இந்திய விடுதலை இயக்கம்: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு

நாடு முழுவதிலும் இருந்த இந்தியர்கள் [[இரண்டாம் உலக யுத்தம்|இரண்டாம் உலகப்போரில்]] பிரிந்துகிடந்தனர், விக்டர் ஹோப், லின்லித்கோ இரண்டாம் மார்க்யூ|லின்லித்கோ இந்தியப் பிரதிநிதிகளை ஆலோசிக்காமலேயே நேசநாடுகள்| கூட்டுப்படையினரின் அணியில் இந்தியா இருப்பதாக பக்கச்சார்புடன் அறிவித்தார். லின்லித்கோவின் செயல்பாட்டிற்கு எதிர்ப்பாக முழு காங்கிரஸ் தலைமையும் உள்ளூர் அரசு சபைகளிலிருந்து ராஜினாமா செய்தன. இருப்பினும், பலரும் பிரிட்டிஷாரின் போர் முயற்சிகளுக்கு ஆதரவளிக்கவே விரும்பினர், உண்மையிலேயே போரின்போது 205,000 பேர்களுடன் பிரித்தானிய இந்திய ராணுவம் மிகப்பெரிய தன்னார்வப் படைகளுள் ஒன்றாக இருந்தது.<ref>வீக்ஸ்,ஜான், ''இரண்டாம் உலகப்போர் சிறு ஆயுதங்கள்'' , நியூயார்க்: கலகத் புக்ஸ் (1979), ISBN 0-88365-403-2, ப. 89</ref> குறிப்பாக [[பிரிட்டன் போர்|பிரிட்டன் போரின்போது]], தனது கட்சியிலிருந்தும் தனது கட்சிக்கு வெளியிலிருந்தும் அழைப்பு விடுக்கப்பட்ட வெகுமக்கள் கீழ்படியாமை இயக்கங்களுக்கு காந்தி மறுப்பு தெரிவித்ததோடு, பிரிட்டன் அழிந்துபட்ட சாம்பலிலிருந்து தான் சுந்திரத்தை வேண்டவில்லை என்றும் குறிப்பிட்டார். இருப்பினும் போரில் அதிர்ஷ்டங்கள் மாறிமாறி ஏற்படுவதைப் போல, சுதந்திர இயக்கமும் சுதந்திரத்திற்கான நூறு வருட போராட்டத்தின் உச்சகட்டத்தை உருவாக்கிய இரண்டு இயக்கங்களின் எழுச்சியைக் கண்டது.

இவற்றில் முதலாவது, [[நேதாஜி சுபாஷ் சந்திர போஸ்|நேதாஜி சுபாஷ் சந்திரபோஸால்]] வழிநடத்தப்பட்ட [[ஆஸாத் ஹிந்த்|ஆஸாத் இந்து இயக்கமாகும்]], இது போரின் துவக்கத்திலேயே தொடங்கப்பட்டது என்பதுடன் [[அச்சு நாடுகள்|அச்சு நாடுகளிடமிருந்து]] உதவியையும் கோரியது. இரண்டாவது இயக்கம் காந்தியால் வழிநடத்தப்பட்டு 1942 ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்டில் ஆரம்பிக்கப்பட்ட, போருக்குப் பின் அதிகாரத்தை மாற்றித்தருவதில் இந்திய அரசியல் தலைமைகளுக்கிடையே கருத்தொற்றுமை ஏற்படாததால் [[கிரிப்ஸ் மிஷன்|கிரிப்ஸ் மிஷனின்]] தோல்வியைத் தொடர்ந்து இந்த இயக்கம் தொடங்கியது.