வழிபாடு
வழிபாடு என்பது ஒரு தெய்வத்தை நோக்கிய, மத பக்தியின் செயலாகும். ஒரு வழிபாட்டு முறையானது, ஒரு முறைசாரா அல்லது முறையான குழு அல்லது ஒரு நியமிக்கப்பட்ட தலைவரால் எனத் தனித்தனியாக செய்யப்படலாம்.
பல்வேறு மதங்களில் வழிபாடு தொகு
புத்தமதம் தொகு
பௌத்தத்தில் வழிபாடு திறமையுள்ள வழிமுறைகளின் கோட்பாட்டின் அடிப்படையில் எண்ணற்ற வடிவங்களை எடுக்கலாம். புத்தமதத்தில் இத்தகைய வடிவங்களில் வழிபாடு வெளிப்படுகிறது: குரு யோகா, மண்டலா, தங்கா, யந்திர யோகா, ஷாவோலின் சண்டை பிக்குகளின் ஒழுக்கம், பாஞ்சம்ரிடா, மந்திர பாராயணம், தேநீர் விழா, கனகக்ரா மற்றும் பல. பௌத்த பக்தி பெரும்பாலான பௌத்தர்களின் நடைமுறையின் ஒரு முக்கிய பாகமாக உள்ளது. பர்மாவின் சாசன கவுன்சிலின் செய்தித் தொடர்பாளர் ஒருவர் கூறுகிறார், பெளத்த ஆன்மீக நடைமுறைகளுக்கு பக்தி செலுத்துவது மூன்று இரத்தின பக்திக்கு கவர்கின்றது.[1] பெரும்பாலான பௌத்தர்கள் தங்கள் ஆன்மீக அபிலாஷைகளைத் தொடருவதற்காக சடங்குகளைப் பயன்படுத்துகின்றனர். புத்தமதத்தில், பூஜை என்பது "கௌரவம், வழிபாடு மற்றும் பக்தி கவனம்" ஆகும்.[1] பூஜை செயல்கள் என்பவை குனிதல், பிரசாதங்களைப் படைத்தல் மற்றும் கோஷமிடுதல் ஆகியவை ஆகும். இந்த பக்தி நடவடிக்கைகள் பொதுவாக தினமும் வீட்டில் (காலை அல்லது மாலை அல்லது இருவேளையிலும்) அதேபோல் வகுப்புவாத திருவிழாக்களில் மற்றும் கோவிலில் உபோசதா நாட்களிலும் செய்யப்படுகின்றன .
தியானம் (சமாதி) புத்தமதத்தில் ஒரு வழிபாட்டின் மைய வடிவம் ஆகும். இந்த நடைமுறை எண்வகை மார்க்கத்தின் மூன்றாம் மூன்றாவது படியில் கவனம் செலுத்துகிறது. இது இறுதியில் சுய விழிப்புணர்வுக்கு (அறிவொளி) வழிவகுக்கிறது. தியானமானது சுய விழிப்புணர்வு மற்றும் மனது, ஆன்மா ஆகியவற்றின் ஆய்வை ஊக்குவிக்கிறது. பாரம்பரியமாக, பெளத்த தியானம் ஒரு முழுமையான மன, உடல் அனுபவத்தை உருவாக்க சமாதா (தன்னைத் தானே தடுத்து நிறுத்தும், அமைதிப்படுத்தும் செயல்) மற்றும் விபஸ்யனாவை (தனக்குள்ளேயே தெளிவாகப் பார்த்தல்) ஒருங்கிணைத்தது. ஒருவர் தினசரி நடவடிக்கைகளைத் தடுத்து நிறுத்தி எளிமையான விஷயங்களில் கவனம் செலுத்துவதன் மூலம், ஆன்மீக மட்டத்தை அடையத் தேவையான அளவு மனதைத் திறந்து விரிவாக்க முடியும். விபஸ்யனாவின் படியைப் பின்பற்றுவதன் மூலம், விழிப்புணர்வின் இறுதிக் கட்டத்தை அடைய முடியாது மாறாக அதனை ஒரு படி நெருங்கலாம். சிந்தனையுள்ள தியானம், தங்களை முன்வைக்கும் எண்ணங்கள் மற்றும் வெளிப்புற பொருள்களுக்கு விரைவாக எதிர்வினையாற்றுவதைத் தடுப்பதற்கு ஒருவருக்குக் கற்றுக் கொடுக்கிறது. உடனடியாக பதிலளிக்காமல் சிந்தனையை அமைதியாக நிறுத்தக் கற்றுக் கொடுக்கிறது. பாரம்பரிய பெளத்த நம்பிக்கையில் தியானம் விரும்பும் இறுதி இலக்கு ஞானம் என்றாலும், தனி நபர்கள் தங்கள் மனதை புரிந்து கொள்ள உதவுகிற ஒரு சுழற்சி என்ற ஒரு அர்த்தத்தில் இது இருக்கிறது. உதாரணமாக, தியானமானது புரிதல், இரக்கம், அமைதி போன்ற பலவற்றிற்கு வழி வகுக்கிறது.[2]
இந்துமதம் தொகு
இந்து மதத்தில் வழிபாடு என்பது ஆன்மீக மற்றும் பொருள் முன்னேற்றத்திற்கு உதவுவதற்கு உயர்ந்த சக்திகளை வேண்டிக் கொள்கிறது. ஒரே நேரத்தில் அறிவியல் மற்றும் கலை ஆகிய இரண்டுமாய் இருக்கிறது. பக்தி உணர்வோ அல்லது பக்தி அன்போ பொதுவாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. இந்து மதத்தில் இச்சொல் ஒரு மையமாக உள்ளது. வழிபாடு சமூகக் குழுக்கள், புவியியல் மற்றும் மொழி ஆகியவற்றைப் பொறுத்து பல வடிவங்களை எடுக்கிறது. அன்பு செலுத்துவதில் இன்பம் காணுதல், எந்தவொரு பொருளின் மீது அல்லது பக்தியின் இலக்கின் மீது அன்பாக இருப்பது ஆகியவை இதில் உள்ளன. வழிபாடு என்பது எந்த ஓர் இடத்திற்கும் மட்டுமே உரித்தானது அல்ல. தனிப்பட்ட பிரதிபலிப்பு, கலை வடிவங்கள் மற்றும் குழு ஆகியவற்றை இது ஒருங்கிணைக்கிறது. மக்கள் சில குறிப்பிட்ட முடிவை நோக்கி அல்லது உடல், மனது மற்றும் ஆன்மாவை ஒருங்கிணைத்து வழிபடுபவரை உயர்ந்தவராக உருவாக்க உதவுவதற்காக வழிபடுகின்றனர்.[3]
உசாத்துணை தொகு
- ↑ 1.0 1.1 Bosworth and Toller, Anglo-Saxon Dictionary, "weorþscipe"
- ↑ Maex, Edel (May 2011). "The Buddhist Roots of Mindfulness Training: A Practitioners View". Contemporary Buddhism 12 (1): 165–175. doi:10.1080/14639947.2011.564835. Retrieved 2/9/15.
- ↑ "Worship", Krishna Maheshwari, Hindupedia, the online Hindu Encyclopedia