பயனர்:Nitin Chinnathambi/மணல்தொட்டி

சுற்றுச்சூழல் அரசியல்

சுற்றுச்சூழல் அரசியலானது சுற்றுச்சூழலைப் பற்றிய அரசியல் [ 1 ] ( சுற்றுச்சூழல் கொள்கையையும் பார்க்கவும் ) மற்றும் மூன்று முக்கிய கூறுகளை மையமாகக் கொண்ட ஒரு கல்வித் துறை ஆகிய இரண்டையும் குறிப்பிடுகிறது : [2]

சுற்றுச்சூழல் தொடர்பான அரசியல் கோட்பாடுகள் மற்றும் கருத்துக்கள் பற்றிய ஆய்வு ; பிரதான அரசியல் கட்சிகள் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் சமூக இயக்கங்களின் சுற்றுச்சூழல் நிலைப்பாடுகளை ஆய்வு செய்தல் ; மற்றும் பல புவிசார் அரசியல் மட்டங்களில் சுற்றுச்சூழலை பாதிக்கும் பொது கொள்கை உருவாக்கம் மற்றும் செயல்படுத்தல் பற்றிய பகுப்பாய்வு . நீல் கார்ட்டர், சுற்றுச்சூழலின் அரசியல் (2009) என்ற தனது அடித்தள உரையில் , சுற்றுச்சூழல் அரசியல் குறைந்தபட்சம் இரண்டு வழிகளில் வேறுபட்டது என்று அறிவுறுத்துகிறார் : முதலில், “இது மனித சமுதாயத்திற்கும் இயற்கை உலகத்திற்கும் இடையிலான உறவில் முதன்மையான அக்கறை கொண்டுள்ளது” (பக்கம் 3) ; இரண்டாவதாக, “பெரும்பாலான தனிச் சிக்கல்களைப் போலல்லாமல், அது அதன் சொந்த சித்தாந்தம் மற்றும் அரசியல் இயக்கத்தால் நிரம்பியுள்ளது” (பக்கம் 5, மைக்கேல் ஜேக்கப்ஸ், எட்., க்ரீனிங் தி மிலேனியம்? , 1997). [2]

மேலும், சுற்றுச்சூழல் அரசியலின் நவீன மற்றும் முந்தைய வடிவங்களை, குறிப்பாக பாதுகாப்புவாதம் மற்றும் பாதுகாப்புவாதத்தை அவர் வேறுபடுத்துகிறார் . சமகால சுற்றுச்சூழல் அரசியல் “ மனிதகுலத்தின் இருப்பை அச்சுறுத்தும் உலகளாவிய சுற்றுச்சூழல் நெருக்கடியின் யோசனையால் உந்தப்பட்டது .” மேலும் “நவீன சுற்றுச்சூழல் என்பது ஒரு அரசியல் மற்றும் ஆர்வலர் வெகுஜன இயக்கமாகும், இது சமூகத்தின் மதிப்புகள் மற்றும் கட்டமைப்புகளில் தீவிரமான மாற்றத்தைக் கோரியது.” [2]

இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு அமெரிக்காவில் ஏற்பட்ட பரந்த சமூக மாற்றங்களில் சுற்றுச்சூழல் கவலைகள் வேரூன்றியுள்ளன. முந்தைய ஆண்டுகளில் சுற்றுச்சூழல்வாதத்தை அடையாளம் காண முடிந்தாலும், போருக்குப் பிறகுதான் அது பரவலாக சமூக முன்னுரிமையாக மாறியது. இது 1950 களில் வெளிப்புற பொழுதுபோக்குடன் தொடங்கியது, இயற்கை சூழல்களின் பாதுகாப்பின் பரந்த துறையில் விரிவடைந்தது, பின்னர் காற்று மற்றும் நீர் மாசுபாட்டை சமாளிக்கும் முயற்சிகள் மற்றும் பின்னர் நச்சு இரசாயன மாசுபாடுகளுடன் ஊடுருவியது. இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு, சுற்றுச்சூழல் அரசியல் ஒரு முக்கிய பொது அக்கறையாக மாறியது. [3] 1952 ஆம் ஆண்டின் பெரும் லண்டன் புகைமூட்டம் மற்றும் 1967 ஆம் ஆண்டின் டோரே கனியன் எண்ணெய் கசிவைத் தொடர்ந்து இந்த காலகட்டத்தில் யுனைடெட் கிங்டமில் சுற்றுச்சூழல்வாதத்தின் வளர்ச்சி வெளிப்பட்டது.1970 களில் தொடங்கி மேற்கத்திய உலகில் பசுமை அரசியல் தோன்றியதன் மூலம் இது பிரதிபலிக்கிறது .

ஜனநாயக சவால்கள்

மிகவும் முதன்மையான (பழைய-வளர்ச்சி) வன இழப்பு கொண்ட நாடுகள் [5]

ஒட்டுமொத்தமாக, உலகின் மிகப்பெரிய அமேசான் மழைக்காடுகளில் 20% “மாற்றம்” (காடுகள் அழிக்கப்பட்டது) மற்றும் மற்றொரு 6% “அதிக சீரழிந்து”, அமேசான் வாட்ச், அமேசானியா ஒரு நெருக்கடியான நெருக்கடியின் மத்தியில் இருப்பதாக எச்சரித்தது. [6] சுற்றுச்சூழல் கொள்கையை முன்னெடுப்பதில் ஜனநாயகம் மற்றும் ஜனநாயக நிறுவனங்களின் பாத்திரங்கள் மற்றும் குறிப்பாக, காலநிலைக் கொள்கை ஆகியவை கலவையானவை, வெவ்வேறு ஜனநாயக அரசாங்கங்களின் சுற்றுச்சூழல் முன்னேற்றத்தில் உள்ள மாறுபாட்டால் நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது. [7]கோட்பாட்டு கண்ணோட்டத்தில், ஜனநாயக நடைமுறைகள் இந்த சீர்திருத்தங்களுக்கு பொது ஆதரவு இருந்தால் அர்த்தமுள்ள சீர்திருத்தத்தை ஏற்படுத்தும், குறிப்பாக எதேச்சதிகார ஆட்சிகளுடன் ஒப்பிடும் போது, கொள்கை வகுப்பாளர்களுக்கு சட்டம் இயற்றுவதற்கான ஊக்கத்தொகைகளின் தொகுப்பானது, ஆளுகையின் ஒப்புதலின் மூலம் சட்டப்பூர்வத்தைப் பெறும் அமைப்பில் முடிவடைகிறது. பொருள் சார்ந்த; உதாரணமாக, தேர்தல் பொறுப்புக்கூறலின் விளைவாக அரசியல் பொறுப்புணர்வு கொடுக்கப்பட்டால், ஜனநாயக அரசாங்கங்களில் கொள்கை வகுப்பாளர்கள் தங்கள் தொகுதிகளின் பல்வேறு நிலைகளை உள்ளடக்கிய பொது நலன் பற்றிய பரந்த பார்வையை கருத்தில் கொண்டு மாற்றத்தை திறம்பட உருவாக்குவதற்கான காரணத்தைக் கொண்டுள்ளனர். [8]அத்தகைய பார்வையில், காலநிலை மாற்றத்தால் ஏற்படக்கூடிய அனைத்து கூறுகளும் இல்லாவிட்டாலும், பெரும்பாலானவற்றின் விளைவுகளின் தாக்கங்களை ஜனநாயக நாடுகள் கருத்தில் கொள்ளும். ஆட்சி நிலைத்தன்மை மற்றும் ஆட்சியாளர் அல்லது உத்தியோகபூர்வ நலன்களை நிர்வகிப்பது போன்ற காரணிகளும் ஜனநாயகத்தில் முன்னேற்றத்திற்காக சிறப்பாக இணைந்ததாகத் தெரிகிறது; கிராஃப்ட் போன்ற சட்டபூர்வமானதாகக் கருதப்படும் மாநிலத்தில் உள்நாட்டு அமைதியின்மை குறைவாகவே உள்ளது, இவை இரண்டும் காலநிலை நடவடிக்கையைத் தடுக்கும். [8]

இதற்கு நேர்மாறாக, அனுபவச் சான்றுகள், ஜனநாயகங்கள் சுற்றுச்சூழல் பிரச்சனைகளை எதிர்கொள்ளும் வழிகளில் முரண்பாடுகளைக் காட்டுகின்றன. [7] இந்த மாறுபாட்டிற்கான காரணம் பெரும்பாலும் தெளிவாக இல்லை என்றாலும், ஜனநாயக அரசு அமைப்பின் பல அம்சங்கள் காலநிலை மாற்றம், பிற சுற்றுச்சூழல் பிரச்சினைகளில் செயல்படுவதில் கவனிக்கப்பட்ட தோல்விகளுக்கு பங்களிப்பதாக தோன்றுகிறது. தலைவர்கள், நடைமுறையில், ஒரு தத்துவார்த்த பொது நன்மையால் உந்துதல் பெறாமல், அதற்குப் பதிலாகத் தங்கள் வாக்காளர்களுக்கு மிகவும் புலப்படும் கொள்கைச் சவால்களைத் தீர்ப்பதில் வளங்களைச் செலவிடலாம். [7]காலநிலை மாற்றத்தின் கண்ணுக்குத் தெரியாத இயல்பைக் கருத்தில் கொண்டு – படிப்படியாக, கண்ணுக்குத் தெரியாத மற்றும் உலகளாவியது – இந்தச் சவாலில் கவனம் செலுத்துவதற்கான அரசியல் வாய்ப்புச் செலவு அல்லது தேர்தல் பொறுப்புக்கூறும் ஜனநாயகத் தலைவர்களுக்கு அதிகமாக இருக்கலாம். [7]

பொருளாதார நலன்கள் மற்றும் வெளிப்புற தாக்கங்கள் அர்த்தமுள்ள சுற்றுச்சூழல் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் ஜனநாயக நடிகர்களின் திறனைக் கட்டுப்படுத்தலாம். வளர்ந்த ஜனநாயக நாடுகளில், வணிகங்கள் மற்றும் பொருளாதார உந்துதல்களைக் கொண்ட பிற குழுக்கள் பெரும்பாலும் கணிசமான பரப்புரை ஆற்றலைக் கொண்டுள்ளன, எனவே, காலநிலை அல்லது சுற்றுச்சூழல் முன்னேற்றத்தைத் தடுக்கும் திறனைக் கொண்டுள்ளன, அவை பெரும்பாலும் இந்த குழுக்களின் நிதி நலன்களுடன் ஒத்துப்போகின்றன. [7] வளரும் ஜனநாயக நாடுகளில், சுற்றுச்சூழல் சீர்திருத்தங்கள் பெரும்பாலும் குறைவான முன்னுரிமைகளாகக் காணப்படுகின்றன, வறுமை, உள்கட்டமைப்பு மற்றும் பொதுப் பொருளாதார மேம்பாடு உட்பட, மிகவும் நெருக்கமான பொதுக் கவலைகளை நிவர்த்தி செய்ய வேண்டியதன் அவசியத்தைக் கொடுக்கிறது. [9]சட்டப் பகுதிக்கு வெளியே சுற்றுச்சூழல் கொள்கையை நிறைவேற்றுவதைத் தடுப்பதில் நிதி ஊக்குவிப்பும் பங்கு வகிக்கலாம்; உலகளவில் பல ஜனநாயக நிறுவனங்களில் உள்ள ஊழல், அரசு நிறுவனங்களின் மீதான ஒழுங்குமுறை திறன் மற்றும் பொது நம்பிக்கையை சிதைக்கிறது, கார்பன் உமிழ்வு மற்றும் பிற மாசுபாட்டின் மூலங்களை திறம்பட குறைக்க ஜனநாயக நாடுகளின் திறனைக் குறைக்கிறது என்று சில சான்றுகள் தெரிவிக்கின்றன. [7]

கூடுதலாக, சுற்றுச்சூழல் கொள்கையை முன்னெடுப்பதில் மக்கள் ஆர்வமின்மையின் சிக்கல், சுற்றுச்சூழல் முன்னேற்றத்தை உந்துவதற்கான ஜனநாயக நிறுவனங்களின் திறனுக்கான வாய்ப்புகளுக்கு சவால்களை முன்வைக்கிறது. காலநிலை மாற்றத்தால் ஏற்படும் அச்சுறுத்தல் பற்றிய பொதுப் புரிதல் அதிகரித்துள்ள போதிலும், கடந்த தசாப்தத்தில் பரந்த கூட்டணிகள் மற்றும் உலகம் முழுவதும் சுற்றுச்சூழல் சார்பு கொள்கைகளுக்கு கணிசமான எதிர்ப்பைக் கண்டுள்ளது. [9] கடந்த பல ஆண்டுகளாக மேற்கத்திய ஜனநாயக நாடுகளில் உள்ள ஜனரஞ்சக இயக்கங்கள், குறிப்பாக, இத்தகைய கொள்கைகளை தீவிரமாக எதிர்க்கும் நிலைப்பாட்டை எடுத்துள்ளன, மேலும் பங்கேற்பு ஜனநாயகத்தின் விவாத முறைகளின் பகுப்பாய்வு, பங்கேற்பாளர்களின் நலன்களைப் பிரதிபலிக்கும் முடிவுகளைக் காட்டுகின்றன. சுற்றுச்சூழல் அல்லது காலநிலை நடவடிக்கையின் மிகவும் சாதகமான பார்வை. [9] [10]இந்த சாத்தியமான குறைபாடுகளை நிவர்த்தி செய்யும் வகையில், ஜனநாயக செயல்முறைகளை சீர்திருத்துவதற்கான வழிமுறைகள், கோட்பாட்டு மற்றும் நடைமுறை, குறுகிய பார்வையற்ற அரசியல் நலன்களை சரிசெய்வதற்கான வழிமுறைகள் பரிந்துரைக்கப்பட்டுள்ளன, இருப்பினும் இந்த சீர்திருத்தங்கள் ஜனநாயக தேர்வு அல்லது பங்கேற்பைக் குறைக்கலாம். [9] [11]

சுற்றுச்சூழல் நீதி பற்றிய கேள்விகளும் ஜனநாயக முடிவெடுக்கும் செயல்முறைகளால் பதிலளிக்கப்படாமல் இருக்கலாம். ஒற்றை உறுப்பினர் மாவட்டங்கள் அல்லது பெரும்பான்மை ஆளும் தேர்தல்களில் அர்த்தமுள்ள பிரதிநிதித்துவம் இல்லாத சிறுபான்மைக் குழுக்கள் அரசியல் நலன்களில் பின்தங்கிய நிலையில் இருப்பது மட்டுமல்லாமல், அதே குழுக்கள் பெரும்பாலும் காலநிலை மாற்றம் மற்றும் பிற சுற்றுச்சூழல் பிரச்சினைகளால் அதிகம் பாதிக்கப்படுகின்றனர். [12]கூடுதலாக, மனித சமூகத்தின் அரசியல் முடிவுகளில் வரையறுக்கப்பட்ட ஈடுபாடு இல்லாத, பாதிக்கப்பட்ட நனவான முகவர்களின் நலன்கள் தொடர்ந்து குறைவாகப் பிரதிநிதித்துவம் செய்யப்படும் வழிகளை மனிதரல்லாத பிரதிநிதித்துவத்தைச் சுற்றியுள்ள சமீபத்திய இலக்கியங்கள் ஆய்வு செய்துள்ளன; இந்த ஏற்றத்தாழ்வுக்கான தீர்வுகள், பாரம்பரிய கண்ணோட்டத்தில் ஜனநாயகத் தேர்வைக் குறைக்கும் சீர்திருத்தங்களுக்கு முறையீடு செய்கின்றன, உயிரியல் வல்லுநர்கள் கொள்கை வகுப்பதில் அதிக கருத்தைக் கூறுவது உட்பட, மனிதர்கள் அல்லாதவர்களின் நலன்களைத் தீர்மானிக்கும் திறன் கூட நிச்சயமற்றது. [9]உலகளாவிய அளவில், காலநிலை மாற்றத்தின் விளைவுகளால் அதிகம் பாதிக்கப்படுபவர்கள், உமிழ்வைக் கட்டுப்படுத்தும் அல்லது காலநிலை விளைவுகளுக்கு ஏற்றவாறு செயல்படும் கொள்கைகளை நிர்ணயிப்பதில் சிறிதளவே பேசக்கூடும். தனிநபர்கள் தங்கள் சொந்த மாநிலத்தில் காலநிலை கொள்கையை தீர்மானிக்கும் திறனை மட்டும் கொண்டிருக்கவில்லை, ஆனால் குறைந்த வளிமண்டல கார்பனை வெளியிடும் அந்த மாநிலங்கள் பெரும்பாலும் காலநிலை மாற்றத்தின் தாக்கங்களுக்கு மிகவும் பாதிக்கப்படக்கூடியவை, அதே சமயம் அதிகமாக வெளியிடுபவர்கள் பெரும்பாலும் பாதிக்கப்படக்கூடியவை, ஒரு முரண்பாடு. ஜனநாயக செயல்முறைகளால் கணக்கிடப்படவில்லை. [13]

தேர்தல் ஜனநாயக நாடுகளில் உள்ள தலைமைத்துவத்தின் அரசியல் சுழற்சிகளுடன் ஒப்பிடும்போது காலநிலை மாற்றம் மெதுவாக உள்ளது, இது மிகவும் குறுகிய கால அளவுகளில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மற்றும் மீண்டும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசியல்வாதிகளின் பதில்களைத் தடுக்கிறது. [14]

யுனைடெட் ஸ்டேட்ஸில், “சுற்றுச்சூழல்” ஒரு காலத்தில் வெள்ளை நிகழ்வாகக் கருதப்பட்டாலும், அறிஞர்கள் “லத்தீன், ஆப்பிரிக்க-அமெரிக்கன் மற்றும் ஹிஸ்பானிக் அல்லாத வெள்ளை இனத்தவர்களிடையே சுற்றுச்சூழல் சார்பு நிலைகளை” அடையாளம் கண்டுள்ளனர், குறிப்பாக லத்தீன் மக்களிடையே வளர்ந்து வரும் சுற்றுச்சூழல் அக்கறையுடன். [15] பிற அறிஞர்களும் இதேபோல் ஆசிய அமெரிக்கர்கள், இன துணைக்குழுக்களில் சில வேறுபாடுகளுடன், சுற்றுச்சூழலுக்கு வலுவாக ஆதரவாக இருப்பதாகக் குறிப்பிட்டுள்ளனர். [16]

புவி வெப்பமடைதலுக்கு திறம்பட பதிலளிப்பது ஆற்றல் நுகர்வு மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பயன்பாடு தொடர்பான பகிரப்பட்ட இலக்குகளை அடைய சில வகையான சர்வதேச சுற்றுச்சூழல் நிர்வாகத்தை அவசியமாக்குகிறது. [17] காலநிலை மாற்றம் அரசியல் சித்தாந்தம் மற்றும் நடைமுறையை சிக்கலாக்குகிறது, எதிர்கால சமூகங்கள் மற்றும் பொருளாதார அமைப்புகளுக்கான பொறுப்புக் கருத்துகளை பாதிக்கிறது. [17] நாடுகளுக்கிடையேயான பொருள் சமத்துவமின்மை, காலநிலை மாற்றத்தைத் தணிக்க தொழில்நுட்ப தீர்வுகள் போதுமானதாக இல்லை . [17]மாறாக, அரசியல் தீர்வுகள் சுற்றுச்சூழல் நெருக்கடியின் பல்வேறு அம்சங்களின் சிறப்புகளை வழிநடத்தும். காலநிலை மாற்றத்தைத் தணிக்கும் உத்திகள், செழுமை, முன்னேற்றம் மற்றும் மாநில இறையாண்மை ஆகிய ஜனநாயக முன்னுரிமைகளுக்கு முரணாக இருக்கலாம், மாறாக சுற்றுச்சூழலுடனான கூட்டு உறவை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டலாம். [7]

சர்வதேச அரசியல் சமூகம் தற்போது தாராளமயக் கொள்கைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது, இது தனிநபர் சுதந்திரம் மற்றும் முதலாளித்துவ அமைப்புகளுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கிறது, இது விரைவான மற்றும் லட்சிய காலநிலை பதில்களை கடினமாக்குகிறது. [17] வட்டி-குழு தாராளமயம் தனிப்பட்ட மனித முன்னுரிமைகளால் வழிநடத்தப்படுகிறது. [18] வாக்குரிமை இல்லாத சிறுபான்மையினர் அல்லது மனிதர்கள் அல்லாதவர்கள் போன்ற தங்கள் சுயநலத்திற்காக குரல் கொடுக்க முடியாத குழுக்கள் அரசியல் சமரசத்தில் சேர்க்கப்படவில்லை. தாராளவாத ஜனநாயக நாடுகளின் குடிமக்கள் சுற்றுச்சூழல் பிரச்சினைகளை தங்கள் வாழ்க்கையை பாதிக்காதபோது அல்லது பிரச்சினையின் முக்கியத்துவத்தை மதிப்பிடுவதற்கான கல்வி இல்லாதபோது சுற்றுச்சூழல் நெருக்கடிகளை நிவர்த்தி செய்வது தடைபடலாம். [19] சுற்றுச்சூழல் சுரண்டல் மற்றும் பாதுகாப்பிலிருந்து மனித நன்மைகள் போட்டியிடுகின்றன. [19]வருங்கால மனித சந்ததியினருக்கான சூழலியல் சீரழிவின் தாக்கங்களைக் கருத்தில் கொள்வது, மானுட மைய தாராளவாத ஜனநாயக அரசியலில் சுற்றுச்சூழல் கவலைகளுக்கு ஒரு அடிப்படையை வழங்க முடியும்.

வில்லியம் ஓஃபுல்ஸ் , தாராளவாத ஜனநாயகங்கள் சுற்றுச்சூழல் பிரச்சினைகளைத் தீர்ப்பதற்குத் தகுதியற்றவை என்றும், இந்தச் சவால்களுக்கு முன்னுரிமை அளிப்பது அதிக சர்வாதிகார அரசாங்க வடிவங்களுக்கு மாறுவதை உள்ளடக்கும் என்றும் கூறுகிறார். [20] மற்றவர்கள் தாராளவாத சமூகங்களில் நீர் மற்றும் காற்றின் தரத்தை மேம்படுத்த சுற்றுச்சூழல் சீர்திருத்த இயக்கங்களின் கடந்தகால வெற்றிகளை சுட்டிக்காட்டி இதை எதிர்க்கின்றனர். [18] காற்றின் தரத்தில் அரசியல் நிறுவனங்களின் விளைவுகள் பற்றிய ஆராய்ச்சி, ஜனநாயகத்தின் அளவு மற்றும் காற்றின் தரம் ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான உறவு, SO2 செறிவுகளால் அளவிடப்படுகிறது, நேர்மறையானது மற்றும் மிகவும் வலுவானது. [21] நடைமுறையில், ஜனநாயக பங்கேற்பை விரிவுபடுத்துவதன் மூலமும் அரசியல் கண்டுபிடிப்புகளை ஊக்குவிப்பதன் மூலமும் சுற்றுச்சூழலியல் ஜனநாயகத்தை மேம்படுத்த முடியும்.[22]

தாராளவாத ஜனநாயகம் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் இலக்குகளுக்கு இடையே உள்ள பதட்டங்கள் ஜனநாயகத்தின் சாத்தியமான வரம்புகள் (அல்லது குறைந்தபட்சம் ஜனநாயகம் நமக்குத் தெரியும்) பற்றிய கேள்விகளை எழுப்புகின்றன: நுட்பமான ஆனால் பெரிய அளவிலான பிரச்சனைகளுக்கு அதன் பதிலளிப்பதில், முழுமையான சமூகக் கண்ணோட்டத்தில் செயல்படும் திறன், அதன் பொருத்தம் மற்ற அரசாங்க வடிவங்களுடன் ஒப்பிடும்போது சுற்றுச்சூழல் நெருக்கடியைச் சமாளிப்பது. [19] வாக்காளர்களால் கட்டாயப்படுத்தப்படாத சுற்றுச்சூழல் சீர்திருத்தங்களைச் செய்வதற்கான ஏற்பாடுகளை ஜனநாயகங்கள் கொண்டிருக்கவில்லை, மேலும் பல வாக்காளர்களுக்கு ஊக்கத்தொகை அல்லது உடனடி செழிப்பை சமரசம் செய்யக் கூடிய கொள்கைகளைக் கோருவதற்கான விருப்பம் இல்லை. அரசியலின் அடித்தளம் ஒழுக்கமா அல்லது நடைமுறையா என்ற கேள்வி எழுகிறது. [19] சுற்றுச்சூழலை அதன் மனித பயன்பாட்டிற்கு அப்பாற்பட்ட மற்றும் மதிப்பிடும் ஒரு திட்டம், சுற்றுச்சூழல் நெறிமுறைகள், காலநிலை மாற்றத்திற்கு பதிலளிக்க ஜனநாயக நாடுகளுக்கு முக்கியமானதாக இருக்கலாம்