விக்கிப்பீடியா

கனடாவின் சட்டம்

கனடாவின் சட்ட அமைப்பு பன்மைத்துவமானது: அதன் அஸ்திவாரங்கள் ஆங்கில பொதுவான சட்ட முறைமையில் (பிரித்தானிய பேரரசின் காலனியாக அதன் காலத்திலிருந்து பெறப்பட்டவை), பிரெஞ்சு சிவில் சட்ட அமைப்பு (பிரெஞ்சு பேரரசின் காலனியாக அதன் காலத்திலிருந்து பெறப்பட்டவை) மற்றும் உள்நாட்டு சட்ட அமைப்புகள் (கனடாவில் உள்ள பல்வேறு முதல் நாடுகள், மெடிஸ் நேஷன் மற்றும் இன்யூட் ஆகியவற்றால் உருவாக்கப்பட்டது). கனடாவின் அரசியலமைப்பு மற்றும் கனேடிய பழங்குடிச் சட்டம் அமைப்புகள் தொடர்புகொண்டு செயல்படும் கட்டமைப்பை வழங்குகின்றன.

பாரம்பரியம், பொதுவான சட்டம் மற்றும் அரசியலமைப்பு ஆகியவற்றிலிருந்து எழும் இறையாண்மையுடன் அரசாங்கத்தின் இரண்டு உத்தரவுகளை மட்டுமே கனடா அங்கீகரிக்கிறது: கூட்டாட்சி மற்றும் மாகாண. நகராட்சி அரசாங்கங்கள் உட்பட மற்ற அனைத்து வகையான அரசாங்கங்களும் தங்கள் அதிகாரங்களை தூதுக்குழுவின் மூலம் பெற வேண்டும், நகராட்சி, உள்ளூர் மற்றும் பிராந்திய அரசாங்கங்களை இறையாண்மை கொண்ட அரசாங்கங்களின் படைப்பாளர்களாக ஆக்குகின்றன. பிராந்தியங்கள் தங்கள் அதிகாரங்களை மத்திய அரசின் பிரதிநிதி மூலம் பெறுகின்றன. பாராளுமன்றத்தால் பிரத்தியேகமாக கட்டுப்படுத்தப்படும் சில களங்கள் மற்றும் மாகாணங்களுக்கிடையிலான அனைத்து விஷயங்களும் சச்சரவுகளும் மத்திய அரசுக்கு அதிகாரம் உள்ளது. இவை பொதுவாக மாகாணங்களுக்கு இடையிலான போக்குவரத்து (ரயில், வான் மற்றும் கடல் போக்குவரத்து) மற்றும் மாகாணங்களுக்கு இடையிலான வர்த்தகம் மற்றும் வர்த்தகம் (பொதுவாக ஆற்றல், சுற்றுச்சூழல், விவசாயம் சம்பந்தப்பட்டவை) ஆகியவை அடங்கும். குற்றவியல் சட்டம் என்பது பிரத்தியேக கூட்டாட்சி அதிகார வரம்பின் ஒரு பகுதி மற்றும் அதன் தோற்றம் ஆங்கில பொதுவான சட்டத்தில் உள்ளது. பெரும்பாலான கிரிமினல் குற்றங்களின் வழக்குகள் மாகாண அட்டர்னி ஜெனரலால் நடத்தப்படுகின்றன, குற்றவியல் கோட் கீழ் செயல்படுகின்றன.

கனடாவின் அரசியலமைப்பு

தொகு
 
கனடாவின் அரசியலமைப்பு சட்டம்,1867 -ன் மேலட்டை

அரசியலமைப்புச் சட்டம், 1982 இன் பிரிவு 52 ன் படி, கனடாவின் அரசியலமைப்பு அதன் உச்ச சட்டமாகும், மேலும் அரசியலமைப்பிற்கு முரணான எந்தவொரு கூட்டாட்சி, மாகாண அல்லது பிராந்திய அரசாங்கத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட எந்தவொரு சட்டமும் தவறானது.[1]

அரசியலமைப்புச் சட்டம், 1982, கனடாவின் அரசியலமைப்பில் அந்தச் சட்டம், அந்தச் சட்டத்தின் ஒரு அட்டவணையில் குறிப்பிடப்பட்ட முப்பது சட்டங்கள் மற்றும் உத்தரவுகள் (அவற்றில் குறிப்பிடத்தக்கவை அரசியலமைப்புச் சட்டம், 1867), மற்றும் அந்தச் சட்டங்களில் ஏதேனும் திருத்தம் ஆகியவை அடங்கும்.. எவ்வாறாயினும், கனடாவின் உச்சநீதிமன்றம் இந்த பட்டியல் முழுமையானதாக இருக்கக் கூடாது என்று கண்டறிந்துள்ளது, மேலும் 1998 ஆம் ஆண்டில் கியூபெக்கின் குறிப்பு மறு பிரிப்பு அரசியலமைப்பின் எழுதப்படாத கூறுகளாக சேர்க்கப்பட்டுள்ள நான்கு "துணை கொள்கைகள் மற்றும் விதிகளை" அடையாளம் கண்டுள்ளது: கூட்டாட்சி, ஜனநாயகம், அரசியலமைப்பு மற்றும் சட்டத்தின் ஆட்சி, மற்றும் சிறுபான்மையினருக்கு மரியாதை. இந்த கோட்பாடுகள் கனடாவின் அரசியலமைப்பின் நடைமுறைப்படுத்தக்கூடிய பகுதியாக இருந்தாலும், கனேடிய நீதிமன்றங்கள் அரசியலமைப்பின் எழுதப்பட்ட உரையை மேலெழுத அவற்றைப் பயன்படுத்தவில்லை, மாறாக அவற்றின் பங்கை "இடைவெளிகளை நிரப்புவதில்" கட்டுப்படுத்துகின்றன.

ஏனென்றால், அரசியலமைப்புச் சட்டம், 1867 கனடாவின் அரசியலமைப்பு "ஐக்கிய இராச்சியத்தின் கொள்கையில் ஒத்திருக்கிறது",[2] இது ஒரு குறியிடப்படாத அரசியலமைப்பாகக் கருதப்படுகிறது, அரசியலமைப்பு மரபுகளின் இருப்பை உச்ச நீதிமன்றம் அங்கீகரித்துள்ளது. அரசியலமைப்பு திருத்தம் செய்வதற்கான 1981 ஆம் ஆண்டின் குறிப்பு மறு தீர்மானத்தில், நீதிமன்றம் ஒரு அரசியலமைப்பு மாநாட்டின் இருப்புக்கு தேவையான மூன்று காரணிகளை வழங்கியது: அரசியல் நடிகர்களால் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு நடைமுறை அல்லது ஒப்பந்தம், அந்த நடைமுறை அல்லது ஒப்பந்தத்தை அவர்கள் பின்பற்ற வேண்டிய கட்டாயம் உள்ளது, மற்றும் ஒரு நோக்கம் அந்த நடைமுறை அல்லது ஒப்பந்தத்திற்காக. இந்த மரபுகள் சட்டமல்ல, எனவே நீதிமன்றங்களால் செயல்படுத்த முடியாதவை என்றாலும், நீதிமன்றங்கள் தங்கள் தீர்ப்புகளில் மரபுகளை அங்கீகரிக்கக்கூடும்.

 
உரிமைகள் மற்றும் சுதந்திரம் பற்றிய பிரகடனம் - நகல்கள்

அரசியலமைப்பு சட்டம், 1867 மாகாண மற்றும் மத்திய அரசாங்கங்களுக்கு அதிகாரங்களை வழங்குகிறது. கூட்டாட்சி அதிகார வரம்புக்குட்பட்ட விஷயங்களில் குற்றவியல் சட்டம், வர்த்தகம் மற்றும் வர்த்தகம், வங்கி மற்றும் குடியேற்றம் ஆகியவை அடங்கும்.[3] கனடாவின் "அமைதி, ஒழுங்கு மற்றும் நல்ல அரசாங்கத்திற்கு" தேவையான சட்டங்களை உருவாக்குவதற்கான எஞ்சிய அதிகாரமும் மத்திய அரசுக்கு உள்ளது..[4] மாகாண அதிகார வரம்புக்கு உட்பட்ட விஷயங்களில் மருத்துவமனைகள், நகராட்சிகள், கல்வி (முதல் தேச இருப்பு பற்றிய கல்வி தவிர), மற்றும் சொத்து மற்றும் சிவில் உரிமைகள் ஆகியவை அடங்கும்.

அரசியலமைப்புச் சட்டம், 1867 மேலும் கூறுகிறது, மாகாணங்கள் தங்களது சொந்த உயர் நீதிமன்றங்களை நிறுவுகையில், மத்திய அரசு அவர்களின் நீதிபதிகளை நியமிக்கிறது.[5] கூட்டாட்சி சட்டத்திற்கு பொறுப்பான நீதிமன்ற அமைப்பை நிறுவுவதற்கான உரிமையையும், கூட்டாட்சி மற்றும் மாகாண நீதிமன்றங்களின் முடிவுகளின் மேல்முறையீடுகளை விசாரிப்பதற்கான மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றத்தையும் இது கூட்டாட்சி நாடாளுமன்றத்திற்கு வழங்குகிறது. இந்த கடைசி அதிகாரம் கனடாவின் உச்ச நீதிமன்றத்தை கூட்டாட்சி நாடாளுமன்றம் உருவாக்கியது.

அரசியலமைப்புச் சட்டம், 1982 கனடாவின் அரசியலமைப்பை கூட்டாட்சி மற்றும் மாகாண சட்டமன்றங்களின் கூட்டு நடவடிக்கையால் திருத்தக்கூடிய ஒரு பொறிமுறையை உருவாக்கியது; 1982 க்கு முன்னர், பெரும்பாலானவற்றை ஐக்கிய இராச்சியத்தின் பாராளுமன்றத்தால் மட்டுமே திருத்த முடியும். உரிமைகள் மற்றும் சுதந்திரங்களின் சாசனமும் இதில் உள்ளது, இது எந்தவொரு மாகாண அல்லது கூட்டாட்சி சட்டத்திற்கும் முரணாக இல்லாத தனிப்பட்ட உரிமைகளை வழங்குகிறது.

சட்டம் இயற்றல்

தொகு

கனடாவின் பாராளுமன்றம் மற்றும் மாகாண சட்டமன்றங்களால் நிறைவேற்றப்பட்ட சட்டங்கள் கனடாவில் சட்டத்தின் முதன்மை ஆதாரங்களாக இருக்கின்றன. அரசியலமைப்புச் சட்டம், 1867 இன் 91 மற்றும் 92 பிரிவுகள், அரசாங்கத்தின் (கூட்டாட்சி மற்றும் மாகாண) எந்தவொரு மட்டத்திலும் சட்டபூர்வமாக சட்டத்தை இயற்றக்கூடிய விஷயங்களை விவரிக்கின்றன.

மத்திய அரசு நிறைவேற்றிய சட்டங்கள் ஆரம்பத்தில் கனடா வர்த்தமானியில் அறிவிக்கப்படுகின்றன, இது புதிய சட்டங்கள் மற்றும் ஒழுங்குமுறைகளுக்காக தவறாமல் வெளியிடப்படும் செய்தித்தாள்.[6] ராயல் அனுமதியைப் பெறும் கூட்டாட்சி பில்கள் பின்னர் கனடாவின் ஆண்டு சட்டங்களில் வெளியிடப்படுகின்றன. அவ்வப்போது, ​​மத்திய அரசு அதன் தற்போதைய சட்டங்களை கனடாவின் திருத்தப்பட்ட சட்டங்கள் என்று அழைக்கப்படும் சட்டத்தின் ஒற்றை ஒருங்கிணைப்பாக ஒருங்கிணைக்கும். மிக சமீபத்திய கூட்டாட்சி ஒருங்கிணைப்பு 1985 இல் இருந்தது.

மாகாணங்களால் இயற்றப்பட்ட சட்டங்களும் இதேபோன்ற நடைமுறையைப் பின்பற்றுகின்றன. சட்டங்கள் ஒரு மாகாண வர்த்தமானியில் உச்சரிக்கப்படுகின்றன, அவை ஆண்டுதோறும் வெளியிடப்படுகின்றன மற்றும் அவ்வப்போது ஒருங்கிணைக்கப்படுகின்றன.

கனடாவின் திருத்தப்பட்ட சட்டங்கள் என்பது கனடாவின் பாராளுமன்றத்தால் இயற்றப்பட்ட சட்டங்களின் கூட்டாட்சி சட்டரீதியான ஒருங்கிணைப்பாகும். ஒவ்வொரு கனேடிய மாகாணத்திலும், மாகாணத்தின் சட்டச் சட்டத்தின் ஒத்த ஒருங்கிணைப்பு உள்ளது. பிரித்தானிய கொலம்பியாவின் திருத்தப்பட்ட சட்டங்கள், ஆல்பர்ட்டாவின் திருத்தப்பட்ட சட்டங்கள், மானிடோபாவின் சட்டங்கள், சஸ்காட்செவனின் திருத்தப்பட்ட சட்டங்கள், 1978, புதிய பிரன்சுவிக் திருத்தப்பட்ட சட்டங்கள், நோவா ஸ்கோடியாவின் திருத்தப்பட்ட சட்டங்கள், இளவரசர் எட்வர்ட் தீவின் சட்டங்கள், நியூஃபவுண்ட்லேண்ட் மற்றும் லாப்ரடரின் ஒருங்கிணைந்த சட்டங்கள், திருத்தப்பட்ட சட்டங்கள் ஒன்ராறியோ மற்றும் கியூபெக்கின் திருத்தப்பட்ட சட்டங்கள் ஒவ்வொரு கனேடிய மாகாணத்தின் சட்டரீதியான ஒருங்கிணைப்புகளாகும். அவை அனைத்து முக்கிய தலைப்புப் பகுதிகளையும் ஒவ்வொரு மாகாணத்திலும் அரசாங்கங்களால் இயற்றப்பட்ட பெரும்பாலான சட்டங்களையும் கொண்டிருக்கின்றன. இந்த மாகாணங்களில் இந்த சட்டங்களில் குற்றவியல் சட்டம் இல்லை, ஏனெனில் கனடாவில் உள்ள குற்றவியல் சட்டம் கூட்டாட்சி நாடாளுமன்றத்தின் பிரத்தியேக அதிகார வரம்பாகும், இது குற்றவியல் கோட் சட்டத்தை இயற்றியுள்ளது, இது கனடாவின் திருத்தப்பட்ட சட்டங்களில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளது.

சட்ட மரபுகள்

தொகு

பொது சட்டம்

தொகு

கியூபெக்கைத் தவிர்த்து கனடாவுக்குள் உள்ள அனைத்து மாகாணங்களும் பிரதேசங்களும் பொதுவான சட்ட சட்ட மரபுகளைப் பின்பற்றுகின்றன.[7] சமமாக, நீதிமன்றங்களுக்கு மாகாண நீதித்துறை சட்டங்களின் கீழ் சமபங்கு விண்ணப்பிக்க அதிகாரம் உள்ளது.

அனைத்து பொதுவான சட்ட நாடுகளையும் போலவே, கனேடிய சட்டமும் முறைகேடான தீர்மானத்தின் கோட்பாட்டை பின்பற்றுகிறது.[8] கீழ் நீதிமன்றங்கள் உயர் நீதிமன்றங்களின் முடிவுகளைப் பின்பற்ற வேண்டும். உதாரணமாக, அனைத்து ஒன்ராறியோ கீழ் நீதிமன்றங்களும் ஒன்ராறியோ மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றத்தின் முடிவுகளுக்கு கட்டுப்பட்டவை மற்றும் அனைத்து பிரித்தானிய கொலம்பியா கீழ் நீதிமன்றங்களும் பிரித்தானிய கொலம்பியா மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்புகளால் பிணைக்கப்பட்டுள்ளன. எவ்வாறாயினும், எந்த ஒன்ராறியோ நீதிமன்றமும் எந்தவொரு பிரித்தானிய கொலம்பியா நீதிமன்றத்தின் முடிவுகளுக்கும் கட்டுப்படவில்லை, எந்த பிரித்தானிய கொலம்பியா நீதிமன்றமும் எந்த ஒன்ராறியோ நீதிமன்றத்தின் முடிவுகளுக்கும் கட்டுப்படவில்லை. ஆயினும்கூட, ஒரு மாகாணத்தின் உச்ச நீதிமன்றம் (மாகாண மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றங்கள்) எடுக்கும் முடிவுகள் பெரும்பாலும் பிற மாகாணங்களுடன் கட்டுப்படாவிட்டாலும் "இணக்கமானவை" என்று கருதப்படுகின்றன.[9]

கனடாவின் உச்சநீதிமன்றத்திற்கு மட்டுமே நாட்டின் அனைத்து கீழ் நீதிமன்றங்களையும் ஒரே தீர்ப்புடன் பிணைக்க அதிகாரம் உள்ளது, ஆனால் உச்ச நீதிமன்றம் தன்னை பிணைக்க முடியாது.[10] உதாரணமாக, ஒன்ராறியோவுக்கான மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றம் போன்ற பரபரப்பான நீதிமன்றங்கள், மாகாணத்திற்கு வெளியே உள்ள பல உள்ளூர் சட்ட விஷயங்களில், குறிப்பாக சான்றுகள் மற்றும் குற்றவியல் சட்டம் போன்ற விஷயங்களில் வழிகாட்டுதலுக்காக அடிக்கடி பார்க்கப்படுகின்றன.

ஒரு குறிப்பிட்ட சட்டப் பிரச்சினையில் கனேடிய முடிவு குறைவாகவோ அல்லது குறைவாகவோ இருக்கும்போது, ​​கனேடியரல்லாத சட்ட அதிகாரத்தை குறிப்பிடுவதற்கு அவசியமாகும்போது, ​​ஆங்கில நீதிமன்றங்கள் மற்றும் அமெரிக்க நீதிமன்றங்களின் முடிவுகள் பெரும்பாலும் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.[11] ஆங்கிலச் சட்டத்திற்கும் கனேடிய சட்டத்திற்கும் இடையிலான நீண்டகால வரலாற்றின் வெளிச்சத்தில், ஆங்கில மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றம் மற்றும் ஹவுஸ் ஆஃப் லார்ட்ஸ் ஆகியவை பெரும்பாலும் மேற்கோள் காட்டப்பட்டு நம்பத்தகுந்த அதிகாரமாகக் கருதப்படுகின்றன, மேலும் அவை பெரும்பாலும் பின்பற்றப்படுகின்றன. இருப்பினும், சட்டப்பூர்வ கேள்வி அரசியலமைப்பு அல்லது தனியுரிமைச் சட்டத்துடன் தொடர்புடையது என்றால், யுனைடெட் ஸ்டேட்ஸ் நீதிமன்றங்களின் முடிவுகள் கனேடிய வழக்கறிஞர்களால் பயன்படுத்தப்படுவதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம், ஏனெனில் இந்த பகுதிகளில் ஆங்கில சட்டத்தை விட யு.எஸ். சட்டத்தில் நீதித்துறை மிக அதிகமாக உள்ளது.

அமெரிக்கா மற்றும் கனேடிய பொதுவான சட்டங்களுக்கிடையேயான ஒரு பெரிய வேறுபாடு என்னவென்றால், கனடா எரி ரெயில்ரோட் கோ. வி. டாம்ப்கின்ஸ் (1938) கோட்பாட்டைப் பின்பற்றவில்லை, மேலும் இது கனடாவின் உச்சநீதிமன்றம் உண்மையில் ஒருபோதும் ஆட்சி செய்யத் தேவையில்லை என்பதற்காகவே கருதப்படுகிறது கேள்வி. வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், கனடாவில் கூட்டாட்சி மற்றும் மாகாண பொதுவான சட்டங்களுக்கு இடையில் எந்த வேறுபாடும் இல்லை, மேலும் பொதுவான சட்டத்தால் பாரம்பரியமாக உள்ளடக்கிய அனைத்து விஷயங்களிலும் (சட்டத்தால் மீறப்படாத அளவிற்கு) உச்சநீதிமன்றம் பொதுவான சட்டத்தை மாகாணங்களுக்கு நேரடியாக ஆணையிட முடியும். அமெரிக்க கண்ணோட்டத்தில், கனேடிய கூட்டாட்சி என்பது ஒப்பீட்டளவில் முழுமையடையாது, ஏனென்றால் கனடா பொதுவான சட்டத்தைப் பொறுத்து ஒரு ஒற்றையாட்சி நாடாக தொடர்ந்து செயல்பட்டு வருகிறது (இது சட்டரீதியான சட்டத்தைப் பொறுத்தவரை உண்மையிலேயே கூட்டாட்சி ஆகும்).

யுனைடெட் கிங்டமுடனான கனடாவின் வரலாற்று தொடர்பு காரணமாக, கனடாவின் உச்சநீதிமன்றத்தால் முறியடிக்கப்படாவிட்டால், 1867 க்கு முன்னர் ஹவுஸ் ஆஃப் லார்ட்ஸின் முடிவுகள் தொழில்நுட்ப ரீதியாக கனடாவுடன் பிணைக்கப்பட்டுள்ளன, மேலும் கனடா இன்னும் பிரிவி கவுன்சிலின் முடிவுகளுக்கு கட்டுப்பட்டிருக்கிறது. 1949 ஆம் ஆண்டில் அந்த நிறுவனத்திற்கான முறையீடுகளை ரத்து செய்தல். இருப்பினும், நடைமுறையில், கனடாவில் எந்தவொரு நீதிமன்றமும் பல ஆங்கில நீதிமன்ற தீர்ப்புகளுக்கு பல தசாப்தங்களாக தன்னை கட்டுப்படுத்தவில்லை என்று அறிவிக்கவில்லை, மேலும் எதிர்காலத்தில் எந்தவொரு கனேடிய நீதிமன்றமும் அவ்வாறு செய்ய வாய்ப்பில்லை.

குற்றவியல் குற்றங்கள் குற்றவியல் கோட் மற்றும் பிற கூட்டாட்சி சட்டங்களுக்குள் மட்டுமே காணப்படுகின்றன; ஒரு விதிவிலக்கு என்னவென்றால், நீதிமன்றத்தில் அவமதிப்பு என்பது கனடாவில் மீதமுள்ள பொதுவான சட்டக் குற்றமாகும்.

குடிமையியல் சட்டம்

தொகு

வரலாற்று காரணங்களுக்காக, கியூபெக்கில் ஒரு கலப்பின சட்ட அமைப்பு உள்ளது. தனியார் சட்டம் சிவில் சட்ட பாரம்பரியத்தை பின்பற்றுகிறது, இது முதலில் கோட்டூம் டி பாரிஸில் வெளிப்படுத்தப்பட்டது, அது அப்போது புதிய பிரான்சில் இருந்தது. இன்று, கியூபெக்கின் ஜுஸ் கம்யூன் கியூபெக்கின் சிவில் கோட் குறியிடப்பட்டுள்ளது. பொதுச் சட்டத்தைப் பொறுத்தவரை, 1760 இல் நியூ பிரான்சின் வீழ்ச்சிக்குப் பின்னர், அதாவது பொதுவான சட்டமாக வென்ற பிரித்தானிய தேசத்தை அது உருவாக்கியது. சிவில் சட்டத்திற்கும் பொதுவான சட்டத்திற்கும் இடையிலான வேறுபாடு அரசியலமைப்புச் சட்டம், 1867 இல் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள அதிகாரங்களைப் பிரிப்பதன் அடிப்படையில் அமைந்ததல்ல என்பதைக் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். ஆகவே, பொதுச் சட்டத்தின் விஷயங்களில் மாகாண சட்டமன்றத்தால் இயற்றப்பட்ட சட்டம், கோட் கோட் தண்டனை நடைமுறை, பொதுவான சட்ட பாரம்பரியத்தை பின்பற்றி விளக்கப்பட வேண்டும். அதேபோல், விவாகரத்து சட்டம் போன்ற தனியார் சட்ட விஷயங்களில் கூட்டாட்சி நாடாளுமன்றத்தால் இயற்றப்பட்ட சட்டம், சிவில் சட்ட பாரம்பரியத்தைப் பின்பற்றி கியூபெக்கின் சிவில் கோட் உடன் இணக்கமாக விளக்கப்பட உள்ளது.

சுதேச சட்ட மரபுகள்

தொகு

கனடா 900 க்கும் மேற்பட்ட வெவ்வேறு சுதேச குழுக்களின் அசல் பிரதேசங்களில் நிறுவப்பட்டது, ஒவ்வொன்றும் வெவ்வேறு சுதேச சட்ட மரபுகளைப் பயன்படுத்துகின்றன. கிரீ, பிளாக்ஃபீட், மிக்மக் மற்றும் பல முதல் நாடுகள்; இன்யூட்; மற்றும் மெடிஸ் அன்றாட வாழ்க்கையில் தங்களது சொந்த சட்ட மரபுகளைப் பயன்படுத்துவார்கள், ஒப்பந்தங்களை உருவாக்குவார்கள், அரசு மற்றும் கார்ப்பரேட் நிறுவனங்களுடன் பணிபுரிவார்கள், சுற்றுச்சூழல் மேலாண்மை மற்றும் குற்றவியல் நடவடிக்கைகள் மற்றும் குடும்பச் சட்டம். தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அதிகாரிகள் மற்றும் கூட்டாட்சி சட்டங்களுடன் பாரம்பரிய ஆட்சி மூலம் பெரும்பாலானவர்கள் தங்கள் சட்டங்களை பராமரிக்கின்றனர்.[12] ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் அமைக்கப்பட்ட சட்ட முன்மாதிரிகள் கதைகள் மூலமாகவும், செயல்கள் மற்றும் கடந்தகால பதில்களிலிருந்தும், பெரியவர்கள் மற்றும் சட்டக் காவலர்களின் தொடர்ச்சியான விளக்கத்தின் மூலமாகவும் அறியப்படுகின்றன - பொதுவான சட்டங்கள் மற்றும் சிவில் குறியீடுகளிலிருந்து கிட்டத்தட்ட அனைத்து சட்ட மரபுகளும் உருவாகும் அதே செயல்முறை.

பல சட்ட மரபுகள் எதுவும் குறியிடப்படவில்லை என்பதில் ஒத்ததாகத் தோன்றினாலும், ஒவ்வொன்றும் மிகவும் மாறுபட்ட சட்டங்களைக் கொண்டுள்ளன. பல சட்டங்கள் கதைகளிலிருந்து உருவாகின்றன, அவை புவியியல் அம்சங்கள் போன்ற எழுத்துக்கள் அல்லது அடையாளங்களிலிருந்து தோன்றக்கூடும், பெட்ரோகிளிஃப்ஸ், பிகோகிராஃப்கள், விக்வாசபாகூன் மற்றும் பல. இன்யூட் நுனங்காட்டின் ஆட்சி[13] டெனெண்டேவின் மாறுபட்ட டெனே சட்டங்கள் என, அதன் பல நாடுகளின் அண்டை நாடான டெனெண்டேவிலிருந்து மிகவும் வேறுபடுகிறது[14] லிங்கட் அனாவை நிர்வகிக்கும் சட்டங்களிலிருந்து மிகவும் வேறுபடுகின்றன,[15][16] Gitx̱san Lax̱yip[17] or வெட்ஸுவெட்'இன் யின்டா;[18] மற்றும், அவை ஹ ud டெனோசவுனியிலிருந்து வேறுபடுகின்றன,[19] ஈயோ-இஸ்தீ அல்லது மிக்மகியின். அனிஷினாபெக்கின் டூட்மேன் போன்ற குலங்களைப் பயன்படுத்துவதே பெரும்பாலான உள்நாட்டு சட்ட மற்றும் ஆளுமை மரபுகளில் பொதுவான ஒன்று (பெரும்பாலானவை கிட்செசனின் வில்ப்ஸ் போன்ற திருமணமானவை என்றாலும்).[20]

சட்டத்தின் பகுதிகள்

தொகு

பழங்குடி சட்டம்

தொகு

கனேடிய அரசாங்கத்தின் பழங்குடி மக்களுடன் (முதல் நாடுகள், மெடிஸ் மற்றும் இன்யூட்) உறவு தொடர்பான சட்டத்தின் பகுதிதான் பழங்குடி சட்டம். அரசியலமைப்புச் சட்டம், 1867 இன் பிரிவு 91 (24), இந்திய சட்டத்தால் நிர்வகிக்கப்படும் குழுக்கள், வெவ்வேறு எண்ணிக்கையிலான ஒப்பந்தங்கள் மற்றும் அந்தச் சட்டங்களுக்கு வெளியே உள்ள பழங்குடியினர் தொடர்பான விஷயங்களில் சட்டமியற்றுவதற்கான அதிகாரம் கூட்டாட்சி நாடாளுமன்றத்திற்கு அளிக்கிறது..

நிர்வாக சட்டம்

தொகு

கனேடிய நிர்வாகச் சட்டம் என்பது அரசாங்கங்கள் மற்றும் அரசாங்க நிறுவனங்களின் நடவடிக்கைகள் மற்றும் செயல்பாடுகளை நிவர்த்தி செய்யும் சட்ட அமைப்பாகும்.

ஒப்பந்த சட்டம்

தொகு

ஆரம்பகால ஆங்கில பதிப்புகளை மாதிரியாகக் கொண்ட பொருட்களின் விற்பனைச் சட்டத்தில் தனிநபர் மாகாணங்கள் ஒப்பந்தச் சட்டத்தின் சில கொள்கைகளை குறியிட்டுள்ளன. கியூபெக்கிற்கு வெளியே, பெரும்பாலான ஒப்பந்தச் சட்டம் இன்னும் பொதுவான சட்டமாகும், இது பல ஆண்டுகளாக ஒப்பந்த வழக்குகளில் நீதிபதிகளின் தீர்ப்புகளின் அடிப்படையில். கியூபெக், ஒரு சிவில் சட்ட அதிகார வரம்பாக இருப்பதால், ஒப்பந்தச் சட்டம் இல்லை, மாறாக அதன் சொந்த கடமைகளின் சட்டத்தைக் கொண்டுள்ளது.[21]

அரசியலமைப்பு சட்டம்

தொகு

அரசியலமைப்புச் சட்டம் என்பது கனேடிய அரசியலமைப்பை நீதிமன்றங்களால் விளக்குவது மற்றும் பயன்படுத்துவது தொடர்பான கனேடிய சட்டத்தின் பகுதி. இது அரசியலமைப்பு சட்டம், 1867, அரசியலமைப்பு சட்டம், 1982 மற்றும் கனேடிய உரிமைகள் மற்றும் சுதந்திர சாசனங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

பதிப்புரிமை சட்டம்

தொகு

கனடாவின் பதிப்புரிமைச் சட்டம் கனடாவின் சட்டங்களின் கீழ் படைப்பு மற்றும் கலைப் படைப்புகளுக்கான சட்டப்பூர்வமாக நடைமுறைப்படுத்தக்கூடிய உரிமைகளை நிர்வகிக்கிறது.

குற்றவியல் சட்டம்

தொகு
 
Canadian Criminal Cases collection

கனடாவில் குற்றவியல் சட்டம் மத்திய அரசின் பிரத்தியேக சட்டமன்ற அதிகார வரம்புக்கு உட்பட்டது. குற்றவியல் சட்டத்தை இயற்றுவதற்கான அதிகாரம் அரசியலமைப்புச் சட்டம், 1867 இன் பிரிவு 91 (27) இலிருந்து பெறப்பட்டது.[22] பெரும்பாலான குற்றவியல் சட்டங்கள் குற்றவியல் கோட், அத்துடன் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட மருந்துகள் மற்றும் பொருட்களின் சட்டம், இளைஞர் குற்றவியல் நீதி சட்டம் மற்றும் பல புறச் சட்டங்களில் குறியிடப்பட்டுள்ளன.

குற்றவியல் சட்டங்களை இயற்ற இயலாமை இருந்தபோதிலும், அந்தந்த மாகாணங்களுக்குள் குற்றவியல் சோதனைகள் உட்பட நீதி நிர்வாகத்திற்கு மாகாணங்கள் பொறுப்பு..[23] பல்வேறு நிர்வாக மற்றும் பிற பகுதிகளில் அரை-குற்றவியல் அல்லது ஒழுங்குமுறை குற்றங்களை அறிவிக்க மாகாணங்களுக்கு அதிகாரம் உள்ளது, மேலும் ஒவ்வொரு மாகாணமும் ஒரு பரந்த அளவிலான ஸ்பெக்ட்ரம் முழுவதும் எண்ணற்ற விதிகள் மற்றும் ஒழுங்குமுறைகளுடன் அவ்வாறு செய்துள்ளன.[24]

ஆதார சட்டம்

தொகு

கனடா சான்றுகள் சட்டம் என்பது கனடாவின் பாராளுமன்றத்தின் ஒரு சட்டமாகும், இது முதன்முதலில் 1893 இல் நிறைவேற்றப்பட்டது, இது கூட்டாட்சி சட்டத்தின் கீழ் நீதிமன்ற நடவடிக்கைகளில் ஆதார விதிகளை ஒழுங்குபடுத்துகிறது.[25] ஒவ்வொரு மாகாணத்திற்கும் அதன் சொந்த சான்றுகள் உள்ளன, இது மாகாணத்தில் சிவில் நடவடிக்கைகளில் சான்றுகளின் சட்டத்தை நிர்வகிக்கிறது.

குடும்பச் சட்டம்

தொகு

கனடாவில் உள்ள குடும்பச் சட்டம் குடும்ப உறவு, திருமணம் மற்றும் விவாகரத்து ஆகியவற்றைக் கையாளும் கனேடிய சட்டத்தின் உடலைப் பற்றியது.[26] திருமணம் மற்றும் விவாகரத்து ஆகியவற்றின் பொருள் குறித்து மத்திய அரசுக்கு பிரத்யேக அதிகார வரம்பு உள்ளது. திருமணத்தைச் சுற்றியுள்ள நடைமுறைகள் குறித்து மாகாணங்களுக்கு பிரத்தியேக அதிகார வரம்பு உள்ளது. மாகாணங்களில் திருமணச் சொத்து மற்றும் குடும்ப பராமரிப்பைக் கையாளும் சட்டங்களும் உள்ளன (துணை ஆதரவு உட்பட).

மனித உரிமைகள் சட்டம்

தொகு

மனித உரிமைகளைப் பாதுகாக்க கனடாவில் தற்போது நான்கு முக்கிய வழிமுறைகள் உள்ளன: கனேடிய உரிமைகள் மற்றும் சுதந்திரங்களின் சாசனம், கனேடிய மனித உரிமைகள் சட்டம், கனேடிய மனித உரிமைகள் ஆணையம் மற்றும் மாகாண மனித உரிமை சட்டங்கள் மற்றும் சட்டம்.[27]

குடிவரவு மற்றும் அகதி சட்டம்

தொகு

கனேடிய குடியேற்றம் மற்றும் அகதிகள் சட்டம் கனடாவில் வெளிநாட்டினரை அனுமதிப்பது தொடர்பான சட்டத்தின் பரப்பளவு, ஒருமுறை ஒப்புக் கொள்ளப்பட்ட அவர்களின் உரிமைகள் மற்றும் பொறுப்புகள் மற்றும் அவர்கள் அகற்றப்படுவதற்கான நிபந்தனைகள்.[28] இந்த விஷயங்களில் முதன்மை சட்டம் குடிவரவு மற்றும் அகதிகள் பாதுகாப்பு சட்டத்தில் உள்ளது.

மரபுரிமை சட்டம்

தொகு

கனடாவில் மரபுரிமை சட்டம் அரசியலமைப்பு ரீதியாக ஒரு மாகாண விஷயமாகும். எனவே, கனடாவில் பரம்பரை நிர்வகிக்கும் சட்டங்கள் ஒவ்வொரு மாகாணத்தாலும் சட்டமாக்கப்படுகின்றன.

கனடாவின் நொடித்துச் செல்லும் சட்டம்

தொகு

கனடாவின் பாராளுமன்றம் 1867 ஆம் ஆண்டின் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் s.91 இன் படி, திவால் மற்றும் நொடித்துப்போனது தொடர்பான விஷயங்களை ஒழுங்குபடுத்துவதற்கான பிரத்யேக அதிகார வரம்பைக் கொண்டுள்ளது. இதன் விளைவாக சில சட்டங்களை நிறைவேற்றியுள்ளது, அதாவது திவால்நிலை மற்றும் திவால் சட்டம் ("BIA") மற்றும் முறுக்கு மற்றும் மறுசீரமைப்பு சட்டம் (இது கூட்டாட்சி அதிகார வரம்புக்குட்பட்ட நிதி நிறுவனங்களுக்கு மட்டுமே பொருந்தும்). இந்த சட்டங்களைப் பயன்படுத்துவதில், மாகாணச் சட்டம் முக்கியமான விளைவுகளைக் கொண்டுள்ளது. BIA இன் பிரிவு 67 (1) (ஆ) "திவாலானவருக்கு எதிரான எந்தவொரு சொத்தும் சொத்து அமைந்துள்ள மாகாணத்தில் பொருந்தக்கூடிய எந்தவொரு சட்டத்தின் கீழும் செயல்படுத்தப்படுவதிலிருந்தோ அல்லது பறிமுதல் செய்வதிலிருந்தோ விலக்கு அளிக்கப்படுகிறது" என்று கூறுகிறது. அவர்களின் கடன் வழங்குநர்கள் மத்தியில். அரசியலமைப்புச் சட்டம், 1867 இன் சொத்து மற்றும் சிவில் உரிமைகள் அதிகாரத்தின் கீழ் மாகாண சட்டம் திவால்தன்மை தொடங்குவதற்கு முன்பு ஏற்படும் நிதி சிக்கல்களைத் தீர்க்கிறது.

தொழிலாளர் மற்றும் வேலைவாய்ப்பு சட்டம்

தொகு

கனேடிய தொழிலாளர் சட்டம் என்பது கனடாவில் உள்ள தொழிற்சங்கங்கள், தொழிலாளர்கள் மற்றும் முதலாளிகளின் உரிமைகள், கட்டுப்பாடுகள் கடமைகளை ஒழுங்குபடுத்தும் சட்ட அமைப்பு ஆகும். கனேடிய வேலைவாய்ப்பு சட்டம் என்பது கனடாவில் தொழிற்சங்கமற்ற தொழிலாளர்கள் மற்றும் முதலாளிகளின் உரிமைகள், கட்டுப்பாடுகள் கடமைகளை ஒழுங்குபடுத்தும் சட்ட அமைப்பு ஆகும்.[29] கனடாவில் பெரும்பாலான தொழிலாளர் ஒழுங்குமுறை மாகாண மட்டத்தில் அரசாங்க நிறுவனங்கள் மற்றும் வாரியங்களால் நடத்தப்படுகிறது. இருப்பினும், கூட்டாட்சி ஒழுங்குமுறையின் கீழ் சில தொழில்கள் கூட்டாட்சி தொழிலாளர் சட்டம் மற்றும் தரங்களுக்கு மட்டுமே உட்பட்டவை.

காப்புரிமை சட்டம்

தொகு

கனேடிய காப்புரிமைச் சட்டம் என்பது கனடாவுக்குள் கண்டுபிடிப்புகளுக்கான காப்புரிமையை வழங்குவதையும், கனடாவில் இந்த உரிமைகளை அமல்படுத்துவதையும் கட்டுப்படுத்தும் சட்ட அமைப்பு ஆகும்.[30]

நடைமுறை சட்டம்

தொகு

நீதிமன்றங்களின் செயல்பாடு ஒவ்வொரு மாகாணத்தின் சிவில் நடைமுறை விதிகளிலும் குறியிடப்பட்ட சிவில் நடைமுறைச் சட்டங்களால் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது.

சொத்து சட்டம்

தொகு

கனடாவில் உள்ள சொத்துச் சட்டம் என்பது கனடாவுக்குள் நிலம், பொருள்கள் மற்றும் வெளிப்பாடு ஆகியவற்றின் மீதான தனிநபர்களின் உரிமைகள் தொடர்பான சட்டமாகும். இது தனிப்பட்ட சொத்து, உண்மையான சொத்து மற்றும் அறிவுசார் சொத்து ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது.[31]

தீங்கியல் சட்டம்

தொகு

கனடாவில் உள்ள டார்ட் சட்டம், கியூபெக்கைத் தவிர்த்து கனேடிய அதிகார எல்லைக்குள் உள்ள டார்ட்ஸ் சட்டத்தின் சிகிச்சையைப் பற்றியது, இது கடமைகளின் சட்டத்தால் மூடப்பட்டுள்ளது. [32]

வர்த்தக முத்திரை சட்டம்

தொகு

கனடாவின் வர்த்தக முத்திரை சட்டம் தனித்துவமான மதிப்பெண்கள், சான்றிதழ் மதிப்பெண்கள், வேறுபடுத்தும் போர்வைகள் மற்றும் அடையாளத்தின் நல்லெண்ணத்திற்கு பொருத்தமானவர்கள் அல்லது வெவ்வேறு விற்பனையாளர்களின் பொருட்கள் அல்லது சேவைகளுக்கு இடையில் குழப்பத்தை ஏற்படுத்துபவர்களுக்கு எதிராக முன்மொழியப்பட்ட மதிப்பெண்களுக்கு பாதுகாப்பை வழங்குகிறது.[33]

நீதி அமைப்பு

தொகு
 
கனடாவின் நீதிமன்ற அமைப்பு (மூலம்- கனடா நீதி அமைச்சகம்)

அரசியலமைப்புச் சட்டம், 1867 இன் கீழ், கூட்டாட்சி நாடாளுமன்றம் மற்றும் மாகாண சட்டமன்றங்கள் இரண்டுமே நீதிமன்றங்களை உருவாக்குவதற்கான அரசியலமைப்பு அதிகாரத்தைக் கொண்டுள்ளன: பாராளுமன்றம் கள். 101, மற்றும் s இன் கீழ் மாகாணங்கள். 92 (14). இருப்பினும், நீதிமன்றங்களை உருவாக்குவதற்கான கூட்டாட்சி அதிகாரம் மாகாண அதிகாரத்தை விட மிகவும் குறைவாகவே உள்ளது. அரசியலமைப்பு சிக்கல்களைத் தீர்மானிப்பதற்கான அரசியலமைப்பு ரீதியாக அதிகாரம் பெற்ற அதிகாரம் உட்பட மாகாண நீதிமன்றங்கள் மிகவும் விரிவான அதிகார வரம்பைக் கொண்டுள்ளன.

கனடாவின் உச்சநீதிமன்றம் (கோர் சுப்ரீம் டு கனடா) கனடாவின் மிக உயர்ந்த நீதிமன்றமாகும், இது கனேடிய நீதி அமைப்பில் மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றமாகும். பாராளுமன்றம் 1875 ஆம் ஆண்டில் பாராளுமன்றச் சட்டத்தால் "கனடாவுக்கான மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றம்" என்று உருவாக்கியது. 1949 க்கு முன்னர், ஐக்கிய இராச்சியத்தில் உள்ள பிரிவி கவுன்சிலின் நீதித்துறைக்கு வழக்குகள் மேல்முறையீடு செய்யப்படலாம், மேலும் சில வழக்குகள் கனடாவின் உச்ச நீதிமன்றத்தை முழுவதுமாக புறக்கணித்தன.

உச்சநீதிமன்றத்தைத் தவிர, கனேடிய நீதிமன்ற அமைப்பு இரண்டு வகுப்பு நீதிமன்றங்களாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது:[34] பொது அதிகார வரம்பின் உயர் நீதிமன்றங்கள் மற்றும் வரையறுக்கப்பட்ட அதிகார வரம்பின் நீதிமன்றங்கள், சில நேரங்களில் தரக்குறைவான நீதிமன்றங்கள் என்று குறிப்பிடப்படுகின்றன. மாகாணங்களால் உருவாக்கப்பட்ட மற்றும் பராமரிக்கப்படும் உயர் நீதிமன்றங்கள், அசல் அதிகார வரம்பின் உயர் நீதிமன்றங்களாகவும், மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றங்களாகவும் பிரிக்கப்படுகின்றன. இந்த நீதிமன்றங்கள் சில நேரங்களில் "பிரிவு 96" நீதிமன்றங்கள் என்றும் குறிப்பிடப்படுகின்றன. இந்த நீதிமன்றங்களின் நீதிபதிகளை நியமிக்கும் அதிகாரத்தை மத்திய அரசுக்கு வழங்கும் 1867 அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் 96.[5] பொது அதிகார வரம்பின் நீதிமன்றங்களாக, அசல் அதிகார வரம்பின் மாகாண உயர் நீதிமன்றங்களுக்கு கூட்டாட்சி மற்றும் மாகாண சட்டத்தின் கீழ் அனைத்து விஷயங்களுக்கும் அதிகாரம் உண்டு, இந்த விவகாரம் வேறு ஏதேனும் நீதிமன்றம் அல்லது நிர்வாக நிறுவனத்திற்கு பொருத்தமான சட்டமன்றக் குழுவால் நிறைவேற்றப்பட்ட சட்டத்தின் மூலம் ஒதுக்கப்படாவிட்டால் தவிர. அசல் அதிகார வரம்பின் உயர் நீதிமன்றங்கள் கூட்டாட்சி மற்றும் மாகாண சட்டங்களின் கீழ் விரிவான சிவில் அதிகார வரம்பைக் கொண்டுள்ளன. கூட்டாட்சி சட்டமான குற்றவியல் கோட் கீழ், கொலை போன்ற மிகக் கடுமையான குற்றச் செயல்களுக்கு அவர்கள் அதிகாரம் கொண்டவர்கள்.[35] குற்றவியல் விஷயங்கள் மற்றும் சில சிவில் விவகாரங்களில் மாகாண நீதிமன்றங்களின் முறையீடுகளையும் அவர்கள் கேட்கிறார்கள். மேலும் ஒரு மேல்முறையீடு பொதுவாக ஒவ்வொரு மாகாணத்திலும் உள்ள உயர்ந்த நீதிமன்றமான மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றத்திற்கு உள்ளது.[36]

மாகாணங்களும் வரையறுக்கப்பட்ட அதிகார வரம்பின் நீதிமன்றங்களை நிறுவ முடியும், அதன் அதிகார வரம்பு அதிகார வரம்பின் சட்டரீதியான மானியத்தில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளவற்றுடன் மட்டுமே வரையறுக்கப்பட்டுள்ளது. மாகாணங்களால் நிறுவப்பட்ட உயர் நீதிமன்றங்களும் மாகாண நீதிமன்றங்களாக இருந்தாலும், இந்த நீதிமன்றங்கள் பெரும்பாலும் "மாகாண நீதிமன்றங்கள்" என்று அழைக்கப்படுகின்றன. மாகாண நீதிமன்றங்கள் குற்றவியல் கோட், ஒரு கூட்டாட்சி சட்டத்தின் கீழ் ஒரு விரிவான குற்றவியல் அதிகார வரம்பைக் கொண்டுள்ளன, மேலும் பொதுவாக சிறிய உரிமைகோரல்கள் மற்றும் சில குடும்ப விஷயங்கள் போன்ற மாகாண அதிகார வரம்புக்குட்பட்ட விஷயங்களில் வரையறுக்கப்பட்ட சிவில் அதிகார வரம்பைக் கொண்டுள்ளன. மாகாண நீதிமன்றங்களின் நீதிபதிகள் மாகாண அரசாங்கங்களால் நியமிக்கப்படுகிறார்கள்.[37]

பாராளுமன்றத்தால் நிறுவப்பட்ட கூடுதல் கூட்டாட்சி நீதிமன்றங்களும் உள்ளன, அவை கூட்டாட்சி சட்டத்தின் சில பகுதிகளில் சிறப்பு அதிகார வரம்பைக் கொண்டுள்ளன. இந்த நீதிமன்றங்கள் பெடரல் நீதிமன்றம், பெடரல் நீதிமன்றம், கனடாவின் வரி நீதிமன்றம் மற்றும் கனடாவின் நீதிமன்ற தற்காப்பு மேல்முறையீட்டு நீதிமன்றம்.

குறிப்புகள்

தொகு
  1. ↑ Richard W. Bauman; Tsvi Kahana (2006). The Least Examined Branch: The Role of Legislatures in the Constitutional State. Cambridge University Press. p. 159. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-139-46040-8.
  2. ↑ Frederick Lee Morton (2002). Law, Politics and the Judicial Process in Canada. University of Calgary Press. p. 216. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-55238-046-8.
  3. ↑ OECD (2007). Linking Regions and Central Governments Contracts for Regional Development: Contracts for Regional Development. OECD Publishing. p. 173. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-92-64-00875-5.
  4. ↑ Munroe Eagles. Politics: An Introduction to Modern Democratic Government. University of Toronto Press. p. 262. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-55111-858-1.
  5. ↑ 5.0 5.1 Patrick N. Malcolmson (2009). The Canadian Regime: An Introduction to Parliamentary Government in Canada. University of Toronto Press. p. 149. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-4426-0047-8.Patrick N. Malcolmson; Richard Myers (2009). The Canadian Regime: An Introduction to Parliamentary Government in Canada. University of Toronto Press. p. 149. ISBN 978-1-4426-0047-8.
  6. ↑ "Canada Gazette – About Us". Gazette.gc.ca. 2010-06-09. Archived from the original on 2011-07-06. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-02-28.
  7. ↑ Dennis Campbell; Susan Cotter (1998). Comparative Law Yearbook. Kluwer Law International. p. 234. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-90-411-0740-4.
  8. ↑ Richard A. Mann (2013). Business Law and the Regulation of Business. Cengage Learning. p. 7. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-133-58757-6.
  9. ↑ Robert A. Battram (2010). Canada In Crisis...: An Agenda to Unify the Nation. Trafford Publishing. p. 26. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-4269-8062-6.
  10. ↑ Graeme R. Newman. Crime and Punishment around the World: [Four Volumes]. ABC-CLIO. p. 77. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-313-35134-1.
  11. ↑ Ian Bushnell (1992). Captive Court: A Study of the Supreme Court of Canada. McGill-Queen's Press – MQUP. p. 53. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-7735-6301-8.
  12. ↑ Aseniwuche Winewak Nation; University of Victoria Law; Indigenous Bar Associations; Law Foundation of Ontario; Truth and Reconciliation Commission. "Accessing Justice and Reconciliation: A Cree Legal Summary". பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 December 2018.
  13. ↑ "Who We Are". Inuit Tapiriit Kanatami ᐃᓄᐃᑦ ᑕᐱᕇᑦ ᑲᓇᑕᒥ. Inuit Tapiriit Kanatami ᐃᓄᐃᑦ ᑕᐱᕇᑦ ᑲᓇᑕᒥ. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 December 2018.
  14. ↑ Smith, Shirleen (1999). "Dene Treaties, Anthropology and Colonial Relationships". University of Alberta Department of Anthropology. https://docdro.id/TjtgDtP. பார்த்த நாள்: 24 December 2018. 
  15. ↑ "Tlingit Law, American Justice and the Destruction of Tlingit Villages". Vimeo. Sealaska Heritage InstituteP. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 December 2018.
  16. ↑ Williams, Jackie. "Lingit kusteeyì: What my Grandfather taught me". Taku River Tlingit Place Names. Taku River Tlingit First Nation. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 December 2018. A Tlingit history as recounted by Jackie Williams, Wolf Clan Leader, Taku River Tlingit First Nation
  17. ↑ "Our Way: The Traditional System Today". Gitxsan. Gitx̱san Nation. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 December 2018.
  18. ↑ "Wet'suwet'en People". Unist'ot'en Camp. Unist'ot'en. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 December 2018.
  19. ↑ "Haudenosaunee Confederacy". Haudenosaunee Confederacy. Haudenosaunee. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 December 2018.
  20. ↑ "Our Way: The Wilp". Gitxsan. Gitx̱san Nation. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 December 2018.
  21. ↑ Simon N. M. Young (2009). Civil Forfeiture of Criminal Property. Edward Elgar Publishing. p. 176. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-84844-621-2.
  22. ↑ Michelle G. Grossman; Julian V. Roberts (2011). Criminal Justice in Canada: A Reader. Cengage Learning. p. 2. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-17-650228-7.
  23. ↑ H. Stephen Harris (2001). Competition Laws Outside the United States: Supplement. American Bar Association. p. 2. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-57073-881-4.
  24. ↑ Kevin Heller (2010). The Handbook of Comparative Criminal Law. Stanford University Press. p. 99. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-8047-7729-2.
  25. ↑ Canada; James Crankshaw (1910). The Criminal Code of Canada and the Canada Evidence Act as Amended to Date. Carswell Company. p. intro.
  26. ↑ Malcolm C. Kronby (2010). Canadian Family Law. John Wiley and Sons. p. 1. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-470-67647-9.
  27. ↑ Alan Price (2007). Human Resource Management in a Business Context. Cengage Learning EMEA. p. 391. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-84480-548-8.
  28. ↑ John Powell (2009). Encyclopedia of North American Immigration. Infobase Publishing. p. 362. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-4381-1012-7.
  29. ↑ "Acts and Regulations". Archived from the original on 2013-07-23. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2013-07-27.
  30. ↑ Thomas F. Cotter (21 March 2013). Comparative Patent Remedies: A Legal and Economic Analysis. Oxford University Press. pp. 166–167. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-19-984065-6.
  31. ↑ Intellectual Property Law of Canada.
  32. ↑ Tort Law in Canada.
  33. ↑ Borden Ladner Gervias LLP (2011). Trade-Mark Practice in Canada. Borden Ladner Gervais LLP. p. 1. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-9730750-5-2.
  34. ↑ Peter H. Russell (2007). Canada's Trial Courts: Two Tiers Or One?. University of Toronto Press. p. 32. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-8020-9323-3.
  35. ↑ Michel Proulx (2001). Ethics and Canadian criminal law. Irwin Law. p. 153. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-55221-044-4.
  36. ↑ International Business Publications, USA (2008). Canada Company Laws and Regulations Handbook. Int'l Business Publications. p. 36. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-4330-6959-8. {{cite book}}: |author= has generic name (help)
  37. ↑ Encyclopedia of World Constitutions.

வெளி இணைப்புகள்

தொகு
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=கனடாவின்_சட்டம்&oldid=3931704" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது