கோமாளி

ஒரு கோமாளி (Clown) என்பவர் உடல் மொழி நகைச்சுவையைப் பயன்படுத்தி நகைச்சுவை மற்றும் கலைகளை திறந்த மனநிலையில் நிகழ்த்தும் நபராவர், பொதுவாக தனித்துவமான ஒப்பனை அல்லது உடை அணிந்து நகைச்சுவைச் செயல்களில் இவர்கள் ஈடுபடுவர். கோமாளிகள் ஆடை மற்றும் செயல்திறனில் குறிப்பிடத்தக்க மாறுபாடுகளுடன் மாறுபட்ட பாரம்பரியத்தைக் கொண்டுள்ளனர். வண்ணமயமான சிகை அலங்காரம், சிவப்பு மூக்கு மற்றும் பெரிதாக்கப்பட்ட காலணிகள் ஆகியவற்றை பரவலாக வட்டரங்கில் பயன்படுத்துகின்றனர். இருப்பினும், கோமாளிகள் நாடகம் மற்றும் நாட்டுப்புறக் கதைகளிலும் பாத்திரங்களை வகித்துள்ளனர், இடைக்காலத்தின் நீதிமன்ற கேலி செய்பவர்கள் மற்றும் பல்வேறு பூர்வகுடிகளின் கேலிக்காரர்கள் மற்றும் சடங்கு கோமாளிகள் போன்றவர்கள் அவர்களின் நிகழ்ச்சிகளில் நகைச்சுவை மற்றும் சிரிப்பு முதல் பயம் மற்றும் அசௌகரியம் வரை பலவிதமான உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவார்கள், சிக்கலான சமூக மற்றும் உளவியல் பரிமாணங்களை இவர்களது செயல்கள் பிரதிபலிக்கும். பல நூற்றாண்டுகளாக, கோமாளிகள் சமூகத்தில் தொடர்ந்து குறிப்பிடத்தக்க பாத்திரங்களை வகித்து வருகின்றனர், மாறிவரும் கலாச்சார விதிமுறைகள் மற்றும் கலை வெளிப்பாடுகளுடன் உருவாகி வருகின்றனர். ^[1] ^[2] ^[3] ^[4]

வரலாறு

மிகவும் பழமையான கோமாளிகள் எகிப்தின் ஐந்தாவது வம்சத்தில், கிமு 2400 இல் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளனர். ^[5] நீதிமன்ற நகைச்சுவையாளர்களைப் போலல்லாமல், கோமாளிகள் பாரம்பரியமாக ஒரு சமூக-மத மற்றும் உளவியல் பாத்திரங்களில் பங்கேற்றுள்ளனர், பாதிரியார் மற்றும் கோமாளி பாத்திரங்கள் ஒரே நபர்களால் நடத்தப்படுகின்^[5]

காட்சியகம்

ஜோசப் கிரிமல்தி தனது சுய கோமாளி ஒப்பனையுடன் (1820)
Aகோமாளி வேடத்தில் நடிகர் ஒருவர் (அண். 1870)
இத்தாலிய கோமாளி ஒருவர்
1960களின் பிரபலமான கோமாளி சுசின்
Arm & Hammer Brand Soda விளம்பரப் பதாகையில் வட்டரங்கு கோமாளி (அண். 1900)
சிரிக்கும் கோமாளி
சுவீடிய நடிகரின் வெள்ளை நிறக் கோமாளி (1926)
நினைவக நாள் பேரணியின் போது ,2004
நகைச்சுவைக் கோமாளி
திருவிழாக் கோமாளி

சான்றுகள்

↑ Rogers, Phyllis (1980). "My Favorite Foods are Dr Pepper, Collard Greens, and Pizza. I'm sure I'll Be a Good Clown". Studies in Visual Communication (University of Pennsylvania) 6 (1): 44–45. doi:10.1111/j.2326-8492.1980.tb00116.x. https://repository.upenn.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1090&context=svc. பார்த்த நாள்: 1 January 2021. "Your face was your fortune, and to copy another man's face without his permission was theft, punishable by ostracism. Every man had some kind of special trick which made his makeup look perfect...The old clowns feel that the quickest and easiest way for a person to distinguish between a clown and a person in makeup is the clown's ability to make his face move...The old clowns say that anyone can apply greasepaint to his face but very few practitioners of the art of clowning ever acquire the skill to make their faces move.".
↑ Butler, Laurel (March 2012). "'Everything seemed new': Clown as Embodied Critical Pedagogy". Theatre Topics (Johns Hopkins University Press) 22 (1): 63–72. doi:10.1353/tt.2012.0014. https://repository.upenn.edu/svc/vol6/iss1/7/. பார்த்த நாள்: 1 January 2021. "Italian clown pedagogue Giovanni Fusetti proposes...conceiving of clown as a state of being...'a state of playing where everyone has access to the key question: what is so funny about myself?' Lecoq describes entering into 'the clown dimension,' which requires 'a state of openness, entirely without defense...a state of reaction and surprise' (146). John Wright...[says] 'the state of bafflement that we see in clown...as a common state of humanity...Clown reminds us that, deep down, we're all in exactly the same bemused state' (218). John Flax (2009)...says that, for Lecoq, 'theatrical clown was just about finding that basic state of vulnerability and allowing the audience to exist in that state with you...A clown state is a state of innocence and poetry and naivety that allows the audience to draw their own conclusions. That's the state that you bring them to, and they'll make the connections or not, but they love to be in that state because we don't go there very often. It's a state of anti-intellectualism, a kind of pure emotion.'".
↑ Keisalo, Marianna (24 March 2017). "'Picking People to Hate': Reversible reversals in stand-up comedy". Suomen Antropologi 41 (4): 62. https://journal.fi/suomenantropologi/article/view/63057. பார்த்த நாள்: 22 March 2021. "Reversals, broadly defined as switching to the opposite of what is considered 'the normal order' ... Reversals are an important aspect of the performance of many ritual clown figures (Keisalo-Galvan 2011; Steward 1991 [1929]) as well as more everyday instances of clowning and humor (e.g., Basso 1979).".
↑ Double, Oliver (2014) [2005]. "Licence". Getting the Joke: the inner workings of stand-up comedy. Quote by Stewart Lee (2nd ed.). New York: Bloomsbury Methuen Drama. p. 264. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-4081-7460-9. According to Stewart Lee, 'By reversing the norms and breaking the taboos, the clowns show us what we have to lose, and what we might also stand to gain, if we stand outside the restrictions of social convention and polite everyday discourse.'
↑ ^5.0 ^5.1 Bala, Michael (Winter 2010). "The Clown: An Archetypal Self-Journey". Jung Journal: Culture & Psyche 4 (1): 50–71. doi:10.1525/jung.2010.4.1.50.

வெளி இணைப்புகள்

கோமாளிகள் பற்றிய மேற்கோள்கள்
சேகரிப்பு: பரணிடப்பட்டது 2020-11-06 at the வந்தவழி இயந்திரம் மிச்சிகன் பல்கலைக்கழக கலை அருங்காட்சியகத்திலிருந்து "கோமாளிகள்"

[1] Rogers, Phyllis (1980). "My Favorite Foods are Dr Pepper, Collard Greens, and Pizza. I'm sure I'll Be a Good Clown". Studies in Visual Communication (University of Pennsylvania) 6 (1): 44–45. doi:10.1111/j.2326-8492.1980.tb00116.x. https://repository.upenn.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1090&context=svc. பார்த்த நாள்: 1 January 2021. "Your face was your fortune, and to copy another man's face without his permission was theft, punishable by ostracism. Every man had some kind of special trick which made his makeup look perfect...The old clowns feel that the quickest and easiest way for a person to distinguish between a clown and a person in makeup is the clown's ability to make his face move...The old clowns say that anyone can apply greasepaint to his face but very few practitioners of the art of clowning ever acquire the skill to make their faces move.".

[2] Butler, Laurel (March 2012). "'Everything seemed new': Clown as Embodied Critical Pedagogy". Theatre Topics (Johns Hopkins University Press) 22 (1): 63–72. doi:10.1353/tt.2012.0014. https://repository.upenn.edu/svc/vol6/iss1/7/. பார்த்த நாள்: 1 January 2021. "Italian clown pedagogue Giovanni Fusetti proposes...conceiving of clown as a state of being...'a state of playing where everyone has access to the key question: what is so funny about myself?' Lecoq describes entering into 'the clown dimension,' which requires 'a state of openness, entirely without defense...a state of reaction and surprise' (146). John Wright...[says] 'the state of bafflement that we see in clown...as a common state of humanity...Clown reminds us that, deep down, we're all in exactly the same bemused state' (218). John Flax (2009)...says that, for Lecoq, 'theatrical clown was just about finding that basic state of vulnerability and allowing the audience to exist in that state with you...A clown state is a state of innocence and poetry and naivety that allows the audience to draw their own conclusions. That's the state that you bring them to, and they'll make the connections or not, but they love to be in that state because we don't go there very often. It's a state of anti-intellectualism, a kind of pure emotion.'".

[3] Keisalo, Marianna (24 March 2017). "'Picking People to Hate': Reversible reversals in stand-up comedy". Suomen Antropologi 41 (4): 62. https://journal.fi/suomenantropologi/article/view/63057. பார்த்த நாள்: 22 March 2021. "Reversals, broadly defined as switching to the opposite of what is considered 'the normal order' ... Reversals are an important aspect of the performance of many ritual clown figures (Keisalo-Galvan 2011; Steward 1991 [1929]) as well as more everyday instances of clowning and humor (e.g., Basso 1979).".

[4] Double, Oliver (2014) [2005]. "Licence". Getting the Joke: the inner workings of stand-up comedy. Quote by Stewart Lee (2nd ed.). New York: Bloomsbury Methuen Drama. p. 264. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-4081-7460-9. According to Stewart Lee, 'By reversing the norms and breaking the taboos, the clowns show us what we have to lose, and what we might also stand to gain, if we stand outside the restrictions of social convention and polite everyday discourse.'

[Bala2010-5] 5.0 ^5.1 Bala, Michael (Winter 2010). "The Clown: An Archetypal Self-Journey". Jung Journal: Culture & Psyche 4 (1): 50–71. doi:10.1525/jung.2010.4.1.50.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]