சிங்கப்பூரின் நீதி அமைப்பு
சிங்கப்பூர் பொதுச் சட்டம் எனும் சட்ட முறையை நடைமுறைப்படுத்துகிறது. ஐரோப்பாவில் உள்ள குடியுரிமைச் சட்டம் எனும் சட்ட முறைமைக்கு மாறாக சிங்கப்பூரில் மேல் நீதிமன்றங்களில் காணப்படும் முடிவுகள், தங்களுக்கு சமமான அதிகார எல்கை உள்ள நீதிமன்றங்களுக்கும் அல்லது கீழ்நிலை நீதிமன்றங்களுக்கும் கட்டுப்படுத்தும் முன்மாதிரி முடிவாக அமைகின்றன. சிங்கப்பூர், ஒரு மன்னர் அரசக் குடியேற்ற நாடாக இருந்தபோது, தற்போதைய குற்றவியல் சட்டத்திற்கு முன்பாக, இந்திய தண்டனைச் சட்டம் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு இருந்தது. சிங்கப்பூரின் நீதித்துறை சிங்கப்பூர் அரசியலமைப்பால் உச்ச நீதிமன்றமாகவும், துணை நீதிமன்றங்களாகவும், அதாவது மாநில நீதிமன்றங்கள் மற்றும் குடும்ப நீதி நீதிமன்றங்களாகவும் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. நீதிபதி. சுந்தரேஷ் மேனன் தலைமை நீதிபதியாக உள்ளார்.
வரலாறு
தொகு1969 இல் ஜூரி விசாரணைகள் ரத்து செய்யப்பட்டன. மேலும், மரண தண்டனை தொடர்பான வழக்குகளை ஒரு நீதிபதி முன் விசாரிக்க அனுமதிக்க 1992 இல் குற்றவியல் நடைமுறை சட்டம் திருத்தப்பட்டது.[1] லண்டனில் உள்ள பிரிவி கவுன்சிலுக்கு மேல்முறையீடு செய்வதற்கான உரிமை, ஏப்ரல் 1994 இல் ரத்து செய்யப்பட்ட பின்னர், சிங்கப்பூரின் மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றமே மேல்முறையீடு விசாரணைகளுக்கான நீதிமன்றமாக மாறியது. அமைச்சரவையின் ஆலோசனையின் பேரில் மன்னிப்பு வழங்க ஜனாதிபதிக்கு அதிகாரம் உள்ளது.[2]
2006 ஆம் ஆண்டில், துணை நீதிமன்றங்கள் பெஞ்சிற்கு சிறப்பு நீதிபதிகளை நியமிக்க ஒரு முன்மாதிரி திட்டம் ஆரம்பிக்கப்பட்டது. இந்த நீதிபதிகள், சட்டத் தொழில் செய்பவர்கள் மற்றும் கல்வியாளர்களிடமிருந்து தேர்வு செய்யப்பட்டு வருவார்கள். மேலும், இந்த திட்டம் துணை நீதிமன்றங்களுக்கு கூடுதல் நிபுணத்துவத்தைக் கொண்டுவருவதோடு, பயிற்சியாளர்களுக்கும் கல்வியாளர்களுக்கும் சிங்கப்பூர் நீதித்துறையின் செயல்பாடுகள் குறித்த நுண்ணறிவை வழங்குவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது.[3]
அமைப்பு
தொகுஉச்ச நீதிமன்றம்
தொகுஉச்ச நீதிமன்றம் என்ற அமைப்பனது, மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றம் மற்றும் உயர் நீதிமன்றத்தை உள்ளடக்கியது ஆகும். மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றம் தனது மேல்முறையீட்டு குற்றவியல் மற்றும் சிவில் அதிகார வரம்பைப் பயன்படுத்துகிறது. அதே நேரத்தில், உயர் நீதிமன்றம் தனது அசல் மற்றும் மேல்முறையீட்டு குற்றவியல் மற்றும் சிவில் அதிகார வரம்பைப் பயன்படுத்துகிறது.[4] பிரதமரால் பரிந்துரைக்கப்பட்ட பட்டியலில் உள்ள தகுதியானவர்களில் இருந்து, தலைமை நீதிபதி, மேல்முறையீட்டு நீதிபதிகள், நீதி ஆணையர்கள் மற்றும் உயர் நீதிமன்ற நீதிபதிகள் ஆகியோர், ஜனாதிபதியால் நியமிக்கப்படுகிறார்கள். நீதிபதிகளை பரிந்துரைக்கும் முன் பிரதமர் தலைமை நீதிபதியுடன் கலந்தாலோசிக்க வேண்டும்.
மாநில நீதிமன்றங்கள்
தொகுமாநில நீதிமன்றங்கள் மாவட்ட மற்றும் மாஜிஸ்திரேட் நீதிமன்றங்களை உள்ளடக்கியது. இவை இரண்டும் சிவில் மற்றும் கிரிமினல் விஷயங்களை மேற்பார்வையிடுகின்றன. அத்துடன் குரோனர்ஸ் நீதிமன்றங்கள் மற்றும் சிறிய உரிமைகோரல் தீர்ப்பாயங்கள் போன்ற சிறப்பு நீதிமன்றங்களும் உள்ளன. இது ஆண்டுக்கு சராசரியாக 350,000 வழக்குகளை விசாரிக்கிறது.
குடும்ப நீதி நீதிமன்றங்கள்
தொகுஇளைஞர்கள் மற்றும் குடும்ப பிரச்சினைகள் தொடர்பான வழக்குகளை விசாரிக்கும் உச்சநீதிமன்றம் மற்றும் மாநில நீதிமன்றங்களிலிருந்து நீதிமன்றங்களை ஒன்றிணைக்க குடும்ப நீதி நீதிமன்றங்கள் 2017 இல் நிறுவப்பட்டன.
கருத்து
தொகுதரவரிசை
தொகுசெப்டம்பர் 2008 இல், ஹாங்காங் மற்றும் சிங்கப்பூர் ஆசியாவில் சிறந்த நீதி அமைப்புகளைக் கொண்டுள்ளன என்றும் இந்தோனேசியா மற்றும் வியட்நாம் மிக மோசமான நீதி அமைப்புகளை கொண்டுள்ளன என்றும், ஒரு அரசியல் மற்றும் பொருளாதார இடர் ஆலோசனை (PERC) கணக்கெடுப்பு கூறுகிறது. அதன்படி, ஹாங்காங்கின் நீதி அமைப்பு 1.45 மதிப்பெண்களைப் பெற்றது (சிறந்த செயல்திறனைக் குறிக்கும் எண் பூஜ்ஜியம். மற்றும், மோசமான செயல்திறன் எண் 10 என கணக்கிடப்பட்டது.) மற்ற நாடுகள் பெற்ற தரப்புள்ளிகளின் படி சிங்கப்பூர் (1.92), ஜப்பான் (3.50), தென் கொரியா (4.62), தைவான் (4.93), பிலிப்பைன்ஸ் (6.10), மலேசியா (6.47), இந்தியா (6.50), தாய்லாந்து (7.00), சீனா (7.25) , வியட்நாம் (8.10), இந்தோனேசியா (8.26).[5][6]
2010 ஆம் ஆண்டில், அதிக வருமானம் கொண்ட நாடுகளின் குழுவில், உலக நீதித் திட்டத்தின் சட்ட விதிமுறைப்படி, சிவில் நீதியை அணுக சிங்கப்பூருக்கு முதலிடம் கிடைத்தது.[7]
நீதி சுதந்திரம்
தொகுவணிகச் சட்டத்தில் நேர்மை மற்றும் பக்கச்சார்பற்ற தன்மைக்கு சிங்கப்பூர் புகழ் பெற்றது. மேலும், தென்கிழக்கு ஆசியாவில் நடுவர் மற்றும் விசாரணைக்கான சிறந்த அமைப்பகும். "ஓக்வெல் பொறியியல் எதிர் ஒன்ராறியோ" வழக்கில் கனடா உச்சநீதிமன்றத்திற்கான மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றத்தில் முறையீடுகளில் தள்ளுபடி செய்யப்பட்டது.
2004 ஆம் ஆண்டில், ஐக்கிய நாடுகள் திணைக்களம், சிங்கப்பூர் ஜனாதிபதியும் உள்துறை அமைச்சரும் கணிசமான உண்மையான நீதித்துறை அதிகாரத்தைக் கொண்டிருப்பதாகக் கூறியது, இது "அரசியல் ரீதியாக முக்கியமான வழக்குகளில் ஆளும் கட்சியின் கருத்துக்களை நீதித்துறை பிரதிபலிக்கிறது" என்ற கருத்துக்கு வழிவகுத்தது.
கூடுதலாக, சிங்கப்பூரின் "நீதித்துறை அதிகாரிகள், குறிப்பாக உச்ச நீதிமன்றம், ஆளும் கட்சி மற்றும் அதன் தலைவர்களுடன் நெருக்கமான உறவுகளைக் கொண்டுள்ளது".[8]
அரசாங்கத் தலைவர்கள் வரலாற்று ரீதியாக நீதிமன்ற நடவடிக்கைகளை, குறிப்பாக அவதூறு வழக்குகளில், அரசியல் எதிரிகள் மற்றும் விமர்சகர்களுக்கு எதிராகப் பயன்படுத்தினர் என்றும், அரசியல் ரீதியாக முக்கியமான வழக்குகளில் ஆளும் கட்சியின் கருத்துக்களை நீதித்துறை பிரதிபலிக்கிறது என்ற கருத்துக்கு வழிவகுத்தது என்றும் அது கூறியது.
குறிப்பிடத்தக்க வழக்குகளில் எதிர்க்கட்சித் தலைவர்கள் ஜே. பி. ஜெயரெட்னம் மற்றும் சீ சூன் ஜுவான் ஆகியோர் அடங்குவர். 1997 இல், ஆஸ்திரேலிய Q.C. ஜெனீவாவை தளமாகக் கொண்ட சர்வதேச நீதிபதிகள் ஆணையம் (ஐ.சி.ஜே) சார்பாக ஜெயரெட்னமுக்கு எதிராக பிரதமர் கோ சோக் டோங் தாக்கல் செய்த உயர் அவதூறு வழக்கை ஸ்டூவர்ட் லிட்டில்மோர் கவனித்தார்.[9]
இதைத் தொடர்ந்து அவரது ஐ.சி.ஜே அறிக்கை சிங்கப்பூர் நீதித்துறை ஆளும் மக்கள் நடவடிக்கைக் கட்சிக்கு (பிஏபி) இணங்குவதாகக் கூறியது,[10] சட்ட அமைச்சகம் மறுத்த அவதானிப்புகளை,[11] ஐ.சி.ஜே பின்னர் பாதுகாத்தது.[12]
மற்றொரு அவதூறு வழக்குக்காக 2002 ஆம் ஆண்டில் சீ சூன் ஜுவானை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதற்கான லிட்டில்மோர் விண்ணப்பம் உயர்நீதிமன்றத்தால் நீதித்துறை குறித்த முந்தைய கருத்துக்களை நிராகரித்தது, இது அவமதிப்பு மற்றும் அவமரியாதை என்று கருதப்பட்டது.[13]
மறுபுறம், டிரான்ஸ்பரன்சி இன்டர்நேஷனல் சிங்கப்பூர் குறித்த தனது 2006 ஆம் ஆண்டு நாட்டு ஆய்வு அறிக்கையில், வழக்குகளின் பொது விசாரணை பிரதிவாதிக்கு அவர்கள் குற்றம் சாட்டும் உண்மைகளை முன்வைக்க ஒரு பிரதான வாய்ப்பை வழங்கும். இருப்பினும், பிரதிவாதிகள் யாரும் தங்கள் குற்றச்சாட்டுகளின் உண்மையை நிரூபிக்கவில்லை என கூறியுள்ளது.[14]
மேற்கோள்கள்
தொகு- ↑ "Supreme Court Singapore - History". Supreme Court of Singapore. Archived from the original on 16 October 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 December 2013.
- ↑ "Constitution of the Republic of Singapore - Part V (The Government)". Attorney-General of Singapore. Archived from the original on 18 December 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 December 2013.
- ↑ "Dean Tan Cheng Han S.C. '87 appointed Specialist Judge" (PDF). National University of Singapore. 3 August 2006. Archived from the original (PDF) on 19 December 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 December 2013.
- ↑ "Supreme Court of Judicature Act". Attorney-General of Singapore. Archived from the original on 27 September 2011. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 December 2013.
- ↑ "Hong Kong has best judicial system in Asia: business survey". Archived from the original on 21 May 2011.
- ↑ France-Presse, Agence. "Hong Kong has best judicial system in Asia: business survey". ABS-CBN News. Archived from the original on 14 June 2020. பார்க்கப்பட்ட நாள் 22 July 2020.
- ↑ "S'pore justice system top in global survey". Archived from the original on 10 January 2011. பார்க்கப்பட்ட நாள் 8 January 2011.
- ↑ Singapore, Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor, United States Department of State, 28 February 2005.
- ↑ Richard Lloyd Parry (4 October 1997), "Political storm over a teacup", The Independent, London, archived from the original on 21 August 2017.
- ↑ Stuart Littlemore (11 September 1998), ICJ condemns parody of justice in Singapore, பன்னாட்டு நீதித்துறை வல்லுநர்கள் ஆணையம், archived from the original on 9 July 2016.
- ↑ Warren Fernandez (3 October 1997), "QC's report made false statements, says Govt", The Straits Times (reproduced on Singapore Window), archived from the original on 16 June 2010.
- ↑ "ICJ defends observer Littlemore's report", The Straits Times (reproduced on Singapore Window), 23 October 1997, archived from the original on 21 June 2013.
- ↑ Re Littlemore Stuart QC, [2002] SGHC 16, [2002] 1 S.L.R.(R.) 198, High Court (Singapore), archived from the original on 21 August 2017; Mark Baker (20 April 2002), "Chee loses bid for help in case", The Age, Melbourne, archived from the original on 21 August 2017.
- ↑ Simon S.C. Tay (2006), National Integrity Systems: Transparency International Country Study Report: Singapore 2006 (PDF), Berlin: Transparency International, pp. 23–24, archived (PDF) from the original on 17 October 2011, பார்க்கப்பட்ட நாள் 22 August 2017. See also Karen Blöchlinger (2000), "Primus Inter Pares: Is the Singapore Judiciary First among Equals?", Pacific Rim Law and Policy Journal, 9 (3): 591–618.