அயோடின் முப்புளோரைடு ஈராக்சைடு

அயோடின் முப்புளோரைடு ஈராக்சைடு
Iodine trifluoride dioxide
பெயர்கள்
	வேறு பெயர்கள் அயோடைல் முப்புளோரைடு
இனங்காட்டிகள்
சிஏஎசு எண்	25402-50-0
	InChI InChI=1S/F3IO2/c1-4(2,3,5)6; Key: IEYUHHXVKPWNHY-UHFFFAOYSA-N;
யேமல் -3D படிமங்கள்	Image
	SMILES F[I](=O)(=O)(F)F;
பண்புகள்
மூலக்கூறு வாய்பாடு	F3IO2
வாய்ப்பாட்டு எடை	215.90 g·mol−1
தோற்றம்	மஞ்சள் நிறப் படிகங்கள்
உருகுநிலை	41 °C (106 °F; 314 K)
தீங்குகள்
முதன்மையான தீநிகழ்தகவுகள்	எரியக்கூடிய கரிமப் பொருட்களுடன் தொடர்பு கொள்ளும்போது பற்றவைக்கிறது.
	மாறுதலாக ஏதும் சொல்லவில்லை என்றால் கொடுக்கப்பட்ட தரவுகள் யாவும்; பொருள்கள் அவைகளின் இயல்பான வெப்ப அழுத்த நிலையில் (25°C, 100kPa) இருக்கும். வார்ப்புரு மேற்கோள்கள்

அயோடின் முப்புளோரைடு ஈராக்சைடு (Iodine trifluoride dioxide) என்பது IO₂F₃ என்ற மூலக்கூற்று வாய்பாடால் விவரிக்கப்படும் ஒரு கரிம வேதியியல் அயோடைடு சேர்மமாகும்.^[1]^[2]^[3] முதன்முதலில் 1969 ஆம் ஆண்டில் ஏங்கல்பிரெக்ட்டும் பீட்டர்சியும் இணைந்து இச்சேர்மத்தை கண்டறிந்தார்கள்.^[4]

தயாரிப்பு

மெட்டாபெரயோடிக் அமிலத்துடன் ஒலீயத்தைச் வினை புரியச் செய்தால் அயோடின் முப்புளோரைடு ஈராக்சைடு உருவாகிறது.^[4]

பண்புகள்

மஞ்சள் நிறப் படிகங்களாக உருவாகும் அயோடின் முப்புளோரைடு ஈராக்சைடு 41 °செல்சியசு வெப்ப நிலையில் உருகுகிறது.^[5] நேரடியாக சூடுபடுத்தினாலோ அல்லது சூரிய ஒளிக்கு வெளிப்பட்டாலோ சிதைவடைகிறது.

படிகநிலை மூலக்கூறுகள் இருமங்களாக காணப்படுகின்றன. 100°செல்சியசு வெப்ப நிலைக்கு மேலான வெப்பநிலையில் இது ஒருமமாக உள்ளது.^[6]

வேதிப் பண்புகள்

அயோடின் முப்புளோரைடு ஈராக்சைடு சூடுபடுத்தப்பட்டால் சிதைவடையும். 2IO₂F₃ → 2IOF₃ + O₂

மேற்கோள்கள்

↑ Haynes, William M. (4 June 2014). CRC Handbook of Chemistry and Physics (in ஆங்கிலம்). CRC Press. p. 4-67. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-4822-0868-9. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 May 2023.
↑ "iodine trifluoride dioxide". ChemSrc. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 May 2023.
↑ Carter, H. A.; Ruddick, J. N.; Sams, J. R.; Aubke, F. (1 January 1975). "Some reactions of iodine(VII) dioxide trifluoride, IO2F3" (in en). Inorganic and Nuclear Chemistry Letters 11 (1): 29–34. doi:10.1016/0020-1650(75)80142-5. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0020-1650. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/0020165075801425. பார்த்த நாள்: 24 May 2023.
↑ ^4.0 ^4.1 Advances in Inorganic Chemistry (in ஆங்கிலம்). Academic Press. 1 November 1983. p. 180. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-08-057876-7. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 May 2023.
↑ Downs, A. J.; Adams, C. J. (4 May 2017). The Chemistry of Chlorine, Bromine, Iodine and Astatine: Pergamon Texts in Inorganic Chemistry, Volume 7 (in ஆங்கிலம்). Elsevier. p. 1395. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-4831-5832-7. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 May 2023.
↑ Wiberg, Egon; Wiberg, Nils (2001). Inorganic Chemistry (in ஆங்கிலம்). Academic Press. p. 468. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-12-352651-9. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 May 2023.

[1] Haynes, William M. (4 June 2014). CRC Handbook of Chemistry and Physics (in ஆங்கிலம்). CRC Press. p. 4-67. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-4822-0868-9. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 May 2023.

[2] "iodine trifluoride dioxide". ChemSrc. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 May 2023.

[3] Carter, H. A.; Ruddick, J. N.; Sams, J. R.; Aubke, F. (1 January 1975). "Some reactions of iodine(VII) dioxide trifluoride, IO2F3" (in en). Inorganic and Nuclear Chemistry Letters 11 (1): 29–34. doi:10.1016/0020-1650(75)80142-5. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0020-1650. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/0020165075801425. பார்த்த நாள்: 24 May 2023.

[AP-4] 4.0 ^4.1 Advances in Inorganic Chemistry (in ஆங்கிலம்). Academic Press. 1 November 1983. p. 180. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-08-057876-7. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 May 2023.

[5] Downs, A. J.; Adams, C. J. (4 May 2017). The Chemistry of Chlorine, Bromine, Iodine and Astatine: Pergamon Texts in Inorganic Chemistry, Volume 7 (in ஆங்கிலம்). Elsevier. p. 1395. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-4831-5832-7. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 May 2023.

[6] Wiberg, Egon; Wiberg, Nils (2001). Inorganic Chemistry (in ஆங்கிலம்). Academic Press. p. 468. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-12-352651-9. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 May 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]