விக்கிப்பீடியா

அரசின்மை

அரசின்மை அல்லது அராசகம் (Anarchism) என்பது அரசு, சமயம், நிறுவனம் போன்ற அதிகார மையங்களுக்கு எதிரான ஓர் அரசியல் கோட்பாடு ஆகும். மனித செயற்பாடுகளில் அரசை அல்லது அதிகாரத்தை மட்டுப்படுத்துவதை அல்லது இல்லாமல் செய்வதை இது நோக்கமாகக் கொண்டது.[1][2][3][4] படிநிலை அரசமைப்பின்றி தனியான முழுச் சுதந்திர அமைப்பான நிறுவனக் கொள்கையாக பல எழுத்தாளர்கள் இதனை வரையறுக்கிறார்கள்.[5][6][7][8] அரசின்மை விரும்பத்தக்கதன்று, தேவையற்றது மற்றும் தீங்கு விளைவிக்கக்கூடியது என்ற கருத்தும் உள்ளது.[9][10]

பல்வேறு விவகாரங்களில் அரசின் தலையீட்டினை எதிர்ப்பதே அரசின்மையின் அடிப்படை ஆகும்.[11] அராஜகவாதத்தின் சில கூடங்கள், மனித உறவுகளின் நடத்தைகளின் மீது தொடுக்கப்படும் வேறுவிதமான அதிகாரங்களை எதிர்க்கின்றன.அரசின்மை அல்லது அராஜகவாதம் பல்வேறு பொருளாதார அமைப்புகளுடன் இணக்கமாக உள்ளது. அவை பொதுவுடைமை,புவிசார், பரஸ்பர மற்றும் சமத்துவ வடிவங்களாக உள்ளன.[12][13] அராஜகவாத பொருளாதாரம் மற்றும் அராஜகவாத சட்ட தத்துவம் ஆகியவை கம்யூனிசம், பொதுக்கூட்டுடைமை, கூட்டோச்சற் கொள்கை, பரஸ்பரவாதம் அல்லது பங்களிப்பு பொருளாதாரம் ஆகியவற்றில் எதிரொலிக்கின்றன.[14] அராஜகவாதம் ஒரு தனித்துவமான உலகக் கண்ணோட்டத்தில் இருந்து ஒரு நிலையான கோட்பாட்டை வழங்காது, அதற்கு பதிலாக ஒரு தத்துவமாக நெகிழும் அல்லது பாயும் தன்மையைக் கொண்டுள்ளது.[15] பல வகையான அரசின்மை மரபுகள் இருப்பினும் அவைகளுள் அனைத்தும் ஒத்த தனித்துவம் கொண்டதல்ல.[16] சிந்தனையின் அராஜகவாத பள்ளிகள் அடிப்படையிலேயே வித்தியாசமாக வேறுபடுகின்றன, தீவிர தனிநபர்வாதத்திலிருந்து எந்தவொரு ஆதரவையும் கூட்டுவாதத்தை நிறைவு செய்ய உதவுகின்றன. அராஜகவாதத்தின் விகாரங்கள் பெரும்பாலும் சமூக மற்றும் தனிநபர் அராஜகவாதம் அல்லது இதேபோன்ற இரட்டை வகைப்பாடு வகைகளாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளன.[17][18]

அராஜகவாதம் பொதுவாக ஒரு தீவிர இடதுசாரி சிந்தனையாகக் கருதப்படுகிறது இதன் கருத்துருவுக்கான சொல் முதலில் ஆட்சியாளரின்றி எனப் பொருள்படும் கிரேக்கமொழியில் உருவாகி அதே பொருளுடன் வேறு மொழிகளுக்கும் பரவியது. அராஜகம் என்பது இதே பொருள் கொண்ட சமசுகிருதச் சொல்லாகும். அரசியலுக்கான சுருக்க ஆக்சுபோர்ட் அகரமுதலியில் (The Concise Oxford Dictionary of Politics) கொடுத்துள்ளபடி, அராஜகம் என்பது, இறுக்கமான அரசு இல்லாமல் ஒரு சமூகத்தை ஒழுங்கமைக்க முடியும் என்றும், ஒழுங்கமைக்க வேண்டும் என்றும் கருதும் ஒரு நோக்கு ஆகும். எனினும் பல்வேறு கருத்துநிலைகள் அரசின்மை கோட்பாட்டில் உள்ளன.

வரலாறு

தொகு

தோற்றம்

தொகு
 
வில்லியம் எவர்டாரால் ஒரு டீக்கர்ஸ் ஆவணத்திலிருந்து மரஞ்செதுக்கு ஓவியம்

ஆரம்பகால அரசின்மைக் [19] கருப்பொருள்கள் கி.மு. 6 ஆம் நூற்றாண்டில் தாவோயிஸ்டு தத்துவவாதி லொஜோவின் படைப்புகளில் காணலாம், நூற்றாண்டுகளுக்குப் பின்னர் ஜுவாங்சி மற்றும் பாவ் ஜிகியான் ஆகியோரும் இதனை முன்னெடுத்தனர்.[20][21] ஜுவாங்சியின் தத்துவத்தை அரசின்மையாளர்களின் பல்வேறு ஆதாரங்கள் இதனை விவரிக்கின்றன.[22][23][24][25] ஜுவாங்சி "ஒரு சிறு திருடன் சிறையில் வைக்கப்பட்டிருக்கிறார். ஒரு பெரிய மலைக் கள்ளன் ஒரு தேசத்தின் ஆட்சியாளராவார்" இவ்வாறு எழுதியுள்ளார்.[20][26][27] சினோப்பின் தியோஜெனெஸ் மற்றும் சினிசிசம், உறுதிப்பாட்டுவாதத்தை தோற்றுவித்த நிறுவனர் சிட்டியத்தின் சமகாலத்திய ஜெனோவும் இதே போன்ற தலைப்பை அறிமுகப்படுத்தினர். கிறிஸ்துவ அராஜகவாத பாரம்பரியத்தில் முதல் அராஜகவாதியாக இயேசு சில சமயங்களில் கருதப்படுகிறார்.[28] ஜார்ஜ் லெகார்டியர் இவ்வாறு எழுதினார்: "அராஜகத்தின் உண்மையான தோற்றவர் இயேசு கிறிஸ்துவே... முதல் அராஜகவாத சமுதாயத்தினர் அப்போஸ்தலர்களே." ஆரம்பகால இஸ்லாமிய வரலாற்றில் அரசின்மை சிந்தனையின் சில வெளிப்பாடுகள் கலிபக இஸ்லாமிய உள்நாட்டுப் போரில் காணப்படுகின்றன இஸ்லாமிய சமுதாயத்தில் உள்ள ஒவ்வொரு நபருக்கும் இமாம் என்பது ஒரு உரிமை என்று போரினால் பாதிக்கப்பட்ட ஹரிஜித்கள் வலியுறுத்தினார்.[29]

மார்க்சிய எதிர்ப்பு

தொகு

பல்வேறு இடதுசாரிகளும் அரசின்மைக் கோட்பாட்டாளர்களும் இணைந்து 1864 இல் முதலாம் தொழிலாளர் ஒன்றியத்தை அமைத்தனர்.[30] இது முதலாம் அகிலம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. மார்க்சு, எங்கல்சு ஆகியோருக்கும் பக்கூனின் உள்ளிட்டோருக்கும் இடையிலான கோட்பாட்டு முரண்கள் முற்றி சில ஆண்டுகளிலேயே இடையே வேறுபாடு வளர்ந்தது. அரசைத் தகர்த்து நேரடியாக தொழிலாளர் உழவர்கள் உள்ளிட்ட வெகுமக்களின் ஆட்சியை நிறுவ அரசின்மையாளர்கள் விரும்பினர். அரசு என்பதை இல்லாதொழிப்பதே சமவுடமையைச் சாத்தியமாக்கும் என்று அவர்கள் கருதினர். ஆனால், மார்க்சியர்கள் தொழிலாளர்கள் புதிய உலகத்தின் ஆளும் வகுப்பாக இருப்பர் என்று கருதினர். ஆளும் வகுப்பாக பாட்டாளிகள் மாறி அரசைக் கைப்பற்றி சமவுடமையை உருவாக்கவேண்டும் என்று அவர்கள் விளக்கினர். அதாவது, அரசதிகாரத்தை தொழிலாளர்கள் கைப்பற்ற வேண்டும் என்று கருதினர். அரசின்மைக் கொள்கையாளர்கள் அரசு இருக்கும் வரை சமவுடமை மலராது என்பதில் உறுதியாய் நின்றனர். மேலும் அதிகாரம் புரட்சிவாதிகளையும், எல்லோரயும் மாசுபடுத்தும் என்றும், யார் அரசுக்கு வந்தாலும் அவர் சர்வதிகாரத்தை நோக்கி நகர்வார் என்றும் கூறினர். மேலும் இவ்விரு தரப்பினர்க்கும் இருந்த வேறொரு முதன்மை வேறுபாடு நடுவமை (CENTRALISM) குறித்த நிலைப்பாடு. மார்க்சியர்கள் நடுவமையை பொருளியல், அரசியல், அமைப்பியல் என அனைத்துத் தளங்களிலும் முறபோக்கானதாகவும் இன்றியமையாததாகவும் கருதினர். உற்பத்தி மேலும் மேலும் நடுவமையாதலை சமவுடமைக்கும் தேவையான ஒன்றாகக் கருதினர்[31]. மேலும் மேல்கீழ் வரிசைகொண்ட படிநிலை (hierarchy) அமைப்பு முறையையும அவர்கள் ஏற்றுகொண்டனர். அரசின்மையாளர்கள் நடுவமை , மேல்கீழ் படிநிலை அமைப்பு முறை போன்றவற்றை எந்த தளத்திலும் ஏற்கவில்லை. மாறாக, அவர்கள் பரவலாக்கத்தை (decentralization) அனைத்துத் தளத்திலும் வேண்டி நின்றனர். மேல்கீழ் படிநிலையாக்கத்துக்கு பதில் கிடைமட்டமாக சமூகம் திருத்தியமைப்படவேண்டும் என்பதை வலியுறுத்தினர் . இவ்வாறான பல்வேறு இன்றியமையாத வேறுபாடுகள் இவ்விரு தரப்பினர்க்கும் இடையே நிலவின. மார்க்சு மற்றும் எங்கல்சு ஆகியோர் சாதுரியமான தங்களின் செயல்பாடுகளால் அரசின்மையாளர்களை முதலாம் அகிலத்தில் தோல்வியுறச் செய்து மிகைல் பக்கூனின் உள்ளிட்டோரை . 1872 இல் விலக்கிவிட்டனர்.[32][33]

சிந்தனைப் பிரிவுகள்

தொகு

அரசின்மை கோபாடு பல கருத்து நிலைப்பாடுகளைக் கொண்டது. எந்த சட்டத்தையும், கொள்கையையும் பேணாமால் எல்லா அதிகாரத்தையும் எந்த வழியாலும் அழி என்ற நிலைப்பாடு Nechayev போன்றோரின் அரசின்மை.[34][35] லியோ ரொல்சுரோய், Fernand Pelloutier போன்றோர் வன்முறை அற்ற வழிமுறைகளைக் கொண்டு ஒடுக்குமுறைகளை எதிர்க்க முயன்றனர். மக்சு இசுரேனர் போன்றோரின் அரசின்மை தனிமனிதரை முதன்மைப்படுத்தியது.[36]

மாற்றுத் தீர்வுகள்

தொகு

அரசு, சமயம், மற்றும் மற்றையை அதிகார மையங்ள், பொருளாதார சட்ட முறைமைகள் மனிதர்களின் சுதந்திரத்தை ஒடுக்கும், சுரண்டும் கருவிகளாக அரசின்மை அணுகியது. அவற்றை எதிர்ப்பதுற்கு, அவை இன்றி வாழ்வதற்கு தீர்வுகளைத் தர அரசின்மை முயற்சி செய்கிறது.

எதிர்த்தல்

தொகு

சிறிய குமுகங்கள்

தொகு

ஒடுக்குமுறைகளை எதிர்க்க மார்க்சிய சிந்தனை அரசை தொழிலாளர்கள் கைப்பற்ற வேண்டும் என்று கூறியது. அரசை யார் வைத்திருந்தாலும், அது ஒடுக்குமுறைக் கருவியாக மாறும் என்று கருதிய அரசின்மையாளர்கள் அதற்கு மாற்றாக சிறிய குமுகங்களைப் பரிந்துரைத்தார்கள். சிறிய குமுகங்களில் அதிகார அடுக்கமைவு இல்லாமல் செய்யலாம் எனப்பட்டது.

ஒடுக்கப்பட்டோரின் அரசின்மை சிந்தனைகள்

தொகு

சமூக அதிகார அடுக்கமைவால் மிகவும் பாதிக்கப்பட்ட தலித் சிந்தனையாளர்கள் பலர் அரசின்மை கருத்துக்களை கொண்டுள்ளனர்[37][38] . இவர்களின் "எதிர்க்கிறோம் ஆதலால் இருக்கிறோம்", "அடங்கமறு, அத்துமீறு" போன்ற பிடிவரிகள் இதற்கு எடுத்துக்காட்டு.[39] ஈழத்தில் சிங்களப் பேரினவாத அரசாலும், இயக்கங்களாலும் பாதிக்கப்பட்ட சிலரும் அரசின்மை கொள்கையாளாராக உள்ளனர்.

மேற்கோள்கள்

தொகு
  1. ↑ "ANARCHISM, a social philosophy that rejects authoritarian government and maintains that voluntary institutions are best suited to express man's natural social tendencies." George Woodcock. "Anarchism" at The Encyclopedia of Philosophy
  2. ↑ "In a society developed on these lines, the voluntary associations which already now begin to cover all the fields of human activity would take a still greater extension so as to substitute themselves for the state in all its functions." Peter Kropotkin. "Anarchism" from the Encyclopædia Britannica
  3. ↑ "Anarchism." The Shorter Routledge Encyclopedia of Philosophy. 2005. p. 14 "Anarchism is the view that a society without the state, or government, is both possible and desirable."
  4. ↑ Sheehan, Sean. Anarchism, London: Reaktion Books Ltd., 2004. p. 85
  5. ↑ "as many anarchists have stressed, it is not government as such that they find objectionable, but the hierarchical forms of government associated with the nation state." Judith Suissa. Anarchism and Education: a Philosophical Perspective. Routledge. New York. 2006. p. 7
  6. ↑ "IAF principles". International of Anarchist Federations. Archived from the original on 5 January 2012. The IAF – IFA fights for : the abolition of all forms of authority whether economical, political, social, religious, cultural or sexual.
  7. ↑ "That is why Anarchy, when it works to destroy authority in all its aspects, when it demands the abrogation of laws and the abolition of the mechanism that serves to impose them, when it refuses all hierarchical organization and preaches free agreement — at the same time strives to maintain and enlarge the precious kernel of social customs without which no human or animal society can exist." Peter Kropotkin. Anarchism: its philosophy and ideal
  8. ↑ "anarchists are opposed to irrational (e.g., illegitimate) authority, in other words, hierarchy — hierarchy being the institutionalization of authority within a society." "B.1 Why are anarchists against authority and hierarchy?" பரணிடப்பட்டது 2012-06-15 at the வந்தவழி இயந்திரம் in An Anarchist FAQ
  9. ↑ Errico Malatesta. "Towards Anarchism". MAN! (Los Angeles: International Group of San Francisco). இணையக் கணினி நூலக மையம்:3930443 இம் மூலத்தில் இருந்து 7 November 2012 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20121107221404/http://marxists.org/archive/malatesta/1930s/xx/toanarchy.htm.  Agrell, Siri (14 May 2007). "Working for The Man". The Globe and Mail இம் மூலத்தில் இருந்து 16 May 2007 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20070516094548/http://www.theglobeandmail.com/servlet/story/RTGAM.20070514.wxlanarchist14/BNStory/lifeWork/home. பார்த்த நாள்: 14 April 2008.  "Anarchism". Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Premium Service. 2006. Archived from the original on 14 December 2006. பார்க்கப்பட்ட நாள் 29 August 2006. "Anarchism". The Shorter Routledge Encyclopedia of Philosophy: 14. 2005. "Anarchism is the view that a society without the state, or government, is both possible and desirable.".  The following sources cite anarchism as a political philosophy: Mclaughlin, Paul (2007). Anarchism and Authority. Aldershot: Ashgate. p. 59. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0754661962. Johnston, R. (2000). The Dictionary of Human Geography. Cambridge: Blackwell Publishers. p. 24. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-631-20561-6.
  10. ↑ Slevin, Carl. "Anarchism." The Concise Oxford Dictionary of Politics. Ed. Iain McLean and Alistair McMillan. Oxford University Press, 2003.
  11. ↑ "Anarchists do reject the state, as we will see. But to claim that this central aspect of anarchism is definitive is to sell anarchism short."Anarchism and Authority: A Philosophical Introduction to Classical Anarchism by Paul McLaughlin. AshGate. 2007. p. 28
  12. ↑ Brooks, Frank H. (1994). The Individualist Anarchists: An Anthology of Liberty (1881–1908). Transaction Publishers. p. xi. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 1-56000-132-1. Usually considered to be an extreme left-wing ideology, anarchism has always included a significant strain of radical individualism, from the hyperrationalism of Godwin, to the egoism of Stirner, to the libertarians and anarcho-capitalists of today
  13. ↑ Joseph Kahn (2000). "Anarchism, the Creed That Won't Stay Dead; The Spread of World Capitalism Resurrects a Long-Dormant Movement". த நியூயார்க் டைம்ஸ் (5 August). Colin Moynihan (2007). "Book Fair Unites Anarchists. In Spirit, Anyway". New York Times (16 April). 
  14. ↑ "The anarchists were unanimous in subjecting authoritarian socialism to a barrage of severe criticism. At the time when they made violent and satirical attacks these were not entirely well founded, for those to whom they were addressed were either primitive or "vulgar" communists, whose thought had not yet been fertilized by Marxist humanism, or else, in the case of Marx and Engels themselves, were not as set on authority and state control as the anarchists made out." Daniel Guerin, Anarchism: From Theory to Practice (New York: Monthly Review Press, 1970)
  15. ↑ Marshall, Peter (2010). Demanding the Impossible: A History of Anarchism. Oakland, CA: PM Press. p. 16. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-60486-064-1.
  16. ↑ Sylvan, Richard (1995). "Anarchism". A Companion to Contemporary Political Philosophy. Philip. Blackwell Publishing. p. 231. {{cite book}}: Unknown parameter |editors= ignored (help)
  17. ↑ Ostergaard, Geoffrey. "Anarchism". The Blackwell Dictionary of Modern Social Thought. Blackwell Publishing. p. 14.
  18. ↑ Kropotkin, Peter (2002). Anarchism: A Collection of Revolutionary Writings. Courier Dover Publications. p. 5. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-486-41955-X.R.B. Fowler (1972). "The Anarchist Tradition of Political Thought". Western Political Quarterly (University of Utah) 25 (4): 738–752. doi:10.2307/446800. 
  19. ↑ "Mises Daily". Mises Institute. Archived from the original on 2014-09-14. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2014-09-13.
  20. ↑ 20.0 20.1 Peter Kropotkin, "Anarchism", Encyclopædia Britannica 1910.
  21. ↑ "Anarchism: A Documentary History of Libertarian Ideas, Volume One: From Anarchy to Anarchism (300CE–1939)". Robert Graham's Anarchism Weblog. Archived from the original on 2010-11-30. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-03-05.
  22. ↑ "The priority of dao over tiannature:sky underwrites the themes of dependency and relativism that pervade the Zhuangzi and ultimately the skepticism, the open-minded toleration and the political anarchism (or disinterest in political activity or involvement)." "Taoism" at the Stanford Encyclopedia of Philosophy பரணிடப்பட்டது 2013-06-24 at the வந்தவழி இயந்திரம்
  23. ↑ "Doing nothing [wu wei] is the famous Daoist concept for natural action, action in accord with Dao, action in which we freely follow our own way and allow other beings to do likewise. Zhuangzi, the great anarchic Daoist sage, compared it to "riding on the wind." Max Cafard. "Zen Anarchy"
  24. ↑ "Zhuangzi helps us discover an anarchistic epistemology and sensibility. He describes a state in which "you are open to everything you see and hear, and allow this to act through you."[45] Part of wuwei, doing without doing, is "knowing without knowing," knowing as being open to the things known, rather than conquering and possessing the objects of knowledge. This means not imposing our prejudices (whether our own personal ones, our culture's, or those built into the human mind) on the Ten Thousand Things." Max Cafard. The Surre(gion)alist Manifesto and Other Writings
  25. ↑ "The next group of interpreters have also become incorporated into the extant version of the text. They are the school of anarchistically inclined philosophers, that Graham identifies as a "Primitivist" and a school of "Yangists," chapters 8 to 11, and 28 to 31. These thinkers appear to have been profoundly influenced by the Laozi, and also by the thought of the first and last of the Inner Chapters: "Wandering Beyond," and "Responding to Emperors and Kings." There are also possible signs of influence from Yang Zhu, whose concern was to protect and cultivate one's inner life-source. These chapters combine the anarchistic ideals of a simple life close to nature that can be found in the Laozi with the practices that lead to the cultivation and nurturing of life. " "Zhuangzi (Chuang-Tzu, 369–298 BCE)" at the Internet Encyclopedia of Philosophy
  26. ↑ Murray Rothbard. "Concepts of the role of intellectuals in social change toward laissez faire" (PDF). Archived from the original (PDF) on 16 December 2008. பார்க்கப்பட்ட நாள் 28 December 2008.
  27. ↑ "Cynics". Internet Encyclopedia of Philosophy. 
  28. ↑ Cited in George Woodcock, Anarchism: A History of Libertarian Ideas and Movements (Cleveland: Meridian Books, 1962), p. 38.
  29. ↑ "Anarca-Islam". theanarchistlibrary.org. Archived from the original on 2014-02-25. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2014-02-19.
  30. ↑ "Dictionary of politics: selected American and foreign political and legal terms". Walter John Raymond. p. 85. Brunswick Publishing Corp. 1992. Accessed January 27, 2010.
  31. ↑ Listen, Marxist!- Murray Bookchin
  32. ↑ Steklov, G.M., History of the First International, part 2, chapter 2.
  33. ↑ Leier, Mark (2006). Bakunin: The Creative Passion. Seven Stories Press. p. 298. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-58322-894-4. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
  34. ↑ Maegd-Soëp, Carolina (1990). Trifonov and the Drama of the Russian Intelligentsia. Ghent State University, Russian Institute. p. 79. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 90-73139-04-X.
  35. ↑ Nechayev, Катехизис революционера, publisher's preface, from: Революционный радикализм в России: век девятнадцатый. Документальная публикация. Ed. Е.Л.Рудницкая Moscow, Археографический центр, 1997.
  36. ↑ What is not supposed to be my concern! First and foremost, the Good Cause, then God's cause, the cause of mankind, of truth, of freedom, of humanity, of justice; further, the cause of my people, my prince, my fatherland; finally, even the cause of Mind, and a thousand other causes. Only my cause is never to be my concern. "Shame on the egoist who thinks only of himself
  37. ↑ "Kancha Ilaiah". Ambedkar.org. 16 November 2000. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2013-12-04.
  38. ↑ "How a caste reference in his 2009 book has come back to haunt Kancha Ilaiah".
  39. ↑ https://tamil.oneindia.com/news/tamilnadu/vck-leader-thol-thirumavalavan-starts-new-political-scenario-228153.html

வெளி இணைப்புகள்

தொகு
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=அரசின்மை&oldid=3611763" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது