ஜேம்ஸ் பர்கெஸ்

ஜேம்ஸ் பர்கெஸ் (James Burgess (14 ஆகஸ்டு 1832[1] – 3 அக்டோபர் 1916) தொல்லியல் அறிஞரும், 1872-ஆம் ஆண்டில் இந்தியத் தொல்பொருள் வரலாறு நிறுவனத்தை நிறுவியவரும் ஆவார்.[2][3]

இவர் பிரித்தானிய இந்தியாவின் மும்பை மாகாணம், சென்னை மாகாணம் மற்றும் வங்காள மாகாணம் ஆகியவற்றின் புவியியல் கழகத்தின் செயலளராக 1868 முதல் 1881 முடிய பதவி வகித்தவர். மேலும் இவர் இந்தியத் தொல்லியல் ஆய்வகத்தின் தலைமை இயக்குநராக 1886 முதல் 1889-ஆம் ஆண்டு வரை பதவி வகித்தார்.[1]

படைப்புகள்

தொகு
  • The temples of Shatrunjaya. 1869.
  • The rock temples of Elephanta. 1871.
  • Temples of Somanath, Gunagadh and Girnar. 1870.
  • Scenery and architecture in Guzarat and Rajputana. 1873.
  • Notes on Ajanta paintings. 1879.
  • The cave temples of India. 1880.
  • Archaeological survey of Western India. 9 vols., 1874 - 1905.
  • Buddhist stupas of Amaravati, etc. 1887.
  • Antiquities of Dabhoi. 1888.
  • The Sharqi architecture of Jaiinpur. 1889. (Editor)
  • Archaeological research in India. 1890.
  • Epigraphia Indica. 1889-94. (2 vols.)
  • On Hindu astronomy. 1893.
  • Constable's hand-Gazetteer of India. 1898.
  • Hypsometry by boiling-point. 1858 and 1863.
  • Transliteration of Indian place-names. 1868, 1894-95.
  • On the error-function definite integral. 1898. (awarded the Keith medal, R.S.E.)
  • The Gandhara sculptures. 1899 and 1900.
  • Buddhist art in India. 1901. (enlarged translation)
  • The Indian sect of the Jainas. 1903. (translated and edited)
  • Fergusson's Indian and eastern architecture. 1919. (enlarged edition)

மேற்கோள்கள்

தொகு

வெளி இணைப்புகள்

தொகு
முன்னர் தலைமை இயக்குநர்
இந்தியத் தொல்லியல் ஆய்வகம்

- 1886 - 1889
பின்னர்
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=ஜேம்ஸ்_பர்கெஸ்&oldid=3858265" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது