இந்திய வான்படை: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு
உள்ளடக்கம் நீக்கப்பட்டது உள்ளடக்கம் சேர்க்கப்பட்டது
சி தானியங்கிஇணைப்பு: pl:Indyjskie Siły Powietrzne |
No edit summary |
||
வரிசை 1:
{{இந்திய படைத்துறை}}
'''இந்திய விமானப்படை''' ( [[ஆங்கிலம்]]: Indian Air Force,இன்தியன் ஏர்
ஃபொர்ஸ்; [[தேவநாகரி]]: भारतीय वायु सेना,பாரதிய வாயு சேனா) இந்திய ஆயுத
படையின் ஓர் அங்கமாகும். இந்திய வான்வெளியை பாதுகாப்பதும், போர்
சமயத்தின் போது வான்போர் புரிவதும் அதன் முக்கிய பொறுப்புகளாகும். அது 8
அக்டோபர் 1992ஆம் ஆண்டு [[பிரித்தானியாவின் இந்தியப் பேரரசு|இந்திய
இராஜ்ஜியத்தின்]] துணைச்செயல் விமானப்படையாக உத்தியோகப்பூர்வமாக
நிறுவப்பட்டது. மேலும் [[இரண்டாம் உலகப் போர்|இரண்டாம் உலகப்பபோரில்]]
அதன் சேவையை அங்கீகறித்து ராயல் (''Royal'') எனும் முன் ஒட்டு 1945ஆம்
ஆண்டு அதற்கு வழங்கப்பட்டது. 1947ஆம் ஆண்டில் ஆங்கிலேயர்களிடமிருந்து
இந்தியா விடுதலை அடைந்தப்பின், அரச இந்திய விமானப்படை [[இந்திய ஒன்றியம்|
இந்திய மேலாட்சிக்கு]] சேவை செய்தது. 1950ஆம் ஆண்டு இந்தியா குடியரசு
நாடானபின் ராயல் (''Royal'') முன் ஒட்டு நீக்கப்பட்டது.
சுதந்திரதிற்க்குப்பின் இந்திய விமானப்படை [[பாக்கித்தான்|
பாகிஸ்தானுடன்]] நான்கு போர்களிலும், சீன மக்கள் குடியரசுடன் ஒரு
போரிலும் ஈடுபட்டுள்ளது. விஜை செய்பணிச்செயல் - கோவாவின் விடுதலை,
மெக்ஹ்தூத் செய்பணிச்செயல், [[பூமாலை நடவடிக்கை|பூமலை செய்பணிச்செயல்]]
போன்ற பல முக்கிய செயல்களிலும் ஈடுபட்டுள்ளது. போர்களைத்தவிர ஐக்கிய
நாடுகளின் அமைதிகாக்கும் முயற்சிகளிளும் முக்கிய பங்காற்றியது.
[[இந்தியக் குடியரசுத் தலைவர்|இந்திய குடியரசுத்தலைவர்]] இந்திய
விமானப்படையின் முதற் பெரும் படைத்தலைவராக விளங்குகிரார். வான்
பணியாளர்களின் முதல்வர், வான் முதன் பொறுப்பாளர், ஒரு நான்கு நட்சதிர
தலைமை கட்டளை அதிகாரி, விமானப்படையை கட்டளையிடுபவர் ஆவார். ஒரு சமயத்தில்
ஒரே இயங்கும் வான் முதன் பொறுப்பாளர் மட்டுமே இந்திய விமானப்படையில்
இருக்க முடியம்.முதல் அதிகாரி அர்ஜன் சிங், ஐந்து நட்சத்திர அதிகாரி,
விமானப்படையின் பொறுப்பாளர் மற்றும் விழாத்தலைவராக சேவை புரிகிறார்.
இந்திய வான்படை 1932 ஆம் ஆண்டு அப்போது இந்தியாவை ஆண்ட ஆங்கிலேயரால் உருவாக்கப்பட்டது. <ref>{{cite web|url=http://www.careerairforce.nic.in/airforce_history/index.html|title=Indian Air Force : Air Force History}}</ref> <ref name=sainiksamachar>{{cite web|url=http://mod.nic.in/samachar/oct1-01/html/ch4.htm|title=Indian Air Force : Down the Memory Lane}}</ref> இந்திய விடுதலைக்கு பின் இந்திய பாதுகாப்பு படையின் ஒரு பிரிவானது.
வரி 6 ⟶ 33:
இந்திய வான்படை சுமார் 170,000 வீரர்களை கொண்டுள்ளது. <ref>http://www.avionews.com/index.php?corpo=see_news_home.php&news_id=1071143&pagina_chiamante=corpo%3Dindex.php</ref> சுமார் 1,130 [[போர் விமானம் | போர்விமானங்களும்]] 1,700 மற்ற பயன்பாட்டு விமானங்களும் படையில் உள்ளன. இந்திய வான்படை உலகில் நான்காவது பெரிய வான்படையாக திகழ்கிறது. <ref>{{cite web|url=http://armedforces.nic.in/airforce/afstren.htm|title=The strength Official website}}</ref> அண்மைய காலத்தில் இந்திய வான்படையில் பெரிய அளவிலான நவினமயமாக்கல் நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ள படுகின்றன. <ref>http://www.earthtimes.org/articles/show/indian-defence-industry-100-billion-investment-opportunities,409653.shtml</ref> இப் படைக்கு [[இந்தியக் குடியரசுத் தலைவர்]] அவர்களே [[முதற் பெரும் படைத்தலைவர்]] ஆவார்.
=== குறிக்கொள் ===
இந்திய
விமானப்படை சட்டத்தின் படி ஆகாயப்போர்களத்தில் இந்திய விமானப்படையின்
குறிக்கொள்:
"இந்தியப்பாதுகப்பு மற்றும் போர்ச்சமயத்தின் போது உகந்த பாதுகப்புக்கு
தயாராவதையும் உள்ளடங்கிய அதனுடைய ஒவ்வொரு பாகம் மற்றும் அனைத்து சார்ந்த
நடவடிக்கைகளிலிருந்து போர் வழக்கு தொடர்தல் மற்றும் போர் முடிந்தபின் படை
பிரிதல் வரை"
ஆக இந்திய விமானப்படை இந்திய வான்வெளியை பாதுகாப்பதன் மூலம் இந்திய
நிலப்பகுதி மற்றும் இந்திய ஆர்வங்களை ஆயுதப்படையின் மற்ற பிரிவுகளையும்
சேர்த்து அனைத்து அச்சுரத்தல்களிலிருந்து காப்பதை தனது முதற் குற்க்கோளாக
கொண்டுள்ளது.இந்திய விமானப்படை போர்க்களத்தில் இந்திய தரைப்படைகளுக்கு
நெருங்கிய ஆகாய ஆதரவு மற்றும் உபாயமான வான்வழி பயணத்திற்க்கும் உதவிகள்
அளிக்கிறது.மேலும் இந்திய விமானப்படை மற்ற இரண்டு இந்திய படைகள்,
மக்களின் விண்வெளி இலாக்கா மற்றும் இந்திய விண்வெளி ஆராய்ச்சி அமைப்பு
ஆகியவையுடன் செர்ந்து ஒருங்கிணைந்த விண்வெளி அமைப்பு இயக்கி நாட்டின்
விண்வெளி சார்ந்த இராணுவ சோத்துக்களை வெற்றிகரமாக உபயோகப்படுதியும் அதன்
ஆபத்துகளை கண்காணித்தும் வருகிறது.
இந்திய விமானப்படை மற்ற இரண்டு இந்திய படைகளுடன் இணைந்து பேரிடர்களின்
போது பாதிக்கப்பட்ட இடங்களில் காலி செய்தல் அல்லது தெடுதல் மற்றும்
மீட்ப்பு பணிகள், வான் வழியாக நிவராண உதவிகள் வழந்குவது போன்ற நிவாரண
செயல்களில் ஈடுபடுகின்றது. இந்திய விமானப்படை 1998இல் குஜராத்
சூராவளியின் போதும் 2004இல் சுனாமியின் போதும் நிவாரணத்திற்க்கு மிக
அதிகாமான அளவில் உதவிகள் புரிந்துள்ளது.மேலும் இலங்கயில் வானவில்
செய்பணிச்செயல் போன்ற மற்ற நாடுகளில் நிவாரண முயற்ச்சிகளுலும் இந்திய
விமானப்படை உதவிகள் அளித்துள்ளது.
=== வரலாறு ===
'''உருவாக்கம் மற்றும் இரண்டாம் உலகப்போர்'''
இந்திய விமானப்படை ஆங்கிலேயர்கள் ஆண்ட இந்தியாவில் ஆங்கிலேயர்களின்
விமானப்படைக்கு துணைச்செயல் விமானப்படையாக 8ஆம் அக்டோபர் 1932ஆம் ஆண்டு
இன்திய விமானப்படை சட்டத்தின் படி நிறுவபட்டது. இந்திய விமானப்படை
ஆங்கிலேயர்களின் விமானப்படையின் சீருடை, முத்திரைகள் ஆகியவற்றை ஏற்றது.
1ஆம் ஏப்ரல் 1933ஆம் ஆண்டு இந்திய விமானப்படை தனது முதல் படைப்பிரிவு,
நான்கு வெஸ்ட்லேன்ட் வபிடி பய்ப்ளேன்களும் ஐன்து இந்திய விமானிகளையும்
கொண்ட, படைப்பிரிவு எண் ஒன்று, ஆணையிடப்பட்டது.விமான லுட்டனன்ட் செசில்
பொசியர் இந்திய விமானிகளின் தலவைராக பொறுப்பேற்றார். 1941ஆம் ஆண்டு வரை
படைப்பிரிவு எண் ஒன்றில் இரண்டு விமானன்கள் சேர்க்கப்பட்டிருந்தாலும்
அப்படைப்பிரிவுஇந்திய விமானப்படையின் ஒரே படைப்பிரிவாக இருந்தது. இந்திய
விமானப்படை உருவான பொது அதில் GD கிளை மற்றும் தளவாடங்கள் கிளை ஆகிய
இரண்டு கிளைகள் மட்டுமே இருந்தன.
1941 இலையுதிர் காலத்தில்,படைப்பிரிவு எண் 1 MkII Westland Lysander உடன்
மீண்டும் அமைக்கப்பட்டது.பசிபிக் போர் பரவிய போது, எண் 1 படைப்பிரிவு
பார்மாவுடன் நடந்த போரில், ஆங்கிலேயர்கள் அவர்களது எல்லையை மறுபடியும்
இந்தியா வரை கொண்டு வந்த வரைக்கும், அதிக ஈடுபாடுடன் ஈடுபட்டனர். 1942
கோடையில்படைப்பிரிவு எண் 1 MkII Hawker Hurricane குண்டு வீச்சு
விமானங்களுடன் மீண்டும் அமைக்கப்பட்டது.இதற்கிடையில், மீதமுள்ள Wapitis
மூலம் பல CDF விமானங்கள் கடலோர ந்ரோந்துக்காக உருவாக்கப்பட்டிருந்தது.
இரண்டாம் உலகப்போரின் போது, இந்திய விமானப்படையின் சிவப்பு சிறுவட்டு
ஜப்பானின் Hinomaru ("உதயசூரியன்") முத்திரை போன்று இருந்ததால்,
குழப்பத்தை அகற்றுவதற்ககாக அந்த சிறுவட்டு நீக்கப்பட்டது. விமானப்படை
Vultee Vengeance dive bombers மற்றும் Hurricane ஆகிய விமானங்களையும்
அடங்கி, 1943இல் ஏழு படைப்பிரிவுகளாகவும் மற்றும் 1945இல் ஒன்பது
படைப்பிரிவுகளாகவும், வளர்ந்தது.மேலும் 1944 வரை A.W. 15 Atalantas கொண்ட
போக்குவரத்து அலகும் இயங்கியது. இந்திய ஜப்பானின் படைகள் பர்மாவில்
முன்னேருவதை தடுப்பதில் உதவி புரிந்தபோது அதன் முதல் வான் தாக்குதலை
அரகானில் ஜப்பானின் இராணுவ தளம் மீது புரிந்தது. மேலும் இந்திய
விமானப்படை வடக்கு தாய்லாந்தில் Mae Hong Son, Chiang Mai and Chiang Rai
இல் ஜப்பானின் இராணுவ விமானத்தளங்களிலும் வான் தாக்குதல்களை நடத்தியது.
இந்திய விமானப்படையின் முக்கிய பங்கை அஙகீகரித்து கிங் ஜோர்ஜ் VI 1945
இல் "ராயல்" முன்னொட்டை வழங்கினார். யுத்தத்தின் போது, பல இளைஞர்களை
இந்திய தேசிய ராணுவத்தில் சேர்ந்தனர். அவர்களில் (டோக்கியோ பாய்ஸ்
எனப்படும்) 45 பேர் சுபாஷ் சந்திர போஸ் மூலமாக 1944 இல் இம்பீரியல்
ஜப்பனீஸ் இராணுவ விமானப்படை அகாடெமியில் போர் விமானிகள் பயிற்சிக்காக
அனுப்பப்பட்டனர். போருக்கு பிறகு, அவர்கள் ஆங்கிலேயர் கூட்டணியில்
சேர்க்கப்பட்டு இராணுவ விசாரணை செய்யப்பட்டு தண்டிக்கப்பட்டனர். இந்திய
சுதந்திரத்திற்கு பிறகு, அவர்களுள் சிலர் மீண்டும் விமானப்படையில்
சேவைப்புரிய இணைந்தனர்.
'''சுதந்திரமத்தின் முதல் ஆண்டுகள் (1947-1950)'''
1947 இல் ஆங்கிலேய இராஜ்ஜியத்திலிருந்து சுதந்திரம் பெற்ற பின்னர்,
ஆங்கிலேயர்களின் இந்தியா இந்திய ஒன்றியம் மற்றும் பாகிஸ்தான் மாகாணம்,
ஆகிய புதிய மாநிலங்களாக பிரிக்கப்பட்டிருந்தது.
புவியியல் பகிர்வு வரிகளை ஒட்டி அமைந்திருன்த விமானப்படை சொத்துக்கள்
புதிய நாடுகளினுள் பிரித்துக்கொள்ளப்பட்டன. இந்திய விமான படை 'ராயல்
இந்திய விமானப்படை' என்ற பெயரை தக்க வைத்துக்கொண்டது, ஆனால் பாகிஸ்தான்
எல்லைகளுக்குள் அமைந்துள்ள பத்தின் மூன்று செயல்பாட்டு படைப்பிரிவுகள்
மற்றும் வசதிகளின் பெயர் 'ராயல் பாக்கிஸ்தான் விமானப்படை' என்று
மாற்றப்பட்டது.
ராயல் இந்திய விமானப்படயின் சிறுவட்டு அசோகா சக்ராவிலிருந்து பெறப்பட்ட
ஒரு இடைக்கால 'சக்ரா' சிறுவட்டாக மாற்றப்பட்டது.
அதே நேரத்தில், அம்மாநிலங்களினிடையே புரபுத்தன மாநிலமான ஜம்மு &
காஷ்மீரின் கட்டுப்பாட்டிற்க்காக மோதல் உடைத்தது. பாகிஸ்தானின் படைகள்
அம்மாநிலத்திற்க்குள் நுழைந்த்ததால், அதன் மகாராஜா இராணுவத்தின் உதவியை
பெறுவதற்காக இந்தியாவிடன் இணையவதாக முடிவெடுத்தார். இணைப்பிற்க்கான
ஒப்பந்தம் கையெழுத்திடப்பட்ட நாளே, போர் மண்டலத்திற்குள் படைகள்
போக்குவரத்திற்க்காக ராயல் இந்திய விமானப்படை அழைக்கப்பட்டது. மேலும்
இப்பொப்ழுதுதான் நல்ல தளவாடங்களின் நிர்வாகம் உதவியாக அமைந்தது. இது
இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தான் இடையே முறையான போர் பிரகடனம் இல்லாமல் ஒரு
முழு அளவிலான போர் வெடிக்க வழிவகுத்தது,யுத்தத்தின் போது, ராயல் இந்திய
விமானப்படை பாகிஸ்தானின் விமானப்படையுடன் வான் போரில் ஈடுபடவில்லை.
எனினும், அது இந்திய சேனைக்கு பயனுள்ள போக்குவரத்து மற்றும் நெருக்கமான
காற்று ஆதரவு வழங்கியது.
இந்தியாவில் 1950 இல் குடியரசாக அமைந்த போது 'ராயல்'முன்னொட்டு இந்திய
விமானப்படையிலிருந்துந்ருந்து நீக்கப்பட்டது. அதே நேரத்தில், தற்போதைய
விமானப்படையின் சிறுவட்டு எற்க்கப்பட்டது.
'''காங்கோ நெருக்கடி மற்றும் கோவாவின் விடுதலை (1960-1961)'''
1960 ஆம் ஆண்டில் காங்கோவில் பெல்ஜியம் நாட்டின் 75 ஆண்டு ஆட்சி திடீரென
முடிவடைந்து, அந்நாடு பரவலான வன்முறை மற்றும் கிளர்ச்சிகளில்
மூழ்கியிருந்தபோது, இந்திய விமானப்படை குறிப்பிடத்தக்க மோதல் கண்டது.
காங்கோவில் ஐக்கிய நாடுகள் கூட்டணியின் நடவடிக்கைகளுக்கு ஆதரவாக,
ஆங்கிலம் எலக்ட்ரிக் கான்பெர்ரா கூடிய, இந்திய விமானப்படையின்யின் எண் 5
படைப்பிரிவு, அனுப்பப்பட்டது. அப்படைப்பிரிவு நவம்பர் மாதத்தில்
செயல்பாட்டு பணிகளை மேற்கொள்ளத்தொடங்கியது. 1966இல் ஐநாவின் திட்டம்
முடிவடைந்த வரை அப்பிரிவு அங்கு இருந்தது. Leopoldville மற்றும் Kamina
வில் இருந்து இயங்கி , Canberras விரைவில் கிளர்ச்சி விமானப்படையை
அழித்து மேலும் ஐ.நா. வின் தரை படைகளுக்கு அதன் ஒரே தொலை-வீச்சு காற்று
ஆதரவுப்படையை வழங்கியது.
1961 இன் இறுதியில், பல ஆண்டுகளின் பேச்சுவார்த்தைக்குப்பிறகு
கோவாவிலிருந்து போர்த்துகீசத்தையும் மற்ற பிறநாடுசூழ் இடங்களிலிருந்து
அந்நாடுகளையும் வெளியேற்றுவதற்காக முயற்சியாக, இந்திய அரசாங்கம் அதன்
ஆயுத படைகளை பரவலமர்த்துவதாக முடிவெடுத்தது. 'செயற்பாடு விஜய்' என்று
அழைக்கப்பட்ட திட்டத்தில் தரைச்சக்திகளுக்கு ஆதரவு கூறுகளை வழங்கக்கோரி
இந்திய விமானப்படையிடம் கோறிக்கையிடப்பட்டது. டிசம்பர் 8 இல் இருந்து 18
வரை, போர்த்துகீசிய விமானப்படயை வெளியேற்ற, சில போர் மற்றும் குண்டு
வீச்சு விமானங்கள் மூலம் ஆய்வு நடவடிக்கைகள் செய்யப்பட்டன, ஆனால்
அச்செயல் பலனளிக்கவில்லை.18ஆம் டிசம்பர் , கான்பெர்ரா விமானங்கள் தபோலிம்
விமான தளத்தின் முனையங்கள் மற்றும் ஏடிசி கோபுரங்களின் மீது குண்டு
விழாமல் தவிர்த்து, ஓடுபாதை மீது மட்டும் இரண்டு அலைகளாக குண்டுவீசின.
விமான தளத்தின் மீது காணப்பட்ட இரண்டு போர்த்துகீசிய போக்குவரத்து
வானூர்திகள் (ஒரு சூப்பர் கான்ச்டெல்லேசன் மற்றும் ஓர் DC-6) மட்டும்
சேதமில்லாமல் கைப்பற்றுவதரற்க்காக குண்டு வீசாமல் விடபட்டன. எனினும்
போர்த்துகீசிய விமானிகள் சேதமடைந்திருந்த விமான தளத்திலிருந்து
அவ்விமானங்களில் புறப்பட்டு போர்த்துக்கலுக்கு தப்பிச்செல்ல சமாளித்தனர்.
ஹன்டர் விமானங்கள் Bambolim இல் உள்ள கம்பியில்லாத்தொடர்பு
நிலையத்தைத்தாக்கின. வாம்பயர் விமானங்கள் தரைப்படைகளுக்கு வான் ஆதரவு
வழங்க பயன்படுத்தப்பட்டன.
டாமன் இல், Mystères விமானங்கள் போர்த்துகீசிய துப்பாக்கி நிலையங்களை
தாக்க பயன்படுத்தப்பட்டன. Ouragans (இந்திய விமானப்படையில் Toofanis
என்று அழைக்கப்பட்ட) விமானங்கள் டையூ வில் உள்ள ஓடுபாதைகள் மீது குண்டு
வீசின மற்றும் கட்டுப்பாட்டு கோபுரம் , கம்பியில்லா தொடர்பு நிலையம்
மற்றும் வானிலை நிலையம் ஆகியவற்றை அழித்தன.
'''எல்லை தகராறுகள் மற்றும் இந்திய விமானப்படையில் மாற்றங்கள்
(1962-1971)'''
1962 ஆம் ஆண்டில், சீனா இந்திய எல்லையின் அருகே இருந்த தனது படைகளை
அணிதிரட்டிய போது, சீனா மற்றும் இந்தியா இடையே இருந்த எல்லை முரண்பாடுகள்
ஓர் போராக அதிகரித்தது. சீன-இந்திய போரின் போது, இந்திய
இராணுவத்திட்டமிடுபவர்கள் ஆக்கிரமித்த சீன படைகளுக்கு எதிராக இந்திய
விமானப்படையை நியமிக்க மற்றும் திறம்பட பயன்படுத்த தவறிவிட்டன. இது
இந்தியா, குறிப்பாக ஜம்மு மற்றும் காஷ்மீரில், குறிப்பிடத்தக்க அளவு
சாதகங்களை சீனாவிடம் இழக்கச்செய்தது.
மூன்று ஆண்டுகள் சீன-இந்திய மோதலுக்குப்பிறகு, 1965 ஆம் ஆண்டில், இந்தியா
காஷ்மீரில் மீண்டும் பாகிஸ்தானுடன் போருக்குச்சென்று, அப்போர் இரண்டாம்
காஷ்மீர் போர் என அழைக்கப்படப்பட்டது. சீன இந்திய போரின்
அனுபவங்களிலிருந்து கற்று, இந்தியா அதன் விமானப்படையை இந்த யுத்தத்தின்
போது விரிவாக பயன்படுத்தியது. இதுவே முதன் முறையாக இந்திய விமானப்படை
தீவிரமாக ஓர் எதிரி விமானப்படையுடன் போரிட்டது. எனினும், இந்திய
இராணுவப்படைகளுக்கு நெருக்கமான வான் ஆதரவு வழங்குவதற்கு பதிலாக, இந்திய
விமானப்படை பாகிஸ்தான் விமானத்தளங்களுக்கு எதிராக சுயாதீனமாக
தாக்குதல்கள் நடத்தியது. இத்தளங்கள், பாகிஸ்தான் பகுதியினுள்ளே ஆழ்ந்து
அமைந்திருந்தால், விமானப்படையின் விமானங்கள் எதிரியின் விமான-எதிர்ப்பு
துப்பாக்கிச்சூட்டால் பதிக்கப்படக்கூடிய அபாயம் இருந்தது. மோதலின் போது,
இந்திய விமானப்படையின் விமானங்கள் இரண்டாம் உலக போருக்குப்பின்னிருந்த
பருவகாலத்தின் விமானங்களாக இருந்ததால், பாகிஸ்தானின் விமானப்படை தரத்தில்
இந்திய விமானப்படைகளை விட மேன்மையாக இருந்தது. ஆனாலும், இந்திய
விமானப்படை, மோதல் நடந்த பகுதிகளில் பாகிஸ்தானின் விமானப்படை வான்
கட்டுப்பாட்டை பெறாமல் தடுக்க முடிந்தது. போர் முடியும் நேரத்தில்,
பாகிஸ்தான் 113 இந்திய விமானப்படை விமானங்களை சுட்டு வீழ்த்தியதாக
தெரிவித்தது, இந்தியா 73 பாகிஸ்தான் விமானப்படை விமானங்களை சுட்டு
வீழ்த்தியதாக தெரிவித்தது. இந்திய விமானப்படையின் 60 சதவீதத்துக்கும்
மேற்பட்ட வான் போர் இழப்புக்கள் Kalaikunda மற்றும் பதான்கோட் மீது நடந்த
போர்களின் போது ஏற்ப்பட்டது; அங்கு பெரும்பாலான விமானங்கள் தரையில்
நிறுத்தி வைக்கப்பட்டிருந்த போது அழிக்கப்பட்டன.
1965 போருக்கு பின்னர், விமானப்படை அதன் திறனை மேம்படுத்த, தொடர்ச்சியான
மாறுதல்களை கண்டது. 1966 இல், பாரா வீரர்களின் படை உருவாக்கப்பட்டது.
அதன் தளவாடங்கள் விநியோகம் மற்றும் மீட்பு நடவடிக்கைகளின் திறனை
அதிகரிக்க, Avro வின் உரிமத்தின் கீழ், இந்துஸ்தான் ஏரோனாட்டிக்ஸ்
லிமிடெட் (எச்ஏஎல்) கட்டிய 72 HS 748 களை இந்திய விமானப்படை
சேர்த்துக்க்கொண்டது. உள்நாட்டு
போர் விமானத்தின் உற்பத்தியில் இந்தியாவில் அதிக முக்கியத்துவமளிக்க
ஆரம்பித்தது. இதன் விளைவாக, எச்ஏஎல் HF-24 மாருத், பிரபலமான ஜெர்மன்
விண்வெளிப்பொறியாளர் கர்ட் டேங்க் ஆல் வடிவமைக்கப்பட்டு இந்திய
விமானப்படையினுள் சேர்க்கப்பட்டது. மேலும் எச்ஏஎல், Folland Gnat இன்
மேம்படுத்தப்பட்ட பதிப்பான எச்ஏஎல் Ajeet ஐ உருவாக்க தொடங்கியது. அதே
நேரத்தில், இந்திய விமானப்படை மேக் 2 திறன் கொண்ட, சோவியத் MiG-21
மற்றும் Sukhoi Su-7 போர் விமானங்களை சேர்த்துக்கொள்ளத் தொடங்கியது.
'''வங்காளம் விடுதலை போர் (1971)'''
1971 இன் இறுதியில், முன்னாள் கிழக்கு பாகிஸ்தானில் சுதந்திர
போராட்டங்கள் தீவிரமடைந்தது, இந்தியா மற்றும் பாக்கிஸ்தான் இடையே வங்காள
விடுதலைப்போர் நடக்க வழிவகுத்தது. 22 நவம்பர் 1971 அன்று, ஒரு முழு
அளவிலான போர் தொடங்குவதற்கு 10 நாட்களுக்கு முன்பு, சர்வதேச எல்லைக்கு
அருகே Garibpur இல் உள்ள இந்திய மற்றும் முக்தி Bahini நிலைகளில், நான்கு
PAF F-86 Sabre விமானங்கள் தாக்கின. நான்கில் மூன்று PAF Sabre க்கள்
விமானப்படையின் Folland Gnat களால் சுட்டு வீழ்த்தப்பட்ட இருந்தன.
ஸ்ரீநகர், அம்பாலா, சிர்சா, Halwara மற்றும் ஜோத்பூர் ஆகிய இடங்களில்
இருந்த இந்திய விமானப்படை நிறுவல்களுக்கு எதிராக பாகிஸ்தான்
விமானப்படையின் பெரும் தாக்குதல்களை தொடர்ந்து, டிசம்பர் 3 அன்று,
இந்தியா பாகிஸ்தானுக்கு எதிராக முறையாக போர் பிரகடனம் செய்தது. எனினும்,
இந்திய விமானப்படை கணிசமான பாதிக்கபிற்க்கு உல்ள்ளாகவில்லை ஏனெனில் தலைமை
அத்தகைய ஓர் நடவடிக்கையை எதிர்பார்த்து முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கைகள்
எடுத்திருந்தது. இந்திய விமானப்படை விரைவாக பாகிஸ்தான் வான்
தாக்குதல்களுக்கு பதில் தாக்குதல் அளித்ததை தொடர்ந்த்து, பாகிஸ்தான்
விமானப்படை பெரும்பாலும் தற்காப்பு னடவடிக்கைகளை மட்டுமே நடத்தியது.
முதல் இரண்டு வாரங்களுக்குள், இந்திய விமானப்படை கிழக்கு பாக்கிஸ்தான்
மீது கிட்டத்தட்ட 2,000 போர்ப்பயணங்கள் மேற்க்கொண்டு மேலும் முன்னேறும்
இந்திய இராணுவ படைகளுக்கு நெருங்கிய வான் ஆதரவு அளித்தது. இந்திய
விமானப்படை, வங்காள மற்றும் அரபிக்கடல் விரிகுடாவிலிருந்த பாகிஸ்தான்
கடற்படை மற்றும் கடல் பாதுகாப்பு அமைப்புகளுக்கு எதிராக இந்திய
கடற்படைக்கு அதன் செயல்பாடுகளிலும் உதவி செய்தது. மேற்கு முனை மீது
நடந்த Longewala போரின்போது, இந்திய விமானப்படை 29 பாகிஸ்தான்
டாங்குகள், 40 APC க்கள் மற்றும் ஒரு ரயில் ஆகியவற்றை அழித்தது. இந்திய
விமானப்படை, கராச்சியிலுள்ள எண்ணெய் நிறுவல்கள், Mangla அணை மற்றும்
சிந்துவில் ஒரு எரிவாயு ஆலை ஆகியவற்றின் மேல் தாக்குதல்கள் நடத்தியதன்
மூலம், மேற்கு பாக்கிஸ்தானில் மூலோபாய குண்டு வீச்சு மேற்கொண்டது. இதே
உத்தியை கிழக்கு பாகிஸ்தானில் நிறுவப்பட்டு கிழக்கு முனையில் இந்திய
விமானப்படை முழு காற்று கட்டுப்பாட்டை அடைந்ததால், பீரங்கி
தொழிற்சாலைகள், ஓடுபாதைகள் மற்றும் கிழக்கு பாக்கிஸ்தான் மற்ற முக்கிய
பகுதிகள் கடுமையாக சேதமடைந்தன. பாகிஸ்தானின் படைகள் சரணடைந்த நேரத்தில்
இந்திய விமானப்படை, 54 F-86 Sabres உள்ளிட்ட 94 PAF விமானங்களை சுட்டு
வீழ்த்தியதாக தெரிவித்தது. இந்திய விமானப்படை, கிழக்கு மற்றும் மேற்கு
முனைகளில், போக்குவரத்து விமானங்கள் மற்றும் ஹெலிகாப்டர்கள் மூலமான
போர்ப்பயணங்கள் உட்பட, 6,000 த்திற்க்கும் மேலான போர்ப்பயணங்கள்
மேற்க்கொண்டது. போரின் இறுதியில், விமானப்படை தனது போக்குவரத்து
விமானங்களின் மூலம், கிழக்கு பாக்கிஸ்தானிலிருந்த பாகிஸ்தானிய
துருப்புக்கள் நாம்பிக்கையிழக்குமாறு, டாக்கா மீது துண்டு பிரசுரங்களை
போட்டு, பாகிஸ்தான் படைகளை சரணடைய வற்புறுத்தியது.
'''கார்கில் முன் சம்பவங்கள் (1984-1988)'''
1984 இல், போட்டியிடப்பட்ட காஷ்மீர் பகுதியிலைருந்த சியாச்சின் சிகரத்தை
கைப்பற்ற, இந்தியா Meghdoot நடவடிக்கையை தொடங்கியது. விமானப்படையின்
Mi-8, சேடக் மற்றும் சீட்டா ஹெலிகாப்டர்கள் சியாச்சினுக்கு
நூற்றுக்கணக்கான இந்திய படைகளை வான் வழியே கொண்டுசென்றது. 13 ஏப்ரல் 1984
இல் தொடங்கப்பட்டு,சியாச்சினின் மோசமான நிலப்பரப்பு மற்றும் காலநிலையால்
இந்த இராணுவ நடவடிக்கை தனிப்பட்டு இருந்தது. பாகிஸ்தான் மற்றும் இந்தியா
ஆகிய இரு நாடுகளும் அப்பகுதியில் ஒருவரும் நிலையாக்கப்படக்கூடாது என்ற
ஒரு முந்தைய ஒப்பந்தத்திருந்தாலும், இந்த இராணுவ நடவடிக்கை வெற்றிகரமாக
முடிந்தது.இந்திய படைகள், எந்தவித எதிர்ப்பையும் எதிர்கொள்ளாமல்,
சிகரத்தை தனது கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வந்தது. இலங்கை உள்நாட்டு போரை
ஒரு முடிவுக்கு கொண்டுவரும் மற்றும் ஆயுதமற்ற பயண கப்பல்கள் மூலமாக
மனிதாபிமான உதவி வழங்குவதற்கான பேச்சுவார்த்தையின் தோல்வியைத் தொடர்ந்து,
இந்திய அரசு, 4 ஜூன் 1987 அன்று, பூமலை செய்பணிச்செயல் அல்லது கழுகு
மிஷன் 4 என்று அழைக்கப்பட்ட, மனிதாபிமான வழங்கல்களை வானிலிருந்து போடும்
நடவடிக்கை மேற்கொள்ள முடிவெடுத்தது. ஐந்து An-32 க்கள் ஐந்து Mirage 2000
களுடன் சென்று இலங்கை ஆயுதப்படையைனிருன்து எந்தவித எதிர்ப்பையும்
சந்திக்காமல் உதவிகளை விநியோகிக்கும் செயலை மேற்கொண்டது. இலங்கை,
இந்தியாவின் செயலை "அரசுரிமையின் வெளிப்படையான அத்துமீறல்" என்று
குற்றஞ்சாட்டியது. இந்தியா னிதாபிமான அடிப்படையில் மட்டுமே செயல்பட்டதாக
வலியுறுத்தியது.
1987 இல், விமானப்படை, வடக்கு மற்றும் கிழக்கு இலங்கையில் இந்திய அமைதி
காக்கும் படைக்கு (IPKF) பவன் செய்பணிச்செயலில் ஆதரவு அளித்தது. சுமார்
70,000 போர்ப்பயணங்கள், விமானப்படையின் போக்குவரத்து மற்றும் வானூர்தி
படையால் பறக்கப்பட்டு, ஒரு விமான இழப்பு அல்லது பணி கைவிடப்படுதல் கூட
இல்லாமல் கிட்டத்தட்ட 100,000 துருப்புக்கள் மற்றும் துணை இராணுவ
படைகளுக்கு ஆதரவளித்தது. இந்திய விமானப்படையின் An-32 விமானங்கள்,
மக்கள், உபகரணங்கள் மற்றும் தேவையான உணவு கொண்டு செல்ல மற்றும்
பாதிக்கப்பட்டவர்கள் வெளியேற்ற, தென் இந்தியா மற்றும் வடக்கு இலங்கை
விமான தளங்கள் இடையே ஒரு தொடர்ச்சியான விமான இணைப்பை பராமரித்தது. Mi-8
விமானங்கள் தரை படைகளுக்கு ஆதரவளித்து, மேலும் தேர்தல்களின் போது இலங்கை
உள்நாட்டு நிர்வாகத்திற்க்கு விமான போக்குவரத்து சேவை அளித்தது. எண் 125
ஹெலிகாப்டர் அலகின் mi-25 க்கள், எதிரிகளின் வலுவான இடங்களில்
கட்டுப்பட்டுத்தும் துப்பாக்கிச்சூடு வழங்கவும் கடலோர மற்றும் இரகசிய
ஆற்று மருங்கின் போக்குவரத்து தடை கட்டளை நடைமுறைப்படுத்தவும்
பயன்படுத்தப்பட்டது.
3 நவம்பர் 1988 அன்று இரவு, தொலை இந்திய பெருங்கடலில் உள்ள தீவான
மாலத்தீவுகளுக்கு, மாலத்தீவின் தலைவர் Gayoom
கோரிக்கைகேற்று,கூலிப்படையின் படையெடுப்புக்கு எதிராக இராணுவ
உதவிக்காக,ஆபரேஷன் காக்டஸ்சை முன்னெடுத்து நடத்தி, இந்திய விமானப்படை
வானூர்தி ஒன்றில் ஓர் வான்குடை படைப்பிரிவு குழுவை ஆக்ராவிலிருந்து, 2000
கிலோமீட்டர் நிறுத்தாமல் மாலத்தீவுகளுக்கு கொண்டு சென்றது.IL-76 களை
கொண்ட எண் 44 படைக்குழு 0030 மணி அளவில் Hulhule அடைந்து, இந்திய
படைவீரர்கள் விமான தளத்தை பாதுகாத்து சில மணி நேரத்திற்குள் மலெ
அரசாட்சியை மீண்டும் அவ்விடத்தில் நிலநாட்டினர்.
'''கார்கில் போர் (1999)'''
1999 மே 11 அன்று, இந்திய விமானப்படை ஹெலிகாப்டர்கள் பயன்படுத்தி நடந்து
வந்த கார்கில் மோதலின் உயரத்தில், இந்திய இராணுவத்திற்க்கு நெருக்கமான
வான் ஆதரவு வழங்க அழைக்கப்பட்டது. விமானப்படையின் தாக்குதல் சஃபேத் சாகர்
நடவிக்கைஎன குறியடப்பட்டது.இந்திய விமானப்படை போர் விமானங்கள் மற்றும்
போர் வானூர்திகள் உடன் உற்ப்புகும் நிலைகளை தாக்கி முதல் வேலை
தாக்குதல்களை , 26 மே மேற்கொண்டது. ஆரம்ப தாக்குதல்களில் MiG-27 கள்
தாக்குதல் பயணங்கள் மெற்கொண்டு, MiG-21 மற்றும் MiG-29 விமானங்கள்
தாக்குவோர்களுக்கு பாதுகாப்பு அளித்தது. விமானப்படை மேலும் அதன்
ரேடார்களை மற்றும் MiG-29 போர்விமானங்களை
பரந்த எண்ணிக்கையில் பயன்படுத்தி எல்லையின் மறுபக்கத்தில் பாகிஸ்தானின்
இராணுவ நடவடிக்கைகளை கண்காணித்துவந்தது. இந்த நேரத்தில் ஸ்ரீநகர் விமான
நிலையம் பொதுமக்களின் விமான போக்குவரத்துக்கு மூடப்பட்டு, இந்திய
விமானப்படையால் மட்டுமே உபயொகப்படுத்ப்பட்டது.
மே 27 அன்று, இந்திய விமானப்படை ஒரு MiG-27 மற்றும் ஒரு MiG-21
விமானங்களை இழந்த போது முதல் இழப்புகளைக் கண்டது. அடுத்த நாள், ஒரு
தாக்குதலை நடத்தும்போது, மூன்று ச்டிஙெகர் ஏவுகனைகளால் தாக்கப்பட்டு ஒரு
Mi-17 மற்றும் அதன் நான்கு குழுவினர்களையும் இந்திய விமானப்படை இழந்தது.
இந்த இழப்புகளால் இந்திய விமானப்படை அதன் வியூகத்தை மறுமதிப்பேடு செய்ய
நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டது. உட்புகுபவர்களிடையே இருந்த எடுத்து செல்லக்கூடிய
ஏவுகணைகளுக்கு எதிரான ஒரு நடவடிக்கையாக, உலங்கு வானூர்திகள் உடனடியாக
தாக்குதல் பாத்திரங்களிலிருந்து திரும்ப பெறப்பட்டது. மே 30 அன்று,
இந்திய விமானப்படை, மோதல் பகுதியில் காணப்பட்ட அதிக உயர சூழ்நிலையில்
உகந்த செயல்திறன் கொண்ட சிறந்த விமானமாக கருதப்பட்ட, மிராஜ் 2000
விமானங்களை அதன் நடவடிக்கைக்கு அழைத்தது. மிராஜ் 2000 விமானங்கள் MiG
விமானங்களுடன் ஒப்பிடும்போது நல்ல பாதுகாப்பு உபகரணங்கள்
கொண்டிருந்ததோடு, இரவில் வான்வழி தாக்குதல்கள் நடத்தும் திறனையும்
விமானப்படைக்கு அளித்தது. MiG 29 விமானங்கள் மிராஜ் 2000 விமானங்களுக்கு
போர் துணை வழங்க பரவலாக பயன்படுத்தப்பட்டன. மிராஜ் 2000 விமானங்கள்
வெற்றிகரமாக கார்கிலில் எதிரி முகாம்கள் மற்றும் தளவாடங்கள் தளங்கள்
தாக்கி, நாட்களுக்குள் அவர்களின் விநியோக பாதைகளை கடுமையாக
பாதிக்கப்பட்டது. மிராஜ் 2000 விமானங்கள், Muntho Dhalo மற்றும் பெரிதும்
பாதுகாக்கப்பட்ட டைகர் ஹில் மீது தாக்குதல்கள் நடத்தி அவ்விடங்களை வேகமாக
மீண்டும் கைப்பற்ற வழி வகுத்தன. மோதலின் உச்சத்தில், விமானப்படை கார்கில்
பகுதியின் மீது தினசரி நாற்பது போர்ப்பயணங்கள் நடத்தி வந்தது.
ஜூலை 26 அன்று, இந்திய படைகள் கார்கிலை பாகிஸ்தான் படைகளின்
பிடியிலிருந்து வெற்றிகரமாக விடுவித்தது.
'''கார்கிலுக்குப்பின் சம்பவங்கள் (1999-தற்போது)'''
10 ஆகஸ்ட் 1999 அன்று, இந்திய விமானப்படையின் MiG-21 விமானங்கள், ஒரு
பாகிஸ்தான் கடற்படை ப்ரிக்கேட் மற்றும் அட்லாண்டிக் விமானத்தை,
பிரச்சனைக்குரிய சர் கிரீக் என்ற பகுதி மீது பறக்கும் போது
இடைமறிக்கப்பட்டது. அவ்விமானம் சுட்டு வீழ்த்தப்பட்டு குழுவில் அனைத்து
16 பாகிஸ்தான் கடற்படை சிப்பாய்களும் கொல்லப்பட்டனர். இந்தியா,
அட்லாண்டிக் இந்திய விமானப்படையின் வான் பாதுகாப்பு மீதான தகவல்
சேகரிக்கும் ஒரு நோக்கத்துடன் வந்திருந்தாக தெரிவித்தது. பாகிஸ்தான்
அக்குற்றச்சாட்டை திடமாக நிராகரிது, அது ஆயுதமற்ற பயிற்சி விமானம் என்று
வாதிட்டது. 14 டிசம்பர் 2004 அன்று, இந்திய விமானப்படை சர்வதேச எல்லையை
கடந்தன, ஆனால் பாகிஸ்தான் விமானப்படை விமானங்கள் மூலம் நிறுத்தப்பட்டன.
1990 களின் பிற்பகுதியிலிருந்து, இந்திய விமானப்படை புதிய நூற்றாண்டின்
சவால்களை எதிர்கொள்ள அதன் கடற்படையை நவீனப்படுத்தி வருகிறது. இந்த
காலத்தில் இந்திய விமானப்படை விமானங்களின் அளவு, பழைய விமானங்களுக்கு
ஓய்வு அளிக்கப்பட்டதால் குறைந்துவிட்டது. ஆனால் இன்னமும், இந்திய
விமானப்படை உலகின் நான்காவது மிகப்பெரிய விமானப்படையை கொண்டுள்ளது.
==மேற்கோள்கள் ==
| |||