பேரரசி ஜித்தோ
பேரரசி ஜித்தோ பாரம்பரிய வரிசைப்படி சப்பானின் 41வது மன்னராக இருந்தார்.[1] ஜென்மெய்யின் ஆட்சி 686 முதல் 697 வரை நீடித்தது.[2]
சப்பான் வரலாற்றில், பேரரசி ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்ற எட்டு பெண்களில் மூன்றாவது பெண் ஜித்தோ. ஜித்தோவிற்கு முன் இருந்த இரண்டு பெண் மன்னர்கள் சுய்கோ மற்றும் கோக்யோகு. ஜித்தோவுக்குப் பிறகு ஆட்சி செய்த ஐந்து பெண் அரசிகள் ஜென்மெய், ஜென்ஷோ, கோகென்/ஷோடோகு, மீஷோ மற்றும் கோ-சகுராமாச்சி.
பாரம்பரிய கதை
தொகு
பேரரசி ஜித்தோ பேரரசர் டென்ஜியின் மகள். அவரது தாயார் ஓச்சி-நோ-இரட்சுமே, அமைச்சர் ஓமி சோகா நோ யமடா-நோ இஷிகாவா மாரோவின் மகள். அவர் டென்ஜியின் முழு சகோதரர் பேரரசர் டென்முவின் மனைவி, அவர் அரியணையில் வெற்றி பெற்றார்.[3] பேரரசி ஜித்தோவின் இயற்பெயர் உனோனோசரா அல்லது யூனோ.[4]
ஜித்தோவின் ஆட்சியின் நிகழ்வுகள்
தொகுஅவரது மாமாவாக இருந்த அவரது கணவர், பேரரசர் டென்முவின் மரணத்திற்குப் பிறகு ஜித்தோ நீதிமன்ற நிர்வாகப் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொண்டார். அவர் தனது மகன் குசகபே-ஷினோவின் இறுதி வாரிசை உறுதி செய்வதற்காக 687 இல் அரியணை ஏறினார். இந்த காலம் முழுவதும், யமடோவில் உள்ள புஜிவாரா அரண்மனையிலிருந்து பேரரசி ஜித்தோ ஆட்சி செய்தார்.[3] 689 இல், ஜித்தோ சுகோரோகுவைத் தடைசெய்தார், 690 இல் சிம்மாசனத்தில் அமர்த்தப்பட்டபோது அவர் சிறப்பு சடங்குகளைச் செய்தார்.[5]
இளவரசர் குசகபே பிறகு இளவரசராக பெயரிடப்பட்டார், ஆனால் அவர் இளம் வயதிலேயே இறந்தார். குசகபேவின் மகன் கரு-நோ, பின்னர் ஜிடோவின் வாரிசாக பெயரிடப்பட்டார். அவர் இறுதியில் பேரரசர் மோன்மு என்று அறியப்படுவார்.[3]
பேரரசி ஜித்தோ பதினோரு ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தார். இன்னும் ஏழு பேரரசிகள் இருந்தபோதிலும், அவர்களின் வாரிசுகள் பெரும்பாலும் தந்தைவழி ஏகாதிபத்திய இரத்த வரிசையின் ஆண்களில் இருந்து தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டனர், அதனால்தான் சில பழமைவாத அறிஞர்கள் பெண்களின் ஆட்சி தற்காலிகமானது என்றும் ஆண்களுக்கு மட்டுமே வாரிசு பாரம்பரியம் இல் பராமரிக்கப்பட வேண்டும் என்றும் வாதிடுகின்றனர்.[6] பேரரசி ஜென்மெய், அவரது மகள் பேரரசி ஜென்ஷோவால் அரியணையில் ஏறினார், இந்த வழக்கமான வாதத்திற்கு ஒரே விதிவிலக்காக இருக்கிறார்.
697 இல், மொன்முவின் ஆதரவில் ஜித்தோ பதவி விலகினார்; மற்றும் அவர் ஆட்சிக்கு பிறகு டைஜோ-தென்னோ பட்டத்தை எடுத்தார். இதற்குப் பிறகு, ஓய்வு பெற்ற பிறகு அதே தலைப்பைப் ஏற்றார்.[3]
ஜித்தோவின் கல்லறையின் உண்மையான இடம் அறியப்படுகிறது.[7] இந்த பேரரசி பாரம்பரியமாக நாராவில் உள்ள ஒரு நினைவுச்சின்ன சிந்தோஆலயத்தில் (மிசாகி) வணங்கப்படுகிறார். இம்பீரியல் ஹவுஸ்ஹோல்ட் ஏஜென்சி இந்த இடத்தை ஜிடோவின் கல்லறையாகக் குறிப்பிடுகிறது. இது முறையாக ஓச்சி-நோ-ஒகானோ நோ மிசாகி என்று அழைக்கப்படுகிறது..[8]
குறிப்புகள்
தொகு- ↑ Heroic with grace : legendary women of Japan. Mulhern, Cheiko Irie. (1st ed.). Armonk, N.Y.: M.E. Sharpe. 1991. pp. 58. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0873325273. இணையக் கணினி நூலக மைய எண் 23015480.
{{cite book}}: CS1 maint: others (link) - ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon, p. 59., p. 59, கூகுள் புத்தகங்களில்
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 H. Paul Varley (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842
- ↑ Delmer Brown and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
- ↑ Nihon Shoki, Volume, 30
- ↑ "Life in the Cloudy Imperial Fishbowl", Japan Times. March 27, 2007.
- ↑ Imperial Household Agency (Kunaichō): 持統天皇 (41)
- ↑ Richard Ponsonby-Fane. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887