முதுபாலை
முதுபாலை என்னும் துறையைச் சேர்ந்த பாடல்கள் புறநானூற்றுத் தொகுப்பில் நான்கு உள்ளன. [1] இந்தத் துறை புறநானூற்றில் புறத்திணையில் ஒன்றான பொதுவியல் என்னும் பகுதியில் வருகிறது.
இந்தத் துறைப்பாடல்களில் இன்னார் எனப் பெயர் சுட்டும் பழக்கம் இல்லை.
இலக்கியம்
தொகுஉடன் செல்லும்போது காட்டில் கணவனை இழந்த பெண் சொல்கிறாள்.
- சாறு இழந்த கரும்புச் சக்கை போல அவரை இழந்து வளையல் இல்லாத வறுங்கையுடன் சுற்றத்தாரிடம் எப்படிச் செல்வேன். [2]
- ஆலமரத்தில் பறவைகள் ஒலிப்பது போல ‘வளையல் இழந்து இப்படி ஆய்விட்டாளே’ என ஊரெல்லாம் பேசும்போது, என் நலனைப் பெரிதாகப் பேசும் என் தாய் முன் எப்படிச் செல்வேன்? [3]
- கணவனை இழந்தவளை அவள் வளையல் கைகளைப் பிடித்து மற்றவர்கள் தேற்றுகின்றனர். ‘உனக்குத் தீங்கிழைத்த கூற்றும் இரதியும் காமனை இழந்து துடிக்கட்டும்’ துடிக்கட்டும் [4]
- ’என் கணவனைப் புதைக்கத் தாழி செய்யும் குயவனே! என்னையும் சேர்த்துப் புதைக்கும் அளவுக்குப் பெரிய தாழியாக வனைக’ கணவனை இழந்தவள் வேண்டுகிறாள். [5]
இலக்கணம்
தொகு- தொல்காப்பியம் இதனைக் காஞ்சித்திணையின் துறைகளில் ஒன்றாகக் குறிப்பிடுகிறது. [6]
- புறப்பொருள் வெண்பாமாலை இதனைப் பொதுவியல் படலத்தில் ஒன்றாகக் குறிப்பிடுகிறது.[7]
அடிக்குறிப்பு
தொகு- ↑ புறநானூறு 253, 254, 255, 256
- ↑ புறநானூறு 253,
- ↑ புறநானூறு 254,
- ↑ புறநானூறு 255,
- ↑ புறநானூறு 256
- ↑
நனி மிகு சுரத்திடைக் கணவனை இழந்து
தனி மகள் புலம்பிய முதுபாலை தொல்காப்பியம், புறத்திணையியல் 19, காஞ்சித்திணை - ↑
காம்பு உயர் கடத்திடைக் கணவனை இழந்த
பூங்கொடி மடந்தை புலம்பு உரைத்தன்று. (புறப்பொருள் வெண்பாமாலை 254)