இந்திய நீதித்துறை

இந்திய நீதித்துறை 19 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் பிரிட்டனிய இந்தியாவில் நிறுவப்பட்ட ஆங்கில சட்ட அமைப்பின் தொடர்ச்சியாகும். சுங்கம், முன்னோடிகள் மற்றும் சட்டமன்ற சட்டம் செல்லுபடியாகும் என்று ஒரு பொதுவான கலப்பின சட்ட அமைப்பை அடிப்படையாக கொண்டது. நம்முடைய நாட்டின் உச்ச அதிகாரம் இந்திய அரசியலமைப்பிடம் தான் உள்ளது. இந்தியாவில் நீதித்துறை பல்வேறு மட்டங்களில் உள்ளன.பல்வேறு வகையான நீதிமன்றங்களில் பல்வேறு வகையான நீதிபதிகள் உள்ளனர். மேலும் அவர்கள் ஒரு முக்கியத்துவம் கொண்ட கண்டிப்பான படிநிலையை உருவாகியிருகிறார்கள். அந்த படிநிலையில் - முதலில் இந்திய உச்ச நீதிமன்றம், அதன் பிறகு அந்தந்த மாநிலங்களின் உயர் நீதிமன்றங்கள், அதன் பிறகு ஒவ்வொரு மாவட்டங்களிலும் மாவட்ட நீதிமன்றங்கள் மற்றும் இரண்டாம் வகுப்பு நீதிபதிகள் மற்றும் உரிமையியல் நீதிபதி. இந்திய நீதித்துறைதனிநபர்கள் மற்றும் அரசாங்கத்திற்கு இடையே ஏற்படும் வேறுபாடுகள் உட்பட அனைத்து வகை வழக்குகள் மற்றும் உள்நாட்டு விவகாரங்களை பரிசீலிக்கிறது. இந்திய நீதித்துறை உறுப்பினர்கள், அரசாங்கத்தின் நிர்வாக மற்றும் சட்ட கிளைகளிடம் இருந்து சுதந்திரமாகச் செயல்படுகின்றனர்.

வரலாறு

ஐரோப்பியர்கள் வருகைக்கு முன், அர்த்தசாஸ்திரம் (400 கிமு) மற்றும் 100 கிபி இலிருந்து மனுதரும சாத்திரம் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் இந்தியா நிர்வகிக்கப்பட்டு வந்தது. நீதி, நிர்வாக, மற்றும் சட்டமன்ற வேலைகள் அரசர் அல்லது நிலத்தின் ஆட்சியாளரிடம் இருந்தன. ஆனால் கிராமங்கள் கணிசமான சுதந்திரத்தை கொண்டு இருந்தன. அங்கு வாழ்ந்த மக்கள் தங்களது சர்ச்சைகளை மற்றும் வேறுபாடுகளைத் தீர்க்க அவர்களின் சொந்த ப்ஞ்சாயத்து அமைப்புகளைக் கொண்டிருந்தனர். பெரிய மோதல்கள் மட்டுமே கிராமத்தைக் கடந்த நீதிக் குழுக்களால் ஆராயப்பட்டன. இவ்வழக்கம் இந்தியா மீதான இசுலாமியப் படையெடுப்புக்கு அப்பாலும் தொடர்ந்தது. இஸ்லாமிய சட்டம் "ஷாரியா" நாட்டின் முஸ்லிம்களுக்கு மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டது. ஆனால், இந்தியா பிரித்தானியர் கட்டுப்பாட்டில் வந்த போது இவ்விரு முறைகளும் வழக்கிழந்து பொதுச்சட்டம் பயன்படுத்தபடலாயிற்று.

உச்ச நீதிமன்றம்

முதன்மைக் கட்டுரை: இந்திய உச்ச நீதிமன்றம்

இந்தியா ஒரு இறையாண்மை கொண்ட ஜனநாயக குடியரசு ஆன இரண்டு நாட்களுக்கு பின்னர் ஜனவரி 28, 1950, அன்று உச்ச நீதிமன்றம் செயல்படத் தொடங்கியது. இதன் தொடக்கவிழா நாடாளுமன்ற கட்டிடத்தில் சேம்பர் ஆஃப் பிரின்சஸ் அரங்கில் நடந்தது. அங்கு தான் லோக் சபா மற்றும் ராஜ்ய சபா ஆகிய இரு நாடாளுமன்ற அவைகளும் கூடின. இங்கு தான் இந்திய மத்திய நீதிமன்றம் 1937-1950 காலகட்டத்தில் செயல்பட்டது. உச்ச நீதிமன்றம் அதன் தற்போதைய வளாகத்துக்கு செல்லும் வரை இவ்வரங்கில் தான் செயல்பட்டது. தலைமை நீதிபதி ஹரிலால் ஜே கனியா மற்றும் நீதிபதிகள் ஃபசல் அலி, எம் பதஞ்சலி சாஸ்திரி, மெஹர் சந்த் மஹாஜன், பிஜன் குமார் முகெர்ஜியா மற்றும் எஸ். ஆர் . தாஸ் ஆகியோர் உச்ச நீதிமன்றத்தின் முதல் அமர்வில் கலந்து கொண்ட நீதிபதிகள். விதிகள் வெளியீடு மற்றும் மத்திய நீதிமன்றத்தின் அனைத்து வழக்கறிஞர்கள் மற்றும் முகவர் பெயர்கள் உச்ச நீதிமன்றத்தின் கீழ் கொண்டு வரப்பட்டதை உறுதி செய்த பிறகு தொடக்க நடவடிக்கைகள் முடிவுக்கு வந்தது. ஜனவரி 28 1950 அன்று அதன் தொடக்கவிழாவிற்கு பிறகு, உச்ச நீதிமன்றம் நாடாளுமன்றத்தில் ஒரு பகுதியாக அதன் அமர்வுகளை தொடங்கியது. உச்சநீதிமன்றம் 1958 ஆம் ஆண்டு தற்போதைய கட்டிடத்திற்கு மாற்றப்பட்டது. கட்டிடம் நீதியை மையப்பொருளாகக் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. கட்டடத்தின் மத்திய பிரிவு மையம் உத்திரம் போல் உள்ளது. 1979 ஆம் ஆண்டில் இரண்டு புதிய பிரிவுகல் - கிழக்கு பிரிவு மற்றும் மெற்கு பிரிவு - வளாகத்துடன் சேர்க்கப்பட்டது. கட்டடத்தின் பல்வேறு பிரிவுகளில் மொத்தம் 15 நீதிமன்றங்கள் உள்ளன. தலைமை நீதிபதியின் நீதிமன்றம் தான் மிகப்பெரிய நீதிமன்றம். அது மத்திய பிரிவின் மையப்பகுதியில் அமைந்துள்ளது.

ஆரம்ப ஆண்டுகளில், உச்ச நீதிமன்ற அனைத்து நீதிபதிகள் ஆஜர்படுத்தப்பட்ட வழக்குகளை ஒன்றாக விசாரணை செய்வார்கள் . நீதிமன்றத்தின் வேலை அதிகரித்துள்ளதாலும் மற்றும் வழக்குகள் நிலுவை பெருகியதாலும், பாராளுமன்றம் நீதிபதிகள் எண்ணிக்கையை 8 இல் இருந்து 1956 ல் 11 ஆகவும், 1960 ல் 14 ஆகவும், 1978 ல் 18 ஆகவும், 1986 ஆம் ஆண்டில் 26 ஆகவும் அதிகரித்தது. நீதிபதிகள் எண்ணிக்கை அதிகரித்துள்ளதால், அவர்கள் இரண்டு மற்றும் மூன்று சிறிய பெஞ்சுகளில் அமருகிறார்கள். தேவையான போது மட்டுமே 5 பெரிய பெஞ்சுகள் ஒன்றாக வந்து, கருத்து அல்லது சர்ச்சை வேறுபாடுகளை தீர்ப்பார்கள்.

இந்திய உச்ச நீதிமன்றம் தலைமை நீதிபதி மற்றும் இந்தியக் குடியரசுத் தலைவரால் நியமிக்கப்பட்ட 28 மற்ற நீதிபதிகள் கொண்டிருக்கிறது. 65 வயது அடைந்த பிறகு உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதிகள் பணிஓய்வு பெறுகிறார்கள். உச்ச நீதிமன்றத்தில் நீதிபதியாக நியமிக்கப்படுவோற்கு இருக்க வேண்டிய தகுதிகள், ஒரு நபர் இந்தியக் குடிமகனாக இருக்க வேண்டும், குறைந்தது ஐந்து ஆண்டுகள், ஒரு உயர் நீதிமன்றத்தின் அல்லது அடுத்தடுத்து இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட போன்ற நீதி மன்றங்களில் நீதிபதியாகவோ, அல்லது ஒரு உயர் நீதிமன்றத்தில் வழக்கறிஞராகவோ அல்லது இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட போன்ற நீதி மன்றங்களில் குறைந்தது அடுத்தடுத்து 10 ஆண்டுகள் வழக்கறிஞராகவோ அல்லது அவர் ஜனாதிபதி கருத்தின்படி, ஒரு புகழ்பெற்ற சட்ட நிபுணராகவோ இருக்க வேண்டும். ஒரு உயர் நீதிமன்றத்தின் நீதிபதி, ஒரு குறிப்பிட்ட நோக்கத்திற்குரிய தற்காலிக உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதியாக செயல்படலாம் மற்றும் ஓய்வு பெற்ற உச்ச நீதிமன்ற மற்றும் உயர் நீதிமன்ற நீதிபதிகள் அந்தந்த நீதிமன்றங்களின் தற்காலிக நீதிபதியாக செயல்படலாம்.

அரசியலமைப்பு பல்வேறு வழிகளில் உச்சநீதிமன்றத்தின் சுதந்திரத்தை உறுதி செய்ய முயற்சிக்கிறது. ஒரு உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதியை பணிநீக்கம் செயவேண்டும் என்றால், ஜனாதிபதி நாடாளுமன்ற இரு அவைகளில் இருந்து மொத்த உறுப்பினர்களின் பெரும்பான்மை அல்லது மூன்றில் இரண்டு பெரும்பான்மை ஆதரவு பெற்றிருக்க வேண்டும். பதவி இழந்த ஒரு உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதி இந்தியாவில் வேறு எந்த நீதிமன்றத்திலும் நீதிபதியாக செயல்பட முடியாது.

உச்ச நீதிமன்றத்தில் ஆங்கிலத்தில் மட்டுமே விவாதங்கள் நடத்தப்படுகிறது. 1966 ஆம் ஆண்டு அரசியல்சட்டத்தின் சட்டப்பிரிவு 145 கீழ், உச்ச நீதிமன்றத்தின் நடைமுறை மற்றும் செயல்முறைகள் ஒழுங்குபடுத்த பட்டு உள்ளன.

இந்திய உச்ச நீதிமன்றம் நாட்டின் உயர்ந்தபட்ச மன்றமாக உள்ளது. இது இந்திய அரசியலமைப்பில் பகுதி ஐந்து, அத்தியாயம் நான்கில் நிறுவப்பட்டுள்ளது. இந்திய அரசியலமைப்பின் படி, உச்ச நீதிமன்றத்தின் பங்கு ஒரு மத்திய நீதிமன்றம் போல் ஆகும். உச்ச நீதிமன்ற்ம் அரசியலமைப்புக்கு பாதுகாவலாகவும் மற்றும் மேல் முறையீடு செய்ய நாட்டின் உச்ச நீதிமன்றமாகவும் உள்ளது.

இந்திய அரசியலமைப்பின் பொதுவிதிகள் 124 முதல் 147 வரை இந்திய உச்ச நீதிமன்ற கலவை மற்றும் அதிகாரத்தை பற்றி குறிப்பிடபடுள்ளது. முதன்மையாக, அது மாநிலங்கள் மற்றும் பிரதேசங்கள் உயர் நீதிமன்றங்கள் தீர்ப்பை எதிர்த்து மேல்முறையீட்டு செய்யப்படும் வழக்குகளைப் பரிசீலிக்கும் ஒரு மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றமாக உள்ளது. எனினும், அது கடுமையான மனித உரிமை மீறல்கள் அல்லது அரசியல்சட்ட தீர்வுகள், உரிமை அல்லது விதி 32 இன் கீழ் தாக்கல் செய்த எந்த மனு வழக்குகளில் ஆவணம் மனுக்களை எடுக்கிறது. ஏதேனும், ஒரு வழக்குக்கு உடனடி தீர்வு தேவை என்றால் அது எடுத்துக் கொள்ளும். இந்திய உச்ச நீதிமன்றம், 28 ஜனவரி 1950 அன்று அதன் தொடக்கத்திலிருந்து, 24,000 திற்கு மேல் அறிக்கை தீர்ப்புகள் அளித்துள்ளது.

உச்ச நீதிமன்றத்தின் நீதிபதிகள் பட்டியல்

2011 ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி 1 இல் இருந்து இந்திய உச்ச நீதிமன்றத்தின் நீதிபதிகள் பட்டியல்.

வரிசை எண்	நீதிபதியின் பெயர்	நியமிக்கப்பட்ட தேதி	பணிஓய்வு பெறும் தேதி	முன்னால் பணி செய்த நீதிமன்றம்
1	ஸரொஷ் ஹொமி கபடிஅ	2003-12-18	2012-09-29	பம்பாய்
2	அல்டமஸ் கபிர்	2005-09-09	2013-07-19	கொல்கட்ட
3	ஆர் வி ரவீன்ட்ரன்	2005-09-09	2011-10-15	கர்நாடக
4	தால்வீர் சாந்த் பந்தாறி	2005-10-28	2012-10-01	டெல்லி
5	தேவிந்தேர் குமார் ஜைன்	2006-04-10	2013-01-25	டெல்லி
6	மார்க்ண்டேய காதஜு	2006-04-10	2011-09-20	அல்லாதபத்
7	ஹார்ஜித் ஸிஂக் பேடி	2007-01-12	2011-09-05	பஂஜாப் மற்றும் ஹரியான
8	வி எஸ் சீர்ப்பூர்கர்	2007-01-12	2011-08-22	பம்பாய்
9	ப. சதாசிவம்	2007-08-21	2014-04-27	சென்னை
10	காண்பத் ஸிஂக் சிங்குவி	2007-11-12	2013-12-12	ராஜஸ்தான்
11	அப்டப் ஆழம்	2007-11-12	2013-04-19	பாட்னா
12	ஜக்திஷ் மாடுறிலால் பன்சல்	2007-11-12	2011-10-06	குஜராத்
13	முனைவர் முகுந்தகம் ஷர்ம	2008-04-09	2011-09-18	கோஹதி
14	சயிறீயக் ஜொஸெஃப்	2008-07-07	2012-01-28	கேரளா
15	அசோக் குமார் கங்குலி	2008-12-17	2012-02-03	கொல்கட்ட
16	ராஜேந்திர மால் ளோட	2008-12-17	2014-09-28	ராஜஸ்தான்
17	ஹச் ல் தத்து	2008-12-17	2015-12-03	கர்நாடக
18	தீபக் வெர்ம	2009-05-11	2012-08-28	மத்திய பிரதேஷ்
19	முனைவர். பால்பிர் ஸிஂக் சோான்	2009-05-11	2014-07-02	அல்லாதபத்
20	அனங்க குமார் பட்நாயக்	2009-11-17	2014-06-03	ஓரிசா
21	தீரத் ஸிஂக் தாகூர்	2009-11-17	2017-01-04	ஜம்மூ அண்ட் காஷ்மீர்
22	கெ எஸ் பனிக்கேர் ராதாகிரிஷ்னன்	2009-11-17	2014-05-15	கேரளா
23	சுரிண்தேர் ஸிஂக் நிஜிஜர்	2009-11-17	2014-06-07	பஂஜாப்
24	சுவடண்தேர் குமார்	2009-12-18	2012-12-31	டில்லி
25	சந்திரமோலி குமார் பிரசாத்	2010-02-08	2014-07-15	பாட்னா
26	ஹெமாண்ட் லக்ஷ்மன் கோகலே	2010-04-30	2014-03-10	பம்பாய்
27	கயன் சூட மிஸ்ர	2010-04-30	2014-08-28	பாட்னா
28	அணில் ரமேஷ் டேவ்	2010-04-30	2016-11-19	குஜ்ரத்
29
30

சிக்கல்கள்

இந்திய நீதிமன்றங்களுக்கு நிறைவேறாது எஞ்சிக்கிடக்கும் பணிகள் நிறைய இருகின்றன. உதாரணமாக, தில்லி உயர் நீதிமன்றம், அதன் தலைமை நீதிபதியின் கருத்தின் படி 466 ஆண்டுகளுக்கு நிறைவேறாது எஞ்சிக்கிடக்கும் பணிகள் கொண்டிருக்கிறது. இந்த நீதிமன்றத்தில் சராசரி வழக்கு செயலாக்க நேரம் நான்கு நிமிடங்கள் மற்றும் 55 நொடிகளாக உள்ளது. உத்தம் நகத்தே வழக்கில், ஒரு எளிய பணிவாய்ப்புத் தகராறைத் தீர்க்க இரண்டு பத்தாண்டுகள் ஆயின. நிறைவேறாது எஞ்சிக்கிடக்கும் வழக்குகளுக்கு காரணம் இது மட்டும் இல்லை. அதை நிறைவேறாது எஞ்சிக்கிடக்கும் பணி என்று சொல்வதைவிட நிலுவையில் உள்ள வழக்குகள் என்று தான் சொல்ல வெண்டும். உண்மையில், இந்திய நீதிமன்றங்கள் நிலுவையில் உள்ள வழக்குகளில் மிக பெரிய எண்ணிக்கை சிறிய மோட்டார் வாகன வழக்குகள் என்று புரிந்து கொள்ள முடியும். (அவை பெரிதும் தவறான வாகன நிறுத்துமிடங்களில் நிருத்துவது, சிறிய சாலை விபத்துக்கள், போக்குவரத்து விதிகளை பின்பற்றாமல் இருப்பதாலும், இதில் தொடர்புடைய ஓட்டுனர்கள் 3-4 ஓட்டுனர் உரிமம் வைத்துள்ளனர். இதனால், காவல்துறை அதிகாரிகளால் குற்றஞ்சாட்டப்பட்டவரை நீதிமன்றதில் நிறுத்த முடியாமல் போகிறது. ) அல்லது திருடுதல், தவறாக, அவமானம், அறைய போன்ற குட்டி குற்றங்கள், இது பொன்ற பல சிறிய குற்றங்கள். இந்திய நீதித்துறை ஊழியர்கள் எண்ணிக்கையில் 40% பற்றாக்குறை உள்ளது என்று அரசாங்கம் ஏற்றுக்கொள்கிறது. அரசியல் தலையீடுகளும் நீதித்துறையில் தேக்கத்தை ஏற்படுத்துகின்றன.

ஊழல், இந்தியாவின் நீதிமன்றங்களில் பரவலாக உள்ளது. டிரான்சிபரன்சி இண்ட்டர்நேசனல் அமைப்பின் அறிக்கையின்படி, இந்தியாவில் நீதித்துறை ஊழலுக்கான காரணங்கள் - வழக்குகளைத் தீர்க்க ஏற்படும் கால தாமதம், நீதிபதிகள் பற்றாக்குறை, சிக்கலான செயல்முறைகள், மற்றும் அதிக எண்ணிக்கையில் புதிய சட்டங்கள் இயற்றப்படுதல்.

உயர் நீதிமன்ற பதவி இறக்க

உயர்நீதிமன்ற நீதிபதியோ, உச்சநீதிமன்ற நீதிபதியோ என்ன குற்றம் செய்து பிடிபட்டாலும், அவர்கள் மீது வழக்கு போட சட்டத்தில் இடமில்லை. அவர்களை பதவியிலிருந்து இறக்குவதற்கே நாடாளுமன்றத்தில் மூன்றில் இரண்டு பங்கு உறுப்பினர்கள் வாக்களிக்க வேண்டும்.

மின் நீதிமன்றங்கள் திட்டம்

மின் நீதிமன்றங்கள் திட்டம், 2005 ஆண்டில் நிறுவப்பட்ட ஒரு திட்டம் ஆகும். இத்திட்டத்தின் படி, வட்ட நீதிமன்றங்கள் உட்பட அனைத்து நீதிமன்றங்களுக்கும் கணினி கிடைக்கும். 2008 ஆம் ஆண்டு திட்டத்தின் படி அனைத்து மாவட்ட நீதிமன்றங்களில் திட்டத்தின் கீழ் துவக்கப்பட்டு உள்ளன. 2010 ல் அனைத்து மாவட்ட நீதிமன்றகளிலும் கணினிகள் நிறுவப்பட்டன; பதிவு வழக்கு உள்ளீடுகளை கணினியில் தொடங்கப்பட்டது. தகவல் தொழில்நுட்பத் துறையில் இருந்து ஒவ்வொரு நீதிமன்றத்தில் 1 அமைப்பின் அதிகாரி மற்றும் 2 கணினி உதவியாளர்கள் இருந்தனர். அவர்கள் மாவட்ட நீதிமன்றங்கள் பெரும்பாலான வழக்கு விவரப் பட்டியலை இணையதளத்தில் (http://lobis.nic.in) கிடைக்க செய்தனர். ஜூன் 2011 இல் உச்ச நீதிமன்றத்தில் சேவைகள் ஆரம்பிக்கப்பட்டு வழக்கமாக தினசரி மேம்படுத்துகிறது. இப்போது வட்ட நீதிமன்றங்களில் இதை செயல்படுத்த வேலைகள் நடைபெற்று வருகின்றன. திட்டம் நிகழ்பட மாநாடு மூலம் சாட்சிகளை உற்பத்தி சேர்க்க. தாக்கல் வழக்குகள், நடவடிக்கைகள் மற்றும் கணினிகளில் அனைத்து மற்ற விவரங்கள் சேர்த்துள்ளனர்.

இந்திய உயர் நீதி மன்றங்களின் அதிகார எல்லை மற்றும் இருக்கை

பெயர்	தொடங்கிய ஆண்டு	அதிகார எல்லை	இடங்கள்
அலகாபாத்	1866	உத்தர் பிரதேஷ்	அலகாபாத் (லக்னோவில் நீதிமன்றங்கள் )
ஆந்திர பிரதேசம்	1956	ஆந்திர பிரதேசம்	ஹைதெராபாத்
பம்பாய்	1862	காராஷ்டிரா, கோவா, தாத்ரா மற்றும் நகர் ஹவேலி மற்றும் டாமன் மற்றும் டையூ	மும்பை (நாக்பூர், பனாஜி மற்றும் அவுரங்காபாத் நீதிமன்றங்கள்)
கல்கத்தா	1862	மேற்கு வங்காளம்	கல்கத்தா (போர்ட் பிளேயர் இல் சுற்றுக்கான நீதிமன்றம்)
சட்டீஸ்கர்	2000	சட்டீஸ்கர்	பிலாஸ்பூர்
தில்லி	1966	தில்லி	தில்லி
கவுகாத்தி	1948	அசாம், மணிப்பூர், மேகாலயா, நாகாலாந்து, திரிபுரா, மிசோராம் மற்றும் அருணாச்சல பிரதேசம்	கவுகாத்தி (கோஹிமா, அஜ்வாள், இட்டாநகர் & இம்பல் நீதிமன்றங்கள்.சுற்றுக்கான நீதிமன்றம் அகர்தலா & ஷில்லாங்)
குஜராத்	1960	குஜராத்	அகமதாபாத்
ஹிமாச்சல பிரதேசம்	1971	ஹிமாச்சல பிரதேசம்	சிம்லா
ஜம்மு & காஷ்மீர்	1928	ஜம்மு & காஷ்மீர்	ஸ்ரீநகர் & ஜம்மு
ஜார்க்கண்ட்	2000	ஜார்க்கண்ட்	ராஞ்சி
கர்நாடகம்	1884	கர்நாடகம்	பெங்களூர்
கேரளா	1958	கேரளா, லட்சத்தீவுகள்	எர்னாகுளம்
மத்திய பிரதேசம்	1956	மத்திய பிரதேசம்	ஜபல்பூர் (குவாலியர் மற்றும் இந்தூர் நீதிமன்றங்கள்)
சென்னை	1862	தமிழ்நாடு மற்றும் பாண்டிச்சேரி	சென்னை (மதுரை இல் நீதிமன்றம்)
ஒரிசா	1948	ஒரிசா	கட்டாக்
பாட்னா	1916	பீகார்	பாட்னா
பஞ்சாப் மற்றும் ஹரியானா	1975	பஞ்சாப், ஹரியானா மற்றும் சண்டிகர்	சண்டிகர்
ராஜஸ்தான்	1949	ராஜஸ்தான்	ஜோத்பூர் (ஜெய்ப்பூர் இல் நீதிமன்றம்)
சிக்கிம்	1975	சிக்கிம்	கேங்டாக்
உத்தரகண்ட்	2000	உத்தரகண்ட்	நைனிடால்