விசாரணை கல்வி

விசாரணை கல்வி (சில நேரங்களில் விசாரணை முறையாக அறியப்படுகிறது) என்பது கேள்விகளை கேட்டு கவனம் செலுத்தும் ஒரு மாணவர் மையமாகக் கல்வி முறை ஆகும். மாணவர்கள் அவர்களுக்கு அர்த்தமுள்ள கேள்விகளை கேட்க ஊக்குவிக்கப்படுகிறார்கள், அவசியமான பதில்கள் அவசியம் இல்லை; ஆசிரியர்கள் ஊக்குவிக்கப்படுகின்றனர், இது சாத்தியமானால் பதில்களைத் தவிர்ப்பது மற்றும் எந்தவொரு சந்தர்ப்பத்திலும் நேரடியான பதில்களைத் தவிர்த்தல் மேலும் கேள்விகளை கேட்டுக்கொள்வதை தவிர்ப்பது. நீல் போஸ்டன் மற்றும் சார்லஸ் வைங்கார்ட்னர் அவர்களது புத்தகத்தில் போதனை ஒரு சவாரி நடவடிக்கை என வாதிட்டார்.

விசாரணை முறை என்பது உந்துதல் பெற்றது, நல்ல கற்றவர்கள் மற்றும் ஒலி எழுத்தாளர்கள், அவர்களின் அறிவு மற்றும் செயல்பாட்டை மையமாகக் கொண்டு ஆய்வு செய்வதன் மூலம், நிலையான அறிவின் இறுதி விளைவாக மட்டும் அல்ல. அவர்கள் நல்ல கற்கும் அனைவருக்கும் பொதுவானது என்று எழுதுகிறார்கள் (போஸ்டன் மற்றும் வேய்ங்கார்ட்னர், 31-33)

அவர்களின் கற்றல் திறன் மீது சுய நம்பிக்கை
பிரச்சனையை தீர்ப்பதில் மகிழ்ச்சி
பொருத்தமான ஒரு உணர்வு
மக்கள் அல்லது சமுதாயத்தின் மீது தங்கள் நம்பகமான சுய முடிவு.
தவறை பற்றிய அச்சம் இல்லாமை.
பதற்றமில்லா பதில்
கண்ணோட்டத்தில் வளைந்து கொடுக்கும்
தன்மை உண்மைகளை மதித்தல் மற்றும் உண்மை நிலைமை மற்றும் கருத்து ஆகியவற்றின்
எளிமையான பதில்களுக்கு தீர்வு காணாமல் கடினமான கேள்விகளுக்கு பதில் தெரியாமல், ஆறுதலளிக்க வேண்டிய அவசியமில்லை

இந்த குணங்கள் மற்றும் நடத்தைகள் கொண்ட மாணவர்களை உருவாக்குவதற்கு ஒரு முயற்சியாக, ஆசிரியரின் விசாரணை முறையை பின்பற்றுவதற்கு ஒரு ஆசிரியர் ஒரு பாரம்பரிய ஆசிரியரிடமிருந்து மிகவும் வித்தியாசமாக நடந்து கொள்ள வேண்டும். போஸ்ட்மேன் மற்றும் வேங்கர்தன்னர் விசாரணை ஆசிரியர்கள் கீழ்க்கண்ட குணங்களைக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று கூறுகிறார்கள் (பக். 34-37):

அவர்கள் "தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்" என்று மாணவர்களுக்குத் தெரிவிக்கிறார்கள்.
அவர்கள் பெரும்பாலும் கேள்விகளால் பேசுகிறார்கள், குறிப்பாக விவேகமான கேள்விகளை கேட்கிறார்கள்.
அவர்கள் கேள்விகளுக்கு குறுகிய, எளிய பதில்களை ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டார்கள்.
மாணவர்கள் நேரடியாக ஒருவருக்கொருவர் தொடர்புகொள்வதை ஊக்குவிக்கிறார்கள்,
மாணவர் தொடர்புகளில் என்ன கூறப்படுகிறார்கள் என்பதைத் தீர்ப்பது தவிர்க்கவும்.
அவர்கள் மாணவர்கள் கலந்துரையாடலை சுருக்கமாட்டார்கள்.
அவர்கள் முன்கூட்டியே அவர்களின் படிப்பினைகள் பற்றி சரியான திசையில் திட்டமிடவில்லை எனில் , மாணவர்களின் நலன்களுக்கு விடையளிப்பதை அனுமதிக்கிறார்கள்.
அவர்களது படிப்பினைகள் மாணவர்களிடம் பிரச்சினைகள் ஏற்படுகின்றன. அவர்கள் மாணவர்களின் விசாரணையில் நடத்தப்பட்ட மாற்றங்களால் தங்கள் வெற்றியைத் தீர்மானிப்பார்கள்

மேற்கோள்கள் தொகு

Postman, Neil, and Weingartner, Charles (1969), Teaching as a Subversive Activity, Dell, New York, NY.

குறிப்புகள் தொகு

Awbrey, Jon, and Awbrey, Susan (1995), "Interpretation as Action: The Risk of Inquiry", Inquiry: Critical Thinking Across the Disciplines 15, 40-52. Eprint