நவ சஹஸாங்க சரிதம்

நவ-சஹஸாங்க-சரிதம் (Nava-sāhasānka-carita, பொருள்: "புதிய சஹசாங்கரின் வாழ்க்கை வரலாறு") என்பது 10-11 ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த பரமார அரசவை கவிஞர் பத்மகுப்தாவால் எழுதப்பட்ட சமஸ்கிருத மொழியிலான காவியக் கவிதையாகும். இது மத்திய இந்தியாவின் மால்வா பகுதியை ஆண்ட பரமார மன்னர் சிந்துராஜாவின் சாகசங்களின் தொகுப்பாகும். சிந்துராஜா நவ-சஹசாங்கா என்ற பட்டத்தைக் கொண்டிருந்தார்.

ஆசிரியர்

இந்த காவியம் பத்மகுப்தாவால் எழுதப்பட்டது. இவர் மிருகாங்க-குப்தாவின் மகன் ஆவார். அவர் பரிமள காளிதாசர் என்றும் அறியப்பட்டார். 10 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி மற்றும் 11 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் வாழ்ந்த பரமார அரசவைக் கவிஞர் ஆவார். பத்மகுப்தா இந்த காவியத்தின் நாயகனான பரமார மன்னர் சிந்துராஜாவின் (ஆட்சிக்காலம் கி.பி. 990கள்) அரசவையில் இருந்தார். சிந்துராஜா மத்திய இந்தியாவின் மால்வாப் பகுதியை ஆண்டார். காவியத்தில், பத்மகுப்தா இந்த நூலை சிந்துராஜாவின் ஆணைப்படி இயற்றியதாகக் கூறுகிறார். பத்மகுப்தாவின் இலக்கிய வாழ்க்கை சிந்துராஜாவின் வாரிசுகளான முஞ்சா மற்றும் போஜாவின் ஆட்சிக் காலங்களிலும் தொடர்ந்திருக்கலாம் என ஆய்வாளர்கள் கூறுகின்றனர்.

நவ-சஹசாங்க-சரிதம் மட்டுமே பத்மகுப்தாவின் ஒரே மிஞ்சியுள்ள படைப்பாகும், ஆனால் அவர் மற்றொரு கவிதையையும் எழுதியுள்ளார். பிற்கால நூல்களில் பத்மகுப்தாவுக்கு சொந்தமான சில பாடல்கள் நவ-சஹசாங்க-சரிதம் நூலில் வில் காணப்படவில்லை என்பதிலிருந்து இதை ஊகிக்க முடிகிறது. இந்த பிற்கால நூல்களில் போஜாவின் சரஸ்வதி-கண்ட-பரணா, க்ஷேமேந்திராவின் ஔசித்ய-விசார-சர்சா, மம்மடாவின் காவ்ய-பிரகாசா, மற்றும் வர்தமானாவின் கண-ரத்ன-மஹோதாதி ஆகியவை அடங்கும். மேற்கோள் காட்டப்பட்ட பாடல்கள் பத்மகுப்தாவின் மற்றொரு கவிதை மன்னன் தைலபாவின் தளபதி பசாபாவின் மன்னன் மூலராஜாவுக்கு எதிரான படையெடுப்பைப் பற்றியது என்பதை குறிக்கின்றன. வைதர்பி பாணியில் எழுதப்பட்ட நவ-சஹசாங்க-சரிதம் நூலில் 12வது பாகத்தில் உள்ள போர் விவரிப்பைத் தவிர நீண்ட கூட்டுச் சொற்கள் அல்லது கனமான எதுகைகள் இல்லை. பத்மகுப்தா பண்டைய கவிஞர் காளிதாசரின் ரசிகர் ஆவார், மேலும் இவர் மிகவும் அலங்கரிக்கப்பட்ட மொழியில் எழுதினார். எனவே அடிக்கடி காளிதாசரைப் பின்பற்றுவதாகத் தோன்றினாலும் இவரது முறை தனித்துவமானது. சில கதைகள் போஜாவை காளிதாசருடன் தொடர்புபடுத்துகின்றன: ஆய்வாளர்கள் இது உண்மையில் பரிமள காளிதாசர் என்றழைக்கப்பட்ட பத்மகுப்தாவைக் குறிப்பதாகக் கருதுகின்றனர்.

காவியம்

இந்த காவியத்தில், சிந்துராஜா விந்திய மலைகளில் வேட்டையாடும் போது ஒரு மானை பொன் அம்பால் சுடுகிறார். மான் தனது உரிமையாளரான நாக இளவரசி சசிப்ரபாவிடம் தப்பிச்செல்கிறது. சசிப்ரபா அம்பில் எழுதப்பட்டிருந்த வீரனின் "நவ-சஹசாங்கா" என்ற பட்டத்தைப் பார்க்கிறாள். இதற்கிடையில், மானைத் துரத்திச் செல்லும் மன்னர், சசிப்ரபாவின் பெயர் பொறிக்கப்பட்ட ஒரு கழுத்து மாலையைக் காண்கிறார். பின்னர் சிந்துராஜாவும் சசிப்ரபாவும் சந்தித்து ஒருவரை ஒருவர் காதலித்துக் கொள்கின்றனர். சசிப்ரபாவின் தந்தை, அரக்க மன்னன் வஜ்ராங்குசாவின் வசமுள்ள பொன் தாமரையைக் கொண்டு வருபவருக்கே அவளை மணம் முடித்துக் கொடுக்க முடிவு செய்கிறார். சிந்துராஜா நர்மதா நதி தேவதை மற்றும் வாங்கு முனிவரின் வழிகாட்டுதலுடனும், நாக வீரர் ரத்னசூடா மற்றும் வித்யாதர தலைவர் சசிகண்டாவின் ஆதரவுடனும் வஜ்ராங்குசாவுக்கு எதிராக ஒரு படையெடுப்பை மேற்கொள்கிறார். அவர் அரக்க மன்னனை தோற்கடித்து, தாமரையைக் கொண்டு வந்து சசிப்ரபாவை மணக்கிறார்.

நவ-சஹசாங்க-சரிதா 18 அத்தியாயங்களாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது, மற்றும் சிந்துராஜாவின் இளவரசி சசிப்ரபாவுடனான திருமணத்தை மையமாகக் கொண்டுள்ளது. இந்த காவியத்தின் தலைப்பு புதிய (நவ) சஹசாங்கரின் வாழ்க்கை வரலாறு (சரிதா) என்று பொருள்படும். விக்ரமாதித்யா, ஒரு புகழ்பெற்ற புராண மன்னன், சஹசாங்கா ("துணிச்சலின் அடையாளம் கொண்டவர்") என்றும் அறியப்பட்டார். அவரது தலைநகரான உஜ்ஜயினி, பத்மகுப்தாவின் காலத்தில் பரமார அரசின் பகுதியாக இருந்தது.

மான் வேட்டை

ஒரு நாள், மன்னர் சிந்துராஜா (நவ-சஹசாங்கா என்றும் அழைக்கப்பட்டார்) மற்றும் அவரது தோழர்கள் விந்திய மலைத்தொடரில் வேட்டைக்குச் செல்கின்றனர். அத்தியாயம் 2-ல், பல்வேறு விலங்குகளை அம்புகளால் தாக்கப்பட்டப் பிறகு, அவர் ஒரு மானை வேட்டையாட முயல்கிறார். துரத்தும்போது, அவர் தனது குதிரையிலிருந்து இறங்கி, மானைக் காட்டிற்குள் பின்தொடர்கிறார். அவர் மானை தனது சொந்தப் பெயர் (நவ-சஹசாங்கா) குறிக்கப்பட்ட அம்பால் தாக்குகிறார், ஆனால் அம்பு மானுக்கு எந்த தீவிர காயத்தையும் ஏற்படுத்தவில்லை. மானின் கழுத்தைச் சுற்றி ஒரு பொன் சங்கிலியை மன்னர் கவனிக்கிறார், மேலும் அதில் ஏதோ அற்புதமான விஷயம் இருப்பதாக சந்தேகிக்கிறார். விலங்கு காட்டிற்குள் மறைந்த பிறகு, சிந்துராஜாவின் அமைச்சர் ராமங்கடா (யஷோபதா என்றும் அழைக்கப்பட்டார்) நண்பகலில் வெப்பமான சூரியனைத் தவிர்த்து, சிறிது ஓய்வெடுக்க மன்னருக்கு அறிவுறுத்துகிறார். பின்னர் சிந்துராஜா அருகிலுள்ள ஏரியில் குளித்து, சிறிது நேரம் உறங்குகிறார். விழித்தெழுந்த பின், அவர் மானைத் தேடி சுற்றித் திரிகிறார், ஆனால் மானைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. இரவில், அவர் ராமங்கடாவால் செய்யப்பட்ட துளிர்களின் படுக்கையில் உறங்குகிறார். அத்தியாயம் 3-ல், மறுநாள் காலை, சிந்துராஜா ராமங்கடாவுடன் மானைத் தேடி காட்டிற்குள் செல்கிறார். அவர்கள் இரத்தத் துளிகளால் குறிக்கப்பட்ட தடத்தைப் பின்பற்றி, ஒரு அன்னப்பறவை அலகில் முத்து மாலையுடன் பறப்பதைக் காண்கிறார்கள். மாலை ஒருவேளை அரக்கர்கள், தேவர்கள் மற்றும் நாகர்களின் மகள்களில் ஒருவருக்குச் சொந்தமானதாக இருக்கலாம் என்று ராமங்கடா குறிப்பிடுகிறார், ராமங்கடாவின் ஆலோசனையின் பேரில், சிந்துராஜா பறவையை அம்பால் அதைத் தாக்கத் தயாராகிறார், ஆனால் அப்போது பறவை தாமரைத் தண்டை எடுக்க, மாலையை ஏரிக்கரையில் போட்டுவிட்டுச் செல்கிறது. ராமங்கடா மாலையை மன்னரிடம் கொண்டு வருகிறார், அதில் "சசி-ப்ரபா" என்ற பெண் பெயர் எழுதப்பட்டிருப்பதை மன்னர் கவனிக்கிறார், மேலும் அதை அணிந்து கொள்கிறார்.

சசிப்ரபாவுடன் சந்திப்பு

அத்தியாயம் 4-ல், தெரியாத பெண்ணான சசிப்ரபாவின் மீது தான் காதல் வயப்பட்டுவிட்டதாக சிந்துராஜா உணர்கிறார். சிறிது நேரம் கழித்து, அவர் ஒரு அழகிய பெண்ணைப் பார்க்கிறார், அவள் நாக இனத்தைச் சேர்ந்த ஹேமாவின் மகளும் சசி-ப்ரபாவின் தோழியுமான பாதாளா என்று தெரிய வருகிறது.

அத்தியாயம் 5-ல், சசிப்ரபா தேவதைகள் மற்றும் அரம்பைகளை விட அழகான நாக இளவரசி என்றும், அவளது தந்தை சங்க-பாலா இராச்சியத்தின் தலைநகரான போகவதியிலிருந்து ஆட்சி செய்கிறார் என்றும் பாதாளா அவரிடம் கூறுகிறார். மேலும், சிந்துராஜாவால் தாக்கப்பட்ட மான் சசிப்ரபாவுக்குச் சொந்தமானது என்றும், அம்பில் "நவ-சஹசாங்கா" என்ற பெயரைக் கண்ட பிறகு இளவரசி அவர் மீது காதல் கொண்டுவிட்டதாகவும் பாதாளா சிந்துராஜாவிடம் கூறுகிறார். மேலும், சிந்துராஜாவால் கண்டெடுக்கப்பட்ட மாலை ஒரு காட்டு வாத்தால் இளவரசியிடமிருந்து எடுக்கப்பட்டது. பாதாளா மாலையை எடுத்துக் கொண்டு சிந்துராஜாவின் பொன் அம்பைக் கொண்டு வர புறப்படுகிறார்.

அத்தியாயம் 6-ல், சசிப்ரபாவின் தோழி மலயவதி, நவ-சஹசாங்கா அவந்தியின் அழகான மற்றும் திறமையான மன்னர் என்றும், அவர் சசிப்ரபாவுக்கு சிறந்த கணவராக இருப்பார் என்றும் கூறுகிறார்.

அத்தியாயம் 7-ல், சசிப்ரபாவும் சிந்துராஜாவும் நர்மதா நதிக்கரையில் சந்தித்து, ஒருவர் மீது ஒருவர் காதல் கொண்டிருப்பது தெளிவாகத் தெரிகிறது. திடீரென்று கடுமையான இடியுடன் கூடிய மழை வருகிறது, சசிப்ரபா பயத்தால் சிந்துராஜாவைப் பற்றிக் கொள்கிறாள். சிந்துராஜா பாதாள உலகிற்குள் நுழைகிறார்.

அத்தியாயம் 8-ல், பாதாள உலகிலுள்ள (பாதாளா) தனது வீட்டிற்குத் திரும்புமாறு இளவரசிக்கு ஒரு குரல் உத்தரவிடும்போது, சிந்துராஜாவின் சசிப்ரபாவுடனான சந்திப்பு திடீரென முடிவடைகிறது. அவள் புறப்படும்போது, சிந்துராஜா பாதாள உலகிற்கான நுழைவாயிலைத் தேடி நதியில் குதித்து அவளைப் பின்தொடர்கிறார், ராமங்கடா அவரைப் பின்தொடர்கிறார். பாதாள உலகிற்குச் செல்லும் வழியில், அவர் பல தடைகளை சமாளிக்கிறார்: இவற்றில் அவர் வில்லை எடுக்கும்போது மறைந்துவிடும் ஒரு சிங்கமும் யானையும்; அதைத் தொடும் எவரையும் கல்லாக மாற்றும் ஒரு நதியும் அடங்கும் - சிந்துராஜா மூங்கிலைப் பயன்படுத்தி அதன் மீது தாவுகிறார். இறுதியில் சிந்துராஜா ஒரு பொன் அரண்மனை நகரத்தை அடைகிறார், அங்கு கூண்டில் அடைக்கப்பட்ட ஒரு கிளி நர்மதா நதித் தேவதை அவரை விருந்தினராக வரவேற்பார் என்று தெரிவிக்கிறது.

அத்தியாயம் 9-ல், சசிப்ரபா பிறந்தபோது, அவள் ஆண்களில் சிறந்தவரை (புருஷோத்தமா) மணப்பாள் என்றும், நாகர்களின் எதிரியான வஜ்ராங்குஷாவுக்கு அழிவை ஏற்படுத்துவாள் என்றும் தெய்வங்கள் அவளது தந்தையான நாக மன்னனிடம் கூறியதாக தேவதை சிந்துராஜாவுக்குத் தெரிவிக்கிறாள். இதன் விளைவாக, அரக்க (அசுர) மன்னன் வஜ்ராங்குஷாவின் குளத்தில் வளரும் பொன் தாமரையைக் கொண்டு வருபவருக்கே சசிப்ரபாவை மணமுடித்துக் கொடுப்பதாக நாக மன்னன் அறிவித்திருந்தார். தேவதை சிந்துராஜாவை இதைச் செய்யுமாறு வலியுறுத்துகிறாள், அவர் விஷ்ணு கடவுளின் ஒரு பகுதி அவதாரம் என்றும், வாங்கு முனிவர் அவரை வஜ்ராங்குஷாவின் தலைநகரான ரத்னவதிக்கு வழிகாட்டுவார் என்றும் கூறுகிறாள்.

அத்தியாயம் 10-ல், ராமாவுக்கு வானர சேனை உதவியது போல நாக சேனை அவருக்கு ஆதரவு அளிக்கும் என்று உறுதியளித்து, வஜ்ராங்குஷாவின் இராச்சியத்தின் மீது படையெடுக்குமாறு ராமங்கடா சிந்துராஜாவை வலியுறுத்துகிறார். சிந்துராஜா ஒப்புக்கொள்ளும்போது, கிளி தன்னை ரத்னசூடா என்று அறிமுகப்படுத்திக் கொள்கிறது. அவர் கண்வ முனிவரின் சீடரின் சாபத்தால் கிளியாக மாற்றப்பட்ட ஒரு நாக சிறுவன். நவ-சஹசாங்காவிடமிருந்து சசிப்ரபாவுக்கு ஒரு செய்தியைக் கொண்டு செல்லும்போது சாபம் நீங்கும் என்று முனிவர் அவரிடம் கூறியிருந்தார். அதன்படி, தான் நாக உலகிற்குள் அவளைப் பின்தொடர்ந்து வந்துள்ளதாகவும், பொன் தாமரையைப் பெற்ற பிறகு அவளது நகரத்திற்குள் நுழைவதாகவும் ராணிக்குத் தெரிவிக்குமாறு சிந்துராஜா கிளியிடம் கூறினார்.

வாங்கு முனிவரின் ஆசிரமம்

அத்தியாயம் 11-ல், நர்மதாவின் வழிகாட்டுதலைப் பின்பற்றி, சிந்துராஜா வாங்கு முனிவரின் ஆசிரமத்திற்கு வருகிறார். மன்னரின் தோற்றத்தைப் பார்த்து, அவர் ஒரு சக்கரவர்த்தி (உலகளாவிய பேரரசர்) என்று முனிவர் ஊகித்து, அவரை வரவேற்கிறார். வாங்கு மன்னரின் வம்சத்தைப் பற்றிக் கேட்கும்போது, பரமார வம்சத்தின் மூதாதையர் வசிஷ்ட முனிவரால் ஏற்படுத்தப்பட்ட யாக அக்னியிலிருந்து தோன்றினார் என்ற அக்னிகுல புராணத்தை ராமங்கடா விவரிக்கிறார். பின்னர் ராமங்கடா உபேந்திரன், வாக்பதி-ராஜா I, வைரிசிம்மன், சிந்துராஜாவின் தந்தை சியாகா, மற்றும் சிந்துராஜாவின் மூத்த சகோதரர் வாக்பதி-ராஜா II உள்ளிட்ட சிந்துராஜாவின் முன்னோர்களைப் பெயரிடுகிறார். பின்னர் அமைச்சர் சிந்துராஜா அல்லது நவ-சஹசாங்காவை சிவனின் நகரமான உஜ்ஜயினியின் மன்னனாக அறிமுகப்படுத்துகிறார். அவர் மன்னனை கவிஞர்களின் நண்பன் என்றும், புராண மன்னர்களான விக்ரமாதித்யன் மற்றும் சாதவாஹனன் இறந்த பிறகு சரஸ்வதி (கல்வித் தேவதை) குடிகொண்டிருந்தவர் என்றும் விவரிக்கிறார். பின்னர் ராமங்கடா சிந்துராஜாவின் படையெடுப்பைப் பற்றி வாங்குவிடம் கூறி, அவருக்கு ஒரு இரத்தினக் கங்கணத்தை பரிசளித்து, வழிகாட்டுதலைக் கேட்கிறார். முனிவர் மன்னனைப் புகழ்ந்து, படையெடுப்பில் வெற்றி கிடைக்கும் என்று கணித்து, ஆசிரமத்தில் ஓய்வெடுக்க அழைக்கிறார்.

அத்தியாயம் 12-ல், சிந்துராஜா ஆசிரமத்தில் ஓய்வெடுக்கிறார், தூக்கத்தில் சசிப்ரபாவைப் பற்றி கனவு காண்கிறார். விழித்தெழுந்து முனிவரிடம் பேசிக் கொண்டிருக்கும்போது, ஒரு குரங்கு அவரிடம் வந்து இரத்தினங்களால் செய்யப்பட்ட ஒரு மாதுளம் பழத்தைக் கொடுக்கிறது. மன்னர் பரிசை ஏற்றுக்கொள்ளும் உடனேயே, குரங்கு ஒரு மனிதனாக மாறுகிறது. அந்த மனிதன் தன்னை வித்யாதர (மந்திரவாதி) மன்னன் சிகண்டகேதுவின் மகனான சசிகண்டா என்று அறிமுகப்படுத்திக் கொள்கிறார். ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, ஒரு முனிவரின் ஆசிரமத்திலிருந்து ஒரு பெண்ணைக் கடத்த முயன்றதால், முனிவர் அவரைக் குரங்காக மாறும்படி சபித்ததாக சசிகண்டா விளக்குகிறார். மன்னர் சியாகாவின் மகன் தன்னிடமிருந்து ஒரு அணிகலனை எடுக்கும்போது தனது சாபம் முடிவடையும் என்று முனிவர் அவரிடம் கூறியிருந்தார். பின்னர் சசிகண்டா சிந்துராஜாவுக்கு உதவ தனது வித்யாதர சேனையை அழைக்கிறார்.

வஜ்ராங்குஷாவுக்கு எதிரான படையெடுப்பு

அத்தியாயம் 13-ல், வாங்கு முனிவரின் ஆசீர்வாதத்துடன், சிந்துராஜாவின் படைகள் வஜ்ராங்குஷாவின் தலைநகரை நோக்கி அணிவகுக்கத் தொடங்குகின்றன.

அத்தியாயம் 14-ல், வித்யாதர மந்திர சக்தியின் உதவியுடன், சிந்துராஜாவின் தேர் வானில் பறக்கிறது. அவருடன் செல்லும் வித்யாதரர்களின் விமானங்கள் (பறக்கும் தேர்கள்) தாழ்வாகப் பறக்கும்போது மரங்களிலிருந்து மலர்களைப் பறிக்கும் பெண்களைக் கொண்டுள்ளன. பெண்கள் ஓய்வெடுக்க அனுமதிக்க படை கங்கை நதிக்கு அருகில் முகாமிடுகிறது.

அத்தியாயம் 15 பெண்கள் நதியில் குளிப்பது, மது அருந்துவது மற்றும் காதல் செய்வதை விவரிப்பதற்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது.

ஒரு பக்கம் இந்த பெரிய கண்களைக் கொண்ட பெண், அவளது உடல் சிரீஷா (மலர்) விட மென்மையானது, மறுபுறம் இந்த காதல் காய்ச்சல், உமிக்குப்பையின் தீ போல கடினமானது!

நவ-சஹசாங்க-சரிதா 16.28,

"மலயவதி சிந்துராஜாவுக்கு எழுதிய கடிதத்தில் சசிப்ரபாவின் நிலையை விவரிக்கிறார்."

அத்தியாயம் 16-ல், மலயவதியிடமிருந்து ஒரு செய்தியுடன் பாதாளா வருகிறார், சசி-ப்ரபா மன்னனை நேசிக்கிறாள் என்றும், அவர் விரைவில் திரும்பி வர வேண்டும் என்று விரும்புகிறாள் என்றும் கூறுகிறார். சிந்துராஜா தனது பயணத்தைத் தொடர்கிறார், ரத்னசூடா அவருடன் இணைகிறார். ரத்னசூடாவின் தலையில் உள்ள பிரகாசமான இரத்தினம் இருளில் படையின் பாதையை ஒளிரச் செய்கிறது. ரத்னவதி நெருங்கும்போது, சிந்துராஜா அமைதியான வழிகளைப் பயன்படுத்தி பொன் தாமரையைப் பெற முயற்சிக்கிறார். அவர் ராமங்கடாவை தூதுவராக வஜ்ராங்குஷாவிடம் அனுப்பி, சிந்துராஜா சசிப்ரபாவை மணக்க உதவும் வகையில் பொன் தாமரையை ஒப்படைக்குமாறு அரக்க மன்னனிடம் கேட்கிறார், பதிலுக்கு தனது நட்பை வழங்குவதாகக் கூறுகிறார். வஜ்ராங்குஷா இந்த முன்மொழிவை கேலியாக நிராகரிக்கிறார், சசிப்ரபா போன்ற அழகிய பெண் வெறும் மனிதர்களுக்கு ஏற்றவள் அல்ல என்று கூறுகிறார். பின்னர் சிந்துராஜா வெறும் மனிதர் அல்ல என்றும், அவர் விஷ்ணுவின் அவதாரம் என்றும், தாமரையுடன் வஜ்ராங்குஷாவின் தலையையும் எடுத்துக் கொள்வார் என்றும் ராமங்கடா விளக்குகிறார்.

அத்தியாயம் 17 சிந்துராஜாவின் ரத்னவதி முற்றுகையை விவரிக்கிறது. ராமங்கடா வஜ்ராங்குஷாவின் மகனை சக்கரத்தால் (சக்ரா) சிரச்சேதம் செய்கிறார், சிந்துராஜா வஜ்ராங்குஷாவை அம்பால் சிரச்சேதம் செய்கிறார். சிந்துராஜாவுக்கு அவருடன் போரிடும் சசிகண்டாவும், தனது இரத்தினத்தால் இருண்ட பாதாள உலகை ஒளிரச் செய்யும் ரத்னசூடாவும் ஆதரவளிக்கின்றனர். வெற்றி பெற்ற பிறகு, சிந்துராஜா ரத்னவதியின் குடிமக்களுக்குப் பாதுகாப்பு அளிக்கிறார், மேலும் வஜ்ராங்குஷாவின் முன்னாள் இராச்சியத்தின் ஆட்சியாளராக ரத்னசூடாவை நியமிக்கிறார்.

சிந்துராஜாவும் சசிப்ரபாவும் திருமணம்

அத்தியாயம் 18-ல், சிந்துராஜா போகவதிக்குள் நுழைகிறார், உள்ளூர் பெண்கள் அவரை வியந்து பார்க்கும்போது, ரமாங்கதா ரத்னாவதியிடமிருந்து எடுத்த பொன் தாமரையை சுமந்து செல்கிறார். சங்கபாலனின் அரண்மனைக்குச் செல்லும் வழியில், அவர் ஹடகேஸ்வரர் (சிவனின் ஒரு அம்சம்) கோயிலில் நின்று ஒரு கீர்த்தனையைப் பாடுகிறார். அரண்மனைக்குள் நுழையும்போது, திருமண நிகழ்விற்குத் தயாராக இருக்கும் சசிப்ரபாவைக் காண்கிறார். மலயவதியின் கோரிக்கையின் பேரில் அவர் சசிப்ரபாவின் காதில் பொன் தாமரையை வைக்கும்போது, மான் ஒரு மனிதனாக மாறுகிறது. அந்த மனிதன், தான் முன்பு சிந்துராஜாவின் தந்தை சியாகா அல்லது ஹர்ஷாவின் காவல் படைத் தலைவனாக (பிரதிஹார-பாலா) இருந்ததாகவும், கன்வா முனிவரின் சாபத்தால் மானாக மாறியதாகவும் விளக்குகிறான்.

சிந்துராஜாவும் சசிப்ரபாவும் திருமணம் செய்து கொள்கின்றனர். சங்கபாலன் சிந்துராஜாவிற்கு கலைஞன் தேவனான த்வஷ்டரால் உருவாக்கப்பட்ட, சிவனை அர்த்தநாரீஸ்வரராகக் காட்டும் படிக லிங்கத்தை அளிக்கிறார். பின்னர் சிந்துராஜா சசிப்ரபா மற்றும் ரமாங்கதாவுடன் உஜ்ஜயினியில் உள்ள சிவன் கோயிலுக்குச் செல்கிறார். பின்னர் அவர் தனது "குடும்பத் தலைநகரமான" தாராவுக்குச் சென்று, அங்கு லிங்கத்தை நிறுவுகிறார். அவர் சசிகண்டாவையும் ரத்னசூடாவையும் அவர்களின் நாடுகளுக்கு அனுப்பி வைக்கிறார், அவர் தானே சசிப்ரபாவுடன் பேரரசு சிம்மாசனத்தில் அமர்கிறார்.

வரலாற்றுத் தன்மை

இந்த காவியம் வரலாறு மற்றும் புராணக் கதைகளின் கலவையாகும், மேலும் வரலாற்று நிகழ்வுகளை கற்பனையான காதல் புராணமாக மாற்றி கூறுகிறது. வரலாற்று ஆய்வாளர் வி. எஸ். பாதக் கூறுகையில், சசிகண்டா வட சிலாஹார மன்னன் அபராஜிதாவையும், வஜ்ரங்குசா தென் சிலாஹார மன்னன் ரட்டராஜாவையும் குறிக்கிறார் என்கிறார். ரத்னாவதி தற்போதைய ரத்னகிரியாக இருக்கலாம், அது தென் சிலாஹாரர்களின் தலைநகராக இருந்திருக்கலாம். சசிகண்டாவின் "சாபம்" அவரது முந்தைய தோல்வி மற்றும் நாடு கடத்தலுக்கான உருவகமாக இருக்கலாம்.

பாதக் மேலும் கதையில் வரும் நாகர்கள் கரஹாடாவின் (தற்போதைய கராட்) சிந்த வம்சத்தைக் குறிக்கிறது என்று நம்புகிறார். எனவே நாக இளவரசி சசிப்ரபா சிந்துராஜாவின் மனைவியைக் குறிக்கிறார், அவரது சிந்த குடும்பம் புராண நாகர்களிடமிருந்து வந்ததாகக் கூறிக் கொண்டது. "பாதாள உலகம்" நர்மதா நதிக்கு தெற்கே உள்ள பகுதியைக் குறிக்கிறது.

மரபு

நவ-சஹசாங்க-சரித்ராவின் 11வது காண்டம் பரமார குடும்பத்தின் அக்னிகுல தோற்றத்தின் கதையைக் கொண்டுள்ளது. இந்த கதையின்படி, வேத காலத்தில், சூரிய குல மன்னன் இக்ஷ்வாகுவின் அரச குருவான வசிஷ்டருக்கு ஒரு விருப்பம் நிறைவேற்றும் பசு இருந்தது. போர்வீரராக இருந்து முனிவரான விஸ்வாமித்திரர் இந்த பசுவை திருடியபோது, வசிஷ்டர் அர்புதா மலையில் ஒரு சடங்கு யாகம் செய்தார், அதிலிருந்து அரச கிரீடம் அணிந்த ஆயுதபாணியான வீரன் ஒருவன் தோன்றினான். இந்த வீரன் பசுவை மீட்டான், வசிஷ்டரால் "பரமாரா" ("எதிரிகளைக் கொல்பவன்") என்று பெயரிடப்பட்டான். பரமார மன்னர்கள் அவனது வழித்தோன்றல்கள். எனவே இந்த காவியம்தான் அக்னிகுல புராணத்தைக் குறிப்பிடும் பழமையான மூலமாகும், இது பின்னர் பிற வம்சங்களிடையே பிரபலமானது. பத்மகுப்தர் ஒருவேளை பரமார வம்சத்திற்கு ஒரு புராணக் குடும்ப வரலாற்றை உருவாக்க இந்த புராணத்தை கண்டுபிடித்திருக்கலாம், ஏனெனில் அந்த நேரத்தில் அனைத்து அண்டை வம்சங்களும் புராண கதாபாத்திரங்கள் அல்லது கடவுள்களிடமிருந்து தங்கள் தோற்றத்தை உரிமை கோரின: பிரதிஹாரர்கள் லக்ஷ்மணனிடமிருந்தும், சாஹமானர்கள் (சௌஹான்கள்) சூரியனிடமிருந்தும், சௌலுக்கியர்கள் பிரம்மாவின் நீர் குடத்திலிருந்தும், சந்தேலர்கள் சந்திரனிடமிருந்தும். பரமாரர்கள் பின்னர் "ராஜபுத்திரர்கள்" என அங்கீகரிக்கப்பட்டனர், மேலும் அவர்களின் நெருப்பிலிருந்து தோன்றிய தோற்றக் கதை பிற ராஜபுத்திர குடும்பங்களாலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. இடைக்கால நூலான பிருத்விராஜ் ராசோ கூறுகையில், பரமாரா தவிர, மற்ற மூன்று வம்சங்களின் மூதாதையர்களான - பிரதிஹாரா, சௌலுக்கியா, மற்றும் சாஹமானா - வசிஷ்டரால் நெருப்பிலிருந்து உருவாக்கப்பட்டதாகக் கூறுகிறது. இந்த மற்ற வம்சங்களின் முந்தைய பதிவுகள் இந்த தோற்றக் கதையைக் குறிப்பிடவில்லை.