Arunkutt
கோனார்க் சூரியன் கோயில்
தொகுகோனார்க் சூரியன் கோயில் என்பது 13 ஆம் நூற்றாண்டு கிபி (ஆண்டு 1250) இந்தியாவின் ஒடிசாவில் பூரி மாவட்டத்தில் உள்ள கடற்கரையோரத்தில் உள்ள பூரி நகரத்திலிருந்து வடகிழக்கில் 35 கிலோமீட்டர் (22 மைல்) தொலைவில் உள்ள கோனார்க்கில் உள்ள சூரியன் கோயிலாகும். கிபி 1250 இல் கிழக்கு கங்கா வம்சத்தின் மன்னர் முதலாம் நரசிம்மதேவனால் இந்த கோயில் கட்டப்பட்டது.
| மதம் | |
|---|---|
| இணைப்பு | இந்து மதம் |
| மாவட்டம் | பூரி |
| தெய்வம் | சூர்யா (சூரியன்) |
| திருவிழா | சந்திரபாகா மேலன் |
| ஆளும் குழு | ஆனாலும் |
| இடம் | |
| இடம் | கோனார்க், பூரி மாவட்டம், ஒடிசா, இந்தியா |
| நிலை | ஒடிசா |
| நாடு | இந்தியா |
இந்து சூரியக் கடவுளான சூரியனுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது, கோயில் வளாகத்தில் எஞ்சியிருப்பது 100-அடி (30 மீ) உயரமான தேரின் தோற்றத்தைக் கொண்டுள்ளது, இவை அனைத்தும் கல்லால் செதுக்கப்பட்ட மிகப்பெரிய சக்கரங்கள் மற்றும் குதிரைகள். ஒரு காலத்தில் 200 அடி (61 மீ) உயரத்திற்கு மேல், கோவிலின் பெரும்பகுதி இப்போது இடிந்து கிடக்கிறது, குறிப்பாக சரணாலயத்தின் மேல் உள்ள பெரிய ஷிகாரா கோபுரம்; ஒரு காலத்தில் இது எஞ்சியிருக்கும் மண்டபத்தை விட மிக உயரமாக உயர்ந்தது. எஞ்சியிருக்கும் கட்டமைப்புகள் மற்றும் கூறுகள் அவற்றின் சிக்கலான கலைப்படைப்பு, உருவப்படம் மற்றும் கருப்பொருள்கள், சிற்றின்ப காமா மற்றும் மிதுன காட்சிகள் உட்பட புகழ் பெற்றவை. சூரிய தேவாலயம் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது, இது ஒடிசா கட்டிடக்கலை அல்லது கலிங்க கட்டிடக்கலையின் உன்னதமான விளக்கமாகும்.
கோனார்க் கோவிலின் அழிவுக்கான காரணம் தெளிவாக இல்லை, இன்னும் சர்ச்சைக்குரியதாகவே உள்ளது. 15 மற்றும் 17 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடையில் முஸ்லீம் படைகளால் பல முறை பதவி நீக்கம் செய்யப்பட்ட போது கோவிலை வேண்டுமென்றே அழிப்பது வரை இயற்கை சேதம் வரை கோட்பாடுகள் உள்ளன. 1676 ஆம் ஆண்டிலேயே ஐரோப்பிய மாலுமிகளின் கணக்குகளில் இந்த கோயில் "கருப்பு பகோடா" என்று அழைக்கப்பட்டது, ஏனெனில் இது ஒரு பெரிய அடுக்கு கோபுரம் போல இருந்தது. இதேபோல், பூரியில் உள்ள ஜெகநாதர் கோவில் "வெள்ளை பகோடா" என்று அழைக்கப்பட்டது. இரண்டு கோயில்களும் வங்காள விரிகுடாவில் மாலுமிகளுக்கு முக்கியமான அடையாளங்களாக விளங்கின. இன்று இருக்கும் கோவில், பிரித்தானியாவின் இந்தியா கால தொல்பொருள் குழுக்களின் பாதுகாப்பு முயற்சிகளால் ஓரளவு மீட்கப்பட்டது. 1984 ஆம் ஆண்டில் யுனெஸ்கோ உலக பாரம்பரிய தளமாக அறிவிக்கப்பட்டது, இது ஹிந்துக்களுக்கான ஒரு முக்கிய புனித யாத்திரை தளமாக உள்ளது, அவர்கள் ஒவ்வொரு ஆண்டும் பிப்ரவரி மாதத்தில் சந்திரபாகா மேளாவிற்கு இங்கு கூடுகிறார்கள்.
கொனார்க் சூரியன் கோவில் இந்திய கலாச்சார பாரம்பரியத்திற்கு அதன் முக்கியத்துவத்தை குறிக்கும் வகையில் இந்திய நாணயத்தின் 10 ரூபாய் நோட்டின் பின்புறத்தில் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது.
சொற்பிறப்பியல்[மூலத்தைத் தொகு]
தொகுகோனார்க் (கோணர்கா) என்ற பெயர் சமஸ்கிருத வார்த்தைகளான கோனா (மூலை அல்லது கோணம்) மற்றும் அர்கா (சூரியன்) ஆகியவற்றின் கலவையிலிருந்து பெறப்பட்டது. கோனா என்ற வார்த்தையின் சூழல் தெளிவாக இல்லை, ஆனால் இந்த கோவிலின் தென்கிழக்கு இடத்தை ஒரு பெரிய கோவில் வளாகத்தினுள் அல்லது துணைக்கண்டத்தில் உள்ள மற்ற சூரிய கோவில்களுடன் தொடர்புடையதாக இருக்கலாம். அர்கா என்பது இந்து சூரியக் கடவுளான சூரியனைக் குறிக்கிறது.
இருப்பிடம்[ஆதாரத்தைத் திருத்து] தொகு
தொகுஅசல் கோயில் மற்றும் எஞ்சியிருக்கும் அமைப்பு (மஞ்சள்), இடது; கோவில் திட்டம், சரி இந்திய மாநிலமான ஒடிசாவில் உள்ள வங்காள விரிகுடா கடற்கரையோரத்தில் பூரிக்கு வடகிழக்கே 35 கிலோமீட்டர் (22 மைல்) மற்றும் தென்கிழக்கே புவனேஸ்வருக்கு 65 கிலோமீட்டர் (40 மைல்) தொலைவில் ஒரு பெயரிடப்பட்ட கிராமத்தில் (இப்போது NAC பகுதி) கோயில் அமைந்துள்ளது. அருகிலுள்ள விமான நிலையம் ஒடிசாவின் புவனேஸ்வரில் உள்ள பிஜு பட்நாயக் விமான நிலையம் ஆகும் . பூரி மற்றும் புவனேஸ்வர் இரண்டும் இந்திய இரயில்வேயால் இணைக்கப்பட்ட முக்கிய இரயில் மையங்கள் ஆகும்.
கோனார்க் சூரியன் கோயில் 1250 CE இல் கிழக்கு கங்கை மன்னர் நரசிம்மதேவா-1 ஆட்சியின் போது சூரிய கடவுளான சூரியனுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு பெரிய அலங்கரிக்கப்பட்ட தேர் வடிவத்தில் கல்லால் கட்டப்பட்டது. இந்து வேதச் சின்னங்களில் சூரியன் கிழக்கில் எழும்புவதாகவும், ஏழு குதிரைகள் வரையப்பட்ட தேரில் வானத்தில் வேகமாகப் பயணிப்பதாகவும் குறிப்பிடப்படுகிறது. தேரோட்டியான அருணன் மார்ஷல் செய்யப்பட்ட தேரில் ஏறி, இரண்டு கைகளிலும் தாமரை மலரை ஏந்தியபடி, ஒரு பிரகாசமாக நிற்கும் நபராக அவர் பொதுவாக விவரிக்கப்படுகிறார். ஏழு குதிரைகள் சமஸ்கிருத உரைநடையின் ஏழு மீட்டர்களின் பெயரால் அழைக்கப்படுகின்றன: காயத்ரி, பிருஹதி, உஷ்னி, ஜகதி, த்ரிஷ்டுபா, அனுஷ்டுபா மற்றும் பங்க்தி. பொதுவாக சூர்யாவின் பக்கவாட்டில் காணப்படுவது, உஷா மற்றும் பிரத்யுஷா என்ற விடியற்கால தெய்வங்களைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் இரண்டு பெண்கள். இருளுக்கு சவால் விடும் அவர்களின் முன்முயற்சியின் அடையாளமாக, தெய்வங்கள் அம்புகளை எய்வது போல் காட்டப்படுகிறது. இந்து நாட்காட்டியின் 12 மாதங்களுடன் தொடர்புடைய தேரின் பன்னிரண்டு ஜோடி சக்கரங்கள், ஒவ்வொரு மாதமும் இரண்டு சுழற்சிகளாக (சுக்லா மற்றும் கிருஷ்ணா) இணைக்கப்பட்டிருப்பதால், கட்டிடக்கலை அடையாளமாக உள்ளது.
கோனார்க் கோயில் இந்த உருவப்படத்தை பெரிய அளவில் வழங்குகிறது. இது 24 விரிவாக செதுக்கப்பட்ட கல் சக்கரங்களைக் கொண்டுள்ளது, அவை கிட்டத்தட்ட 12 அடி (3.7 மீ) விட்டம் கொண்டவை மற்றும் ஏழு குதிரைகளின் தொகுப்பால் இழுக்கப்படுகின்றன. விடியல் மற்றும் சூரிய உதயத்தின் போது உள்நாட்டிலிருந்து பார்க்கும்போது, தேர் வடிவ கோயில் சூரியனைச் சுமந்து செல்லும் நீலக் கடலின் ஆழத்திலிருந்து வெளிப்படுகிறது.
கோவில் திட்டமானது ஒரு சதுரத் திட்டத்தில் அமைக்கப்பட்ட இந்து கோவிலின் அனைத்து பாரம்பரிய கூறுகளையும் உள்ளடக்கியது. கபில வாத்ஸ்யாயனின் கூற்றுப்படி, தரைத் திட்டம், சிற்பங்கள் மற்றும் புதைபடிவங்களின் அமைப்பு, சதுர மற்றும் வட்ட வடிவவியலைப் பின்பற்றுகிறது, சில்பசரிணி போன்ற ஒடிசா கோயில் வடிவமைப்பு நூல்களில் காணப்படும் வடிவங்கள் . இந்த மண்டல அமைப்பு ஒடிசா மற்றும் பிற இடங்களில் உள்ள மற்ற இந்து கோவில்களின் திட்டங்களை தெரிவிக்கிறது.
கோனார்க்கில் உள்ள முக்கிய கோயில், உள்நாட்டில் டீல் என்று அழைக்கப்படுகிறது , இப்போது இல்லை. இது இந்து தெய்வங்களை, குறிப்பாக சூரியனை அவரது பல அம்சங்களில் சித்தரிக்கும் இடங்களைக் கொண்ட துணை ஆலயங்களால் சூழப்பட்டுள்ளது. டீல் உயரமான மொட்டை மாடியில் கட்டப்பட்டது . இந்த கோவில் முதலில் பிரதான சரணாலயத்தை உள்ளடக்கிய ஒரு வளாகமாக இருந்தது, இது ரேகா டியூல் அல்லது படா டியூல் (பெரிய சரணாலயம்) என்று அழைக்கப்பட்டது. அதன் முன் பத்ரா டீல் (எளிர். சிறிய சரணாலயம்), அல்லது ஜகமோகனா (மக்கள் சட்டசபை மண்டபம்) ( இந்தியாவின் பிற பகுதிகளில் மண்டபம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.) இருந்தது. இணைக்கப்பட்ட தளம் பிடா டியூல் என்று அழைக்கப்பட்டது, இது ஒரு பிரமிடு கூரையுடன் ஒரு சதுர மண்டபத்தைக் கொண்டிருந்தது . இந்த கட்டமைப்புகள் அனைத்தும் அவற்றின் மையத்தில் சதுரமாக இருந்தன, மேலும் ஒவ்வொன்றும் பலவிதமான வெளிப்புறங்களைக் கொண்ட பஞ்சரதத் திட்டத்துடன் மேலெழுதப்பட்டன . ரஹா எனப்படும் மையத் திட்டமானது, கனிகா-பாகா எனப்படும் பக்கக் கணிப்புகளைக் காட்டிலும் அதிகமாக உச்சரிக்கப்படுகிறது , இது சூரிய ஒளி மற்றும் நிழலின் இடைக்கணிப்பை நோக்கமாகக் கொண்ட ஒரு பாணி மற்றும் நாள் முழுவதும் கட்டமைப்பின் காட்சி முறையீட்டைச் சேர்க்கிறது. இந்த பாணிக்கான வடிவமைப்பு கையேடு பண்டைய ஒடிசாவின் சில்பா சாஸ்திரத்தில் காணப்படுகிறது .
ஜகமோகனாவின் சுவர்கள் 100 அடி (30 மீ) உயரத்தை விட இரண்டு மடங்கு அகலம் கொண்டவை . எஞ்சியிருக்கும் அமைப்பு ஒவ்வொன்றும் ஆறு பிடாக்கள் கொண்ட மூன்று அடுக்குகளைக் கொண்டுள்ளது . இவை படிப்படியாக குறைந்து, குறைந்த வடிவங்களை மீண்டும் செய்கின்றன. பிடாக்கள் மொட்டை மாடிகளாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளன . இந்த மொட்டை மாடிகள் ஒவ்வொன்றிலும் இசைக்கலைஞர்களின் சிலைகள் உள்ளன. பிரதான கோயில் மற்றும் ஜகமோகனா மண்டபம் நான்கு முக்கிய மண்டலங்களைக் கொண்டுள்ளது: மேடை, சுவர், தண்டு மற்றும் மஸ்தகா எனப்படும் கிரீடம் தலை . முதல் மூன்று சதுரமாகவும், மஸ்தகா வட்டமாகவும் இருக்கும். பிரதான கோயிலும் ஜகமோகனமும் அளவு, அலங்கார கருப்பொருள்கள் மற்றும் வடிவமைப்பு ஆகியவற்றில் வேறுபடுகின்றன. இடைக்கால இந்து கட்டிடக்கலை நூல்களில் காந்தி என்று அழைக்கப்படும் பிரதான கோவிலின் தண்டு நீண்ட காலத்திற்கு முன்பு அழிக்கப்பட்டது. பிரதான கோவிலின் கருவறை தற்போது மேற்கூரை மற்றும் அசல் பாகங்கள் இல்லாமல் உள்ளது.
பிரதான கோயிலின் கிழக்குப் பகுதியில் நாத மந்திரம் (எழுத்து. நடனக் கோயில்) உள்ளது. இது உயரமான, சிக்கலான செதுக்கப்பட்ட மேடையில் நிற்கிறது. மேடையில் உள்ள நிவாரணமானது கோயிலின் எஞ்சியிருக்கும் சுவர்களில் காணப்படும் பாணியைப் போன்றது. வரலாற்று நூல்களின்படி, பிரதான கோவிலுக்கும் நாத மந்திரத்திற்கும் இடையில் ஒரு அருண ஸ்தம்பம் (எழுத்தப்பட்ட அருணாவின் தூண்) இருந்தது , ஆனால் இந்த கோவிலின் சிக்கலான வரலாற்றின் போது பூரியில் உள்ள ஜகந்நாதருக்கு மாற்றப்பட்டதால் அது இப்போது இல்லை. ஹார்லின் கூற்றுப்படி, இந்த வளாகம் முதலில் 865 அடி (264 மீ) க்கு 540 அடி (160 மீ) சுவரில் மூன்று பக்கங்களிலும் நுழைவாயில்களுடன் இணைக்கப்பட்டதாக நூல்கள் தெரிவிக்கின்றன.
சூரியன் கோவில் மூன்று வகையான கற்களால் ஆனது. குளோரைட் கதவு லின்டல் மற்றும் பிரேம்கள் மற்றும் சில சிற்பங்களுக்கு பயன்படுத்தப்பட்டது. மேடையின் மையப்பகுதி மற்றும் அடித்தளத்திற்கு அருகில் படிக்கட்டுகளுக்கு லேட்டரைட் பயன்படுத்தப்பட்டது. கோவிலின் மற்ற பகுதிகளுக்கு கொண்டலைட் பயன்படுத்தப்பட்டது. மித்ராவின் கூற்றுப்படி, கோண்டலைட் கல் காலப்போக்கில் வேகமாக மாறுகிறது, மேலும் இது அரிப்புக்கு பங்களித்திருக்கலாம் மற்றும் கோயில்களின் பகுதிகள் அழிக்கப்பட்டபோது சேதத்தை துரிதப்படுத்தியது. இந்த கற்கள் எதுவும் இயற்கையாக அருகில் இல்லை, மேலும் கட்டிடக் கலைஞர்கள் மற்றும் கைவினைஞர்கள் தொலைதூர மூலங்களிலிருந்து கற்களை வாங்கி நகர்த்த வேண்டும், ஒருவேளை தளத்திற்கு அருகிலுள்ள ஆறுகள் மற்றும் நீர் வழிகளைப் பயன்படுத்தி இருக்கலாம். மேசன்கள் பின்னர் அஸ்லரை உருவாக்கினர், அதில் கற்கள் மெருகூட்டப்பட்டு, மூட்டுகள் அரிதாகவே தெரியும்படி முடிக்கப்பட்டன.
மூல கோவிலில் ஒரு பிரதான கருவறை ( விமானம் ) இருந்தது, இது 229 அடி (70 மீ) உயரம் இருந்ததாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. பிரதான விமானம் 1837 இல் விழுந்தது. பிரதான மண்டப பார்வையாளர்கள் மண்டபம் ( ஜகமோகனா ), இது சுமார் 128 அடி (39 மீ) உயரம் உள்ளது, இது எஞ்சியிருக்கும் இடிபாடுகளில் முதன்மையான அமைப்பாகும். நடன மண்டபம் ( நாத மந்திரா ) மற்றும் சாப்பாட்டு மண்டபம் ( போகா மண்டபம் ) ஆகியவை இன்றுவரை எஞ்சியிருக்கும்
கட்டமைப்புகளில் அடங்கும் .
நிவாரணங்கள் மற்றும் சிற்பம்[மூலத்தைத் தொகு]
தொகுசெதுக்கப்பட்ட தேர் சக்கரத்தின் விவரம்
ஃப்ளாட்டிஸ்ட்
ஒரு இளம் பெண்
கோயிலின் அடிவாரத்தில் இருந்து கிரீடம் கூறுகள் வழியாக கோயிலின் சுவர்கள் நிவாரணங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டுள்ளன, பல நகைகள்-தரமான மினியேச்சர் விவரங்களுக்கு முடிக்கப்பட்டுள்ளன. மொட்டை மாடிகளில் ஆண் மற்றும் பெண் இசைக்கலைஞர்களின் கல் சிலைகள் உள்ளன, அவை வினா, மர்தாலா, கினி உட்பட பல்வேறு இசைக்கருவிகளை வைத்திருக்கின்றன, பிற முக்கிய கலைப் படைப்புகளில் இந்து தெய்வங்களின் சிற்பங்கள், அப்சரஸ்கள் மற்றும் மக்களின் அன்றாட வாழ்க்கை மற்றும் கலாச்சாரத்தின் படங்கள் (அர்த்த மற்றும் தர்ம காட்சிகள் ஆகியவை அடங்கும். ), பல்வேறு விலங்குகள், நீர்வாழ் உயிரினங்கள், பறவைகள், பழம்பெரும் உயிரினங்கள் மற்றும் இந்து நூல்களை விவரிக்கும் பிரைஸ்கள். செதுக்கல்களில் முற்றிலும் அலங்கார வடிவியல் வடிவங்கள் மற்றும் தாவர வடிவங்கள் உள்ளன. சில பேனல்கள் ராஜாவின் வாழ்க்கையிலிருந்து ஒரு குருவிடம் ஆலோசனை பெறுவதைக் காட்டுவது போன்ற படங்களைக் காட்டுகின்றன, அங்கு கலைஞர்கள் ராஜாவை குருவை விட சிறியவராக சித்தரித்தனர், ராஜாவின் வாள் அவருக்கு அடுத்ததாக தரையில் உள்ளது.
மேடையின் அடிப்பகுதியில் உள்ள உபனா (வார்ப்பு) அடுக்கில் யானைகள், அணிவகுப்பு வீரர்கள், இசைக்கலைஞர்கள் மற்றும் மக்களின் மதச்சார்பற்ற வாழ்க்கையை சித்தரிக்கும் படங்கள் உள்ளன, இதில் வேட்டை காட்சிகள், வளர்ப்பு விலங்குகளின் கேரவன், தலையில் பொருட்களை சுமந்து செல்லும் மக்கள் அல்லது காளை வண்டியின் உதவி, சாலையோரம் உணவு தயாரித்து வரும் பயணிகள், பண்டிகை ஊர்வலங்கள். மற்ற சுவர்களில் உயரடுக்கு மற்றும் சாதாரண மக்களின் அன்றாட வாழ்க்கையை சித்தரிக்கும் படங்கள் காணப்படுகின்றன. உதாரணமாக, பெண்கள் தங்கள் ஈரமான தலைமுடியை பிடுங்குவது, மரத்தடியில் நிற்பது, ஜன்னல் வழியாகப் பார்ப்பது, செல்லப்பிராணிகளுடன் விளையாடுவது, கண்ணாடியைப் பார்த்து மேக்கப் போடுவது, வினா போன்ற இசைக்கருவிகளை வாசிப்பது, குரங்கைத் துரத்துவது போன்றவை காட்டப்படுகின்றன. பொருட்களை பிடுங்குதல், புனித யாத்திரைக்கு ஆடை அணிந்திருக்கும் வயதான பாட்டியிடம் விடுப்பு எடுக்கும் குடும்பம், மகனை ஆசிர்வதிக்கும் தாய், மாணவர்களுடன் ஆசிரியர், நின்று ஆசனம் செய்யும் போது யோகி, ஒரு போர்வீரன், தன் குழந்தையுடன் ஒரு தாய், வாக்கிங் ஸ்டிக் மற்றும் கைகளில் ஒரு கிண்ணத்துடன் ஒரு வயதான பெண், நகைச்சுவையான பாத்திரங்கள், மற்றவற்றுடன்.
கோனார்க் கோயில் மைதுனாக்களின் சிற்றின்ப சிற்பங்களுக்காகவும் அறியப்படுகிறது. இவை காதல் மற்றும் நெருக்கத்தின் பல்வேறு நிலைகளில் உள்ள ஜோடிகளைக் காட்டுகின்றன, மேலும் சில சமயங்களில் கூட்டுக் கருப்பொருள்கள். பாலுணர்வின் தடையற்ற கொண்டாட்டத்திற்காக காலனித்துவ காலத்தில் இழிவானது, இந்த படங்கள் மனித வாழ்க்கையின் மற்ற அம்சங்களுடனும், பொதுவாக தந்திரத்துடன் தொடர்புடைய தெய்வங்களுடனும் சேர்க்கப்பட்டுள்ளன. இது சிற்றின்ப சிற்பங்கள் வாமா மார்கா (இடது கை தந்திரம்) பாரம்பரியத்துடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது என்று சிலர் முன்மொழிய வழிவகுத்தது. இருப்பினும், இது உள்ளூர் இலக்கிய ஆதாரங்களால் ஆதரிக்கப்படவில்லை, மேலும் இந்த படங்கள் பல இந்து கோவில்களின் கலையில் ஒருங்கிணைக்கப்பட்ட அதே காமா மற்றும் மிதுன காட்சிகளாக இருக்கலாம். சிற்றின்ப சிற்பங்கள் கோயிலின் சிகரத்தில் காணப்படுகின்றன, மேலும் இவை காமசூத்திரத்தில் விவரிக்கப்பட்டுள்ள அனைத்து பந்தாக்களையும் (முத்ரா வடிவங்கள்) விளக்குகின்றன.
மற்ற பெரிய சிற்பங்கள் கோவில் வளாகத்தின் நுழைவாயில்களின் ஒரு பகுதியாக இருந்தன. யானைகளை அடக்கும் சிங்கங்கள், பேய்களை அடக்கும் யானைகள் மற்றும் குதிரைகள் இதில் அடங்கும். அருணாவுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு பெரிய தூண், அருணா ஸ்தம்பம் என்று அழைக்கப்பட்டது, இது தாழ்வாரத்தின் கிழக்குப் படிக்கட்டுகளுக்கு முன்னால் இருந்தது. இதுவும், கிடைமட்ட ஃப்ரைஸ்கள் மற்றும் உருவங்களுடன் சிக்கலான முறையில் செதுக்கப்பட்டது. அது இப்போது பூரியில் உள்ள ஜகன்னாதர் கோவிலின் முன் நிற்கிறது.
இந்து தெய்வங்கள்[மூலத்தைத் தொகு]
தொகுகோனார்க் சூரியன் கோவிலின் மேல் நிலைகள் மற்றும் மொட்டை மாடியில் கீழ் மட்டத்தை விட பெரிய மற்றும் குறிப்பிடத்தக்க கலைப் படைப்புகள் உள்ளன. இவற்றில் இசைக்கலைஞர்களின் படங்கள் மற்றும் புராணக் கதைகள் மற்றும் இந்து தெய்வங்களின் சிற்பங்கள் அடங்கும், துர்கா மகிஷாசுரமர்த்தினி அம்சத்தில் உருவத்தை மாற்றும் எருமை அரக்கனை (சக்தியம்), விஷ்ணு அவரது ஜகன்னாத வடிவத்தில் (வைஷ்ணவம்) மற்றும் சிவன் (பெரும்பாலும் சேதமடைந்த) லிங்கம் (ஷைவம்). 1940 க்கு முன்னர் ஐரோப்பா மற்றும் இந்தியாவின் முக்கிய நகரங்களில் உள்ள அருங்காட்சியகங்களுக்குச் சிறப்பாகப் பாதுகாக்கப்பட்ட சில பிரைஸ்கள் மற்றும் சிற்பங்கள் அகற்றப்பட்டு இடமாற்றம் செய்யப்பட்டன.
கோவிலின் மற்ற பகுதிகளிலும் இந்து தெய்வங்கள் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளன. உதாரணமாக, சூரிய கோவிலின் தேர் சக்கரங்களின் பதக்கங்கள், ஜகமோகனின் அனுராத கலைப்படைப்பு, விஷ்ணு, சிவன், கஜலட்சுமி, பார்வதி, கிருஷ்ணர், நரசிம்மர் மற்றும் பிற தெய்வீகங்களைக் காட்டுகின்றன. ஜகமோகனத்தில் இந்திரன், அக்னி, குபேரன், வருணன் மற்றும் ஆதித்தியர் போன்ற வேதகால தெய்வங்களின் சிற்பங்களும் காணப்படுகின்றன.
உடை[மூலத்தைத் திருத்து]
தொகுஇக்கோயில் கலிங்க கட்டிடக்கலையின் பாரம்பரிய பாணியை பின்பற்றுகிறது. இது கிழக்கு நோக்கி அமைந்திருப்பதால் சூரிய உதயத்தின் முதல் கதிர்கள் பிரதான நுழைவாயிலைத் தாக்கும். கோண்டலைட் பாறைகளால் கட்டப்பட்ட கோயில், முதலில் சந்திரபாகா நதியின் முகத்துவாரத்தில் கட்டப்பட்டது, ஆனால் அதன் பிறகு நீர்நிலை குறைந்து வருகிறது. [சான்று தேவை] கோவிலின் சக்கரங்கள் சூரியக் கடிகாரங்கள், அவை நேரத்தை ஒரு நிமிடம் வரை துல்லியமாகக் கணக்கிடப் பயன்படும்.
பிற கோயில்கள் மற்றும் நினைவுச் சின்னங்கள்[மூலத்தைத் தொகு]
தொகுகோனார்க் சூரியன் கோயில் வளாகம் பிரதான கோயிலைச் சுற்றி பல துணை கோயில்கள் மற்றும் நினைவுச்சின்னங்களின் இடிபாடுகளைக் கொண்டுள்ளது. இவற்றில் சில அடங்கும்:
- மாயாதேவி கோவில் - மேற்கில் அமைந்துள்ளது - 11 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், பிரதான கோவிலுக்கு முந்தையது. இது ஒரு சரணாலயம், ஒரு மண்டபம் மற்றும் அதற்கு முன், ஒரு திறந்த மேடை ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது. இது 1900 மற்றும் 1910 க்கு இடையில் மேற்கொள்ளப்பட்ட அகழ்வாராய்ச்சியின் போது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. ஆரம்பகால கோட்பாடுகள் இது சூர்யாவின் மனைவிக்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்டதாக கருதப்பட்டது, இதனால் மாயாதேவி கோவில் என்று பெயரிடப்பட்டது. இருப்பினும், பிற்கால ஆய்வுகள் இது ஒரு சூர்யா கோவிலாக இருந்தாலும், நினைவுச்சின்ன கோயில் கட்டப்பட்டபோது வளாகத்தில் இணைக்கப்பட்ட பழமையானதாக இருந்தாலும். இந்த கோவிலில் ஏராளமான சிற்ப வேலைப்பாடுகள் உள்ளன மற்றும் சதுர மண்டபம் சப்த ரதத்தால் மூடப்பட்டுள்ளது. இந்த சூரிய கோவிலின் கருவறையில் நடராஜர் உள்ளார். உட்புறத்தில் உள்ள மற்ற தெய்வங்களில் சேதமடைந்த சூரியன், அக்னி, வருணன், விஷ்ணு மற்றும் வாயுவுடன் தாமரையைப் பிடித்துள்ளார்.
- வைஷ்ணவ கோவில் - மாயாதேவி கோவில் என்று அழைக்கப்படுவதற்கு தென்மேற்கே அமைந்துள்ளது, இது 1956 ஆம் ஆண்டு அகழ்வாராய்ச்சியின் போது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. இந்த கண்டுபிடிப்பு குறிப்பிடத்தக்கது, ஏனெனில் கோனார்க் சூரியன் கோவில் வளாகம் அனைத்து முக்கிய இந்து பாரம்பரியங்களையும் போற்றுகிறது, மேலும் இது ஒரு பிரத்யேக வழிபாட்டு தலமாக இல்லை. முன்பு நம்பப்பட்ட சாரா வழிபாட்டு முறை. பலராமர், வராஹம் மற்றும் வாமன-திரிவிக்ரமர் ஆகியோரின் சிற்பங்களைக் கொண்ட ஒரு சிறிய கோயில், அதன் கருவறையில் உள்ளது, இது ஒரு வைணவக் கோவிலாகும். இந்த படங்கள் வேட்டி மற்றும் நிறைய நகைகள் அணிந்திருப்பது போல் காட்டப்பட்டுள்ளது. கோயிலில் உள்ள சில இடங்களிலிருந்து உருவங்கள் போன்ற கருவறையின் முதன்மையான சிலை காணவில்லை. வைணவ யாத்திரை ஸ்தலமாக இத்தலத்தின் முக்கியத்துவம் வைணவ நூல்களில் சான்றளிக்கப்பட்டுள்ளது. உதாரணமாக, 16 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் அறிஞரும் கௌடிய வைஷ்ணவத்தின் நிறுவனருமான சைதன்யா, கோனார்க் கோவிலுக்குச் சென்று அதன் வளாகத்தில் பிரார்த்தனை செய்தார்.
- சமையலறை - இந்த நினைவுச்சின்னம் போக மண்டபத்திற்கு (உணவு கூடம்) தெற்கே காணப்படுகிறது. இதுவும் 1950களில் அகழ்வாராய்ச்சியில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. அதில் தண்ணீர் கொண்டு வருவதற்கான வழிமுறைகள், தண்ணீரை சேமித்து வைப்பதற்கான தொட்டிகள், வடிகால், ஒரு சமையல் தளம், மசாலா அல்லது தானியங்களைத் துடைப்பதற்காக தரையில் உள்ள பள்ளங்கள், அத்துடன் சமையலுக்கு பல மூன்று அடுப்புகள் (சூலாக்கள்) ஆகியவை அடங்கும். இந்த அமைப்பு பண்டிகை சந்தர்ப்பங்களில் அல்லது சமூக உணவளிக்கும் கூடத்தின் ஒரு பகுதியாக இருக்கலாம். தாமஸ் டொனால்ட்சனின் கூற்றுப்படி, சமையலறை வளாகம் அசல் கோவிலை விட சற்று தாமதமாக சேர்க்கப்பட்டிருக்கலாம்.
- கிணறு 1 - இந்த நினைவுச்சின்னம் சமையலறைக்கு வடக்கே, அதன் கிழக்குப் பக்கமாக அமைந்துள்ளது, இது சமூக சமையலறை மற்றும் போக மண்டபத்திற்கு தண்ணீர் வழங்குவதற்காக கட்டப்பட்டிருக்கலாம். கிணற்றுக்கு அருகில் ஒரு தூண் மண்டபம் மற்றும் ஐந்து கட்டமைப்புகள் உள்ளன, சில அரை வட்ட படிகளுடன், அதன் பங்கு தெளிவாக இல்லை.
- கிணறு 2 - இந்த நினைவுச்சின்னம் மற்றும் அதனுடன் தொடர்புடைய கட்டமைப்புகள் பிரதான கோயிலின் வடக்குப் படிக்கட்டுக்கு முன்புறத்தில் உள்ளன, கால் ஓய்வு, ஒரு சலவை மேடை மற்றும் ஒரு கழுவும் நீர் வடிகால் அமைப்பு. இது கோவிலுக்கு வரும் பக்தர்களின் பயன்பாட்டிற்காக வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கலாம்.
கொனார்க் தொல்பொருள் அருங்காட்சியகத்தில் விழுந்து விழுந்த சிற்பங்களின் தொகுப்பைக் காணலாம், இது இந்திய தொல்பொருள் ஆய்வுத் துறையால் பராமரிக்கப்படுகிறது. இடிந்து விழுந்த கோயிலின் மேல் பகுதியில் பல கல்வெட்டுகள் பதிக்கப்பட்டதாக நம்பப்படுகிறது.
வரலாறு[மூலத்தைத் திருத்தவும்
தொகுநூல்களில் கோனார்க்[மூலத்தைத் தொகு]
தொகு
கொனார்க், இந்திய நூல்களில் கைனபரா என்ற பெயரால் குறிப்பிடப்படுகிறது, இது பொதுவான சகாப்தத்தின் ஆரம்ப நூற்றாண்டுகளில் குறிப்பிடத்தக்க வர்த்தக துறைமுகமாக இருந்தது. தற்போதைய கோனார்க் கோயில் 13 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தது. பல புராணங்கள் முந்திராவில் உள்ள சூரிய வழிபாட்டு மையங்களைக் குறிப்பிடுகின்றன, இது கோனார்க், கலாப்ரியா (மதுரா) மற்றும் முல்தான் (தற்போது பாகிஸ்தானில் உள்ளது) ஆகியவற்றின் முந்தைய பெயராக இருக்கலாம். சீன பௌத்த யாத்ரீகர் மற்றும் பயணி
மடால பாஞ்சியின் படி, புண்டர கேசரியால் கட்டப்பட்ட மற்றொரு கோயில் ஒரு காலத்தில் இருந்தது. அவர் சோமவம்சி வம்சத்தின் 7 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆட்சியாளரான புரஞ்சயனாக இருக்கலாம்.
கட்டுமானம்[ஆதாரத்தைத் திருத்து]
தொகுதற்போதைய கோயில் கிழக்கு கங்கா வம்சத்தின் முதலாம் நரசிம்மதேவாவுக்குக் காரணம், ஆர். 1238–1264 CE–. ஒடியா எழுத்துக்களில் சமஸ்கிருதத்தில் எழுதப்பட்ட திட்டமிடல் மற்றும் கட்டுமானப் பதிவுகள் 1960 களில் ஒரு கிராமத்தில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு பின்னர் மொழிபெயர்க்கப்பட்ட பனை ஓலை கையெழுத்துப் பிரதிகளின் வடிவத்தில் பாதுகாக்கப்பட்ட சில இந்து கோவில்களில் இதுவும் ஒன்றாகும். இந்த கோவில் அரசரால் நிதியுதவி செய்யப்பட்டது, அதன் கட்டுமானத்தை சிவ சமந்தராய மகாபத்ரா மேற்பார்வையிட்டார். இது ஒரு பழைய சூரியன் கோவிலுக்கு அருகில் கட்டப்பட்டது. பழைய கோவிலின் கருவறையில் உள்ள சிற்பம் மீண்டும் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டு புதிய பெரிய கோவிலில் இணைக்கப்பட்டது. கோனார்க் கோயில் "பெரிய குடிசை" என்று குறிப்பிடப்பட்ட காலத்தின் பல செப்புத் தகடு கல்வெட்டுகளால் கோயில் தளத்தின் பரிணாம வளர்ச்சியின் இந்த காலவரிசை ஆதரிக்கப்படுகிறது.
ஜேம்ஸ் ஹார்லின் கூற்றுப்படி, 13 ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்ட கோயில் இரண்டு முக்கிய கட்டமைப்புகளைக் கொண்டிருந்தது, நடன மண்டபம் மற்றும் பெரிய கோயில் (டீல்). சிறிய மண்டபம் எஞ்சியிருக்கும் அமைப்பு; 16 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் அல்லது அதற்குப் பிறகு பெரும் டீல் சரிந்தது. ஹார்லின் கூற்றுப்படி, அசல் கோயில் "முதலில் 225 அடி (69 மீ) உயரத்தில் இருந்திருக்க வேண்டும்", ஆனால் அதன் சுவர்களின் சில பகுதிகள் மற்றும் அலங்கார வடிவங்கள் மட்டுமே எஞ்சியுள்ளன.
சேதம் மற்றும் இடிபாடுகள்[மூலத்தைத் தொகு]
தொகுகோவில் திருப்பணிக்கு முன்பே சிதிலமடைந்திருந்தது. கோவிலின் அழிவுக்கான காரணம் குறித்து ஊகங்கள் தொடர்கின்றன. ஆரம்பகால கோட்பாடுகள் கோயில் கட்டி முடிக்கப்படவில்லை என்றும் கட்டுமானத்தின் போது இடிந்து விழுந்தது என்றும் கூறுகின்றன. இது வாசக சான்றுகள் மற்றும் கல்வெட்டுகளின் சான்றுகளால் முரண்படுகிறது. 1384 CE இன் கெந்துலி செப்புத் தகடு கல்வெட்டு, நரசிம்ம IV ஆட்சியில் இருந்து கோயில் கட்டி முடிக்கப்பட்டது மட்டுமல்லாமல், ஒரு செயலில் உள்ள வழிபாட்டு தளமாக இருப்பதைக் குறிக்கிறது. மற்றொரு கல்வெட்டு கோயிலில் உள்ள பல்வேறு தெய்வங்கள் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டதாகக் கூறுகிறது, மேலும் கோயிலின் கட்டுமானம் நிறைவடைந்ததாகக் கூறுகிறது. 16 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த அபுல் ஃபஸ்லின் அக்பர் கால உரையான ஐன்-இ-அக்பரி என்ற இந்து அல்லாத உரை ஆதாரம், கோனார்க் கோயிலைக் குறிப்பிடுகிறது, இது பார்வையாளர்களை "பார்வையில் வியக்கவைக்கும்" கோயிலுடன் கூடிய செழிப்பான தளமாக விவரிக்கிறது. இடிபாடுகள் பற்றி எந்த குறிப்பும் இல்லை. 200 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, 18 ஆம் நூற்றாண்டில் ஒடிசாவில் மராட்டியர்களின் ஆட்சியின் போது, ஒரு மராட்டிய புனித மனிதர் கோயில் கைவிடப்பட்டதாகவும், அதிக வளர்ச்சியுடனும் இருப்பதைக் கண்டார். மராட்டியர்கள் கோயிலின் அருண ஸ்தம்பத்தை (அருணன் தேரோட்டியுடன் அமர்ந்திருக்கும் தூணை) பூரியில் உள்ள ஜெகன்னாதர் கோயிலின் சிங்க வாயில் நுழைவாயிலுக்கு மாற்றினர்.
19 ஆம் நூற்றாண்டின் நூல்கள் இடிபாடுகளைக் குறிப்பிடுகின்றன, அதாவது 1556 மற்றும் 1800 CE க்கு இடையில் வேண்டுமென்றே அல்லது இயற்கை காரணங்களால் கோயில் சேதமடைந்தது. சூரியன் கோயில் விசுவாசிகளை ஈர்ப்பதை நிறுத்திய பிறகு, கொனார்க் வெறிச்சோடியது, பல ஆண்டுகளாக அடர்ந்த காடுகளில் காணாமல் போனது.
தாமஸ் டொனால்ட்சனின் கூற்றுப்படி, 16 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியிலிருந்து 17 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் 17 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் உள்ள நூல்களில் காணப்படும் பல்வேறு ஆய்வுகள் மற்றும் பழுதுபார்ப்புகளின் பதிவுகளிலிருந்து சேதம் மற்றும் கோயிலின் சிதைந்த நிலை ஆகியவை தேதியிடப்படலாம் என்று சான்றுகள் தெரிவிக்கின்றன. 17ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் இக்கோயில் வழிபாட்டுத் தலமாக இருந்ததையும் இவை பதிவு செய்கின்றன. இடிபாடுகள் பக்தர்கள் கூடி வழிபட பயன்படுத்தப்பட்டதா அல்லது சேதமடைந்த கோவிலின் ஒரு பகுதி வேறு ஏதேனும் நோக்கத்திற்காக பயன்பாட்டில் இருந்ததா என்பதை இந்த பதிவுகள் குறிப்பிடவில்லை.
அருணா ஸ்தம்பா[மூலத்தைத் தொகு]
தொகு18 ஆம் நூற்றாண்டின் கடைசி காலாண்டில், கோனார்க் கோவிலின் நுழைவாயிலில் இருந்து அருண ஸ்தம்பம் (அருண தூண்) அகற்றப்பட்டு, பூரியில் உள்ள ஜகன்னாதர் கோவிலின் சிங்க-துவாராவில் (சிங்கத்தின் வாயில்) கோஸ்வைன் (அல்லது கோஸ்வாமி) என்ற மராத்திய பிரம்மச்சாரியால் வைக்கப்பட்டது. ) மோனோலிதிக் குளோரைட்டால் செய்யப்பட்ட தூண், 33 அடி 8 அங்குலம் (10.26 மீ) உயரம் கொண்டது மற்றும் சூரியக் கடவுளின் தேரோட்டியான அருணாவுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது.
பாதுகாப்பு முயற்சிகள்[மூலத்தைத் தொகு]
தொகு1803 ஆம் ஆண்டில் கிழக்கிந்திய கடல்சார் வாரியம் வங்காள கவர்னர் ஜெனரலிடம் பாதுகாப்பு முயற்சிகளை மேற்கொள்ளுமாறு கோரிக்கை விடுத்தது. இருப்பினும், அந்த நேரத்தில் மேற்கொள்ளப்பட்ட ஒரே பாதுகாப்பு நடவடிக்கை, தளத்தில் இருந்து கற்களை மேலும் அகற்றுவதைத் தடை செய்வதாகும். கட்டமைப்பு ஆதரவு இல்லாததால், பிரதான கோவிலின் கடைசி பகுதி இன்னும் நிற்கிறது, ஒரு சிறிய உடைந்த வளைந்த பகுதி, 1848 இல் இடிந்து விழுந்தது. பிரதான கோவில் இப்போது முற்றிலும் இழந்துவிட்டது.
19 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் இப்பகுதியின் அதிகார வரம்பைக் கொண்டிருந்த குர்தாவின் அப்போதைய ராஜா, பூரியில் அவர் கட்டும் கோயிலில் பயன்படுத்த சில கற்கள் மற்றும் சிற்பங்களை அகற்றினார். ஒரு சில நுழைவாயில்கள் மற்றும் சில சிற்பங்கள் செயல்பாட்டில் அழிக்கப்பட்டன. 1838 ஆம் ஆண்டில், ஆசியடிக் சொசைட்டி ஆஃப் பெங்கால் பாதுகாப்பு முயற்சிகளை மேற்கொள்ளுமாறு கோரியது, ஆனால் கோரிக்கைகள் நிராகரிக்கப்பட்டன, மேலும் காழ்ப்புணர்ச்சியைத் தடுப்பதற்கான நடவடிக்கைகள் மட்டுமே நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டன.
1859 ஆம் ஆண்டில் ஆசியடிக் சொசைட்டி ஆஃப் பெங்கால் முன்மொழிந்தது, மேலும் 1867 ஆம் ஆண்டில் கொனார்க் கோவிலின் நவக்கிரகங்களை சித்தரிக்கும் கட்டிடக்கலையை கல்கத்தாவில் உள்ள இந்திய அருங்காட்சியகத்திற்கு மாற்ற முயற்சித்தது. நிதி பற்றாக்குறையால் இந்த முயற்சி கைவிடப்பட்டது. 1894 இல் பதின்மூன்று சிற்பங்கள் இந்திய அருங்காட்சியகத்திற்கு மாற்றப்பட்டன. கோயில் இடிபாடுகளை மேலும் சேதப்படுத்துவதற்கும் அகற்றுவதற்கும் உள்ளூர் இந்து மக்கள் எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர். உள்ளூர் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளித்து அரசு உத்தரவு பிறப்பித்தது. 1903 ஆம் ஆண்டில், ஒரு பெரிய அகழ்வாராய்ச்சிக்கு அருகில் இருந்தபோது, வங்காளத்தின் அப்போதைய லெப்டினன்ட் கவர்னர் ஜேஏ போர்டில்லன், ஜகமோகனாவின் சரிவைத் தடுக்க கோவிலை சீல் வைத்து மணலால் நிரப்ப உத்தரவிட்டார். முகசாலா மற்றும் நாத மந்திர் ஆகியவை 1905 ஆம் ஆண்டளவில் பழுதுபார்க்கப்பட்டன.
1906 ஆம் ஆண்டில், மணல் நிறைந்த காற்றைத் தடுக்கும் வகையில், கடலை எதிர்கொள்ளும் வகையில் மரவள்ளிக்கிழங்கு மற்றும் புன்னாங் மரங்கள் நடப்பட்டன. 1909 இல் மாயாதேவி கோவில் மணல் மற்றும் குப்பைகளை அகற்றும் போது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. இந்த கோவிலுக்கு 1984 ஆம் ஆண்டு யுனெஸ்கோ உலக பாரம்பரிய தள அந்தஸ்து வழங்கியது.
8 செப்டம்பர் 2022 அன்று, ASI ஜகமோகனாவில் இருந்து மணலை அகற்றத் தொடங்கியது, இது மூன்று ஆண்டுகளில் முடிக்கப்படும். கோயிலுக்குள் தேவையான துருப்பிடிக்காத இரும்புக் கற்றைகள் நிறுவப்பட்டு, பழுதுபார்க்கும் பணிகள் மேற்கொள்ளப்படும்.
வரவேற்பு[மூலத்தைத் திருத்து]
தொகுநாகரா கட்டிடக்கலையின் ஒடிசா பாணியின் உயரமான இடத்தை சூரியன் கோயில் குறிக்கிறது.
நோபல் பரிசு பெற்ற தாகூர் எழுதினார்.
இங்கு கல் மொழி மனித மொழியை மிஞ்சுகிறது.
கோவிலின் காலனித்துவ கால வரவேற்பு பாராட்டு முதல் ஏளனம் வரை இருந்தது. ஆண்ட்ரூ ஸ்டெர்லிங், ஆரம்பகால காலனித்துவ காலத்தின் நிர்வாகியும் கட்டாக்கின் ஆணையாளருமான 13 ஆம் நூற்றாண்டின் கட்டிடக் கலைஞர்களின் திறமையை கேள்விக்குள்ளாக்கினார், ஆனால் கோவிலில் "ஒரு நேர்த்தியான காற்றோட்டம் உள்ளது, முழு கட்டமைப்பிலும் பாரிய தன்மையுடன் இணைந்துள்ளது, இது சிறியதல்ல. போற்றுதலின் பங்கு", மேலும் "சிற்பம் ஒரு அளவு சுவை, தனித்துவம் மற்றும் சுதந்திரம் ஆகியவற்றைக் கொண்டிருந்தது, இது கோதிக் கட்டிடக்கலை ஆபரணத்தின் சில சிறந்த மாதிரிகளுடன் ஒப்பிடலாம்". விக்டோரியன் மனநிலையானது கோனார்க்கின் கலைப்படைப்பில் ஆபாசத்தைப் பார்த்தது மற்றும் "அசுத்தத்தில் உள்ள இந்த இன்பத்தில் அவமானம் மற்றும் குற்ற உணர்வு" ஏன் இல்லை என்று ஆச்சரியப்பட்டது, அதே நேரத்தில் ஆலன் வாட்ஸ் ஆன்மிகத்தை காதல், பாலியல் மற்றும் மதக் கலைகளில் இருந்து பிரிக்க எந்த புரிந்துகொள்ளக்கூடிய காரணமும் இல்லை என்று கூறினார். எர்னஸ்ட் பின்ஃபீல்ட் ஹேவெல்லின் கூற்றுப்படி, கொனார்க் கோயில் "தற்போதுள்ள இந்திய சிற்பக்கலைக்கு மிகப் பெரிய எடுத்துக்காட்டுகளில் ஒன்றாகும்", மேலும் அவை வெனிஸில் காணப்படும் "மிகப்பெரிய ஐரோப்பிய கலையைப் போல நெருப்பையும் ஆர்வத்தையும்" வெளிப்படுத்துகின்றன.
கலாச்சார முக்கியத்துவம்[மூலத்தைத் தொகு]
தொகுமதம் அடிக்கடி ஒடியாவின் (முன்பு ஒரிசான்) கலாச்சார வெளிப்பாட்டின் மையத்தில் உள்ளது, மேலும் கோனார்க் தங்க முக்கோணத்தின் ஒரு பகுதியாக (ஜகன்னாத் கோயில், பூரி மற்றும் புவனேஸ்வரின் லிங்கராஜா கோயில்) ஒரு முக்கிய இடத்தைப் பிடித்துள்ளது. ஒடியா (முன்பு ஒரிசான்) கொத்து மற்றும் கோவில் கட்டிடக்கலை.
இலக்கியம்[மூலத்தைத் தொகு]
தொகுகோனார்க்கைப் பற்றி ஏராளமான கவிதைகள், கதைகள் மற்றும் நாவல்கள் எழுதப்பட்டுள்ளன, அவற்றில் பெரும்பாலானவை கோயிலைப் பற்றிய புனைவுகள் மற்றும் கதைகளில் உள்ளார்ந்த அவலங்களை ஆராய்கின்றன அல்லது விரிவுபடுத்துகின்றன அல்லது மறுவிளக்கம் செய்கின்றன. மிக சமீபத்தில், கோனார்க்கைச் சுற்றி வரும் மோகன்ஜித்தின் கவிதைப் புத்தகம், கோனே டா சுராஜ், பஞ்சாபி மொழிக்கான கேந்திர சாகித்ய அகாடமி விருதை (இந்தியாவில் இலக்கியத்திற்கான சிறந்த விருதுகளில் ஒன்று) வென்றது.
பின்வருபவை கோனார்க்கின் அடிப்படையிலான அல்லது ஈர்க்கப்பட்ட குறிப்பிடத்தக்க ஒடியா இலக்கியப் படைப்புகளின் பட்டியல்:
- இந்தியாவின் மிக உயர்ந்த இலக்கிய விருதாகக் கருதப்படும் ஞானபீட விருதை வென்ற இரண்டாவது ஒடியா சச்சிதானந்த ரௌத்ரே ஆவார். அவரது மிகவும் பிரபலமான படைப்பு பாஜி ரூட் என்ற நீண்ட கவிதை ஆகும், இது ஒரு குழந்தையின் தைரியம் மற்றும் தியாகத்தின் கதையை விவரிக்கிறது, இது தர்மபாதத்தின் கதை மற்றும் கோனார்க்கைக் கட்டிய கொத்தனார்களுக்காக அவர் செய்த தியாகம் போன்றது. அவர் கோனார்காவின் புராணங்களின் அடிப்படையில் பல கவிதைகளை எழுதியுள்ளார்:
- பங்கா கோயில்
- கோனார்க்
- கோபபந்து தாஸ், சுதந்திரத்திற்கு முந்தைய இந்தியாவில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க சமூக ஆர்வலர் மற்றும் எழுத்தாளர் ஆவார், அவர் ஒடிசா மாநிலத்தை உருவாக்குவதில் முக்கிய பங்கு வகித்தார். அவரது காவியமான தர்மபதா ஒடியா இலக்கியத்தின் அடையாளங்களில் ஒன்றாகும்.
- மாயாதர் மான்சிங் ஒரு பிரபலமான ஒடியா கவிஞர் மற்றும் எழுத்தாளர் ஆவார், அவர் தனது படைப்புகளில் காதல் மற்றும் சிற்றின்ப உருவகங்களுக்காக பிரபலமாக அறியப்பட்டார், அவருக்கு ப்ரீமிகா கபி (காதலர் கவிஞர்) என்ற புனைப்பெயரைப் பெற்றார். கோனார்க் பற்றிய அவரது கவிதைகள் பின்வருமாறு:
- கோனார்க்
- கோனார்கரா லஷ்ய லீலா
- முமுர்சு கொனார்கா
- மனோஜ் தாஸ் ஒரு புகழ்பெற்ற ஒடியா எழுத்தாளர், அவரது பெயருக்கு கேந்திர சாகித்ய அகாடமி விருது, பல அங்கீகாரங்கள் மற்றும் விருதுகள் உள்ளன. அவரது இரண்டாவது கவிதைப் புத்தகம், கபிதா உட்கலா (2003 இல் வெளியிடப்பட்டது), கோனார்க்கில் நான்கு கவிதைகள் உள்ளன.
- தர்மபதம்: நிர்புல் திகனா
- ப்ருந்தஹின புலர ஸ்தபதி: சிபே சந்தரா
- கோனார்க் சந்தனே
- காலாபஹதர த்ருஷ்ண: ராமசண்டி
- பிரதிபா ரே ஒரு நவீன ஒடியா நாவலாசிரியர் மற்றும் சிறுகதை எழுத்தாளர் ஆவார், அவர் விமர்சன ரீதியாகவும் வணிக ரீதியாகவும் வெற்றியைக் கண்டார். அவரது புத்தகம் ஷிலபத்மா (1983 இல் வெளியிடப்பட்டது) ஒடிசா சாகித்ய அகாடமி விருதை வென்றது மற்றும் ஆறு மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது.
கூடுதலாக, ஜூம்பா லஹிரியின் புலிட்சர் பரிசு பெற்ற அதே பெயரில் உள்ள சிறுகதையான "இன்டர்ப்ரெட்டர் ஆஃப் மாலடீஸ்" என்ற சிறுகதையின் அமைப்பாக சூரியக் கோயில் உள்ளது.
ஹெரால்ட்ரியில்[மூலத்தைத் தொகு]
தொகுகோவில் மைதானத்தில் காணப்படும் வீரன் மற்றும் குதிரை சிலை ஒடிசாவின் மாநில சின்னத்தின் அடிப்படையாக அமைகிறது.
கரன்சி நோட்டில்[மூலத்தைத் திருத்து]
தொகுமகாத்மா காந்தி புதிய சீரிஸ் ₹10 இல் இந்த கோவிலை ரிவர்ஸில் காணலாம்