கான் பகதூர் முஹம்மது உஸ்மான்
கான் பகதூர் சர் முஹம்மது உஸ்மான் (Mohammad Usman of Madras ) (1884 – 1 ஜனவரி 1960) ஓர் இந்திய அரசியல்வாதி. பொபிலி அரசர் முதல்வராக இருந்தபோது இவர் சென்னை மாகாணத்திற்கு ஆளுனராக இருந்தார்.[1]
| கான் பகதூர் முஹம்மது உஸ்மான் | |
|---|---|
 | |
| பிறப்பு | 1884 தஞ்சாவூர், சென்னை மாகாணம் (தற்போது தமிழ்நாடு) |
| இறப்பு | 1 பிப்ரவரி 1960 |
| படித்த கல்வி நிறுவனங்கள் | மெட்ராஸ் கிறித்துவக் கல்லூரி |
| பணி | வழக்கறிஞர் |
| அறியப்படுவது | சென்னை மாகாண ஆளுநர், நீதிகட்சி தலைவர் |
ஆரம்பகால வாழ்க்கை தொகு
இவர் தமிழ்நாட்டின் தஞ்சாவூரில் முஸ்லிம் குடும்பத்தில் முஹம்மது யாகூப் என்பவருக்கு மகனாக பிறந்தார்.[2] இவர் சென்னை கிறித்துவக் கல்லூரியில் பட்டம் பெற்றவர்.[3][4] பின்னர் இவர் நீதிக்கட்சியில் இணைந்து செயல்பட துவங்கினார். யுனானி மருத்துவத்தில் திறமையான மருத்துவராகவும் இருந்தார்.[5][6]
அரசியல் வாழ்க்கை தொகு
உஸ்மான் 1920 ஆம் ஆண்டு மெட்ராஸ் சட்டமன்றத்தில் நீதிக்கட்சியின் சட்டமன்ற உறுப்பினராக தேர்வு செய்யப்பட்டார்.[7] 1920 ஆம் ஆண்டு முதல் 1923 ஆம் ஆண்டு வரை சட்டமன்ற உறுப்பினராக செயல்பட்டார். பிறகு 1924 ஆம் ஆண்டு முதல் - 1925 ஆம் ஆண்டு வரை சென்னை மாநகராட்சியின் தலைவராக செயல்பட்டார்.[8] 1921 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம் சென்னை மாகாணத்தின் இரண்டாவது முதலைமைச்சர் பனகல் அரசர் உள்நாட்டு மருத்துவ பற்றிய ஆய்வு குழுவை உருவாக்கினார்.[9][10] அந்த குழுவுக்கு உஸ்மான் செயலாளராக நியமிக்கப்பட்டார்.[11][12]
1922 ஆம் ஆண்டு இந்த குழு ஆயுர்வேத மருத்துவம் அறிவியலை அடிப்படையாக கொண்டது என்றும், ஆனால் அந்த மருத்துவம் மக்களிடையே பயன்பாட்டின் ஆர்வம் குறைத்து வருவதாக முதலமைச்சர் பனகல் அரசரிடம் அறிக்கை சமர்பித்தது.[13] உஸ்மான் 1930 ஆம் ஆண்டு தென்னிந்திய முஹம்மதன் கல்வி குழுமத்தின் தலைவராக நியமிக்கபட்டார்.[14]
1930 ஆம் ஆண்டு பொபிலி அரசர் சென்னை மாகாணத்தின் முதலமைச்சராக தேர்வு செய்யப்பட்டார். அப்போது அவரின் அமைச்சரவையில் உஸ்மானுக்கு உள்துறை அமைச்சகம் வழங்கப்பட்டது. ஆனால் அந்த அமைச்சர் பதவியை உஸ்மான் 1934 ஆம் ஆண்டு இராஜினாமா செய்துவிட்டு ஏ.டி.பன்னீர்செல்வம் என்பவரை நியமித்தார்.[15] அப்போது முஸ்லிம்கள் மத்தியில் பெரும் அதிருப்தியை உண்டாகியது.[16]
உஸ்மான் தன்னுடைய பதவிக்கு மற்றொரு முஸ்லிமை பரிந்துரைக்காமல் கிருத்துவத்தை சேர்ந்தவரை பரிந்துரைத்தது தான் முஸ்லிம்களின் அதிருப்திக்கு காரணம். இதனால் வகுப்புவாத மோதல்கள் சில இடங்களில் நடந்தன.[17]
1935 ஆம் ஆண்டு உஸ்மான் ரோடரி சங்கத்தின் முதல் இந்திய தலைவராக தேர்வு செய்யப்பட்டார்.[18]
சென்னை மாகாணத்தின் ஆளுநர் தொகு
1934 ஆம் ஆண்டு மே 16 முதல் 11934ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் 1 வரை சென்னை மாகாணத்தின் ஆளுநராக தேர்வு செய்யப்பட்டார்.[19] இவர் சென்னை மாகாணத்திற்கு ஆளுநராக தேர்வு செய்யபட்ட முதல் இந்தியர் ஆவார்.[20]
இறப்பு தொகு
1960 ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி 1 அன்று உஸ்மான் இயற்கை எய்தினார். அப்போது அவருக்கு 76 வயது.[21] இவரின் நினைவாக சென்னை தியாகராய நகரின் முக்கிய சாலைக்கு உஸ்மான் சாலை என பெயரிடப்பட்டுள்ளது.
மேற்கோள்கள் தொகு
- ↑ Jagadisan, T. N., V. S. Srinivasa Sastri (Publications Division, Ministry of Information and Broadcasting, Govt. of India, 1969), p. 171
- ↑ More, Pg 247
- ↑ Cang, Joel (1945). United Nations Who's who in Government and Industry. Allied Publications. பக். 112.
- ↑ S. Muthiah (10 December 2007). "Third from right?". தி இந்து. http://www.hinduonnet.com/thehindu/mp/2007/12/10/stories/2007121050200500.htm.[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]
- ↑ "A hospital by any name". தி இந்து. 21 July 2008. http://www.hinduonnet.com/thehindu/mp/2008/07/21/stories/2008072150860500.htm.[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]
- ↑ Arnold, David (1987). Science, Technology, and Medicine in Colonial India. Cambridge University Press. பக். 184. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-521-56319-2.
- ↑ Mohammad Ali Jinnah; S. M. Zaman (1995). Qua'id-i-Azam and Education. National Institute of Historical and Cultural Research. பக். 575. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-969-415-035-2.
- ↑ Nalanda Year-book & Who's who in India. 1947. பக். 486.
- ↑ Arnold, David (1987). Science, Technology, and Medicine in Colonial India. Cambridge University Press. பக். 184. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-521-56319-2.
- ↑ Rajaraman, P. (1988). The Justice Party: A Historical Perspective, 1916–37. Poompozhil Publishers. பக். 242.
- ↑ Arnold, David (1987). Science, Technology, and Medicine in Colonial India. Cambridge University Press. பக். 184. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-521-56319-2.
- ↑ Rajaraman, P. (1988). The Justice Party: A Historical Perspective, 1916–37. Poompozhil Publishers. பக். 242.
- ↑ Bala, Poonam (2007). Medicine and Medical Policies in India: Social and Historical Perspectives. Lexington Books. பக். 103. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-7391-1322-6. https://archive.org/details/medicinemedicalp0000bala.
- ↑ More, Pg 121
- ↑ Mallampalli, Chandra (2004). Christians and Public Life in Colonial South India, 1863–1937: Contending with Marginality. Routledge. பக். 152–153. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-415-32321-5.
- ↑ Mallampalli, Chandra (2004). Christians and Public Life in Colonial South India, 1863–1937: Contending with Marginality. Routledge. பக். 152–153. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-415-32321-5.
- ↑ Mallampalli, Chandra (2004). Christians and Public Life in Colonial South India, 1863–1937: Contending with Marginality. Routledge. பக். 152–153. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-415-32321-5.
- ↑ "A 75-year-old legacy". The Hindu. 11 August 2003. http://www.thehindujobs.com/thehindu/mp/2003/08/11/stories/2003081100140300.htm.
- ↑ Muthiah, S. (20 September 2004). "A Mylapore landmark". தி இந்து.
- ↑ Muthiah, S. (20 September 2004). "A Mylapore landmark". தி இந்து.
- ↑ Sen, Siba Pada (1974). Dictionary of National Biography. Institute of Historical Studies. பக். 375. https://archive.org/details/dli.bengal.10689.11634.