பயனர்:Maanika Vishanth/மணல்தொட்டி

1973 இன் அந்நியச் செலாவணி ஒழுங்குமுறைச் சட்டம் (FERA) வகுத்துள்ள நீர்த்துப்போகும் விதிமுறைகளை பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் கடைப்பிடிக்க வேண்டும் என்று 1978 இல் ஜனதா அரசாங்கம் வலியுறுத்தியதைப் போல சில நிகழ்வுகள் ஒரு தேசத்திற்கு ஆழமாகப் பயனளித்தன. இதற்கு இந்தியாவில் செயல்படும் அனைத்து வெளிநாட்டு நிறுவனங்களும் தேவைப்பட்டன. அடுத்த இரண்டு ஆண்டுகளில் அவர்களின் பங்குகளை 40 சதவீதமாகக் குறைக்க வேண்டும்.

பெரும்பாலானவர்கள் இணங்கத் தேர்வுசெய்தாலும், சிலர் விலகினர்.  அவர்களில் IBM, $18 பில்லியன் விற்பனையுடன் உலகின் ஏழாவது பெரிய நிறுவனமாகும், இது இணங்க மறுத்தது.  ஏன் இல்லை.  எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, 1978 ஆம் ஆண்டின் ஐபிஎம் உலகளாவிய கணினித் துறையின் சவாலற்ற ஆண்டவராக இருந்தது, குறிப்பாக இந்தியா போன்ற தொழில்நுட்பத்தின் புறக்காவல் நிலையங்களில் அதன் வழியைக் கொண்டிருந்தது, அங்கு பல ஆண்டுகளாக அது சக்தி வாய்ந்த மெயின்பிரேம்களுடன் சிறிய ஒற்றுமையைக் கொண்ட வழக்கற்றுப் போன கணினிகளை ஹாக்கிங் செய்து வந்தது.  அமெரிக்காவில் விற்கப்பட்டது.

ஆயினும்கூட, 1950 களின் முற்பகுதியில் அப்போதைய பிரதமர் ஜவஹர்லால் நேருவை விட குறைவான ஒருவரால் இந்தியாவில் செயல்பாடுகளை அமைக்க அழைக்கப்பட்டதால், பிக் ப்ளூ ஃபெரா விதிகளில் இருந்து விலக்கு அளிக்கப்பட வேண்டும் என்று நம்பினார்.
இருப்பினும், மொரார்ஜி தேசாய் அரசாங்கத்தில் தொழில்துறை அமைச்சராக இருந்த ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸ், எளிதில் கொடுமைப்படுத்த முடியாத ஒரு மனிதனை எதிர்கொண்டார்.  ஜார்ஜ் தி ஜயண்ட்கில்லர், அவர் பிரபலமாக அழைக்கப்படுகிறார், IBM இந்தியாவில் தொடர்ந்து இருக்க விரும்பினால், அது அதன் தொழில்நுட்பத்தைப் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும் அல்லது நிறுவனத்தை இந்திய பங்குச் சந்தையில் பட்டியலிட வேண்டும் அல்லது அதன் இந்திய செயல்பாடுகள் பெரும்பான்மையான ஒரு இந்திய கூட்டாளியால் கட்டுப்படுத்தப்படுவதை உறுதிப்படுத்த வேண்டும் என்று வலியுறுத்தினார்.  .
ஐபிஎம் உலகில் வேறு எங்கும் அவ்வாறு செய்யவில்லை என்று பதிலளித்தது மற்றும் ஜூன் 1978 இல் அதன் முன்னுரிமை பட்டியலில் இல்லாத சந்தையிலிருந்து வெளியேறியது, நாட்டில் சில நூறு பெரிய கணினிகள் நிறுவப்பட்டுள்ளன, பெரும்பாலும் பாதுகாப்பு ஆய்வகங்கள் மற்றும் ஒரு சில  டாடா இன்ஸ்டிடியூட் ஆஃப் ஃபண்டமென்டல் ரிசர்ச் (TIFR), IITகள் மற்றும் IIMகள் போன்ற ஆராய்ச்சி மற்றும் கல்வி நிறுவனங்கள்.
எஞ்சியிருப்பது ஒரு மாபெரும் தலைவலி.  விற்பனை விசாரணைகளைக் கையாள்வதற்காக ஐபிஎம் ஒரு தொடர்பு அலுவலகத்தை விட்டுச் சென்றதால், அதன் மெயின்பிரேம்களின் சில முக்கியமான நிறுவல்களை யார் பராமரிப்பார்கள்?
தேவையை நிவர்த்தி செய்ய டெக்னோபிரீனியர்களின் கிளட்ச் அடிவானத்தில் தோன்றியதால் தேவை வாய்ப்புகளின் தாயாக மாறியது.  ஐபிஎம்மின் முன்னாள் ஊழியர்களால் சர்வதேச தரவு மேலாண்மை (ஐடிஎம்) அமைக்கப்பட்டாலும், அரசாங்கமும் தனது பங்கை ஆற்றி, அமெரிக்க கார்ப்பரேஷனின் பராமரிப்பு நடவடிக்கைகளை தேசியமயமாக்கியது. கணினி பராமரிப்பு நிறுவனத்தை உருவாக்கியது.
அந்த தசாப்தத்தின் முடிவில், ஒரு புதிய ஆனால் உற்சாகமான புதிய தொழில் வடிவம் பெறத் தொடங்கியது.  எச்.சி.எல் மற்றும் விப்ரோ போன்ற சாவி ஸ்டார்ட்அப்கள் மற்றும் அன்றைய பெரிய வணிக நிறுவனங்களான டி.சி.எம், பி.கே.  மோடியும் டாடா குழுமங்களும், கணினிகளை உள்நாட்டிலேயே அசெம்பிள் செய்து, வளர்ந்து வரும் உள்நாட்டுச் சந்தையில் விற்போம் என்ற வாக்குறுதியை கையாண்டனர்.
15 ஆண்டுகளுக்குள் நாட்டிற்குத் திரும்பும் பிடிவாதமான MNC நிறுவனத்தால் சமீபத்தில் காலி செய்யப்பட்ட மண்ணில் இன்றைய 200 பில்லியன் டாலர் தொழில்துறையின் விதைகள் விதைக்கப்படுகின்றன, அது இடைப்பட்ட காலத்தில், இந்தியாவின் தகவல் தொழில்நுட்பத் துறைக்கு சிறகுகள் வளர்ந்துள்ளது.  பிக் ப்ளூவுக்கு இது எளிதான பயணமாக இருக்கவில்லை.