பரஸ்பர நிதி

இக்கட்டுரை, Mutual fund எனும் விக்கிபீடியா கட்டுரையிலிருந்து மொழி பெயர்க்கப்பட்டது. குறிப்பாக, இந்தப் பதிப்பிலிருந்து மொழி பெயர்க்கப்பட்டது.

ஒரு பரஸ்பர நிதி யானது தொழில் முறையாக நிர்வகிக்கப்படும் வகையான கூட்டு முதலீட்டு திட்டம் ஆகும், இது பல முதலீட்டாளர்களிடமிருந்து பணத்தை திரட்டி அதை பங்குகள், பத்திரங்கள், குறுகிய கால பணச்சந்தை ஆவணங்கள் மற்றும் /அல்லது பிற கடனீட்டு ஆவணங்களில் முதலீடு செய்கிறது.^[1] திரட்டும் பணத்தை தொடர்ந்து முதலீட்டு வர்த்தகம் செய்கிற ஒரு நிதி நிர்வாகி அமைப்பை பரஸ்பர நிதி கொண்டிருக்கும். பின் மொத்த ஈட்டங்கள் அல்லது இழப்புகள் ஆண்டுதோறும் பொதுவாக முதலீட்டாளர்களுக்கு பகிர்ந்து விநியோகிக்கப்படும்.

1940 முதல், அமெரிக்காவில் மூன்று அடிப்படை வகையான முதலீட்டு நிறுவனங்கள் உள்ளன: திறந்த முனை நிதிகள், இவை பொதுவாக அமெரிக்காவில் பரஸ்பர நிதியங்கள் என்றே அழைக்கப்படுவதுண்டு; யூனிட் இன்வெஸ்ட்மென்ட் டிரஸ்ட்ஸ் (யூஐடிஸ்); மற்றும் மூடிய-முனை நிதிகள். இதே போன்ற நிதிகள் கனடாவிலும் செயல்படுகின்றன. ஆயினும், உலகின் பிற பகுதிகளில், பரஸ்பர நிதி என்பது யூனிட் டிரஸ்ட்கள், திறந்த-முனை முதலீட்டு நிறுவனங்கள் (ஒஇஐசிஸ்), [[சிஐடிஎஸ் னிட்டுகளாக்கப்பட்ட காப்பீட்டு நிதி|யூனிட்டுகளாக்கப்பட்ட காப்பீட்டு நிதிகள்]], மற்றும் மாற்றத்தக்க கடனீட்டு ஆவணங்களில் கூட்டு முதலீடுகளுக்கான பொறுப்பேற்பு நிறுவனங்கள் (யூசிஐடிஎஸ் ) போன்ற பல்வேறு வகை கூட்டு முதலீட்டு சாதனங்களுக்கான ஒரு பொதுவான பதமாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

வரலாறு

மசாசுசெட்ஸ் முதலீட்டு நிறுவனம் (இப்போது இது எம்எஃப்எஸ் முதலீட்டு மேலாண்மை) மார்ச் 21, 1924 இல் நிறுவப்பட்டது, ஒரு வருடத்திற்குப் பிறகு இது 200 பங்குதாரர்களையும் $392,000 சொத்துகளையும் கொண்டிருந்தது. சிறு எண்ணிக்கையிலான மூடிய-முனை நிதிகள் உள்ளிட்ட இந்த மொத்த துறையுமே 1924 ஆம் ஆண்டில் $10 மில்லியனுக்கும் குறைவாகத் தான் பங்களிப்பு கொண்டிருந்தது.

1929 ஆம் ஆண்டின் பங்குச் சந்தை நிலைமுறிவு பரஸ்பர நிதிகளின் வளர்ச்சிக்கு முட்டுக்கட்டை போட்டது. பங்குச்சந்தை உடைவுக்கு பதிலிறுக்கும் விதமாக, நாடாளுமன்றம் 1933 ஆம் ஆண்டின் பங்குப் பத்திரங்கள் சட்டத்தையும், 1934 ஆம் ஆண்டின் பங்கு பத்திர பரிவர்த்தனை சட்டத்தையும் நிறைவேற்றியது. ஒரு நிதியானது அமெரிக்க பங்கு பத்திரங்கள் மற்றும் பரிவர்த்தனை ஆணையத்திடம் (எஸ்இசி) பதிவு செய்யப்பட வேண்டும் என்றும், முதலீடு செய்ய காத்திருக்கும் முதலீட்டாளர்களுக்கு அந்த நிதி குறித்த, பங்கு பத்திரங்களினதே கூட குறித்த, மற்றும் நிதி நிர்வாகி குறித்த அவசியப்படும் விவரவெளிப்பாடுகளை கொண்டிருக்கிற ஒரு தகவல் தொகுப்பேட்டை வழங்க வேண்டும் என்றும் இந்த சட்டங்கள் அவசியமாக்குகின்றன. 1940 ஆம் ஆண்டின் முதலீட்டு நிறுவனச் சட்டத்தை வரைவு செய்வதற்கு எஸ்இசி உதவியது, இச்சட்டம் இன்று எஸ்இசி-பதிவு கொண்ட அத்தனை நிதிகளும் இணங்கி நடக்க வேண்டிய வழிகாட்டல்களை கொண்டிருக்கிறது.

பங்குச் சந்தையில் நம்பிக்கை புத்துயிர் பெற்றதும், பரஸ்பர நிதிகள் மலர்ச்சியுறத் துவங்கின. 1960களின் இறுதி வாக்கில், சுமார் 270 நிதிகள் $48 பில்லியன் சொத்துக்களுடன் செயல்பட்டுக் கொண்டிருந்தன. முதலாவது சில்லரை குறியீட்டு நிதியான, ஃபர்ஸ்ட் இன்டெக்ஸ் இன்வெஸ்ட்மென்ட் டிரஸ்ட், 1976 ஆம் ஆண்டு உருவாக்கப்பட்டது, பிரின்ஸ்டன் பல்கலைக்கழகத்தில் ^[2] தனது 1951 முதுநிலை ஆய்வறிக்கையில் துறையின் முக்கிய பல கூறுகளுக்கு சிந்தனை வடிவம் கொடுத்தவரான ஜான் போக்லே இதன் தலைவராக இருந்தார். இது இப்போது வான்கார்ட் 500 இன்டெக்ஸ் ஃபன்ட் என்று அழைக்கப்படுகிறது, $100 பில்லியனுக்கும் அதிகமாக சொத்துக்களைக் கொண்ட இது உலகின் மிகப்பெரிய பரஸ்பர நிதிகளில் ஒன்றாகத் திகழ்கிறது.

பரஸ்பர நிதி வளர்ச்சியில் ஒரு முக்கியமான காரணியாக 1975 ஆம் ஆண்டின் உள்முக வருவாய் ஒழுங்குமுறையில் செய்யப்பட்ட மாற்றம் அமைந்தது, இது தனிநபர் ஓய்வூதிய கணக்குகளை (ஐஆர்ஏஸ்) தனிநபர்கள் திறக்க அனுமதித்தது. கூட்டு ஓய்வூதிய திட்டங்களில் ஏற்கனவே பங்குபெற்றிருப்பவர்கள் கூட ஒரு குறிப்பிட்ட அளவு பங்களிப்பு செய்ய முடியும் (அந்த சமயத்தில், ஆண்டுக்கு $2,000 வரை). பரஸ்பர நிதிகள் இப்போது (401(கே)-கள்) மற்றும் 403(பி)-கள் போன்ற நிறுவனங்கள்-ஆதரவிலான "வரையறுத்த-பங்களிப்பு" ஓய்வூதிய திட்டங்கள் மற்றும் ரோத் ஐஆர்ஏ -க்கள் உள்ளிட்ட ஐஆர்ஏ -க்கள் ஆகியவற்றில் மிகவும் பிரபலமாய் இருக்கின்றன.

அக்டோபர் 2007 நிலவரப்படி, அமெரிக்காவில் முதலீட்டு நிறுவனங்களின் ஒரு தேசிய வர்த்தக கூட்டமைப்பான இன்வெஸ்ட்மென்ட் கம்பெனி இன்ஸ்ட்டியூட்டுக்கு (ஐசிஐ) சொந்தமான 8,015 பரஸ்பர நிதிகள் இருக்கின்றன, இவை கொண்டுள்ள கூட்டு சொத்துகளின் மதிப்பு $12.356 டிரில்லியன்.^[3] 2008 ஆரம்பத்தில், அனைத்து பரஸ்பர நிதிகளின் உலகளாவிய மதிப்பு $26 டிரில்லியனுக்கும் அதிகமாய் இருந்தது.^[4]

பயன்பாடு

1940 ஆம் ஆண்டில் முதலீட்டு நிறுவன சட்டம் அமலானது முதல், ஒரு பரஸ்பர நிதி என்பது அமெரிக்காவில் இருக்கும் முதலீட்டு நிறுவனங்களின் மூன்று அடிப்படை வகைகளில் ஒன்றாகும்.^[5]

பரஸ்பர நிதிகள் பல வகை பங்கு பத்திர முதலீடுகளில் முதலீடு செய்யலாம். இவற்றில் மிகப் பொதுவானவை பண ஆவணங்கள், பங்குகள், மற்றும் பத்திரங்கள் ஆகியவை, ஆனால் நூற்றுக்கணக்கான துணை-வகைகள் இருக்கின்றன. உதாரணமாக, பங்கு நிதிகள் முதன்மையாக தொழினுட்பம் அல்லது பயன்பாட்டு சாதனங்கள் போன்ற ஒரு குறிப்பிட்ட துறையின் பங்குகளில் முதலீடு செய்யலாம். இவை துறை நிதிகள் என்று அழைக்கப்படுகின்றன. பத்திர நிதிகள் ஆபத்தளவை பொறுத்து (உ-ம், உயர்ந்த-ஈட்ட குப்பை பத்திரங்கள் அல்லது முதலீடு-கிரேடு கார்பரேட் பத்திரங்கள்), வழங்குபவர்களைப் பொறுத்து (உ-ம், அரசாங்க அமைப்புகள், பெருநிறுவனங்கள், அல்லது நகராட்சிகள்), அல்லது பத்திரங்களின் முதிர்வு காலத்தைப் பொறுத்து (குறுகிய அல்லது நீண்டகாலம்) மாறுபடலாம். பங்கு மற்றும் பத்திர நிதிகள் இரண்டுமே முதன்மையாக அமெரிக்க பங்கு பத்திரங்களிலோ (உள்நாட்டு நிதிகள்), அமெரிக்க மற்றும் அயல்நாட்டு பங்கு பத்திரங்கள் இரண்டிலுமோ (உலகளாவிய நிதிகள்), அல்லது முதன்மையாக அயல்நாட்டு பங்குபத்திரங்களிலோ (சர்வதேச நிதிகள்) முதலீடு செய்ய முடியும்.

அநேக பரஸ்பர நிதிகளின் முதலீட்டு துறைபிரிவுகள் ஒரு தொழில்முறை நிர்வாகியின் மேற்பார்வையின் கீழ் தொடர்ந்து சரிசெய்து கொள்ளப்படுகின்றன, மேலாளர் முதலீட்டாளர்களிடம் இருந்து நிதிக்கு உள்ளே வரக் கூடிய மற்றும் வெளியே செல்லக் கூடிய பணப் புழக்கத்தையும் நிதிக்கு பொருத்தமான முதலீடுகளின் எதிர்கால செயல்பாட்டையும் கணித்து, அவர் நிதியின் அறிவிக்கப்பட்ட முதலீட்டு நோக்கத்திற்கு மிகவும் நெருக்கமாய் பொருந்துவதாய் நம்புகின்றவற்றைத் தேர்ந்தெடுக்கிறார். ஒரு பரஸ்பர நிதியானது ஒரு மேலாண்மை நிறுவனத்தின் ஆலோசனை ஒப்பந்தத்தின் கீழ் நிர்வகிக்கப்படுகிறது, இந்த நிறுவனம் நிதி நிர்வாகிகளை பணியமர்த்தலாம் அல்லது பணி நீக்கலாம்.

பரஸ்பர நிதிகள் கட்டுப்படுத்தும், கணக்கியல் , மற்றும் வரி விதிமுறைகளின் ஒரு சிறப்பு தொகுப்பிற்கு ஆட்பட்டவை. அமெரிக்காவில், மற்ற அநேக வர்த்தக வகைகள் போலல்லாது, வருமானத்தில் 90% பங்குதாரர்களுக்கு பகிர்ந்தளிக்கப்பட்டு, நிதிகள் உள்முக வருவாய் ஒழுங்குமுறையின் குறிப்பிட்ட பன்முகப்படுத்தல் அவசியப்பாடுகளை பூர்த்தி செய்கிற வரை, இவற்றிற்கு வருமானத்தின் மீது வரி விதிக்கப்படுவதில்லை. அத்துடன், அவை சம்பாதிக்கும் வருவாய் வகையும் அது பங்குதாரர்களுக்கு சென்று விடுவதால் பல சமயங்களில் மாறாததாய் இருக்கிறது. வரி-விலக்குற்ற நகராட்சிப் பத்திர வருவாய்க்கான பரஸ்பர நிதி பகிர்மானங்கள் பங்குதாரருக்கு வரி-விலக்குற்றதாக அமைகிறது. வரிவிதிக்கத்தக்க பகிர்மானங்கள் என்பவை அந்த நிதி இந்த பகிர்மானங்களை எவ்வாறு சம்பாதித்தது என்பதைப் பொறுத்து சாதாரண வருவாயாகவோ அல்லது மூலதன ஆதாயங்களாகவோ இருக்கலாம். நிகர இழப்புகள் நிதி முதலீட்டாளர்களுக்குப் பகிர்ந்தளிக்கப்படுவதோ அல்லது கடத்தப்படுவதோ இல்லை.

நிகர சொத்து மதிப்பு

நிகர சொத்து மதிப்பு , அல்லது என்ஏவி என்பது நிதியின் கடன்பொறுப்புகளை கழித்தது போக, அதன் கையிருப்புகளின் நடப்பு சந்தை மதிப்பு ஆகும், இது பொதுவாக ஒரு-பங்குக்கான தொகை மூலம் குறிப்பிடப்படுகிறது. அநேக நிதிகளுக்கு, சில குறிப்பிட்ட நிதி பரிவர்த்தனை வர்த்தகத்தின் நிறைவுக்குப் பிறகு என்ஏவி தினசரி கணக்கிடப்படுகிறது, ஆனால் சில நிதிகள் தங்களது நிகர சொத்து மதிப்பை வர்த்தக தினத்திலேயே பலமுறைகள் புதுப்பிக்கின்றன. பொது விநியோக விலை, அல்லது பிஒபி, என்பது நிகர சொத்து மதிப்புடன் விற்பனைக் கட்டணத்தை கூட்டிக் கிடைப்பதாகும். திறந்த முனை நிதிகள் பங்குகளை பிஒபி விலையில் விற்கின்றன, என்ஏவி விலைகளில் பங்குகளை மீட்டுக் கொள்கின்றன, எனவே என்ஏவி கணக்கிடப்பட்ட பின்பு தான் ஆர்டர்களை பரிசீலிக்கின்றன. மூடிய-முனை நிதிகள் (இதன் பங்குகள் முதலீட்டாளர்களால் வர்த்தகம் செய்யப்படுகின்றன) அவற்றின் என்ஏவி -ஐ விட அதிக அல்லது குறைந்த விலையில் வர்த்தகம் செய்யலாம்; இது முறையே உயர்மதிப்பு அல்லது கழிவுமதிப்பு என்று அழைக்கப்படுகிறது. ஒரு நிதி பல்வகை பங்கு வகுப்புகளாக பிரிக்கப்படுமாயின், வெவ்வேறு வகுப்புகளுக்கு இடையிலான கட்டண வித்தியாசங்கள் மற்றும் செலவினங்களை பிரதிபலிக்கும் வகையில், ஒவ்வொரு வகுப்பும் பொதுவாக தனது சொந்த என்ஏவி -ஐக் கொண்டிருக்கும்.

சில பரஸ்பர நிதிகள் எந்த முறையான பரிவர்த்தனை சந்தைகளிலும் வழக்கமாக வர்த்தகம் செய்யப்படாத பங்கு பத்திரங்களைக் கொண்டுள்ளன. இவை வெகு சிறிய அல்லது திவாலான நிறுவனங்களின் பங்குகளாக இருக்கலாம்; அவை டெரிவேட்டிவ்களாக இருக்கலாம்; அல்லது பதிவு செய்யப்படாத கடனீட்டு நிதி ஆவணங்களில் (ஒரு பொது நிறுவனமல்லாத ஒன்றின் பங்குகள் போன்று) செய்யப்படும் தனியார் முதலீடுகளாக இருக்கலாம். இந்த பங்கு பத்திரங்களுக்கு ஒரு பொது சந்தை இல்லாத பட்சத்தில், என்ஏவி கணக்கிடுகையில் அவற்றின் மதிப்பின் தோராயமதிப்பை உருவாக்குவது நிதி நிர்வாகியின் பொறுப்பாகும். ஒரு நிதியின் சொத்துகளில் எவ்வளவு மதிப்பு இத்தகைய பங்கு பத்திரங்களில் முதலீடு செய்யப்படலாம் என்பது நிதியின் தகவல் தொகுப்பேட்டில் தெரிவிக்கப்படுகிறது.

சராசரி ஆண்டு மீட்சி (ரிட்டர்ன்)

அமெரிக்க பரஸ்பர நிதிகள் 1 வருடம், 5-வருடம் மற்றும் 10-வருட காலத்திற்கான சராசரி ஆண்டு கூட்டுச்சேர்க்கை மீட்சி விகிதங்களை ஒவ்வொரு நிதிக்குமான "சராசரி ஆண்டு மொத்த மீட்சி"யாக தெரிவிக்க எஸ்இசி படிவம் என்-1எ -ஐப் பயன்படுத்துகின்றன. பின்வரும் சூத்திரம் பயன்படுத்தப்படுகிறது:^[6]

P(1+T)n = ERV

இதில்:

P = ஒரு ஆரம்ப கருதுகோள் தொகையாக $1000.

T = ஆண்டுக்கான சராசரி மொத்த மீட்சி.

n = வருடங்களின் எண்ணிக்கை.

ERV = 1-, 5-, அல்லது 10-வருட காலத்தின் துவக்கத்தில் செய்யப்பட்ட $1,000 கருதுகோள் தொகைக்கு 1-, 5-, அல்லது 10-வருட காலத்தின் (அல்லது ஒரு பகுதி) முடிவில் மீட்கப்பெறும் மதிப்பு.

விற்பனைத் திறன்

விற்பனைத் திறன் என்பது நிதியின் பங்கு பத்திர பரிவர்த்தனைகளின் ஒரு அளவுகோலாகும், இது பொதுவாக ஒரு வருட காலத்தின் மீது கணக்கிடப்படுகிறது, பொதுவாக நிகர சொத்து மதிப்பின் சதவீதமாக குறிப்பிடப்படுகிறது.

மொத்த பரிவர்த்தனைகளின் (வாங்குவது, விற்பது) மதிப்பை 2 ஆல் வகுத்து நிதியின் மொத்தக் கையிருப்புகளைக் கொண்டு வகுப்பதன் மூலம் பொதுவாக இந்த மதிப்பு கணக்கிடப்படுகிறது, அதாவது நிதி ஒரு பங்கு பத்திரத்தை விற்று மற்றொன்றை வாங்கியிருப்பதை ஒரு "விற்பனைத் திறன்" என்று கணக்கிடுகிறது. எனவே விற்பனைத் திறன் கையிருப்புகளின் இடப்பெயர்வை அளவிடுகிறது.

கனடாவில் NI 81-106 -இன் கீழ் (முதலீட்டு நிதிகளுக்கு அவசியமான விவரமளிப்பு) விற்பனைத் திறன் விகிதமானது, கொள்முதல்கள் அல்லது விற்பனைகளில் குறைவானதை போர்ட்ஃபோலியோவின் (ரொக்கப் பணம் உள்ளிட) சராசரி அளவால் வகுப்பதன் அடிப்படையில் கணக்கிடப்படுகிறது.

செலவினங்கள் மற்றும் மொத்தச் செலவின விகிதங்கள்

பரஸ்பர நிதியங்கள் பிற நிறுவனங்கள் போன்றே செலவினங்களைத் தாங்கியுள்ளன. ஒரு பரஸ்பர நிதியின் கட்டண அமைப்பை இரண்டு அல்லது மூன்று முக்கிய பாகங்களாக பிரிக்கலாம்: நிர்வாகக் கட்டணம், நிர்வாக வகையல்லாத செலவினம், மற்றும் 12பி-1/12-பி-1 அல்லாத கட்டணங்கள். அனைத்து செலவினங்களும் நிதியின் அன்றாட சராசரி மொத்தச் சொத்துகளின் சதவீதத்தில் குறிப்பிடப்படுகின்றன.

நிர்வாகக் கட்டணங்கள்

நிதிக்கான நிர்வாகக் கட்டணம் என்பது பொதுவாக ஒரு நிதியின் முதலீடுகளின் நிர்வாகத்திற்கென ஒப்பந்த அடிப்படையில் செய்யப்படும் முதலீட்டு ஆலோசனை கட்டணத்துடன் சமநிலைப்படத்தக்கதாக இருக்கும். ஆயினும், பல நிதி நிறுவனங்கள் நிர்வாகக் கட்டணத்தை ஆலோசனைக் கட்டண பகுதியிலேயே அடக்கி விடுகின்றன என்பதால், பல்வேறு நிதிகளின் மொத்த நிர்வாக செலவினங்களை ஒப்பிட முயலும்போது, நிர்வாகக் கட்டணத்தை ஒப்பந்த ஆலோசனைக் கட்டணம் கூட்டல் ஒப்பந்த நிர்வாகியின் கட்டணம் என வரையறை செய்வது உதவிகரமாய் இருக்கிறது. பல்வேறு நிதிகளின் நிர்வாகக் கட்டண பாகங்களை ஒப்பிடுகையில் இது "ஆடுகளத்தைச் சமப்படுத்துவதாய்" அமைகிறது.

ஒப்பந்த ஆலோசனைக் கட்டணங்கள் "நிலையான-விகித" கட்டணங்களாக அமைக்கப்படலாம், அதாவது, நிதியின் சொத்து அளவு என்னவாக இருந்தாலும் ஒற்றைக் கட்டணம் மட்டுமே வசூலிக்கப்படுவது. ஆயினும், பல நிதிகள் முறிவுப்புள்ளிகளை அடக்கிய ஒப்பந்த கட்டணங்களைக் கொண்டிருக்கின்றன, இதனால் ஒரு நிதியின் சொத்துகளின் மதிப்பு அதிகரிக்கும்போது, செலுத்தும் ஆலோசனைக் கட்டணம் குறைகிறது. ஆலோசனைக் கட்டணம் போட்டித் திறனுடையதாய் தொடர இன்னுமொரு வழி, ஒற்றை நிதியின் சொத்துக்களின் மதிப்புகளை அடிப்படையாகக் கொள்வதற்குப் பதிலாக நிதிகளின் ஒரு குழு அல்லது தொகுதியின் சொத்துகள் அனைத்தின் மதிப்புகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு கட்டணத்தை அமைப்பதாகும்.

நிர்வாகக் கட்டணம் அல்லாத செலவினங்கள்

நிர்வாகக் கட்டணம் தவிர்த்து, அநேக நிதிகள் செலுத்தியாக வேண்டிய சில குறிப்பிட்ட நிர்வாகச் செலவினமல்லாதவையும் இருக்கின்றன. சில மிக முக்கியமான (தொகை அளவுகளில்) நிர்வாகச் செலவின வகையல்லாதவை: டிரான்ஸ்பர் ஏஜென்ட் செலவுகள் (ஒரு நிதியின் பங்குகளை கொள்முதல் செய்ய/விற்க நீங்கள் விரும்பி தொலைபேசியில் அழைக்கையில் பொதுவாக இந்த நபர் தான் தொலைபேசியின் மறுமுனையில் இருப்பவர்), பாதுகாப்பாளர் செலவினம் (நிதியின் சொத்துகள் பாதுகாப்பு கட்டணம் வசூலிக்கும் ஒரு வங்கியின் பாதுகாப்பில் வைக்கப்படுகின்றன), சட்ட/தணிக்கைச் செலவினம், நிதிக் கணக்கு செலவினம், பதிவு செலவினம் (நிதிகள் எஸ்இசி -இல் பதிவு அறிக்கைகளை தாக்கல் செய்கையில் அது ஒரு பதிவுக் கட்டணத்தை வசூலிக்கிறது), இயக்குநர்/அறங்காவலர்கள் குழு செலவினம் (நிதியை மேற்பார்வை செய்யும் குழு உறுப்பினர்களுக்கு பொதுவாக அவர்கள் கூட்டங்களில் செலவிடும் நேரத்திற்கான ஒரு கட்டணம் வழங்கப்படுகிறது), மற்றும் அச்சிடும் மற்றும் அஞ்சல் செலவினம் (பங்குதாரர் தகவலறிக்கைகளை அச்சிடுகையில் மற்றும் விநியோகிக்கையில் நேர்வது).

12பி-1/12பி-1 அல்லாத சேவைக் கட்டணங்கள்

அமெரிக்காவில் 12பி-1 சேவைக் கட்டணங்கள்/பங்குதாரர் சேவைக் கட்டணங்கள் என்பவை நிதியின் சந்தைப்படுத்தல் செலவினங்களை நிர்வகிப்பதற்காக ஒரு நிதி வசூலிக்கக் கூடிய ஒப்பந்த கட்டணங்களாகும். 12பி-1 அல்லாத சேவைக் கட்டணங்கள் என்பவை எஸ்இசி விதி 12பி-1 இன் கீழ் வராத சந்தைப்படுத்தல்/பங்குதாரர் சேவைக் கட்டணங்கள் ஆகும். நிதிகள் முழு ஒப்பந்த 12பி-1 கட்டணத்தை வசூலிக்க வேண்டியதில்லை என்றாலும், பல சமயங்களில் அவை அவ்வாறே செய்கின்றன. ஒரு முன்-முனை சுமை அல்லது சுமை-இல்லாத நிதியில் முதலீடு செய்யும் போது, நிதிக்கான 12பி-1 கட்டணங்கள் பொதுவாக .250% (அல்லது 25 அடிப்படைப் புள்ளிகள்) ஆகும். பின்-முனை மற்றும் சம-சுமை பங்கு பிரிவுகளுக்கான 12பி-1 கட்டணங்கள் பொதுவாக 50 மற்றும் 75 அடிப்படைப் புள்ளிகளுக்கு இடையில் இருக்கும், ஆனால் இவை 100 அடிப்படை புள்ளிகள் வரை இருக்க முடியும். நிதிகள் பல சமயங்களில் "சுமை-இல்லாத" நிதிகளாக சந்தைப்படுத்தப்பட்டாலும், வேறு வகை ஒன்றின் வழியாக பகிர்மான செலவினத்தை அவை வசூலிப்பதில்லை என்று அர்த்தமல்ல. ஒரு ஆன்லைன் தரகுத் தளத்தில் பட்டியலிடப்பட்டுள்ள ஒரு நிதி நேரடியாக 12பி-1 கட்டணம் வழியாக வசூலிக்கவில்லை என்றாலும் வேறொரு வகையில் "இருப்பிட-இடத்திற்கென" தொகை செலுத்த வேண்டியிருக்கும் என்பது எதிர்பார்க்கப்படுவதாகும்.

முதலீட்டாளர் கட்டணங்கள் மற்றும் செலவினங்கள்

முதலீட்டாளர் ஏற்கும் கட்டணங்கள் மற்றும் செலவினங்கள் முதலீட்டாளரின் பங்குத்தரகருடன் செய்யப்பட்டிருக்கும் ஏற்பாட்டைப் பொறுத்து மாறுபடும். விற்பனைச் சுமைகள் (அல்லது கான்டின்ஜென்ட் டிஃபர்டு சேல்ஸ் லோட்ஸ் (சிடிஎஸ்எல்)) நிதியின் மொத்த செலவின விகிதத்தில் (டிஇஆர்) அடங்கவில்லை, ஏனென்றால் அவை நிதியின் செயல்பாட்டு அறிக்கையின் வழி கடப்பதில்லை. கூடுதலாக, நிதியில் பணத்தை போடுவதும் வெகு விரைவில் எடுப்பதுமாய் மாற்றி மாற்றி முதலீட்டாளர்கள் ஈடுபட்டால் அது நிதிக்கு தேவையான பணப் புழக்கத்தை பெறுவதில் மோசமான வர்த்தகத்தை உருவாக்கும் என்பதால் அதனை உற்சாகப்படுத்தாத வகையில் நிதிகள் முன்கூட்டிய மீட்பு கட்டணங்களை வசூலிக்கலாம். உதாரணமாக, ஃபிடெலிட்டி டைவர்ஸிஃபைடு இன்டர்னேஷனல் ஃபன்ட் (எப்டிஐவிஎக்ஸ்) 30 நாள்களுக்கும் குறைவான காலத்தில் திருப்பி எடுக்கப்படும் பணத்திற்கு 1 சதவீத கட்டணம் வசூலிக்கிறது.

பங்குத்தரகு கமிஷன்கள்

செயல்பாட்டு அறிக்கை வழி கடக்காத, மற்றும் முதலீட்டாளரின் கட்டுப்பாட்டில் இல்லாத இன்னொரு கூடுதல் செலவினம் பங்குத்தரகுக் கமிஷன்கள் ஆகும். இடைத்தரகு கமிஷன்கள் நிதியின் விலையுடன் சேர்க்கப்படுகிறது, இது பொதுவாக நிதியின் ஆண்டு அறிக்கைக்கு 3 மாத காலத்திற்கு பின் கூடுதல் தகவல் அறிக்கையில் குறிப்பிடப்படுகின்றன. பங்குத்தரகு கமிஷன்கள் நேரடியாக போர்ட்ஃபோலியோ விற்றுமுதலுக்கு தொடர்புடையதாகும் (போர்ட்ஃபோலியோ விற்பனைத் திறன் என்பது ஒரு வருட காலத்தில் நிதியின் சொத்துகள் எத்தனை முறைகள் வாங்கப்பட்டிருக்கின்றன மற்றும் விற்கப்பட்டிருக்கின்றன என்பதைக் குறிப்பிடுகிறது). பொதுவாக, உயர்ந்த போர்ட்ஃபோலியோ விற்பனைத் திறன் விகிதம் உயர்ந்த பங்குத்தரகு கமிஷன்களைக் கொண்டுவருகிறது. நிதிக்கு வசூலிக்கப்படும் கமிஷன்கள் மிகையுற்று விடாத வகையில் பங்குத்தரகு ஏற்பாடுகள் வழியே "சிறந்த செயலுறுத்தலை" சாதிக்க வேண்டியது பரஸ்பர நிதி நிறுவனங்களின் ஆலோசகர்களுக்கு அவசியமானதாகும்.

பரஸ்பர நிதி வகைகள்

திறந்த-முனை நிதி

பரஸ்பர நிதி என்னும் வார்த்தைப் பிரயோகமானது பொதுவாக எஸ்இசி -ஆல் திறந்த-முனை முதலீட்டு நிறுவனம் என்று வகுக்கப்படுவதற்கான பொதுவான பெயராக உள்ளது. திறந்த-முனையாக இருக்கிறது என்றால், ஒவ்வொரு நாள் முடிவிலும், நிதி முதலீட்டாளர்களுக்கு புதிய பங்குகளை வழங்குகிறது மற்றும் நிதியை விட்டு விலக விரும்பும் முதலீட்டாளர்களிடம் இருந்து பங்குகளை வாங்கிக் கொள்கிறது.

பரஸ்பர நிதிகள் கூட்டு நிறுவனங்களாகவோ அல்லது வர்த்தக அறக்கட்டளை போன்ற அறக்கட்டளைகளாகவோ கட்டமைக்கப்பட வேண்டும், எந்த ஒரு கார்பரேஷன் அல்லது அறக்கட்டளையும், அது பங்கு பத்திரங்களை வழங்கும் போது மற்றும் முதன்மையாக அரசு-சாரா பங்கு பத்திரங்களில் முதலீடு செய்யும் போது அது எஸ்இசி -ஆல் ஒரு முதலீட்டு நிறுவனமாக வகைப்பாடு செய்யப்படும். ஒரு முதலீட்டு நிறுவனம், குறிப்பிட்ட பங்கு பத்திரங்களில் பிரிக்கப்படாத வட்டிகளை வழங்கவில்லை என்றால் (யூனிட் இன்வெஸ்ட்மென்ட் டிரஸ்ட்ஸ் அல்லது யுஐடிக்களின் வரையறுக்கும் பண்பு), மற்றும் அவை மீட்டுக் கொள்ளத்தக்க பங்கு பத்திரங்களை வழங்குகின்றது என்றால் அது SEC -ஆல் திறந்த-முனை முதலீட்டு நிறுவனமாக வகைப்பாடு செய்யப்படும். யுஐடி -க்களாக அல்லது திறந்த-முனை முதலீட்டு நிறுவனங்களாக இல்லாத பதிவு செய்த முதலீட்டு நிறுவனங்கள் மூடிய-முனை நிதிகளாகும். யுஐடி க்களும் சரி அல்லது மூடிய-முனை நிதிகளும் சரி பரஸ்பர நிதிகள் அல்ல (இந்த வார்த்தை பிரயோகம் அமெரிக்காவில் பயன்படுத்தப்படும் விதத்தில்).

பரிவர்த்தனை வர்த்தக நிதிகள்

ஒப்பீட்டளவில் சமீபத்திய கண்டுபிடிப்பான, பரிவர்த்தனை-வர்த்தக நிதி அல்லது இடிஎஃப், பல சமயங்களில் ஒரு திறந்த-முனை முதலீட்டு நிறுவனமாக அமைக்கப்படுகிறது. இடிஎஃப் -கள் பரஸ்பர நிதிகள் மற்றும் மூடிய-முனை நிதிகள் இரண்டின் குணநலன்களையும் சேர்த்துக் கொண்டிருக்கின்றன. பொதுவாக இடிஎஃப் -கள் மூடிய-முனை நிதிகளைப் போலவே நாள் முழுவதும் பங்கு பரிவர்த்தனை சந்தையில் வர்த்தகம் செய்யப்படுகிறது, ஆனால் பொதுவாக இடிஎப் -இன் நிகர சொத்து மதிப்புக்கு நெருக்கமான விலைகளில். அநேக இடிஎப்-கள் குறியீட்டு நிதிகளாகும், இவை பங்குச் சந்தை குறியீடுகளை பின்பற்றுகின்றன. பங்குகள் நிறுவன முதலீட்டாளர்கள் மூலம் பெரும் அளவுகளில் (பொதுவாக 50,000) வாங்கப்படுகிறது அல்லது மீட்கப்படுகிறது. அநேக முதலீட்டாளர்கள் சந்தை பரிவர்த்தனைகளில் பங்குத்தரகர்கள் மூலம் பங்குகளை வாங்கவும் விற்கவும் செய்கின்றனர். பொதுவாக நிறுவன முதலீட்டாளர்கள் இன் கைன்ட் பரிவர்த்தனைகளில் (இதில் மீட்கையில் ரொக்கப் பணமாக பெற முடியாது, மாறாக பின்புல பங்குகளைப் பெறலாம்) வாங்கவும் மீட்கவும் செய்வதால், இடிஎஃப் -கள் மரபுவழியான பரஸ்பர நிதிகளைக் காட்டிலும் (இவை பங்கு பத்திரங்களை தொடர்ச்சியாக வழங்கவும் மீட்கவும் செய்கின்றன, எனவே இத்தகைய பரிவர்த்தனைகள் இயங்கும் வகையில், தொடர்ந்து பங்குபத்திரங்களை வாங்கவும் விற்கவும் செய்வதோடு பணப் புழக்க நிலைகளையும் பராமரிக்கின்றன) கூடுதல் திறம்பட்டவையாக இருக்கின்றன, எனவே இவை குறைவான செலவினம் அளிப்பவையாக இருக்கின்றன.

பல சமயங்களில் ஒரு பங்குச் சந்தையில் வர்த்தகம் செய்யப்படுகிற பங்கு பத்திரங்களை வாங்கவும் விற்கவும் இயலுகிற, ஆனால் கட்டுப்பாட்டு காரணங்களுக்காக, மரபுவழியான அமெரிக்க பரஸ்பர நிதிகளில் பங்கேற்கும் திறன் வரம்புபடுத்தப்பட்டிருக்கும் வெளிநாட்டு முதலீட்டாளர்களுக்கும் பரிவர்த்தனை-வர்த்தக நிதிகள் மிகுந்த மதிப்புமிக்கவையாக உள்ளன.

ஈக்விட்டி நிதிகள்

முக்கியமாக பங்கு முதலீடுகளை கொண்டிருப்பதான ஈக்விட்டி நிதிகள் பரஸ்பர நிதியின் மிகப் பொதுவான வகையாகும். ஈக்விட்டி நிதிகள் அமெரிக்காவின் பரஸ்பர நிதிகளில் முதலீடு செய்யப்பட்டுள்ள அனைத்து தொகைகளில் 50 சதவீதத்தைக் கொண்டுள்ளன.^[7] பல சமயங்களில் ஈக்விட்டி நிதிகள் குறிப்பிட்ட உத்திகள் மற்றும் குறிப்பிட்ட வகை வழங்குநர்கள் மீது முதலீடுகளை மையப்படுத்துகின்றன.

மூலதனமதிப்பாக்கம்

நடுத்தர-மூலதனமதிப்பு, மற்றும் பெரும்-மூலதன மதிப்பு வரம்புகளுக்கு நிதி நிர்வாகிகளும் பிற முதலீட்டு தொழில்நிபுணர்களும் மாறுபடும் வரையறைகளை கொண்டுள்ளனர். பின்வரும் வரம்புகள் ரஸல் குறியீடுகளால் பயன்படுத்தப்படுகின்றன:^[8]

ரஸல் மைக்ரோகேப் குறியீடு - மைக்ரோ-மூலதன மதிப்பு ($54.8 - 539.5 மில்லியன்)
ரஸல் 2000 குறியீடு - சிறு-மூலதன மதிப்பு ($182.6 மில்லியன் - 1.8 பில்லியன்)
ரஸல் மிட்கேப் குறியீடு - நடுத்தர-மூலதனமதிப்பு ($1.8 - 13.7 பில்லியன்)
ரஸல் 1000 குறியீடு - பெரும்-மூலதன மதிப்பு ($1.8 - 386.9 பில்லியன்)

வளர்ச்சி vs. மதிப்பு

பெரும் மூலதன ஆதாயங்களுக்கான சாத்தியம் கொண்டிருக்கும் நிறுவன பங்குகளில் முதலீடு செய்யும் வளர்ச்சி நிதிகள், மற்றும் குறைமதிப்பீடுற்றிருக்கும் பங்குகளில் கவனம் கொள்ளும் மதிப்பு நிதிகள் இவை இடையே என இன்னுமொரு வேறுபடுத்தல் செய்யப்படுகிறது. மதிப்பு பங்குகள் வரலாற்று வழியில் உயர்ந்த வரவுகளை அளிப்பவையாக இருக்கின்றன; ஆனாலும் இது அவற்றின் பெருமளவிலான சாகச ஆபத்திற்கான இழப்பீடு என்பதாக நிதிரீதியான தத்துவம் கூறுகிறது. வளர்ச்சி நிதிகள் தொடர்ச்சியான பங்காதாயங்களை வழங்கத் தலைப்படுவதில்லை. வருவாய் நிதிகள் கூடுதலான பழமைவாத அணுகுமுறை முதலீடுகளாக இருக்க முயல்கின்றன, இவை பங்காதாயங்கள் அளிக்கும் பங்குகள் மீது கவனம் செலுத்துகின்றன. ஒரு சமநிலைப்பட்ட நிதியானது பல்வேறு உத்திகளின் சேர்க்கையைப் பயன்படுத்தலாம், இவை பொதுவாக முதலீட்டு அபாயம் என்று வருகையில் கூடுதல் பழமைவாதத்துடன், பத்திரங்களில் ஓரளவு முதலீடு செய்வதை அடக்கியிருக்கும், என்றாலும் சற்று வளர்ச்சிக்கும் இது நோக்கம் கொண்டிருக்கும்.^{[மேற்கோள் தேவை]}

குறியீட்டு நிதிகள் vs. சுறுசுறுப்பான நிர்வாகம்

ஒரு குறியீட்டு நிதியானது, எஸ்&பி 500 போன்ற பெரும் பங்குச்சந்தை குறியீடுகளின் பகுதியாக இருக்கும் நிறுவனங்களிலான முதலீடுகளைப் பராமரிக்கிறது, அதே சமயத்தில் சுறுசுறுப்பாக நிர்வகிக்கப்படும் நிதியானது மிகச் சிறந்த பங்கு-தேர்வு தொழில்நுட்பங்கள் மூலம் ஒரு பொருந்தும் குறியீட்டையே செயல்திறத்தில் மிஞ்ச முற்படுகிறது. ஒரு குறியீட்டு நிதியின் சொத்துகள் ஒரு குறிப்பிட்ட வெளியீட்டு குறியீட்டின் செயல்திறனுக்கு நெருக்கமாக சமப்படும் வகையில் நிர்வகிக்கப்படுகின்றன. ஒரு குறியீட்டின் தொகுப்பமைவானது எப்போதாவது தான் மாறும் என்பதால், சராசரியாக ஒரு குறியீட்டு நிதி நிர்வாகி ஒரு சுறுசுறுப்பான நிதி நிர்வாகியைக் காட்டிலும் குறைவான பரிவர்த்தனைகளையே மேற்கொள்கிறார். இந்த காரணத்தால், பொதுவாக குறியீட்டு நிதிகள் சுறுசுறுப்பாக நிர்வகிக்கப்படும் நிதிகளைக் காட்டிலும் குறைவான வர்த்தக செலவினங்களைக் கொண்டுள்ளன, மற்றும் பொதுவாக பங்குதாரர்களுக்கு கடத்தப்பட வேண்டிய குறுகிய-கால மூலதன ஆதாயங்களை குறைந்த அளவிலேயே சந்திக்கின்றன. கூடுதலாக, தனித்தனியாக பங்குகளை தேர்வு செய்வதற்கும் (உரிமையாளர் தேர்வு நுட்பங்கள், ஆராய்ச்சி, இன்னபிற.) தனித்தனி கையிருப்புகளை எப்போது வாங்கலாம், வைத்திருக்கலாம் அல்லது விற்கலாம் என்பதை தீர்மானிப்பதற்கும் கட்டணம் செலுத்துவதற்கான செலவினம் குறியீட்டு நிதிகளுக்கு நேர்வதில்லை. பதிலாக, ஒரு குறிப்பிட்ட அளவு எளிமையான கணினி மாதிரியின் உதவி கொண்டே நிதியை அதன் இலக்கு குறியீட்டுடன் இணக்கத்திற்கு கொண்டுவர அவசியமான மாற்றங்களை அடையாளம் கண்டு விட முடியும்.

பரஸ்பர நிதிகள் சந்தையை வெற்றி கண்டு விடுவதில்லை என்பதையும், சுறுசுறுப்பாக நிர்வகிக்கப்படும் பரஸ்பர நிதிகள் அதே பண்புநலன்களுடனான பிற அகன்ற-அடிப்படையிலான போர்ட்ஃபோலியோக்களை விட செயல்பாட்டு திறன் குறைந்தே காணப்படுகின்றன என்பதையும் சில அனுபவ ஆதாரங்கள் விளங்கச் செய்வதாகத் தோன்றுகிறது. 1962 மற்றும் 1992 காலத்திற்கு இடையே சுமார் பாதி காலத்திற்கு சந்தையில் சுமார் 1,500 அமெரிக்க பரஸ்பர நிதிகள் செயல்பாட்டுத் திறன் குறைந்தே இருந்தன என்று ஒரு ஆய்வு கண்டறிந்தது.^[9] இது தவிர, கடந்த காலத்தில் சிறப்பாக செயல்பட்ட நிதிகளும் வருங்காலத்தில் சந்தையை மீண்டும் வெல்ல திறனற்றதாயிருந்தன (ஜென்சனால் 1968 ஆம் ஆண்டிலும்; கிரின்ப்ளாட் மற்றும் ஷெரிடான் டிட்மேனால் 1989 ஆம் ஆண்டிலும் காட்டப்பட்டது).^[10]

பத்திர நிதிகள்

பத்திர நிதிகள் பரஸ்பர நிதி சொத்துகளில் 18% பங்களிப்பைக் கொண்டிருக்கின்றன.^[7] பத்திர நிதிகளின் வகைகளில் அடங்குபவை குறித்தகால நிதிகள், இவை முதிர்ச்சியுற ஒரு குறிப்பிட்ட காலம் (குறுகிய-, நடுத்தர-, அல்லது நீண்ட காலம்) நிர்ணயிக்கப்பட்டிருக்கும். நகராட்சி பத்திர நிதிகள் பொதுவாக குறைவான வரவைக் கொண்டிருக்கும், ஆனால் வரி அனுகூலங்களையும் குறைவான அபாயத்தையும் உடையதாயிருக்கும். உயர்ந்த-ஈவு பத்திர நிதிகள், உயர்ந்த-ஈவு அல்லது குப்பைப் பத்திரங்கள் உள்ளிட்ட பெரு நிறுவன பத்திரங்களில் முதலீடு செய்கின்றன. உயர்ந்த ஈவுக்கான சாத்தியத்துடன், இந்த பத்திரங்கள் அதிகமான அபாய அளவுடனும் வருகின்றன.

பணச் சந்தை நிதிகள்

பணச் சந்தை நிதிகள் அமெரிக்காவில் பரஸ்பர நிதி சொத்துகளில் 26% கொண்டுள்ளன.^[11] பணச் சந்தை நிதிகள் குறைவான அபாயம் கொண்டிருப்பதோடு, குறைவான வருவாய் விகிதங்களும் கொண்டிருக்கின்றன. வைப்பு சான்றிதழ்கள் (சிடி) போலன்றி பணச் சந்தை பங்குகள் எளிதில் பணமாக்கத்தக்கவையாய், எந்நேரமும் மீட்டுக் கொள்ளத்தக்கவையாய் இருக்கின்றன.

நிதிகளின் நிதிகள்

நிதிகளின் நிதிகள் (எஃப்ஒஎஃ ப்) என்பவை பிற அடிப்படைநிலை பரஸ்பர நிதிகளில் முதலீடு செய்யும் பரஸ்பர நிதிகளாகும் (அதாவது, அவை பிற நிதிகளால் ஆன நிதிகளாகும்). அடிப்படை நிலையிலான நிதிகள் பொதுவாக ஒரு முதலீட்டாளர் தனியாகவே முதலீடு செய்யத்தக்க வகையினதான நிதிகளாகும். நிதிகளின் நிதி பொதுவாக ஒரு வழக்கமான நிதியைக் காட்டிலும் குறைந்த அளவிலான ஒரு நிர்வாகக் கட்டணத்தை வசூலிக்கும், ஏனென்றால் இது சொத்து ஒதுக்கீடு சேவைகளுக்கென வசூலிக்கப்படும் ஒரு கட்டணமாகக் கருதப்படுகிறது. அடிப்படை நிலை நிதி மட்டத்தில் வசூலிக்கப்படும் கட்டணங்கள் செயல்பாட்டு அறிக்கை வழி கடப்பதில்லை, ஆனால் இவை பொதுவாக நிதியின் வருடாந்திர அறிக்கை, தகவல் தொகுப்பேடு, அல்லது கூடுதல் தகவல் அறிக்கையில் வெளியிடப்படுகின்றன. நிதியானது நிதி-மட்டத்திலான செலவினங்கள் மற்றும் அடிப்படைநிலை நிதி செலவினங்கள் ஆகிய இரண்டின் சேர்க்கையைக் கொண்டு மதிப்பிடப் பெற வேண்டும், ஏனெனில் இவை இரண்டுமே முதலீட்டாளரின் வருவாயைக் குறைக்கின்றன.

அநேக நிதிகளின் நிதிகள் இணைப்பு நிதிகளில் (அதாவது, அதே ஆலோசகரால் நிர்வகிக்கப்படும் பரஸ்பர நிதிகள்) முதலீடு செய்கின்றன, இன்னும் சில பிற ஆலோசகர்களால் நிர்வகிக்கப்படும் நிதிகளில் (இணைப்பில்லாத) முதலீடு செய்கின்றன. வேறொரு ஆலோசகரின் ஆலோசனையின் கீழான நிதியில் முதலீடு செய்வதில் அடங்கியிருக்கும் முதலீட்டு நிர்வாக ஆராய்ச்சி காரணமாக, இணைப்பு கொண்டிராத அடிப்படை நிலை நிதியில் முதலீடு செய்வது தொடர்பான செலவு அநேக சமயங்களில் இணைப்பு கொண்ட அடிப்படை நிலை நிதியில் முதலீடு செய்வதைக் காட்டிலும் அதிகமானதாய் இருக்கிறது. நிதிகளின் நிதிகள் சமீபத்தில், சுறுசுறுப்பாக நிர்வகிக்கப்படுபவை (இதில் மாறும் சந்தைச் சூழல்களுக்கு ஏற்ப முதலீட்டு ஆலோசகர் அடிக்கடி அடிப்படை நிலை நிதிகளிடையே மறுஒதுக்கீடு செய்கிறார்) எனவும் மற்றும் பரபரப்பின்றி நிர்வகிக்கப்படுபவை (முதலீட்டு ஆலோசகர், தொடர்ந்து மறுசமநிலைப்படுத்திக் கொள்ளும் ஒரு ஒதுக்கீட்டு மாதிரியின் அடிப்படையில் சொத்துகளை ஒதுக்கீடு செய்கிறார்) எனவும் வகைப்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன.

தங்களின் சொந்த சொத்து ஒதுக்கீட்டு மாதிரியைத் தீர்மானித்து கொள்ளும் திறனற்ற அல்லது விருப்பமற்ற முதலீட்டாளர்களுக்கான ஆயத்த பரஸ்பர நிதிக் கலவையை வழங்குவதற்கான ஒரு வழியாகவே நிதிகளின் நிதிகள் வடிவமைப்பு கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது. டிஐஏஏ-சிஆர்இஎஃப், அமெரிக்கன் செஞ்சுரி இன்வெஸ்ட்மென்ட்ஸ், வான்கார்டு, மற்றும் பிடெலிட்டி ஆகிய நிதிய நிறுவனங்களும் இந்த சந்தையில் நுழைந்து, முதலீட்டாளர்களுக்கு இந்த வாய்ப்புகளை வழங்குவதோடு, தேர்ந்தெடுக்கும் நிதிகளிடம் இருந்து "ஊக வேலையை" எடுத்து விடுகின்றன. 2020, 2030, 2050, மற்றும் இதுபோன்று முதலீட்டாளர் ஓய்வு பெற விரும்பும் காலத்திற்குள்ளாக ஒதுக்கீட்டுக் கலவைகள் பொதுவாக மாறுகின்றன. இலக்கு ஓய்வு தேதி எவ்வளவு தள்ளி இருக்கிறதோ, அவ்வளவு தீவிரமாய் சொத்துக் கலவை இருக்கும்.

ஹெட்ஜ் நிதிகள்

அமெரிக்காவில் ஹெட்ஜ் நிதிகள் என்பவை பரஸ்பர நிதிகள் போலன்றி தளர்வான எஸ்இசி கட்டுப்பாடுகளுடனான திரட்டப்பட்ட முதலீட்டு நிதிகளாகும். சில ஹெட்ஜ் நிதி நிர்வாகிகள் எஸ்இசி -இல் முதலீட்டு ஆலோசகர்கள் சட்டத்தின் கீழ் வரும் முதலீட்டு ஆலோசகர்களாக பதிவு செய்து கொள்வது அவசியமாகிறது.^[12] ஒரு ஆலோசகர் எந்த குறிப்பிட்ட முதலீட்டு உத்திகளையும் பின்பற்ற வேண்டும் அல்லது தவிர்க்க வேண்டும் என்றோ, அல்லது குறிப்பிட்ட முதலீடுகளை செய்ய வேண்டும் அல்லது தவிர்க்க வேண்டும் என்றோ இந்த சட்டம் கோருவதில்லை. ஹெட்ஜ் நிதிகள் பொதுவாக 1% அல்லது அதற்கு கூடுதலான ஒரு நிர்வாகக் கட்டணத்தையும் , அத்துடன் "செயல்திறன் கட்டணமாக" ஹெட்ஜ் நிதியின் லாபத்தில் 20% -மும் வசூலிக்கின்றன. "லாக்-அப்" காலம் என்கிற ஒன்று இருக்கலாம், இந்த சமயத்தில் ஒரு முதலீட்டாளர் பங்குகளை ரொக்கப் பணமாக மாற்றிக் கொள்ள முடியாது. ஹெட்ஜ் உத்தியின் ஒரு மாறுபட்ட வகை தான் தனிநபர் முதலீட்டாளர்களுக்கான 130-30 நிதியாகும்.

பரஸ்பர நிதிகள் vs. பிற முதலீடுகள்

தனித்தனி பங்குகளில் முதலீடு செய்வதைக் காட்டிலும் பரஸ்பர நிதிகள் பல்வேறு அனுகூலங்களை அளிக்கின்றன. உதாரணமாக, பரிவர்த்தனைச் செலவுகள் அனைத்து பரஸ்பர நிதி பங்குதாரர்களுக்கு இடையே பகிரப்பட்டு விடுகிறது, இது செலவு குறைந்த பன்முகத்தன்மைக்கு அனுமதிக்கிறது. முதலீட்டு வாய்ப்புகளை நிர்வகிப்பதற்கும் ஆய்வு செய்வதற்கும் நிபுணத்துவத்தை பயன்படுத்தவும் நேரம் அர்ப்பணிக்கவும் ஒரு மூன்றாம் தரப்பு (தொழில்முறை நிதி நிர்வாகிகள்) கொண்டிருப்பதன் மூலம் முதலீட்டாளர்களும் ஆதாயம் பெறலாம், ஆயினும் சராசரியாக தொழில்முறை நிதி நிர்வாகிகள் பொதுக் குறியீடுகளை பிரதிபலிக்கும் எளிய குறியீட்டு நிதிகளை செயல்திறனில் மிஞ்ச முடிகிறதா என்பதில் சர்ச்சை இருந்து வரவே செய்கிறது. ஆயினும், 2006 முதல் 2008 வரையான காலத்தில் 22 முதல் 25 வகைப்பாடுகளில், தனியாக நிர்வகிக்கப்பட்ட கணக்குகள் (எஸ்எம்ஏ அல்லது எஸ்எம்ஏ -க்கள்) பரஸ்பர நிதிகளை விட மேம்பட்ட வகையில் செயல்பட்டதாக வால் ஸ்ட்ரீட் ஜர்னல் தெரிவித்தது. இதில் உலக பங்கு சந்தை 21 டிரில்லியன் அமெரிக்க டாலர்கள் மதிப்பை தொலைத்ததான கடினமான வருடமான 2008 -இல் பரஸ்பர நிதிகளின் செயல்திறனை விஞ்சியதும் அடக்கம்.^[13]^[14] எஸ்எம்ஏ -க்கள் பரஸ்பர நிதிகளை பங்கு மற்றும் பத்திர சந்தை வகைகளில் 36 இல் 25 வகைகளில் செயல்திறனில் விஞ்சியதாக தனது செய்தியில் மார்னிங் ஸ்டார், இன்க் தெரிவித்தது. சுறுசுறுப்பாக நிர்வகிக்கப்படுவதாயினும் சரி அல்லது பரபரப்பின்றிக் குறியிடப்படுவதாயினும் சரி, பரஸ்பர நிதிகள் அபாயத்தில் இருந்து முழு தடுப்பு சக்தி கொண்டிருப்பவை அல்ல. செய்யப்படும் முதலீடுகள் தொடர்பான அதே அபாயங்களை அவை பகிர்ந்து கொள்ளவே செய்கின்றன. நிதியானது முதன்மையாக பங்குகளில் முதலீடு செய்தால், அது பொதுவாக பங்குச் சந்தை போன்ற அதே ஏற்றத் தாழ்வுகள் மற்றும் அபாயங்களுக்கு ஆட்படத்தக்கதாகவே இருக்கும்.

பங்கு வகுப்புகள்

பல பரஸ்பர நிதிகள் ஒன்றுக்கும் கூடுதலான பங்கு வகுப்புகளை அளிக்கின்றன. உதாரணமாக, "வகுப்பு ஏ" மற்றும் "வகுப்பு பி" பங்குகளை அளிக்கும் ஒரு நிதியைக் கண்டிருக்கலாம். ஒவ்வொரு வகுப்பும் பங்கு பத்திரங்களின் அதே வகைத் திரட்டில் (அல்லது முதலீட்டு போர்ட்ஃபோலியோவில்) முதலீடு செய்யும், மற்றும் அதே முதலீட்டு இலக்குகள் மற்றும் கொள்கைகளை கொண்டிருக்கும். ஆனால் ஒவ்வொரு வகுப்பும் வெவ்வேறு கட்டணங்கள் மற்றும் செலவினங்களுடனான வெவ்வேறு பங்குதாரர் சேவைகள் மற்றும்/அல்லது பகிர்மான ஏற்பாடுகளைக் கொண்டிருக்கும். இந்த வித்தியாசங்கள் பல்வேறு வகுப்பு முதலீட்டாளர்களுக்கு சேவையளிப்பதில் அடங்கியிருக்கும் வெவ்வேறு வகை செலவுகளை பிரதிபலிப்பதாய் கருதப்படுகிறது; உதாரணமாக, ஒரு வகுப்பு பங்குத் தரகர்கள் மூலம் முன்-முனை சுமை உடன் விற்கப்படலாம், இன்னொரு வகுப்போ எந்த சுமையும் இன்றி, ஆனால் "12பி-1 கட்டணம்" வகுப்பின் செலவினங்களில் சேர்க்கப்பட்டு (இது சில சமயங்களில் "வகுப்பு சி" என்று அழைக்கப்படுகிறது) பொதுமக்களுக்கு நேரடியாக விற்கப்படலாம். ஆயினும் ஒரு மூன்றாம் வகுப்பு குறைந்தபட்ச முதலீடாக $10,000,000 கொண்டதாகவும், நிதி நிறுவனங்களுக்கு மட்டும் கிடைக்கத்தக்கதாயும் ("நிறுவன" பங்கு வகுப்பு வகை என்று அழைக்கப்படுவதானது) இருக்கலாம். சில சந்தர்ப்பங்களில், பல தனிநபர்களால் செய்யப்படும் வழக்கமான முதலீடுகளைச் சேர்த்து, ஒரு ஓய்வூதியத் திட்டம் (401 (கே) திட்டம் போன்றவை) "நிறுவன" பங்குகளை வாங்க (மற்றும் அவற்றின் பொதுஇயல்பான குறைந்த செலவின விகிதங்களின் மூலம் ஆதாயம் பெற) தகுதிபெறுவதாகலாம், தனித்தனியாக இந்த திட்டத்தின் எந்த உறுப்பினர்களும் தகுதிபெற மாட்டார்கள் என்கிற போதிலும்.^[15] இதன் விளைவாக, ஒவ்வொரு வகுப்பும் அநேகமாய் வெவ்வேறு செயல்திறன் முடிவுகளைக் கொண்டிருக்கும்.^[16]

ஒரு பல-வகுப்புக் கட்டமைப்பானது முதலீட்டாளர்களுக்குத் தங்களது முதலீட்டு இலக்குகளுக்கு (இந்த நிதியில் எத்தனை காலம் தொடர்ந்து முதலீடு கொண்டிருக்கலாம் என்று அவர்கள் எதிர்பார்க்கும் கால அளவு உள்பட) மிகவும் பொருத்தமான ஒரு கட்டணம் மற்றும் செலவின அமைப்பைத் தேர்ந்தெடுப்பதற்கு வசதியளிக்கிறது.^[16]

சுமை மற்றும் செலவினங்கள்

ஒரு முன்-முனை சுமை அல்லது விற்பனைக் கட்டணம் என்பது பங்குகள் வாங்கப்படும் போது ஒரு பரஸ்பர நிதியால் பங்குத் தரகருக்கு அளிக்கப்படும் கமிஷன் தொகையாகும், இது முதலீடு செய்யப்பட்ட நிதிகளின் சதவீதமாக கணக்கிடப்படுகிறது. முதலீட்டின் மதிப்பு சுமையின் அளவுக்கு குறைகிறது. சில நிதிகள் தள்ளிவைக்கப்பட்ட விற்பனைக் கட்டணம் அல்லது பின்-முனை சுமையைக் கொண்டுள்ளன. இந்த வகை நிதியில் ஒரு முதலீட்டாளர் பங்குகளை கொள்முதல் செய்கையில் எந்த விற்பனைக் கட்டணமும் செலுத்துவதில்லை, ஆனால் பங்குகள் மீட்கப்படுகையில் எவ்வளவு காலம் அது வைத்திருக்கப்பட்டது என்பதைப் பொருத்து வருவாயில் இருந்து ஒரு கமிஷன் தொகையை செலுத்துவார். இன்னுமொரு டெரிவேட்டிவ் அமைப்பானது மட்ட-சுமை நிதியாகும், இதில் நிதியை வாங்குகையில் எந்த விற்பனை கட்டணமும் செலுத்தப்படுவதில்லை, ஆனால் வாங்கிய பங்குகள் ஒரு வருட காலத்திற்குள்ளாக விற்கப்படுமானால் ஒரு பின்-முனை சுமை வசூலிக்கப்படலாம்.

சுமை நிதிகள் பங்குத் தரகர்கள், நிதி திட்டமிடல் நிபுணர்கள், மற்றும் தங்கள் சேவைக்கென ஒரு கமிஷன் வசூலிக்கும் பிற பதிவு செய்த பிரதிநிதி வகையினர் போன்ற நிதியாதார இடைத்தரகர்கள் வழியே விற்கப்படுகின்றன. முன்-முனை சுமை நிதிகளின் பங்குகள் ஏராளமான மாறிகளின் அடிப்படையில் முறிவுப்புள்ளிகளுக்கு (அதாவது, செலுத்தும் கமிஷனில் கழிவு) அடிக்கடி தகுதிபெறுகின்றன. அதே நிதிக் குடும்பத்தில் பிற கணக்குகளை முதலீட்டாளர் அல்லது பல்வேறு குடும்ப உறுப்பினர்கள் கொண்டிருப்பது, அல்லது "இன்று" ஒரு குறைவான கமிஷனுக்கு பதிலாக ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்குள் அந்த நிதியை கூடுதலாக வாங்குவதற்கு உறுதியளிப்பது ஆகியவை இதில் அடக்கம்.

விற்பனைக் கட்டணம் செலுத்தாமல் பல பரஸ்பர நிதிகளை வாங்குவது சாத்தியமே. இவை சுமை-இல்லாத நிதிகள் என்றழைக்கப்படுகின்றன. நிதி நிறுவனமே கொண்டிருக்கும் வாய்ப்பு தவிர, சில தள்ளுபடி பங்குச்சந்தை தரகர்களால் ஒரு நிலையான பரிவர்த்தனை கட்டணத்திற்கோ அல்லது எந்த கட்டணமுமே கூட இல்லாமலோ சுமை-இல்லாத நிதிகள் விற்கப்படலாம். (பங்குத் தரகருக்கு இந்த பரிவர்த்தனையால் எந்த லாபமும் கிடைக்காது என்பதாக இருக்க அவசியமில்லை; இத்தகைய சந்தர்ப்பங்களில், நிதியானது பங்குத் தரகர் கமிஷன்களை ஒரு குறிப்பிட்ட விற்பனைக் கட்டணமாக அளிப்பதற்கு பதிலாக "விநியோகம் மற்றும் சந்தைப்படுத்தல்" செலவினங்களில் இருந்து கொடுக்கலாம். எனவே வாங்குபவர் இந்த கட்டணத்தை மறைமுகமாக, லாபங்களில் இருந்து கழிக்கப்படக் கூடிய, நிதியின் செலவினங்கள் வழி கொடுக்கிறார்.)

சுமை-இல்லாத நிதிகள் குறியீட்டு நிதிகள் மற்றும் சுறுசுறுப்பாக நிர்வகிக்கப்படும் நிதிகள் ஆகிய இரண்டையும் உள்ளடக்கியதாகும். சுமை-இல்லாத நிதிகளை விற்பனை செய்யும் மிகப் பெரிய பரஸ்பர நிதி குடும்பங்களாக வான்கார்டு மற்றும் ஃபிடெலிட்டி உள்ளன, ஆயினும் சுமை-இல்லாத நிதிகள் கொண்டிருக்கும் ஏராளமான சிறு பரஸ்பர நிதி குடும்பங்களும் இருக்கின்றன. சில சுமை-இல்லாத குறியீட்டு நிதிகளில் செலவின விகிதங்கள் வருடத்திற்கு 0.2% க்கும் குறைவாய் இருக்கிறது, அதே சமயத்தில் பொதுவான சுறுசுறுப்பாக நிர்வகிக்கப்படும் நிதியின் செலவின விகிதமோ வருடத்திற்கு சுமார் 1.5% ஆக இருக்கிறது. சுமையையும் கருதினால் சுமை நிதிகள் இன்னும் அதிகமான செலவின விகிதங்களைக் கொண்டிருக்கின்றன. செலவின விகிதம் என்பது நிதியின் பங்குகளை வைத்திருக்கும் முதலீட்டாளருக்கு எதிர்பார்க்கப்படும் வருடாந்திர செலவாகும். உதாரணமாக, ஒரு $100,000 முதலீட்டின் மீது, செலவின விகிதம் 0.2% என்றால் வருடாந்திர செலவினம் $200 என்பது பொருள், அதே சமயம் 1.5% செலவின விகிதம் என்றால் வருடாந்திர செலவினம் $1,500 என முடியும். இந்த செலவினங்கள் எல்லாம், பரஸ்பர நிதியை வாங்குவதற்கு எந்த விற்பனை கமிஷன்களும் செலுத்தப்படுவதற்கு முந்தையதாகும்.

கட்டணம்-மட்டும் வசூலிக்கும் பல நிதி ஆலோசகர்கள் குறியீட்டு நிதிகள் போன்ற சுமை-இல்லாத நிதிகளையே உறுதிபட ஆலோசிக்கிறார்கள். ஆலோசகர் கட்டணம்-மட்டும் வகையாக இல்லாமல் பதிலாக கமிஷன்கள் வழி பணம் செலுத்தப்படுபவராய் இருந்தால், உயர்ந்த-கமிஷன் சுமை நிதிகளை விற்பதில் ஆலோசகருக்கு விருப்ப மோதல் நேரலாம்.

கூடுதல் பார்வைக்கு

மூடிய-முனை நிதி
திறந்த-முனை நிதி
பரிவர்த்தனை-வர்த்தக நிதி
நிதி டெரிவேட்டிவ்
குறியீட்டு நிதி
பண நிதி
முதலீட்டு மேலாண்மை
நிர்வாகத்தின் கீழான உலகச் சொத்துகள்
நிர்வாகத்தின் கீழான சொத்துகள் வழியான அமெரிக்க பரஸ்பர நிதிகளின் பட்டியல்
அமெரிக்காவின் பரஸ்பர நிதிக் குடும்பங்களின் பட்டியல்
கனடாவிலுள்ள பரஸ்பர நிதி நிறுவனங்களின் பட்டியல்
பரஸ்பர நிதி ஊழல் (2003)
தனித்தனியாய் நிர்வகிக்கப்படும் கணக்கு அல்லது எஸ்எம்ஏ -க்கள்
சமூக பொறுப்புள்ள முதலீடு
யூனிட் டிரஸ்ட்
மதிப்பு முதலீடு
துணிகர முதலீடு
சுறுசுறுப்பான நிர்வாகம்

குறிப்புதவிகள்

↑ "US SEC answers on Mutual Funds". U.S. Securities and Exchange Commission (SEC). பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-11.
↑ "Princeton Alumni Weekly article on pioneering work of John Bogle '51".
↑ "About ICI". Investment Company Institute (ICI). Archived from the original on 2008-01-12. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-12-01.
↑ "உலகளாவிய பரஸ்பர நிதி சொத்துகள் மற்றும் பாய்வுகள், நான்காம் காலாண்டு 2007". Archived from the original on 2009-02-21. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2009-09-18.
↑ "Investment Companies". U.S. Securities and Exchange Commission (SEC). பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-11.
↑ "Final Rule: Registration Form Used by Open-End Management Investment Companies: Sample Form and instructions". U.S. Securities and Exchange Commission (SEC). பார்க்கப்பட்ட நாள் 2008-09-25.
↑ ^7.0 ^7.1 "Frequently Asked Questions About Bond Mutual Funds". Investment Company Institute. Archived from the original on 2006-06-30. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-11.
↑ "U.S. Indexes: Construction & Methodology". பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-23.
↑ Mark Carhart (March 1997). "On Persistence in Mutual Fund Performance". Journal of Finance 52 (1): 56–82. https://archive.org/details/sim_journal-of-finance_1997-03_52_1/page/56.
↑ M. Grimblatt and S. Titman (1989). "Mutual Fund Performance: an Analysis of Quarterly Portfolio Holdings". Journal of Business 62: 393–416. doi:10.1086/296468. https://archive.org/details/sim_the-journal-of-business_1989-07_62_3/page/393.
↑ "Frequently Asked Questions About Money Market Mutual Funds". Investment Company Institute. Archived from the original on 2006-05-03. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-11.
↑ "Hedging Your Bets: A Heads Up on Hedge Funds and Funds of Hedge Funds". U.S. Securities and Exchange Commission (SEC). பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-11.
↑ "SMAs beat funds in 2008". The Wall Street Times. http://online.wsj.com/article/SB123679669243098151.html.
↑ "Global stock market losses total $21 trillion". Times Online. http://business.timesonline.co.uk/tol/business/markets/article5705526.ece.
↑ Christine Benz. "Which Is the Right Fund Share Class for You?". Morningstar (registration required). பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-11.^{[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]}
↑ ^16.0 ^16.1 Sources of Information "Invest Wisely: An Introduction to Mutual Funds". U.S. Securities and Exchange Commission (SEC). பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-11. {{cite web}}: Check |url= value (help)

கூடுதல் வாசிப்பு

டமர் ஃபிராங்கெல் & லாரன்ஸ் ஏ.கனிங்ஹாம், The Mysterious Ways of Mutual Funds: Market Timing, Annual Review of Financial and Banking Law (2007)

வார்ப்புரு:Investment-management

[1] "US SEC answers on Mutual Funds". U.S. Securities and Exchange Commission (SEC). பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-11.

[2] "Princeton Alumni Weekly article on pioneering work of John Bogle '51".

[3] "About ICI". Investment Company Institute (ICI). Archived from the original on 2008-01-12. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-12-01.

[4] "உலகளாவிய பரஸ்பர நிதி சொத்துகள் மற்றும் பாய்வுகள், நான்காம் காலாண்டு 2007". Archived from the original on 2009-02-21. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2009-09-18.

[5] "Investment Companies". U.S. Securities and Exchange Commission (SEC). பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-11.

[6] "Final Rule: Registration Form Used by Open-End Management Investment Companies: Sample Form and instructions". U.S. Securities and Exchange Commission (SEC). பார்க்கப்பட்ட நாள் 2008-09-25.

[Investment_Company_Institute-7] 7.0 ^7.1 "Frequently Asked Questions About Bond Mutual Funds". Investment Company Institute. Archived from the original on 2006-06-30. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-11.

[8] "U.S. Indexes: Construction & Methodology". பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-23.

[9] Mark Carhart (March 1997). "On Persistence in Mutual Fund Performance". Journal of Finance 52 (1): 56–82. https://archive.org/details/sim_journal-of-finance_1997-03_52_1/page/56.

[10] M. Grimblatt and S. Titman (1989). "Mutual Fund Performance: an Analysis of Quarterly Portfolio Holdings". Journal of Business 62: 393–416. doi:10.1086/296468. https://archive.org/details/sim_the-journal-of-business_1989-07_62_3/page/393.

[11] "Frequently Asked Questions About Money Market Mutual Funds". Investment Company Institute. Archived from the original on 2006-05-03. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-11.

[12] "Hedging Your Bets: A Heads Up on Hedge Funds and Funds of Hedge Funds". U.S. Securities and Exchange Commission (SEC). பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-11.

[13] "SMAs beat funds in 2008". The Wall Street Times. http://online.wsj.com/article/SB123679669243098151.html.

[14] "Global stock market losses total $21 trillion". Times Online. http://business.timesonline.co.uk/tol/business/markets/article5705526.ece.

[15] Christine Benz. "Which Is the Right Fund Share Class for You?". Morningstar (registration required). பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-11.^{[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]}

[secinfo-16] 16.0 ^16.1 Sources of Information "Invest Wisely: An Introduction to Mutual Funds". U.S. Securities and Exchange Commission (SEC). பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-11. {{cite web}}: Check |url= value (help)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]