வெள்ளையின மேலாதிக்கம்
வெள்ளை மேலாதிக்கம் அல்லது வெள்ளை மேலாதிக்கம் என்பது வெள்ளை மக்கள் மற்ற இனங்களை விட உயர்ந்தவர்கள், இதனால் அவர்கள் ஆதிக்கம் மட்டுமே செலுத்த வேண்டும் எனும் நம்பிக்கை ஆகும். இந்நம்பிக்கை வெள்ளையினத்தவரின் ஆளுமை மற்றும் சிறப்புரிமையை பராமரிப்பதற்கும் பாதுகாப்பதற்கும் சாதகமாக திகழ்கிறது. வெள்ளை இன மேலாதிக்கம் இப்போது மதிப்பிழந்துள்ள விஞ்ஞான இனவெறி கோட்பாட்டில் தனது வேர்களைக் கொண்டுள்ளது. அதோடு இது காலனித்துவத்தை நியாயப்படுத்துவதற்கும் ஒரு முக்கிய கருவியாகும். இது கான்பிடரேட்டுகள், நவ-நாசிசம் மற்றும் கிறிஸ்தவ அடையாளம் உள்ளிட்ட தொடர் சமகால இயக்கங்களின் அடிப்படையாகவும் இருக்கிறது[1].
வரலாறு
தொகுவெள்ளை மேலாதிக்கமானது 17 ஆம் நூற்றாண்டின் விஞ்ஞான இனவெறிக்கு முந்தைய கருத்தியல் அடித்தளங்களைக் கொண்டுள்ளது. இதோடு அறிவொளி யுகத்தின் பிற்பகுதியிலிருந்து 20 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி வரை இதன் அடிப்படை நீள்கிறது. (குறிப்பாக, காலனித்துவமயமாக்கல் ஒழிப்பு மற்றும் 1991 ல் தென்னாப்பிரிக்காவின் இனஒதுக்கல் ஒழிப்பு, அதைத் தொடர்ந்து, 1994 ஆம் ஆண்டில் அந்த நாட்டில் நடைபெற்ற முதல் பன்முகத் தேர்தல்கள் ஆகியவை). இது சர்வதேச உறவுகள் மற்றும் இனக் கொள்கையை வடிவமைக்க உதவும் மனித இன வேறுபாட்டின் பிரதான முன்னுதாரணமாகும்.
அமெரிக்கா
தொகுஅமெரிக்க உள்நாட்டுப் போருக்கு முன்னும் பின்னும் அமெரிக்காவில் வெள்ளை மேலாதிக்கம் பெரிதும் ஆதிக்கம் செலுத்தியது. மேலும் இது புனரமைப்பு சகாப்தத்திற்குப் பிறகும் பல்லாண்டுகள் நீடித்தது[2].
பிரித்தானியப் பொதுநலவாயம்
தொகு1937 ஆம் ஆண்டில், வின்ஸ்டன் சர்ச்சில் பாலஸ்தீன ராயல் கமிஷனிடம் கூறியதாவது: "அமெரிக்காவின் சிவப்பு இந்தியர்களுக்கும் அல்லது ஆத்திரேலியாவின் கறுப்பின மக்களுக்கும் ஒரு பெரிய தீங்கு செய்யப்பட்டுள்ளது என்பதை நான் ஒப்புக் கொள்ளவில்லை. ஒரு வலுவான இனம், உயர் தர இனம், உலகளவில் பெரிதும் அறிவுள்ள இனம் உள்ளே வந்து அவர்கள் இடத்தை எடுத்துக்கொண்டது மற்றும் அவர்களுக்கு தீங்கிழைத்துள்ளது என்பதை மறுக்கிறேன்."
மேற்கோள்கள்
தொகு- ↑ Flint, Colin (2004). Spaces of Hate: Geographies of Discrimination and Intolerance in the U.S.A. Routledge. p. 53. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-415-93586-9.
Although white racist activists must adopt a political identity of whiteness, the flimsy definition of whiteness in modern culture poses special challenges for them. In both mainstream and white supremacist discourse, to be white is to be distinct from those marked as non-white, yet the placement of the distinguishing line has varied significantly in different times and places.
- ↑ Fredrickson, George (1981). White Supremacy. Oxford Oxfordshire: Oxford University Press. p. 162. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-19-503042-6.