நேபாளாத்தின் பொருளாதாரம்

நேபாளாத்தின் பொருளாதாரம் (ஆங்கிலம்: Economy of Nepal) முடியாட்சியில் இருந்து 2019 ல் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியால் ஆளப்படும் அரசியல் சூழ்நிலைகளில் நிலையான மாற்றத்தால் நேபாளத்தின் பொருளாதார வளர்ச்சி சிக்கலானது மற்றும் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. 20 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதி வரை விவசாய சமூகம் ஒரு தனிமைப் படுத்தப்பட்டதாகவே இருந்துள்ளது. நேபாளம் 1951 இல் பள்ளிகள், மருத்துவமனைகள், சாலைகள், தொலைத்தொடர்பு, மின்சாரம், தொழில் அல்லது பொது சேவை இல்லாமல் நவீன யுகத்திற்குள் நுழைந்தது. எவ்வாறாயினும், 1950 களில் இருந்து நாடு நிலையான பொருளாதார வளர்ச்சியை நோக்கி முன்னேறியுள்ளதுடன், பொருளாதார தாராளமயமாக்கலுக்கு நாட்டை திறந்துவிட்டு கடந்த காலத்துடன் ஒப்பிடும்போது பொருளாதார வளர்ச்சி மற்றும் வாழ்க்கைத் தரத்தில் முன்னேற்றத்திற்கு வழிவகுத்தது. உயர் பொருளாதார வளர்ச்சியை அடைவதில் நாடு எதிர்கொள்ளும் மிகப்பெரிய சவால்கள் அரசியல் தலைமையின் அடிக்கடி ஏற்படும் மாற்றங்கள் மற்றும் ஊழல்.

பொருளாதார வளர்ச்சியில் முன்னேற்றம் காணும் முயற்சியில் நேபாளம் தொடர்ச்சியான ஐந்தாண்டு திட்டங்களைப் பயன்படுத்தியுள்ளது. இது தனது ஒன்பதாவது பொருளாதார மேம்பாட்டு திட்டத்தை 2002 இல் நிறைவு செய்தது; அதன் நாணயம் மாற்றத்தக்கதாக மாற்றப்பட்டுள்ளது, மேலும் 17 அரசு நிறுவனங்கள் தனியார்மயமாக்கப்பட்டுள்ளன. அரசாங்கத்தின் முன்னுரிமைகள் போக்குவரத்து மற்றும் தகவல் தொடர்பு வசதிகள், விவசாயம் மற்றும் தொழில் ஆகியவற்றில் கவனம் செலுத்துகிறது.

விவசாயம்

விவசாயம் நேபாளத்தின் முக்கிய பொருளாதார நடவடிக்கையாக உள்ளது, இது சுமார் 65% மக்கள் ஈடுபட்டுள்ளனர். மற்றும் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 31.7% வழங்குகிறது. மொத்த பரப்பளவில் சுமார் 20% மட்டுமே பயிரிடக்கூடிய நிலமாகும்; 40.7% காடுகள் உள்ளன (அதாவது, புதர்கள், மேய்ச்சல் நிலங்கள் மற்றும் காடுகளால் மூடப்பட்டிருக்கும்); மீதமுள்ளவற்றில் பெரும்பாலானவை மலைப்பாங்கானவை. பழங்கள் மற்றும் காய்கறிகள் (ஆப்பிள், பேரிக்காய், தக்காளி, பல்வேறு சாலடுகள், குழிப்பேரி (பீச்), நெக்டரைன், உருளைக்கிழங்கு), அத்துடன் அரிசி மற்றும் கோதுமை ஆகியவை முக்கிய உணவுப் பயிர்கள். தாழ்நில தெராய் பகுதி விவசாய உபரி ஒன்றை உற்பத்தி செய்கிறது, இதன் ஒரு பகுதி உணவு பற்றாக்குறை மலைப்பகுதிகளை வழங்குகிறது.

வெளிநாட்டு முதலீடுகள் மற்றும் வரிவிதிப்பு

விற்பனை வளாகங்கள், பிளாசாக்கள், ரியல் எஸ்டேட், சுற்றுலா போன்றவற்றில் முதலீடு செய்யும் ஏராளமான குடியேற்ற நேபாளிகள் வழியாக ஏராளமான சிறிய வெளிநாட்டு முதலீடுகள் நேபாளத்திற்கு வருகின்றன. நேபாளத்தில் நீர் மின்சாரத்திற்கான மிகப்பெரிய திறன் உள்ளது. அதன்படி, ஏராளமான வெளிநாட்டு நிறுவனங்கள் தொழில் தொடங்க வரிசையில் உள்ளன.

இறக்குமதி மற்றும் ஏற்றுமதி

கம்பளம் மற்றும் ஆடைத் தொழில்களின் வளர்ச்சியுடன் நேபாளத்தின் வர்த்தக வர்த்தக சமநிலை 2000 ஆம் ஆண்டிலிருந்து ஓரளவு மேம்பட்டுள்ளது. சமீபத்தில், ஐரோப்பிய ஒன்றியம் ஆயத்த ஆடைகளை அதிக அளவில் வாங்குபவராக மாறியுள்ளது; பழங்கள் மற்றும் காய்கறிகள் (பெரும்பாலும் ஆப்பிள், பேரிக்காய், தக்காளி, பல்வேறு சாலடுகள், பீச், நெக்டரைன், உருளைக்கிழங்கு, அரிசி) நேபாளத்திலிருந்து. ஐரோப்பிய ஒன்றியத்திற்கான ஏற்றுமதி நாட்டின் ஆடை ஏற்றுமதியில் 46.13 சதவீதமாகும்.

நிதி உதவி

உலக வங்கி, ஆசிய அபிவிருத்தி வங்கி மற்றும் ஐ.நா. அபிவிருத்தி திட்டம் போன்ற பல பன்முக அமைப்புகளும் உதவிகளை வழங்குகின்றன. ஜூன் 1998 இல், நேபாளம் ஒரு வெளிநாட்டு வர்த்தக ஆட்சி குறித்த தனது குறிப்பை உலக வர்த்தக அமைப்புக்கு சமர்ப்பித்தது, மே 2000 இல் அதன் நுழைவு குறித்த நேரடி பேச்சுவார்த்தைகளைத் தொடங்கியது.

வளங்கள்

நேபாளத்தின் இயற்கை வளங்கள், சுற்றுலா மற்றும் நீர்மின்சாரத்தை சுரண்டுவதை தடுப்பதில் முன்னேற்றம் காணப்பட்டுள்ளது. 8,848 மீட்டர் உயரத்தில் எவரெஸ்ட் சிகரம் உட்பட உலகின் மிக உயர்ந்த 10 மலை சிகரங்களில் எட்டு. 1990 களின் முற்பகுதியில், ஒரு பெரிய பொதுத்துறை திட்டம் மற்றும் பல தனியார் திட்டங்கள் திட்டமிடப்பட்டன; சில முடிக்கப்பட்டுள்ளன. தற்போது செயல்பாட்டில் உள்ள மிக முக்கியமான தனியார் துறை நிதி மின் திட்டங்கள் கிம்தி கோலா (60 மெகாவாட்) மற்றும் போட் கோஷி திட்டம் (36 மெகாவாட்) ஆகும். இந்த திட்டம் இன்னும் நடந்து கொண்டிருக்கிறது, மேலும் நடவடிக்கைகளை எடுக்க சீனா, இந்தியா மற்றும் ஜப்பான் ஆகிய நாடுகளை சார்ந்துள்ளது.