இமயமலை காடை
| இமயமலை காடை Himalayan quail | |
|---|---|
| |
| டெர்பி அருங்காட்சியகத்தில் (இப்போது உலக அருங்காட்சியகம்) (நைனிடாலில் 1 ஏப்ரல் 1836 அன்று ஆணும் பெண்ணும்) உள்ள மாதிரிகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு ஜான் கோல்ட் வரைந்த ஓவியம். இவை வகை மாதிரிகள் (டி259 மற்றும் டி259a). | |
| உயிரியல் வகைப்பாடு | |
| திணை: | |
| பிரிவு: | |
| வகுப்பு: | |
| வரிசை: | கல்லிபார்ம்சு
|
| குடும்பம்: | பெசினிடே
|
| பேரினம்: | ஓப்ரிசியா
|
| இனம்: | ஓ. சூப்பர்சிலியோசா
|
| இருசொற் பெயரீடு | |
| ஓப்ரிசியா சூப்பர்சிலியோசா (கிரே, 1846) | |
| |
| வேறு பெயர்கள் | |
|
ரோலுலுசௌ சூப்பர்சிலியோசா | |
இமயமலை காடை (Himalayan quail)(ஓப்ரிசியா சூப்பர்சிலியோசா) அல்லது மலை காடை, என்பது பெசன்ட் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த நடுத்தர அளவிலான காடை சிற்றினம் ஆகும். இது கடைசியாக 1876-ல் காணப்பட்டதாக அறிவிக்கப்பட்டது. அழிந்துவிட்டதாக அஞ்சப்படுகிறது. இந்த சிற்றினம் வடமேற்கு இந்தியாவின் உத்தராகண்டத்தில் மேற்கு இமயமலையில் உள்ள 2 இடங்களில் (12 மாதிரிகள்) மட்டுமே அறியப்பட்டது. கடைசியாகச் சரிபார்க்கக்கூடிய பதிவு 1876-ல் முசோரியின் மலைப்பகுதிக்கு அருகில் காணப்பட்டது.
விளக்கம்
தொகுஇந்த சிறிய கருமையான காடையின் அலகு சிவப்பு நிறத்திலும் கால்கள் மற்றும் கண்ணுக்கு முன்னும் பின்னும் வெள்ளை நிறப் புள்ளிகளும் இதைத் தனித்துவமாக்குகின்றன. ஆண் பறவை அடர் கோடுகள் மற்றும் வெள்ளை நெற்றி மற்றும் புருவம் அடர் சாம்பல் நிறத்தில் இருக்கும். பெண் கருமையான கோடுகள் மற்றும் சாம்பல் நிற புருவத்துடன் பழுப்பு நிறமாக இருக்கும். ஆண்களைப் போலவே இதில் கண்ணுக்கு முன்னால் ஒரு வெள்ளைப் புள்ளியையும் கண்ணுக்குப் பின்னால் ஒரு பெரிய புள்ளியையும் கொண்டுள்ளது.[3] இது வாழிடப் பகுதியில் குறுகிய தொலைவிற்கு ஐந்து அல்லது ஆறு பறவைகளாகப் பறக்கும் இயல்புடையது. நீண்ட புல்வெளிகளைக் கொண்ட செங்குத்தான மலைப்பகுதிகளில் இதன் வாழ்விடம் உள்ளது.[4] புருவத்தைக் குறிக்கும் ஓப்ரிசிலிருந்து இந்த பேரினத்தின் பெயர் பெறப்பட்டது.[5]
இந்த காடைக்கு நீண்ட வால் இறகுகள் உள்ளன. 10 இறகுகள் கொண்ட வால் பெரும்பாலான காடைகளை விட நீளமானது. கிட்டத்தட்ட இறக்கை வரை நீளமானது.[6] நெற்றியின் இறகுகள் மிருதுவாகவும் விறைப்பாகவும் இருக்கும்.[7]
நோசுலி வளாகத்தில் உள்ள டெர்பியின் ஏர்ல் சேகரிப்பில் உள்ள உயிருள்ள மாதிரிகளிலிருந்து 1846ஆம் ஆண்டில் ஜான் எட்வர்டு கிரே என்பவரால் இந்த சிற்றினம் விவரிக்கப்பட்டது. மேலும் இவர் ஒரு வினவலுடன் இதன் வாழிடத்தை "இந்தியா" என்று குறிப்பிட்டார்.[6] இவை ரோல்லுலசு சூப்பர்சிலியோசா ஜா. எ. கிரேரேயின் இரண்டு சின்டைப் மாதிரிகள் (நோஸ்லி மெனகேரி, 1, 1846, ப.8, பி. 16) மற்றும் உலக அருங்காட்சியகத்தில் உள்ள தேசிய அருங்காட்சியகங்கள் லிவர்பூலின் சேகரிப்பில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளன (அணுகல் எண்கள் டி259 (ஆண்) மற்றும் டி259 பெண்). மாதிரிகள் இந்தியாவில் சேகரிக்கப்பட்டன (=முசூரி ), 1 ஏப்ரல் 1836-ல் இடக்கரிடமிருந்து வாங்கப்பட்டன. மேலும் லிவர்பூல் நகருக்கு வழங்கப்பட்ட டெர்பியின் 13வது எர்ல் சேகரிப்பு வழியாக லிவர்பூல் தேசிய சேகரிப்புக்கு வந்தது.[8]
1865ஆம் ஆண்டு வரை காணப்படாத இதனை சுமார் 6000அடி உயரத்தில் முசோரிப் பகுதியில், புத்ராஜ் மற்றும் பெனாக் இடையே சுமார் 6,000 அடிகள் (1,800 m), நவம்பர் மாதம் கென்னத் மெக்கின்னன் ஒரு இணையைச் சுட்டுக் கொன்றார்.[6] இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, மீண்டும் நவம்பரில், ஜெரேபானி (ஜரிபானி) அருகே ஒரு குழுவால் ஐந்து மாதிரிகள் பெறப்பட்டன. திசம்பர் 1876-ல், ஜி. கார்விதன் 7,000 அடிகள் (2,100 m) உயரத்தில் நைனிடாலுக்கு அருகில் உள்ள ஷேர்-கா-தண்டாவின் கிழக்கு சரிவுகளிலிருந்து ஒரு மாதிரியைப் பெற்றார். பிராங்க் பின் இது ஒரு புலம்பெயர்ந்த பறவை என்று பரிந்துரைத்தார். குளிர்காலத்தில் வரும், குறுகிய இறக்கைகள் காரணமாகச் சந்தேகங்களை வெளிப்படுத்தினார்.[6] ஹட்டன் மற்றும் பிறரால் கவனிக்கப்பட்ட முசோரிக்கு அருகில் உள்ள பறவைகள் ஆறு முதல் பத்து வரையிலான எண்ணிக்கையில் சிறிய குகைகளில் காணப்பட்டன. இவை நவம்பரில் வந்ததாகத் தோன்றியது. ஆனால் சூன் மாதத்தின் பிற்பகுதி வரை தங்கியிருந்தது. இதன் பிறகு இவை காணாமல் போயின.[9]
மாதிரிகள் மற்றும் பதிவுகள்
தொகு
மாதிரிகள் அறியப்படுகின்றன
- உத்தரப்பிரதேசம் (இப்போது உத்தராகண்டம்), முசோரி (1836, 2 மாதிரிகள், வகை வட்டாரம்)
- முசோரிக்கு 5 கி.மீ. வடமேற்கே கி.மீ. பத்ராஜ் மற்றும் பெனோக் இடையே 1,850 மீ. (நவம்பர் 1865, 1 மாதிரி, 1 இழந்தது)
- ஜாரிபானி, முசோரிக்கு தெற்கே 5 கி.மீ. c.1,650 மீ (நவம்பர் - சூன் 1867/68 அல்லது 1869/70, மொத்தம் 4 மாதிரிகள்)
- நைனிடாலுக்கு அருகிலுள்ள ஷேர்-கா-தண்டாவின் கிழக்கு சரிவுகள், 2,100 மீ (திசம்பர் 1876, 1 மாதிரி)
1904 வாக்கில், இது ஏற்கனவே அரிதாகவே கருதப்பட்டது.[10]
சிட்னி தில்லன் ரிப்லி (1952) நேபாளத்தின் தைலேக் மாவட்டத்திலிருந்து உள்ளூர் பறவையின் பெயர் சானோ காலோ டைட்ரா (சிறிய கருப்பு காடை) பதிவு செய்தார். இத்தகைய விளக்கத்திற்குப் பொருந்தக்கூடிய பொதுவான பகுதியிலிருந்து ஒரே பறவை ஆண் இமயமலை காடையாக இருக்கும் [11]
சூழலியல்
தொகுஇமயமலை காடைகளின் அனைத்து பதிவுகளும் 1,650 முதல் 2,400 மீ உயரத்தில் உள்ளன. இவை உயரமான புல் ("உயர் காடு புல்", "உயரமான விதை-புல்", பார்க்க தெராய் ) மற்றும் செங்குத்தான மலைகளில், குறிப்பாக தெற்கு அல்லது கிழக்கு நோக்கிய சரிவுகளின் முகடுகளில் அடர்ந்த புதர் ஆகியவற்றில் காணப்பட்டன. இது செப்டம்பரில் இனப்பெருக்கம் செய்கின்றது. சூன் மாதம் பெறப்பட்ட மாதிரி ஒரு வருட ஆணாகும்.
ஆலன் ஆக்டவியன் ஹியூம் (ஸ்ட்ரே பெதர்சு 9 [1880 அல்லது 1881]: 467-471) மணிப்பூர் புதர் காடை பெர்டிகுலா மணிப்யூரென்சிசு போன்ற பழக்கவழக்கங்களை உடையது என்று பரிந்துரைத்தார். பறவைகள் கோடை மாதங்களில் வடக்கு மற்றும் மேல்நோக்கி உயர்ந்த மலைகளுக்கு வலசை போவதாகக் கூறப்படுகிறது, ஆனால் இதன் இறக்கைகளின் வடிவம் மற்றும் அளவு நீண்ட தூரம் பறக்கும் திறன் கொண்ட பறவையாகப் பரிந்துரைக்கவில்லை. இருப்பினும், இது பதிவு செய்யப்பட்ட இடங்கள் கிட்டத்தட்ட 200 கி.மீ. தொலைவில் உள்ளன. இவை ரிசிகேசு அருகே கங்கை பள்ளத்தாக்கின் மிகக் குறைந்த உயரத்தால் பிரிக்கப்பட்டுள்ளன. உலகளவில் குளிர்ந்த காலநிலையின் போது தாழ்வான பகுதிகளில் உருவான பனி யுகத்தில் இல்லாவிட்டால், ஐரோப்பியர்கள் இதன் எல்லையின் கடைசி இடங்களிலும், இது அழியும் நேரத்திலும் மட்டுமே சந்தித்தனர் என, பதிவுகளுக்கு இடையிலான காலம் வாதிடுகிறது. இச்சிற்றினம் குறுகிய தூரப் பருவகால புலம்பெயர்ந்து, மிகவும் தொடர்ச்சியான இனப்பெருக்கம் செய்து குளிர்கால காலாண்டுகளைப் பிரிக்கின்றன.
கிரே (1846), மலைக் காடைகளை முதன்முறையாக அறிவியல் பூர்வமாக விவரித்தார். இவற்றைக் கொண்டை வன காடைகளுடன் ரோல்லுலசு பேரினத்தில் சேர்த்தார். கோல்ட் (1883) சீ சீ காடை, அம்மோபெர்டிக்சுடன் நெருங்கிய உறவை நம்புகிறார். ஓசில்வி-கிராண்ட் (1896) மலை காடையை ஒரு குள்ள பகட்டுகாடை என்று அழைத்தார். இரத்த பகட்டுகாடை, இதாகினிசுடன் நெருங்கிய உறவுடையதாகக் கருதுகிறார். ரிப்லி (1952) மலைக் காடைகளை இரத்த-பகட்டுகாடை இத்தாகினிசு மற்றும் ஸ்பர்போல், காலோபெர்டிக்சுடன் வைக்கிறார். போடிச்சர் (1958) மலைக் காடைகள் ஸ்பர்ஃபோல், காலோபெர்டிக்ஸுடன் தொடர்புடையவை என்று நம்புகிறார். ஜான்ஸ்கார்ட் (1988) மலைக் காடைகள் புதர் காடைகளான பெர்டிகுலாவுடன் நெருங்கிய தொடர்புடையவை என்று கருதுகிறார். அலி (1977) மலை காடைகள் புதர் காடைகள், பெர்டிகுலா மற்றும் இரத்த பகட்டுகாடை, இத்தாகினிசு ஆகியவற்றுடன் நெருங்கிய தொடர்புடையவை என்று நம்புகிறார். ஏனெனில் இது ஒரு குறுகிய தடிமனான அலகு மற்றும் நெற்றியில் கடினமான முட்கள் போன்ற இறகுகளைக் கொண்டுள்ளது. இது இத்தாகினிசு, பெர்டிகுலா மற்றும் ஆப்ரிசியா ஆகிய மூன்று பேரினங்களிலும் பொதுவானது.
முசோரி மற்றும் நைனிடால் காலநிலை தரவுகளால் சுட்டிக்காட்டப்பட்டபடி, ஆண்டின் மிகக் குளிரான (சனவரி பிற்பகுதியில்) மற்றும் வெப்பமான (மே மாத இறுதியிலிருந்து சூலை ஆரம்பம் வரை) இந்த பகுதிகளில் இச்சிற்றினங்கள் இருந்ததாகப் பதிவுகள் தெரிவிக்கின்றன. இருப்பினும், ஈரமான பருவத்தில் (சூன் பிற்பகுதியிலிருந்து செப்டம்பர் நடுப்பகுதி வரை) இது குறிப்பிடத்தக்க வகையில் இல்லாமல் இருந்தது. மிகவும் இளம் பறவைகள் இதுவரை கண்டுபிடிக்கப்படாததால், ஈரமான மாதங்களில் இனப்பெருக்கம் நடந்திருக்கலாம். ஒருவேளை மத்திய உத்தராகண்டின் கர்வால் இமயமலையில், பதிவுசெய்யப்பட்ட இடங்களின் வடகிழக்கில் மற்றும் ஒப்பீட்டளவில் இன்றும் குறைவாகவே வாழ்கிறது."[12]
பாதுகாப்பு நிலை
தொகுஇமயமலை காடை 1876க்குப் பிறகு நம்பத்தகுந்த வகையில் காடுகளில் பதிவு செய்யப்படவில்லை. இவை வரலாற்று ரீதியாகப் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட இடங்கள் மனித நடவடிக்கைகளால் பெரிதும் மாற்றப்பட்டுள்ளன. மேலும் இந்த இடங்களில் உள்ள தற்போதைய வாழ்விடங்கள் இவற்றின் இயல்பான வாழ்விடத் தேவைகளைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தாமல் இருக்கலாம். 2015ஆம் ஆண்டின் ஒரு ஆய்வு அழிவின் விகிதத்தை ஆய்வு செய்து. இந்தச் சிற்றினங்கள் இன்னும் இருக்கக்கூடும் என்று பரிந்துரைத்தது. மோனலின் வாழ்விட விருப்பத்தைப் பயன்படுத்தி, முசோரியைச் சுற்றி தீவிர ஆய்வுகள் முயற்சி செய்யக்கூடிய சில இடங்களில் இருக்கலாம் என்று பரிந்துரைத்தது.[13]
மேற்கோள்கள்
தொகு- ↑ BirdLife International (2018). "Ophrysia superciliosa". IUCN Red List of Threatened Species 2018: e.T22679141A132051220. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T22679141A132051220.en. https://www.iucnredlist.org/species/22679141/132051220. பார்த்த நாள்: 12 November 2021.
- ↑ Blyth E (1867). "Further addenda to the Commentary on Dr Jerdon's 'Birds of India'". Ibis 3 (11): 312–314. doi:10.1111/j.1474-919X.1867.tb06433.x. https://archive.org/stream/ibisns03brit#page/312/mode/2up/.
- ↑ Blanford, WT (1898). The Fauna of British India, Including Ceylon and Burma. Birds. Vol. 4. Taylor and Francis. pp. 104–106.
- ↑ Rasmussen PC (2005). Birds of South Asia: The Ripley Guide. Volume 2. Smithsonian Institution and Lynx Edicions.
- ↑ Le Messurier, A (1904). Game, shore and water birds of India. W. Thacker and Co, London.
- ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 Frank Finn (1911) The Game Birds of India & Asia (1911)
- ↑ Blyth, Edward (1867). "Remarks on an India Quail (Rollulus superciliosus)". Proceedings of the Zoological Society of London: 474–475. https://archive.org/stream/proceedingsofzoo1867zool#page/474/mode/1up/.
- ↑ Wagstaffe, R. (1978). Type specimens of birds in the Merseyside County Museums : formerly City of Liverpool Museums. Liverpool.
{{cite book}}: CS1 maint: location missing publisher (link) - ↑ Ripley, S. D. (1952). "Vanishing and extinct bird species of India". J. Bombay Nat. Hist. Soc. 50: 902–904. https://biodiversitylibrary.org/page/48057583.
- ↑ Comber, E. (1904). "A rare Indian game-bird, the mountain quail (Ophrysia superciliosa, Gray)". J. Bombay Nat. Hist. Soc. 16: 361–362. https://biodiversitylibrary.org/page/5725533.
- ↑ Talwar, R (1995). "The Mountain Quail (Ophrysia superciliosa)". Newsletter for Birdwatchers 35 (2): 32–33. https://archive.org/stream/NLBW35_2#page/n11/mode/1up.
- ↑ Rieger, Ingo & Walzthoeny, Doris. (1993).
- ↑ Dunn, J.C.; G.M. Buchanan; R.J.Cuthbert; M.J. Whittingham; P.J.K.McGowan (2015). "Mapping the potential distribution of the Critically Endangered Himalayan Quail Ophrysia superciliosa using proxy species and species distribution modelling". Bird Conservation International 25 (4): 1–13. doi:10.1017/S095927091400046X.