சாமியா சிந்தியா பட்டுப்பூச்சி

பூச்சி இனம்
ஏலந்தசு பட்டுப்பூச்சி
Ailanthus silkmoth
முதிர்ந்த ஆண்
முதிர்ந்த பெண்
உயிரியல் வகைப்பாடு
திணை:
தொகுதி:
வகுப்பு:
வரிசை:
குடும்பம்:
பேரினம்:
இனம்:
எசு. சிந்தியா
இருசொற் பெயரீடு
சாமியா சிந்தியா
(துரூரி, 1773)
வேறு பெயர்கள்
  • பேலினா அட்டாகசு சிந்தியா துரூரி, 1773
  • சாட்டோர்னியா அய்லாண்டி மோட்ச்சுல்சுகி, 1858
  • அட்டகாசு வால்கேரி ஃபெல்டர் & ஃபெல்டர், 1862 (பகுதி)
  • பாம்பிக் ஆய்லிந்தி வீல், 1863
  • ஃபிலோசாமியா சிந்தியா கிரிட், 1874
  • ஃபிலோசாமியா சிந்தியா ரோத்சு சைல்ட்டு, 1895
  • சாட்டோர்னியா அய்லாண்டி மோட்ச்சுல்சுகி, 1858
  • அட்டகாசு சிந்தியாவார். பார்சிசென்சு கிளெமெண்ட், 1899
  • சாமியா சிந்தியா பிரையரி யோர்டான், 1911 (பகுதியாக, தவறாக அடையாளம் காணல்)
  • ஃபிலோசாமியா சிந்தியா அட்வெனா வாட்சன், 1912
  • ஃபிலோசாமியா சிந்தியா யூலூவையானா வாட்சன், 1914

சாமியா சிந்தியா (Samia cynthia) என்பது ஒரு சாட்டர்னிட் அந்துப்பூச்சியாகும். ஏலன்தசு அந்துப்பூச்சி (ailanthus silkmoth) என்ற பெயராலும் இது அழைக்கப்படுகிறது. பட்டுத்துணி உற்பத்தியில் பயன்படுத்தப்பட்டாலும் பாம்பிக்சு மோரி பட்டுப்புழுவைப் போல் வளர்க்கப்படுவதில்லை. இப்பட்டுப்பூச்சிக்கு 113-125 மி.மீ அளவிலான பெரிய இறக்கைகள் உள்ளன. இதன் மேல் மற்றும் கீழ் இறக்கைகளில், பழுப்பு நிற பின்னணியில் வெண்மை மற்றும் மஞ்சள் கோடுகளுடன் நிலாவின் கால் பகுதி போன்ற தோற்றமுடைய புள்ளிகள் காணப்படுகின்றன, இந்த அந்துப்பூச்சியின் வெளிப்புற முன்னிறக்கைகள் மீது "கண் போன்ற புள்ளிகள்" உள்ளன.

எரி பட்டு

தொகு

பொதுவான பெயர் 'ஏலந்தசு பட்டுப்பூச்சி' என்பது விருந்தோம்பி தாவரம் ஏலந்தசைக் குறிக்கிறது. இந்தியா மற்றும் தாய்லாந்தில் துணை சிற்றினமான எசு சிந்தியா ரிசினி உள்ளது, அது ஆமணக்கு பீன் இலைகளை உணவாக உட்கொள்கிறது. எனவே இது பொதுவாக எரி பட்டு பூச்சி என குறிப்பிடப்படுகிறது, பாம்பைக்சு மோரியை தவிர முழுமையாக வளர்க்கப்படும் பட்டுப்புழு எரி பட்டுப்புழு மட்டுமே ஆகும். எரி பட்டு மிகவும் நீடித்த நிலைத்த தன்மை உடையது, ஆனால் கூட்டிலிருந்து எளிதில் பிரிக்க முடியாது, எனவே இது பருத்தி அல்லது கம்பளி போன்றது[1].

 
ஏலந்தசு அந்துப்பூச்சி ரோக்சாசு நகரத்திலிருந்து பெறப்பட்டது. பனாய் தீவு பிலிப்பீன்சுவில் உள்ளது

எல்லை

தொகு

பீகிலர் & நியுமன் (2003)[2], பேரினம் சாமியாவின் மறுபதிப்பில், உண்மை சாமியா சைந்தியாவின் பட்டியலிடப்பட்ட விவரம் பின்வருமாறு:

சுதேச மக்கள்

தொகு

ஆசியா: சீனா (ஜீஜியாங், சாங்காய், கியாங்சி, கியாங்சு, சாண்டோங், பெய்கிங் லியோனிங், எயிலோங்யாகிங்); கொரியா (வட பியோகோன், தென் பியோங்கான், பியோங்யாங், கங்வொன், தென் கியோம்கன்)

அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட மக்கள்தொகை

தொகு

இது வளர்ப்பிலிருந்து தப்பி அல்லது அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட மற்றும் இயற்கையாகவே உள்ள அந்துப்பூச்சிகளுள் அடங்கும்:ஆசியா: ஜப்பான்; இந்தியா; தாய்லாந்து ஆத்திரேலியா: ஆத்திரேலிய அமெரிக்கா: கனடா; ஐக்கிய மாநிலங்கள்; வெனிசுலா; உருகுவே; பிரேசில் ஆப்பிரிக்கா: துனிசியா ஐரோப்பா: பிரான்ஸ்; ஆத்திரியா; சுவிச்சர்லாந்து; ஜெர்மனி; எசுபானியா; பல்கேரியா; இத்தாலி

வாழ்க்கைச் சுழற்சி

தொகு
 
லார்வா
 
ஏலந்தசு அந்துப்பூச்சியின் பல்வகைமை, உடன் அக்டியசு லூனா மாதிரி இரண்டு வரிசைகளில்

முட்டை

தொகு

பழுப்பு நிறத்தில் குறிக்கப்பட்ட வெண்மை முட்டை, 10 முதல் 20 வரை வரிசையாக செடியின் இலைகளில் இடப்படுகிறது. முட்டை பொரித்து இளம் உயிரி வெளிவர 7-10 நாட்கள் ஆகும்.

லார்வாக்கள்

தொகு

லார்வாக்கள் அதிக அளவில் பளபளப்பாகவும் மஞ்சள் நிறமாகவும் இருக்கும். பின் இவை தனித்தனியாக வெள்ளை மற்றும் பச்சை நிறத்தில் பின்புறம் வெள்ளை மொக்குகளுடன் காணப்படும். கருப்பு புள்ளிகள் வெள்ளை பச்சை உள்ளன. இவற்றின் அதிகபட்ச நீளம் 70-75 மிமீ.

கூட்டுப்புழு மூலத்தை சாம்பல் நிற பாதி வெண்மையான கூடு கூட்டுப்புழுவால் விருந்தோம்பியின் இலைகளில் உருவாக்கப்படுகிறது. இதில் ஒரு தெளிவான வெளி வரும் துளை உள்ளது.

முதிர் உயிரி

தொகு

பெண் பூச்சிகள் பின் காலையில் எழுந்த பிறகு, மாலை அல்லது இரவுகளில் கலவிக்கு தயாராக உள்ளன, வட ஐரோப்பாவில் மே மற்றும் ஜூன் மாதங்களில் ஒரு முதிர் உயிரிகளைன் ஒரு தலைமுறை இனப்பெருக்கத்திற்காக பறக்கின்றன . இதே போன்று தெற்கு ஐரோப்பாவின் ஒரு பகுதியில் இரண்டாம் தலைமுறை செப்டம்பரில் நிகழலாம். முதிர் உயிரிக்கு வாய் பகுதிகள் இல்லை மற்றும் இவற்றால் சாப்பிட அல்லது பருக முடியாது.

உணவுத் தாவரங்கள்

தொகு

லார்வாக்கள் மற்ற மரங்களிலும், புதர்களிலும் உணவினை எடுத்துக்கொள்கின்றன, ஆனால் "தேவலோக மரத்தில்" (ஏலந்தசு அலிசிமாமா) அனைத்து முட்டைகளும் இடப்படுவதோடு, அவற்றின் வளர்ச்சியும் சிறப்பாக உள்ளது. இந்த மரம் பொதுவாக நகரங்களில் அலங்காரமாக வளர்க்கப்படுகிறது. இவ்வகை துணை சிற்றினம் எசு. சின்தியா ரிசினி ஆமணக்கை உணவாக கொள்கிறது.

மேற்கோள்கள்

தொகு
  1. "The Queen of Textiles." Nina Hyde. National Geographic Magazine. Vol. 165, No. 1, January, 1984, pp. 2-49.
  2. Peigler, R.S. & Naumann, S., 2003. A revision of the Silkmoth Genus Samia. San Antonio: University of the Incarnate Word. 230 pp., 10 maps, 228 figs. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-9728266-0-2

புற இணைப்புகள்

தொகு