்வாழ்வுப் பேரவை (Rehabilitation Council of India) என்பது 1986 ஆம் ஆண்டில் ஒரு பதிவு செய்யபட்ட ஆணையமாக நிறுவனஙகள் பதிவு செய்யும் சட்டம் 1960- படி இந்திய அரசு நிறுவியது.
1992 செப்டம்பரில் இந்தியாவின் மறுவாழ்வு சட்டம் பாராளுமன்றத்தால் இயற்றப்பட்டது, இது 22 ஜூன் 1993 அன்று ஒரு அங்கீகாரம் பெற்ற சட்டமாக மாறியது. இந்த சட்டம் 2000 ஆம் ஆண்டில் நாடாளுமன்றத்தால் திருத்தப்பட்டது. இவ்வமைப்பிற்கு வழங்கப்பட்ட கட்டளை, ஊனமுற்ற நபர்களுக்கு வழங்கப்படும் சேவைகளை ஒழுங்குபடுத்துதல் மற்றும் கண்காணித்தல், பாடத்திட்டத்தை தரநிலைப்படுத்துதல் மற்றும் மறுவாழ்வு மற்றும் சிறப்பு கல்வித் துறையில் பணிபுரியும் அனைத்து தகுதி வாய்ந்த தொழில் மற்றும் பணியாளர்களின் மத்திய புனர்வாழ்வு பதிவுகளை பராமரிப்பதுமாகும். ஊனமுற்றோருக்கான சேவைகளை வழங்கும் தகுதியற்ற நபர்களுக்கு எதிராக தண்டனையைச் இந்த சட்டமும் அளிக்கிறது.[1]
இந்திய புனர்வாழ்வுக் கவுன்சில் (RCI) என்பது, பாராளுமன்றச் சட்டத்தின் கீழ் அமைக்கப்பட்ட உச்சநீதி மன்றம், ஊனமுற்றோர், பின்தங்கிய, மற்றும் சிறப்பு கல்வி தேவைப்படும் சமூகங்களுக்கான இலக்காகக் கொண்ட பயிற்சி திட்டங்கள் மற்றும் படிப்புகளை ஒழுங்குபடுத்துதல். இது இந்தியாவில் மட்டுமே சட்டரீதியான சபை பராமரிக்க மத்திய மறுவாழ்வு பதிவு இது இயக்குகிறது மற்றும் இலக்கு சமூகங்களுக்கு பயிற்சி மற்றும் கல்வி திட்டங்கள் வழங்க அனைவருக்கும் தகுதி நிபுணர்களின் முக்கியமாக ஆவணங்கள் விவரங்கள் தேவையாக இருக்கிறது. 2000 ஆம் ஆண்டில், இந்திய புனர்வாழ்வுக் கவுன்சில் (திருத்தச்) சட்டம், 2000, இந்தியாவின் அரசாங்கத்தால் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது மற்றும் அறிவிக்கப்பட்டது. திருத்தத்தை ஒரு பெரிய கீழ் இந்த கீழ், இந்திய அரசுச் சட்டம், 1992 முந்தைய சீரமைப்பு கவுன்சிலுக்கு நேரத்திற்குள் வழங்கப்படுகிறது வரையறைகள் மற்றும் விவாதங்கள் கொண்டு, அதாவது, குறைபாடுடைய நபர்கள் (சம வாய்ப்புகள், உரிமைகள் பாதுகாப்பு மற்றும் முழு பங்கேற்பு) சட்டம், 1995.