விலாசினி நாட்டியம்
விலாசினி நாட்டியம் (Vilasini Natyam) என்பது ஆந்திரப் பிரதேசத்தில் தோன்றிய இந்திய பாரம்பரிய நடன வடிவமாகும்.[1] இதன் தொகுப்பில் கோயில் நடனங்கள், அரசவை நடனங்கள், தெலுங்கு வம்சாவளியைச் சேர்ந்த பெண் பாடகர்-நடனக் கலைஞர்களின் நடன நிகழ்ச்சிகள் ஆகியவை உள்ளன.
வரலாறு தொகு
தெலுங்கு மக்களின் பண்பாட்டு வரலாறு இரண்டு முறையான நடனங்கள் இருப்பதைக் குறிக்கிறது - புருஷ சம்பிரதாயம் ஆண்களால் நிகழ்த்தப்படுகிறது. ஸ்திரீ சம்பிரதாயம் பெண்களால் நிகழ்த்தப்படுகிறது.
10 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து கோயில்கள், அரச சபைகள், பொது அரங்குகளில் பெண் பாடகர்-நடனக் கலைஞர்களின் முக்கிய கலைப் பிரசன்னத்தை நிறுவி, காப்பகம், கல்வெட்டு மற்றும் இலக்கிய ஆதாரங்களில் ஸ்திரீ சம்பிரதாயம் பற்றிய குறிப்புகள் ஏராளமாக உள்ளன. அவர்கள் விலாசினி, சுவாமினி , போகினி, (உள்ளூர் மொழியில் சாணி என்றும் போகம்) என்றும் அவர்களின் குழுக்கள் சின்ன மேளம் அல்லது நட்டுவ மேளம் போன்ற பல சொற்களால் குறிப்பிடப்பட்டனர்.
20 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில், இந்தக் கலைஞர்கள் கலாவந்துலு என்று அழைக்கப்பட்டனர். இது கலாவதி (கலைகளில் சிறந்து விளங்கும் ஒரு பெண்) என்பதிலிருந்து பெறப்பட்டது. தேவதாசி முறை எதிர்ப்புச் சட்டம் நிறைவேற்றப்பட்டபோது, கோயில்களில் பாடகர்-நாடகக் கலைஞர்களும் நேர்ந்து விடுவது தடைசெய்யப்பட்டது. அப்போதுதான் கலாவந்துலுவின் கலை வீழ்ச்சியடையத் தொடங்கியது. அதன்பிறகுதான் சாணிகளும் போகமும் முக்கிய சமூக வாழ்க்கையிலிருந்து விலகினர்.
விலாசினி நாட்டியம் இந்தக் குழுவின் சடங்கு, சம்பிரதாயம் மற்றும் நாட்டிய நாடக மரபைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறது. இவ்வகைக் கலைஞர்களில் கடைசியாக வாழும் சொப்பன சுந்தரி என்ற நடனக் கலைஞர் இதை நிகழ்த்தி வருகிறார்.[2][3][4] இந்தக் கலை தற்போது குச்சிப்புடியில் குறிப்பிடப்படும் புருஷ சம்பிரதாயத்தில் இருந்து நுட்பத்தில் வேறுபடுகிறது. விலாசினி நாட்டியத்தின் அசைவுகள் பெண்மையின் அடிப்படையில் தோன்றினாலும், அதன் 100-ஒற்றைப்படை அடவுகள் (நடன அலகுகள்) தாண்டவம் (தீவிரமான) மற்றும் லாஸ்ய (மென்மையான) அம்சங்களை உள்ளடக்கியது. விலாசினி நாட்டியத்தின் சிக்கலான அபிநயம் பரவலாகப் போற்றப்படுகிறது.
இவை முறையான இந்திய நடன அமைப்புகளின் இன்றியமையாத தேவைகள் ஆகும். அவற்றில் சில ஆங்கில மொழியின் வருகைக்குப் பிறகு "பாரம்பரிய" நடன பாணிகளாக விவரிக்கப்பட்டன.
விலாசினி நாட்டியம், ஒரு காலத்தில் தென்னிந்தியாவில் தெலுங்கு பேசும் பகுதிகளில் ஆதிக்கம் செலுத்திய பழங்கால ஸ்திரீ நிருத்ய சம்பிரதாயத்தின் (பெண்களின் தனி நடன பாரம்பரியம்) மொத்த உள்ளடக்கத்தை கல்வி மற்றும் அழகியல் ரீதியாக ஈர்க்கும் விதத்தில் வழங்க முயற்சிக்கிறது.[5]
- குச்சிப்புடி
- ஆந்திரா நாட்டியம்
- பெரிணி சிவதாண்டவம்
மேலும் படிக்க தொகு
- Vilasini natyam: Bharatam of Telugu temple and court dancers, by Swapnasundari. Swapnasundari, 2010. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 8184651473.
சான்றுகள் தொகு
- ↑ M., Nisha (5 February 2010). "'Vilasini Natyam is a demanding art form'". தி இந்து. https://www.thehindu.com/features/friday-review/dance/lsquoVilasini-Natyam-is-a-demanding-art-formrsquo/article16812664.ece.
- ↑ https://www.thehindu.com/entertainment/dance/scaling-the-skies-arunima-kumar-on-her-love-for-kuchipudi/article30016036.ece
- ↑ "‘Indian culture will become global culture in some years’". The Hindu. http://www.thehindu.com/news/cities/chennai/indian-culture-will-become-global-culture-in-some-years/article5456846.ece.
- ↑ "Voice of Vilasini Natyam". The Hindu. http://www.thehindu.com/features/friday-review/dance/voice-of-vilasini-natyam/article5581922.ece.
- ↑ "Articles - Differences between the theatrical, court and ritual traditions of Vilasini Natyam - Swapnasundari". Narthaki.com. 2008-12-03. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2013-06-09.