ஜாபி
 | |
| தொடர்புள்ள கருவிகள் | |
|---|---|
|
ஜாபி அல்லது ஜபி (அசாமி:জাপি) என்பது இந்தியாவின் அசாமில் பயன்படுத்தப்படும் பாரம்பரிய கூம்பு வடிவத் தொப்பி ஆகும். இது மற்ற ஆசியக் கூம்புத் தொப்பிகளைப் போன்றது. ஜாபி என்ற வார்த்தை ஜாப் என்பதிலிருந்து வந்தது. அதாவது டக்கு இலைகளின் கட்டு என்பது பொருளாகும். கடந்த காலத்தில், சாதாரண ஜாபி அசாமில் சாதாரண மக்களாலும், விவசாயிகளாலும் சூரிய ஒளியிலிருந்து பாதுகாப்பிற்காகப் பயன்படுத்தப்பட்டது. அதே சமயம் அலங்கரிக்கப்பட்ட ஜாபி அரச மற்றும் நிலப் பிரபுக்களால் தகுதியின்அடையாளமாக அணிந்தனர். அலங்கார சொருடோய் ஜாபி நெசவுகளில் ஒருங்கிணைக்கப்பட்ட சிக்கலான துணி வடிவமைப்புகளுடன் (முதன்மையாகச் சிவப்பு, வெள்ளை, பச்சை, நீலம் மற்றும் கருப்பு) தயாரிக்கப்படுகிறது.
வரலாறு
தொகு
இடைக்கால சுடியா மன்னர்கள் ஜாபியை ஒரு கலாச்சார அடையாளமாக பயன்படுத்தினர். 1523ஆம் ஆண்டு உடன்படிக்கைக்கான முயற்சியில் அகோம் மன்னர் சுஹுங்முங்கிற்கு தங்கம் மற்றும் வெள்ளி நூற் வேலைப்பாடுடைய ஜாபிகளை பரிசாக அளித்தார்.[1][2] 1524-ல் சாடியாவை இணைத்த பிறகு, அஹோம் மன்னருக்கு ஏராளமான பொக்கிசங்கள் கிடைத்தன. இதில் ஜாபிகளும் அடங்கும்.[3] 1525ஆம் ஆண்டில், அஹோம் மன்னர், தற்போதைய மேல் மியான்மரில் (புராஞ்சிசில் நோரா என்று அழைக்கப்படுகிறார்) ஷான் மாநிலமான மோங்காங் தலைவரான புக்லோயிமுங்குடன் சமாதான பேச்சுவார்த்தை நடத்துவதற்காக, சூட்டியா மன்னரிடமிருந்து பெறப்பட்ட சில வெள்ளி ஜாபிகளையும் மற்ற பொருட்களையும் பரிசாக வழங்கினார்.[4] அஹோம் ஆட்சியின் போது, ஜாபி-ஹாஜியா கேல் (ஜாபிகளை உருவாக்கும் சங்கத்தினர்) சூடியாசால் ஏகபோகமாக இருந்தது, இது அவர்கள் ஜாபிகளை நெசவு செய்வதில் வல்லுநர்கள் என்பதைக் குறிக்கிறது.[5] இது தவிர, மத்திய அசாமின் பரோ-புயான்களும் ஜாபிகளைப் பயன்படுத்தியதாகக் கூறப்படுகிறது. சத்சாரி புரஞ்சியின் படி, அஹோம் மன்னர்கள் டோங்காலி, ஹசோதி மற்றும் டோகோ-பாட்டியா ஜபியை பரோ-புயான்களிடமிருந்து ஏற்றுக்கொண்டனர்.[6]
கலாச்சார சின்னம்
தொகுஜாபி அசாமின் சின்னமாக உள்ளது. இது பிஹு நடனத்தின் பாணியில் அணியப்படுகிறது. விழாக்களில் மரியாதைக்குரிய அடையாளமாக கருதப்படுகிறது. மேலும் வீட்டைச் சுற்றி அலங்காரப் பொருளாக, குறிப்பாக சுவர்களில் வரவேற்பு அடையாளமாக வைக்கப்படுகிறது.[7][8]
முதலில் ஜாபி என்பது மழை அல்லது வெயிலிலிருந்து தங்களை காத்துக் கொள்வதற்காக விவசாயிகளால் தலைக்கவசமாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது. விவசாயத்தை பிரதான தொழிலாகக் கொண்ட போடோ-கச்சாரிகள் பெரும்பாலும் நெல் வயல்களில் ஜாபியினைப் பயன்படுத்துகின்றனர். இதேபோன்ற தலைக்கவசங்கள் கிழக்கு ஆசியா முழுவதும் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.[9] பிஷ்ணு பிரசாத் ரபா, போடோ சமூகத்தின் கோஃப்ரி சிப்னாய் மவ்சானையின் ஜெயமதி திரைப்படத்தின் மூலம் அசாமியக் கலாச்சாரத்தில் ஜாபி நடனத்தைச் சேர்த்தார்.
வகைகள்
தொகு- சொருடோய் ஜாபி: பெண்களால், குறிப்பாக மணப்பெண்களால் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
- போர்டோய் ஜாபி: பழங்காலத்திலிருந்தே (கம்ருபா) அரச குடும்பத்தால் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
- பனிடோய்/ஹலுவா ஜாபி: விவசாயிகளால் வயல்களில் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
- கராக்கிய ஜாபி: கால்நடை மேய்ப்பவர்களால் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
- பிதா ஜாபி: சில நேரங்களில் சாகுபடியின் போது தலைக்கவசமாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
- துப்பி/வருண் ஜாபி: மழையின் போது பாதுகாப்பு தொப்பிகளாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
மேலும் காண்க
தொகு- Dutta, Sristidhar (1985), The Mataks and their Kingdom, Allahabad: Chugh Publications
- Khanikar, S (1991), Chutia Jaatir Itihax aru Luko-Sanskriti
- Bhuyan, Surjya K. (1960), Satsari Buranji
- Handoo, Jawaharlal (2003), Folklore in the Changing Times, Original from Indiana University: Indhira Gandhhi Rashtriya Manav Sangrahalaya
மேற்கோள்கள்
தொகு- ↑ Khanikar 1991, ப. 100.
- ↑ ""Then the Chutiâ king desired to send silver and gold lipped Jâpi (Kup-ngiun-kham), gold bracelets (Mao-kham), gold basket (Liu-kham), gold ring (Khup-kham), gold bookstand (Khu-tin-kham), gold pirâ (Kham-ku), horse (Ma), elephant (Chang-pai), and two Âroans (Phra-nun) and Xorais (Phun) to the Ahom king."" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2020-07-28. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2023-02-17.
- ↑ Mahanta 1994.
- ↑ Bhuyan 1960.
- ↑ "The Chutiyas were engaged in all kind of technical jobs of the Ahom kingdom. For example, the Khanikar Khel (guild of engineers) was always manneed by the Chutiyas. The Jaapi-Hajiya Khel (guild for making Jaapis) was also monopolished by them."(Dutta 1985, ப. 30)
- ↑ Bhuyan 1960, ப. 135.
- ↑ Handoo 2003, ப. 46.
- ↑ Assam General Knowledge. Bright Publications. p. 98. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9788171994519.
- ↑ শান্তনু কৌশিক বৰুৱা (2001). অসম অভিধান. বনলতা. pp. ১৪৪–১৪৬.