மக்கள் பெயர்கள்
தமிழ்மொழியில் மக்களுக்குச் சூட்டப்படும் பெயர்கள் எந்தெந்த அடிப்படையில் அமையும் என்பதைத் தொல்காப்பியம் கி.மு. ஐந்தாம் நூற்றாண்டிலேயே வகுத்துத் தெளிவுபடுத்தியுள்ளது. [1] மக்கள் என்போர் உயர்திணை. உயர்திணைப் பெயர்கள் 11 பாங்குகளில் அமையும். இந்த வகையில் அமையும் பிற பெயர்களும் உண்டு என அது குறிப்பிடுகிறது. அடைப்புக் குறிக்குள் அப் பெயர்களுக்கு இளம்பூரணர் தரும் எடுத்துக்காட்டுகள் வருமாறு:
- நிலப்பெயர் (அருவாளர், சோழியன்)
- குடிப்பெயர் (மலையமான், சேரமான்)
- குழுவின் பெயர் (அவையத்தார், அத்திகோசத்தார்)
- வினைப்பெயர் (தச்சன், கொல்லன்)
- உடைப்பெயர் (அம்பர் கிழான், பேரூர் கிழான், வெற்பன், சேர்ப்பன்)
- பண்புகொள் பெயர் (கரியான், செய்யான்)
- பல்லோர்க் குறித்த முறைப்பெயர் (தந்தையர், தாயர்)
- பல்லோர்க் குறித்த சினைநிலைப் பெயர் (பெருங்காலர், பெருந்தோளர்)
- பல்லோர்க் குறித்த திணைநிலைப் பெயர் (பார்ப்பார், அரசர், வணிகர், வேளாளர், ஆயர், வேட்டுவர்)
- கூடிவரு வழக்கின் ஆடியற் பெயர் (பட்டி புத்திரர், சங்கிராமத்தார்)
- இன்று இவர் என்னும் எண்ணியற் பெயர் [2] (ஒருவர், இருவர், மூவர், முப்பத்து மூவர்)