பெண்ணிய எதிர்ப்பு
பெண்ணிய எதிர்ப்பு (Antifeminism), பெண்ணியம் தொடர்பான சில அல்லது அனைத்து வகையான எதிர்ப்புகளையும் உள்ளடக்கியுள்ளது .19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியிலும் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியிலும் பெண்கள் உரிமைக்கான குறிப்பிட்ட கொள்கை முன்மொழிவுகளான வாக்களிக்கும் உரிமை, கல்வி வாய்ப்புகள், சொத்துரிமை மற்றும் பிறப்பு கட்டுப்பாட்டுக்கான அணுகல் போன்றவற்றை எதிர்த்தனர்.[1][2] 20 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியிலும் பிற்பகுதியிலும் , கருக்கலைப்பு உரிமை மற்றும் அமெரிக்காவில், சம உரிமை திருத்தத்தை எதிர்த்தனர். 21 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில், பெண்ணிய எதிர்ப்பு சில நேரங்களில் வன்முறை, தீவிர வலதுசாரி செயல்களின் ஒரு அங்கமாக இருந்து வருகிறது.
அமெரிக்க ஐக்கிய நாடுகளில், சில பெண்ணிய எதிர்ப்பாளர்கள் தங்கள் சித்தாந்தத்தை ஆண்கள் மீதான விரோதத்தில் வேரூன்றிய ஒன்றாக பார்க்கிறார்கள், இளைஞர்களின் குறைந்த கல்லூரி நுழைவு விகிதங்கள், தற்கொலையில் பாலின வேறுபாடுகள் மற்றும் அமெரிக்காவில் உள்ள ஆண்மை குறைவு ஆகியவற்றிற்கு பெண்ணியமே காரணமாக இருப்பதாக அவர்கள் கூறினார்.[3]
வரையறை தொகு
கனேடிய சமூகவியலாளர்கள் மெலிசா பிளேயிஸ் மற்றும் பிரான்சிஸ் டுபுயிஸ்-டெரி ஆகியோர், பெண்ணிய எதிர்ப்பு சிந்தனை முதன்மையாக ஆண்மையினை எதிர்ப்பதை அடிப்படையாகக் கொண்டுள்ளது, "சமுதாயத்தை பெண்ணியமாக்குவதால் ஆண்கள் நெருக்கடியில் உள்ளனர்" என்று கூறினர்.[4]
பெண் எதிர்ப்பாளர் என்ற சொல் பொதுவாக உள்ள பெண் நபர்களை விவரிக்கவும் பயன்படுத்தப்படுகிறது, அவர்களில் சிலர் ( நவோமி ஓல்ஃப் , காமில் பாக்லியா மற்றும் கேட் ரோய்ஃப் போன்றோர்) பெண்ணிய இயக்கங்களின் சில அல்லது அனைத்து கூறுகளின் எதிர்ப்பின் அடிப்படையில் தாங்களே பெண்ணியவாதிகள் என்று வரையறுக்கின்றனர்.[5] மற்ற பெண்ணியவாதிகள் எழுத்தாளர்களான கிறிஸ்டினா ஹாஃப் சோமர்ஸ், ஜீன் பெட்கே எல்ஷ்டைன், கேட்டி ரோயிஃப் மற்றும் எலிசபெத் பாக்ஸ்-ஜெனோவீஸ் ஆகியோர் இந்த சொல்லை ஏற்றுக் கொண்டனர்.[6][7]
பெண் எதிர்ப்பாளர் என்பதன் பொருள் காலம் மற்றும் கலாச்சாரங்களின் அடிப்படையில் வேறுபட்டது, மேலும் இந்தப் பதம் ஆண் எதிர்ப்பு பெண்கள் மற்றும் ஆண்கள் இருவரையும் ஈர்க்கிறது. பெண்கள் தேசிய வாக்குரிமை எதிர்ப்பு கூட்டமைப்பு போன்ற சில பெண்கள் அமைப்பு, பெண்களின் வாக்குரிமைக்கு எதிராக பிரச்சாரம் செய்தனர்.
ஆண்கள் கல்வி பற்றிய அறிஞரான மைக்கேல் கிம்மல், பெண்ணுரிமை எதிர்ப்பை "பெண்களின் சமத்துவத்திற்கான எதிர்ப்பு" என்று வரையறுக்கிறார். அவர் பெண்கள் எதிர்ப்பாளர்கள், பொதுவெளியில் பெண்கள் நுழைவது, தனியார் துறையின் மறு அமைப்பு, பெண்கள் தங்கள் உடலைக் கட்டுப்படுத்துதல் மற்றும் பொதுவாக பெண்களின் உரிமைகள் ஆகியவற்றை எதிர்க்கிறார்கள் என்று அவர் கூறுகிறார். கிம்மெல், பெண்ணிய எதிர்ப்பு வாதம் "மத மற்றும் கலாச்சார நெறிமுறைகளை" நம்பியிருக்கிறது எனவும் கூறுகிறார்.
கண்ணோட்டங்கள் தொகு
பெண்ணிய எதிர்ப்பு சித்தாந்தம் பெண்ணியத்தின் பின்வரும் பொதுவான கொள்கைகளில் ஒன்றையாவது நிராகரிக்கிறது:[8]
ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் இடையிலான சமூக ஏற்பாடுகள் இயற்கையானவை அல்லது தெய்வீகமாக தீர்மானிக்கப்படவில்லை.
ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் இடையிலான சமூக ஏற்பாடுகள் ஆண்களுக்கு சாதகமாக உள்ளன.
இந்த ஏற்பாடுகளை மிகவும் நியாயமான மற்றும் சமமான ஏற்பாடுகளாக மாற்றுவதற்கு எடுக்கப்பட வேண்டிய மற்றும் எடுக்கப்பட வேண்டிய கூட்டு நடவடிக்கைகள் உள்ளன.
சமத்துவத்திற்காக வாதிடுவதாகக் கூறினாலும், ஆண்களுக்கு மட்டும் உரித்தான உரிமைப் பிரச்சினைகளை பெண்ணியம் புறக்கணிப்பதாக சில பெண் எதிர்ப்புவாதிகள் வாதிடுகின்றனர். பெண்ணிய இயக்கம் அதன் குறிக்கோள்களை அடைந்துவிட்டதாக அவர்கள் நம்புகிறார்கள், இப்போது பெண்களுக்கு மட்டுமே சிறப்பு உரிமைகள் மற்றும் விலக்குகள், அதாவது பெண்களுக்கு மட்டும் கல்வி உதவித்தொகை, உறுதிப்படுத்தும் நடவடிக்கை கிடைப்பதாகவும் பாலின ஒதுக்கீடுகள் போன்றவற்றின் மூலம் பெண்களுக்கு அதிக வசதிகள் கிடைத்திருப்பதாக அவர்கள் நம்புகிறார்கள்.[9][10][11]
கருக்கலைப்பு தொகு
கருக்கலைப்பு அமெரிக்காவில் மிகவும் சர்ச்சைக்குரிய விசயங்களில் ஒன்றாகும்.
சான்றுகள் தொகு
- ↑ Ford, Lynne E. (2009). Encyclopedia of Women and American Politics. Infobase Publishing. பக். 36. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-4381-1032-5. https://books.google.com/books?id=cVtFJ5tvINsC&pg=PA36.
- ↑ Maddux, Kristy (Fall 2004). "When patriots protest: the anti-suffrage discursive transformation of 1917". Rhetoric & Public Affairs 7 (3): 283–310. doi:10.1353/rap.2005.0012.
- ↑ Anderson, Kristin J.; Kanner, Melinda; Elsayegh, Nisreen (2009). "Are Feminists man Haters? Feminists' and Nonfeminists' Attitudes Toward Men". Psychology of Women Quarterly 33 (2): 216–224. doi:10.1111/j.1471-6402.2009.01491.x. https://archive.org/details/sim_psychology-of-women-quarterly_2009-06_33_2/page/216.
- ↑ Blais, Melissa; Francis Dupuis-Déri, Francis (2012). "Masculinism and the antifeminist countermovement". Journal of Social, Cultural and Political Protest 11 (1): 21–39. doi:10.1080/14742837.2012.640532.
- ↑ Hammer, Rhonda (2006). "Anti‐feminists as media celebrities". Review of Education, Pedagogy, and Cultural Studies 22 (3): 207–222. doi:10.1080/1071441000220303.
- ↑ Stacey, Judith (Summer 2000). "Is academic feminism an oxymoron?". Signs: Journal of Women in Culture and Society 25 (4): 1189–1194. doi:10.1086/495543. https://archive.org/details/sim_signs_summer-2000_25_4/page/1189.
- ↑ Kamarck Minnich, Elizabeth (Spring 1998). "Feminist attacks on feminisms: patriarchy's prodigal daughters". Feminist Studies 24 (1): 159–175. doi:10.2307/3178629. https://archive.org/details/sim_feminist-studies_spring-1998_24_1/page/159.
- ↑ Kenneth Clatterbaugh (2007). "Anti-feminism". International encyclopedia of men and masculinities. London: Routledge. பக். 21–22. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-41-533343-6. https://books.google.com/books?id=T54J3Q_VwnIC&pg=PA21.
- ↑ Wattenberg, Ben (1994). "Has feminism gone too far?". MenWeb. Archived from the original on 13 October 2006. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 September 2006.
- ↑ Pizzey, Erin (1999). "How the women's movement taught women to hate men". Fathers for Life. Archived from the original on 26 September 2006. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 September 2006.
- ↑ Shaw Crouse, Janice (7 February 2006). "What Friedan wrought". Concerned Women for America. Archived from the original on 27 April 2006. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 September 2006.