வெளி விருத்தம்
வெளி விருத்தம் என்பது தமிழின் பாவினங்களில் ஒன்றான விருத்தத்தின் வகையில் ஒன்று. யாப்பருங்கலக் காரிகை இதனை
நான்கடி யானும் நடைபெற் றடிதொறும்
தான்றனிச் சொற்கொளின் வெளிவிருத் தம்மே
என்று விளக்குகிறது. வெளி விருத்தம் பெரும்பாலும் நான்கடிகளில் அமையும்; மூன்றடிகளிலும் அமையலாம். ஒவ்வொரு அடியிலும் அதே தனிச்சொல்லைப் பெற்று வரும். ஒவ்வொரு அடியிலும் தனிச்சொல்லைச் சேர்க்காமல் நான்கு சீர்கள் அமையும். இது அடி மறி மண்டில வெளி விருத்தம், நிலை வெளி விருத்தம் என இருவகைப்படும்.
- எடுத்துக்காட்டு
சொல்லல் சொல்லல் தீயவை சொல்லல் - எஞ்ஞான்றும்;
புல்லல் புல்லல் தீநெறி புல்லல் - எஞ்ஞான்றும்;
கொல்லல் கொல்லல் செய்ந்நன்றி கொல்லல் - எஞ்ஞான்றும்,
நில்லல் நில்லல் நீசரைச் சார்ந்திங் - கெஞ்ஞான்றும்
ஆஆ என்றே அஞ்சினர் ஆழ்ந்தார் - ஒருசாரார்
கூகூ என்றே கூவினர் கொண்டார் - ஒருசாரார்
மாமா என்றே மாய்ந்தனர் நீத்தார் - ஒருசாரார்
ஏகீர் நாய்கீர் என் செய்தும் என்றார் - ஒருசாரார் [1]
மேற்கோள்கள்
தொகு- ↑ யாப்பருங்கலம், உறுப்பியல், தொடை ஓத்து, - நூல் பதிப்பு 1960 - பக்கம் 115