எரிமலை: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு

உள்ளடக்கம் நீக்கப்பட்டது உள்ளடக்கம் சேர்க்கப்பட்டது
வரிசை 233:
|}
 
== எரிமலைஎரிமலையின் விளைவுகள் ==
 
[[படிமம்:Volcanic injection.svg|thumb|left|எரிமலைஎரிமலைத் "தூண்டல்"]]
[[File:Mauna Loa atmospheric transmission.png|thumb|
சூரிய கதிரியக்கம் எரிமலை உமிழ்வைக் குறைக்கிறது]]
வரி 240 ⟶ 241:
எரிமலைகள் வெளியேற்றிய சல்பர் டையாக்ஸைடு.]]
[[File:SO2 Galapagos 20051101.jpg|thumb|right|
2005 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 23முதல்23 முதல் நவம்பர் 1, 2005வரைவரை சியரா நீக்ரா எரிமலை (கலாபகஸ் தீவுகள்) மீது சராசரி செறிவுள்ள சல்பர் டையாக்ஸைடு இருக்கிறது. ]]
 
வெவ்வேறு விதமான [[எரிமலை உமிழ்வுகளின் வகைகள்|எரிமலை உமிழ்வு வகைகவகை]]ளும்களும் அதுசார்ந்த செயல்பாடுகளும் உள்ளன: [[பிரியாடிக் உமிழ்வுகள்|ஃப்ரீடிக்ஃப்ரீயாடிக் உமிழ்வுகள்]] (நீராவியால் உருவாக்கப்பட்ட உமிழ்வுகள்), உயர் அளவிலான சிலிக்கா [[லாவா|எரிமலைக்குழம்பு]] வெடித்து உமிழ்தல் (எ.கா.: ரையோலைட்), குறைவான சிலிக்கா எரிமலைக்குழம்பு பீறிட்டு உமிழப்படுதல் (எ.கா.: கருங்கல் வகை), பைரோகிளாஸ்டிக் ஓட்டம்கள்ஓட்டங்கள், [[லஹர்|லகர்]]கள் (கூளங்களாக ஓடுதல்) மற்றும் [[கார்பன் டையாக்ஸைடு|கரியமில வாயு]] வெளிப்பாடு. இந்தச் செயல்பாடுகள் அனைத்தும் மனிதர்களுக்கு தீங்கானவையாக இருக்கின்றன. [[பூகம்பம்|பூகம்ப]]ங்கள், [[வெப்பப் பாய்வு|வெப்ப ஊற்று]]க்கள், [[நீராவித் துளை|நீராவி]]கள், [[சேற்றுக் கலம்|புதைசேற்று ஊற்று]] மற்றும் [[வெந்நீரூற்று|வெந்நீர் ஊற்று]]க்கள் எரிமலைச் செயல்பாட்டோடு இணைந்திருப்பவை.
 
வெவ்வேறு எரிமலை வாயுக்களின் செறிவுகளும் ஒரு எரிமலையிலிருந்து மற்றொன்றுக்கு குறிப்பிடத்தக்க அளவு மாறுபடுகிறது. நீர் ஆவியாதல் என்பது கரியமிலவாயு மற்றும் சல்பர் டையாக்ஸைடு ஆகியவற்றைத் தொடர்ந்து வரும் மிதமிஞ்சி இருக்கின்ற எரிமலை வாயு வகைமாதிரியாகும். ஹைட்ரஜன் சல்பைட், ஹைட்ரஜன் குளோரைடு மற்றும் ஹைட்ரஜன் ஃப்ளோரைடு ஆகியவை பிற முதன்மை எரிமலை வாயுக்கள்.
பெரிய அளவிலான சிறிய மற்றும் பீறிடும் வாயுக்கள் எரிமலை உமிழ்வுகளின்போது காணப்படுகின்றன, உதாரணத்திற்கு [[ஹைட்ரஜன்]], கார்பன் மோனாக்ஸைடு, ஹாலோகார்பன்கள், ஆர்கானிக் கலவைகள், மற்றும் ஆவியாகும் இயல்புள்ள உலோக குளோரைடுகள்.
 
வெவ்வேறு விதமான [[எரிமலை உமிழ்வுகளின் வகைகள்|எரிமலை உமிழ்வு வகைக]]ளும் அதுசார்ந்த செயல்பாடுகளும் உள்ளன: [[பிரியாடிக் உமிழ்வுகள்|ஃப்ரீடிக் உமிழ்வுகள்]] (நீராவியால் உருவாக்கப்பட்ட உமிழ்வுகள்), உயர் அளவிலான சிலிக்கா [[லாவா|எரிமலைக்குழம்பு]] வெடித்து உமிழ்தல் (எ.கா.ரையோலைட்), குறைவான சிலிக்கா எரிமலைக்குழம்பு பீறிட்டு உமிழப்படுதல் (எ.கா. கருங்கல் வகை), பைரோகிளாஸ்டிக் ஓட்டம்கள், [[லஹர்|லகர்]]கள்
பெரிய, வெடித்துச் சிதறும் எரிமலை உமிழ்வுகள் நீராவி (H<sub>2</sub>O), கார்பன் டையாக்ஸைடு (CO<sub>2</sub>), சல்ஃபர் டையாக்ஸைடு (SO<sub>2</sub>), ஹைட்ரஜன் குளோரைடு (HC1), ஹைட்ரஜன் ஃப்ளோரைடு (HF) மற்றும் சாம்பல் (தூளான மற்றும் [[படிகக்கல்|மென்மை]]யான பாறைகள்) ஆகியவற்றை [[வாயுமண்டலத்திற்கு மேலுள்ள பகுதி|வாயுமண்டலத்திற்கு மேலுள்ள]] பகுதியில் பூமியின் தளத்திற்கும் மேலே 16–32 கிலோமீட்டருக்கு (10–20 மைல்கள்) வீசியெறிகிறது. இவ்வாறு வீசப்படுவதிலிருந்து வரும் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க தாக்கங்கள், செறிவான சல்பேட் [[துகள் கலவை|சார]]ல்களை உருவாக்குகின்ற வாயுமண்டலத்திற்கு மேலுள்ள பகுதியில் விரைவாக கெட்டிப்படுத்துகின்ற சல்பர் டையாக்ஸைடு [[சல்பூரிக் அமிலம்|சல்பூரிக் அமில]]மாக (H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub>) மாற்றப்படுவதிலிருந்து வருகிறது. இந்தச் சாரல்கள் பூமியின் அல்பிடோவை - [[சூரியன்|சூரிய]]னிலிருந்து வரும் இதன் கதிரியக்க பிரதிபலிப்பு விண்வெளிக்கு திரும்புகிறது - அதிகரிக்கச் செய்கிறது, ஆகவே இது பூமியின் தாழ்வான காற்றுமண்டலம் அல்லது அடிவெளிப்பகுதியைக் குளிர்விக்கிறது; இருப்பினும், அவை பூமியிலிருந்து மேல்நோக்கிப் பரவும் வெப்பத்தை உறி்ஞ்சவும் செய்கின்றன, அவ்விடத்தில் [[காற்றுமண்டலத்திற்கு மேலுள்ள பகுதி|வாயுமண்டலத்திற்கு மேலுள்ள]] பகுதியை வெப்பப்படுத்துகிறது. கடந்த நூற்றாண்டில் நிகழ்ந்த பல்வேறு உமிழ்வுகள், ஒன்றிலிருந்து இரண்டு வருட காலகட்டத்தில் அரை டிகிரி வரை (பாரன்ஹீட் அளவுகோலில்) பூமியின் மேல்தளத்தில் உள்ள சராசரி வெப்பநிலையின் வீழ்ச்சிக்கு காரணமானது - அநேகமாக [[ஹுவாய்நெபூடினா|ஹூவாய்நெப்பூட்டினா]]வின் உமிழ்விலிருந்து வந்த சல்பர் டையாக்ஸைடு [[1601 - 1603 ஆம் ஆண்டின் ரஷ்யப் பஞ்சம்|1601 - 1603 ஆம் ஆண்டின் ரஷ்ய பஞ்சத்திற்கு]] காரணமாக இருக்கலாம்.
(கூளங்களாக ஓடுதல்) மற்றும் [[கார்பன் டையாக்ஸைடு|கார்பன் டை ஆக்ஸைடு]] வெளிப்பாடு.
இந்தச் செயல்பாடுகள் அனைத்தும் மனிதர்களுக்கு தீங்கானவையாக இருக்கின்றன.
[[பூகம்பம்|பூகம்ப]]ங்கள்,[[வெப்பப் பாய்வு|வெப்ப ஊற்று]]க்கள், [[நீராவித் துளை|நீராவி]]கள், [[சேற்றுக் கலம்|புதேசேற்று ஊற்று]] மற்றும் [[வெந்நீரூற்று|வெந்நீர் ஊற்று]]க்கள் எரிமலைச் செயல்பாட்டோடு இணைந்திருப்பவை.
 
இந்த சல்பேட் சாரல்கள், வாயுமண்டலத்திற்கு மேலுள்ள பகுதியில் உள்ள குளோரைன் மற்றும் [[நைட்ரஜன்]] ரசாயன உயிரினங்களை மாற்றுகின்றன அவற்றின் மேல்தளங்களில் உள்ள சிக்கலான [[ரசாயனம்|இரசாயன]] மாற்றங்களை அதிகரிக்கிறது. இந்த விளைவு, [[ஹலோஅல்கனே|குளோரோப்ளோரோகார்பன்]] மாசுபாட்டிலிருந்து அதிகரித்த வாயுமண்டலத்திற்கு மேலுள்ள [[குளோரின்]] உடன் சேர்ந்து, [[ஓஸோன்]] O<sub>3</sub>) பகுதியை அழிக்கின்ற குளோரின் மோனாக்ஸைடை உருவாக்குகிறது.
 
 
வெவ்வேறு எரிமலை வாயுக்களின் செறிவுகளும் ஒரு எரிமலையிலிருந்து மற்றதற்கு குறிப்பிடத்தக்க அளவு மாறுபடுகிறது.
நீர் ஆவியாதல் என்பது கார்பன் டையாக்ஸைடு மற்றும் சல்பர் டையாக்ஸைடு ஆகியவற்றைத் தொடர்ந்து வரும் மிதமிஞ்சி இருக்கின்ற எரிமலை வாயு வகைமாதிரியாகும்.
ஹைட்ரஜன் சல்பைட், ஹைட்ரஜன் குளோரைடு, மற்றும் ஹைட்ரஜன் ஃப்ளோரைடு ஆகியவை பிற முதன்மை எரிமலை வாயுக்கள்.
பெரிய அளவிலான சிறிய மற்றும் பீறிடும் வாயுக்கள் எரிமலை உமிழ்வுகளின்போது காணப்படுகின்றன, உதாரணத்திற்கு [[ஹைட்ரஜன்]], கார்பன் மோனாக்ஸைடு, ஹாலோகார்பன்கள், ஆர்கானிக் கலவைகள், மற்றும் ஆவியாகும் இயல்புள்ள உலோக குளோரைடுகள்.
 
 
பெரிய, வெடித்துச் சிதறும் எரிமலை உமிழ்வுகள் நீராவி(H<sub>2</sub>O), கார்பன் டையாக்ஸைடு(CO<sub>2</sub>), சல்ஃபர் டையாக்ஸைடு(SO<sub>2</sub>), ஹைட்ரஜன் குளோரைடு(HC1), ஹைட்ரஜன் ஃப்ளோரைடு(HF) மற்றும் சாம்பல் (தூளான மற்றும் [[படிகக்கல்|மென்மை]]யான பாறைகள்)ஆகியவற்றை [[வாயுமண்டலத்திற்கு மேலுள்ள பகுதி|வாயுமண்டலத்திற்கு மேலுள்ள]] பகுதியில் பூமியின் தளத்திற்கும் மேலே 16–32 கிலோமீட்டர்களுக்கு (10–20 மைல்கள்) வீசியெறிகிறது.
இவ்வாறு வீசப்படுவதிலிருந்து வரும் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க தாக்கங்கள், செறிவான சல்பேட் [[துகள் கலவை|சார]]ல்களை உருவாக்குகின்ற வாயுமண்டலத்திற்கு மேலுள்ள பகுதியில் விரைவாக கெட்டிப்படுத்துகின்ற சல்பர் டையாக்ஸைடு [[சல்பூரிக் அமிலம்|சல்பூரிக் அமில]]மாக(H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub>) மாற்றப்படுவதிலிருந்து வருகிறது.
இந்த சாரல்கள் பூமியின் அல்பிடோவை-[[சூரியன்|சூரிய]]னிலிருந்து வரும் இதன் கதிரியக்க பிரதிபலிப்பு விண்வெளிக்கு திரும்புகிறது- அதிகரிக்கச் செய்கிறது, ஆகவே இது பூமியின் தாழ்வான காற்றுமண்டலம் அல்லது அடிவெளிப்பகுதியைக் குளிர்விக்கிறது; இருப்பினும், அவை பூமியிலிருந்து மேல்நோக்கிப் பரவும் வெப்பத்தை உறி்ஞ்சவும் செய்கின்றன, அவ்விடத்தில் [[காற்றுமண்டலத்திற்கு மேலுள்ள பகுதி|வாயுமண்டலத்திற்கு மேலுள்ள]] பகுதியை வெப்பப்படுத்துகிறது.
கடந்த நூற்றாண்டில் நிகழ்ந்த பல்வேறு உமிழ்வுகள், ஒன்றிலிருந்து இரண்டு வருட காலகட்டத்தில் அரை டிகிரி வரை(பாரன்ஹீட் அளவுகோலில்)பூமியின் மேல்தளத்தில் உள்ள சராசரி வெப்பநிலையின் வீழ்ச்சிக்கு காரணமானது - அநேகமாக [[ஹுவாய்நெபூடினா|ஹூவாய்நெப்பூட்டினா]]வின் உமிழ்விலிருந்து வந்த சல்பர் டையாக்ஸைடு [[1601 - 1603இன் ரஷ்யப் பஞ்சம்|1601 - 1603இன் ரஷ்ய பஞ்சத்திற்கு]] காரணமாக இருக்கலாம்.
இந்த சல்பேட் சாரல்கள், வாயுமண்டலத்திற்கு மேலுள்ள பகுதியில் உள்ள குளோரைன் மற்றும் [[நைட்ரஜன்]] ரசாயன உயிரினங்களை மாற்றுகின்ற அவற்றில் மேல்தளங்களில் உள்ள சிக்கலான [[ரசாயனம்|ரசாயன]] மாற்றங்களை அதிகரிக்கிறது.
இந்த விளைவு, [[ஹலோஅல்கனே|குளோரோப்ளோரோகார்பன்]] மாசுபாட்டிலிருந்து அதிகரித்த வாயுமண்டலத்திற்கு மேலுள்ள [[குளோரின்]] உடன் சேர்ந்து, [[ஓஸோன்]]O<sub>3</sub>) பகுதியை அழிக்கின்ற குளோரின் மோனாக்ஸைடை உருவாக்குகிறது.
சாரல்கள் அதிகரித்து கெட்டிப்படுகையில், அவை [[பஞ்சுபோன்ற மேகம்|சுருள் இழை மேக]]ங்களுக்கான பிளவாக செயல்படுகின்ற மேல் அடிவளியில் குடியேறிவிடுகின்றன, அதற்கும் மேல் பூமியின் [[கதிரியக்கம்|கதிரியக்க]]ச் சமநிலையை மேம்படுத்துகிறது.
 
பெரும்பாலான ஹைட்ரஜன் குளோரைடு (HCl) மற்றும் ஹைட்ரஜன் ப்ளோரைடு (HF) ஆகியவை உமிழப்படும் மேகத்திலுள்லமேகத்திலுள்ள நீர்த்திவலைகளில் கரைந்து [[அமில மழை]]யாக விரைவாகவிரைந்து தரையில் விழுகின்றன. தூண்டப்பட்ட சாம்பலும் வாயுமண்டலத்திற்கு மேலுள்ள பகுதியிலிருந்து விரைவாக விழுகிறது; இவற்றில் பெரும்பாலானவை சில நாட்களிலிருந்து சில வாரங்களுக்குள்ளாக நீக்கப்படுகின்றன. இறுதியில், வெடித்துச் சிதறும் எரிமலை உமிழ்வுகள் பசுமையில்ல வாயுவான [[கார்பன்]] டையாக்சைடை வெளியிடுகிறது, இது பயோஜியோகெமிக்கல் சுழற்சிக்கான கார்பன் மூலாதாரத்தை வழங்குகிறது.
இறுதியில், வெடித்துச் சிதறும் எரிமலை உமிழ்வுகள் பசுமையில்ல வாயுவான [[கார்பன்]] டையாக்ஸைடை வெளியிடுகிறது, இது பயோஜியோகெமிக்கல் சுழற்சிக்கான கார்பன் மூலாதாரத்தை வழங்குகிறது.
[[File:Rainbow and sulfur dioxide emissions from the Halemaumau vent.jpg|thumb|left|200px|
ஹெலிமா உமாவு துளையிலிருந்து வானவில்லும், சல்பர் டையாக்ஸைடுடன் எரிமலை சாம்பலும்]]
 
எரிமலைகளிலிருந்து வெளிப்படும் வாயுக்கள் [[அமில மழை]]க்கு இயல்பான பங்களிப்பாளராக இருக்கின்றன. எரிமலைச் செயல்பாடுகள் ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஏறத்தாழ 130 முதல் 230 [[கிலோகிராம்#SI மடங்குகள்|டெராகிராம்கள்]] (145 மில்லியன் முதல் 255 மி்ல்லியன் வரையிலான ஷார்ட் டன்கள்) வரையிலான [[கார்பன் டையாக்ஸைடு|கார்பன் டையைக்ஸைடை]] வெளியிடுகிறது.<ref>{{Cite web|url=http://volcanoes.usgs.gov/Hazards/What/VolGas/volgas.html|title=Volcanic Gases and Their Effects|accessdate=2007-06-16|publisher=U.S. Geological Survey|format=HTML}}</ref>எரிமலை உமிழ்வுகள் [[பூமியின் காற்றுமண்டலம்|பூமியின் காற்றுமண்டல]]த்திற்குள்ளாக [[நுண்துகளி|சாரல்களை]] தூண்டக்கூடும்.
பெரிய தூண்டல்கள் வழக்கத்திற்கு மாறான வண்ண அஸ்தமனம் போன்ற காட்சி அம்சங்களுக்கு காரணமாகலாம் என்பதோடு உலகளாவிய [[தட்பவெப்பம்|தட்பவெப்பத்தை]] குளிர்வித்து பாதிக்கச் செய்யலாம். எரிமலை உமிழ்வுகள் எரிமலைப் பாறைகளின் [[தட்பவெப்பநிலை]] நிகழ்முறை மூலமாக [[மண்|மண்ணில்]] புரதங்களை அதிகரிக்கச் செய்யும் பலனை வழங்கக்கூடியவையாகவும் இருக்கின்றன.
எரிமலை உமிழ்வுகள் எரிமலைப் பாறைகளின் [[தட்பவெப்பநிலை]] நிகழ்முறை மூலமாக [[மண்|மண்ணில்]] புரதங்களை அதிகரிக்கச் செய்யும் பலனை வழங்கக்கூடியவையாகவும் இருக்கின்றன.
இத்தகைய உரமேற்றப்பட்ட மண் செடிகளும் பல்வேறு பயிர்களும் வளர்வதற்கு உதவுகின்றன.
எரிமலை உமிழ்வுகள், மாக்மாக்கள் தண்ணீருடன் சேர்ந்து குளிர்வித்து கெட்டிப்படுத்துகையில் புதிய தீவுகளையும் உருவாக்கக்கூடும்.
"https://ta.wikipedia.org/wiki/எரிமலை" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது