சலால் நீர்மின்சக்தி நிலையம்
சலால் அணை (Salal Dam) ( இந்தி: सलाल बाँध)
| சலாம் அணைக்கட்டு | |
|---|---|
 ஜ்யோதிபுரம்-சலால் சாலையிலிருந்து சலால் அணைக்கட்டின் தோற்றம் | |
  Location of Salal Dam in சம்மு காசுமீர் | |
| அதிகாரபூர்வ பெயர் | சலால் நீர் மின்சகத்தி திட்டம் |
| நாடு | இந்தியா |
| அமைவிடம் | சம்மு காசுமீர் |
| புவியியல் ஆள்கூற்று | 33°08′33″N 74°48′37″E / 33.14250°N 74.81028°E |
| நிலை | செயல்படு நிலை |
| கட்டத் தொடங்கியது | 1970 |
| திறந்தது | 1987 |
| கட்ட ஆன செலவு | ₹ 928.89 கோடிகள் |
| அணையும் வழிகாலும் | |
| வகை | ஈர்ப்பு அணைக்கட்டு |
| தடுக்கப்படும் ஆறு | செனாப் ஆறு |
| உயரம் | 113 மீட்டர் (370.7 அடி) |
| நீளம் | 487 மீ (1597.8 அடி) |
| கொள் அளவு | 1450000 கன மீட்டர் (5,210,000 கன அடி) |
| வழிகால்கள் | 12 |
| வழிகால் வகை | Ogee |
| வழிகால் அளவு | 22,427 கன மீ/வினாடி |
| நீர்த்தேக்கம் | |
| உருவாக்கும் நீர்த்தேக்கம் | சலால் ஏரி |
| மொத்தம் கொள் அளவு | 280,860,000 கன மீட்டர் (228000 ஏக்கர்-கனஅடி) |
| செயலில் உள்ள கொள் அளவு | 12,000,000 கன மீட்டர்(10,000 ஏக்கர்-அடி) |
| மேற்பரப்பு பகுதி | 3.74 சதுர கிலோமீட்டர்(1.44 சதுர மைல்கள்) |
| இயல்பான ஏற்றம் | 487.68 m FRL |
| மின் நிலையம் | |
| இயக்குனர்(கள்) | NHPC |
| பணியமர்த்தம் | நிலை I: 1987 நிலை II: 1995 |
| வகை | மரபு ரீதியானது |
| ஹைட்ராலிக் ஹெட் | 3.74 சதுர கிலோமீட்டர்(1.44 சதுர மைல்கள்) |
| சுழலிகள் | நிலை I: 3 x 115 மெகா வாட் Francis-type நிலை II: 3 x 115 மெகா வாட் Francis-type |
| நிறுவப்பட்ட திறன் | நிலை I: 345 மெகா வாட் Stage II: 345 மெகா வாட் மொத்தம்: 690 மெகா வாட் |
| Annual உற்பத்தி | 3082 மில்லியன் யூனிட் |
| இணையதளம் http://www.nhpcindia.com/ | |
சலால் நீர் மின் நிலையம் (Salal Dam) என்றும் அழைக்கப்படும் சலால் பாந்த், இந்தியாவின் ஜம்மு-காஷ்மீரின் ரியாசி மாவட்டத்தில் உள்ள செனாப் ஆற்றில் கட்டப்பட்டுள்ள நீர் மின்சக்தி திட்டமாகும். 1978 ஆம் ஆண்டில் பாகிஸ்தானுடன் இருதரப்பு உடன்படிக்கைக்கு வந்த பின்னர்,[1] சிந்து நீர் ஒப்பந்த அமைப்பின் கீழ் காஷ்மீரில் இந்தியா கட்டிய முதல் நீர் மின் திட்டம் இதுவாகும்.[2] அணையின் வடிவமைப்பில் இந்தியா பின்வரும் குறிப்பிடத்தக்க சலுகைகளை வழங்கியது, அதன் உயரத்தைக் குறைத்தது, இயக்கக் குளத்தை அகற்றியது மற்றும் இந்த திட்டத்தின் நீண்ட கால நிலைத்தன்மையை சேதப்படுத்தும் வண்டல் மேலாண்மைக்கு உட்பட்ட சதுப்பு நிலங்களை உள்ளடக்கியது. இந்த அணை ஐந்து ஆண்டுகளில் நீர் பிடிப்புப் பகுதியில் வண்டல் சேர்ந்து மேவியது. இந்த அணைக்கட்டின் எதிர்காலம் தற்போது நிச்சயமற்றதாக உள்ளது. [3] [4] [5]
ஆரம்பகால வரலாறு
தொகுஇந்த திட்டம் மாட்லாட்டுக்கு தெற்கே சில கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ள ரியாசி மாவட்டத்தில் உள்ள செனாப் ஆற்றில் அமைந்துள்ளது. இந்த இடத்தில் நதியானது தனது போக்கினை தென்கிழக்கு திசையில் மாற்றுகின்றது. பாகிஸ்தானின் கீழ் நோக்கிய மராலா எட்வொர்க்ஸ் 72 கிலோ மீட்டர் (45 மைல்கள்) மராலா-ராவி இணைப்பு கால்வாய் மற்றும் மேல் செனாப் கால்வாய் ஆகியவை பாகிஸ்தானிய பஞ்சாபின் பல்வேறு பகுதிகளுக்கு தண்ணீரைக் கொண்டு செல்கின்றன. [6]
சலால் திட்டம் 1920 இல் கருக்கொள்ளப்பட்டது. இந்த திட்டத்தின் சாத்தியக்கூறு தொடர்பான ஆய்வுகள் 1961 ஆம் ஆண்டில் ஜம்மு-காஷ்மீர் அரசாங்கத்தால் தொடங்கப்பட்டது. திட்ட வடிவமைப்பு 1968 ஆண்டிற்குள் தயாரிக்கப்பட்டது.[7] 1970 ஆம் ஆண்டில், இந்திய அரசாங்கத்தின் நீர்ப்பாசன மற்றும் மின்சாரத் துறை அமைச்சகத்தின் கீழ் உள்ள மத்திய நீர்மின் திட்ட கட்டுப்பாட்டு வாரியத்தால் கட்டுமானம் தொடங்கப்பட்டது. இந்த திட்டத்தின் வடிவமைப்பில் அணையால் உருவாக்கப்பட்ட நீர் சுழலியைப் பயன்படுத்தி 690 மெகாவாட் மின்சாரம் உற்பத்தி செய்யும் இரண்டு கட்ட மின் உற்பத்தி நிலையங்கள் இருந்தது.[6]
சிந்து நீர் தகராறு
தொகு1960 ஆம் ஆண்டு சிந்து நீர் ஒப்பந்தத்தின் கீழ், செனாப் நதி பாகிஸ்தானிய பயன்பாட்டிற்காக ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது (சிந்து, ஜீலம் மற்றும் செனாப் ஆகிய மேற்கு நதிகளில் ஒன்று). மின் உற்பத்தி போன்ற "நுகர்வு அல்லாத" பயன்பாடுகளுக்கு நதியைப் பயன்படுத்த இந்தியாவுக்கு உரிமை உண்டு. ஒரு திட்டத்தை உருவாக்க, கட்டுமானத்திற்கு ஆறு மாதங்களுக்கு முன்னதாக பாகிஸ்தானுக்கு நோக்கத்தை அறிவிக்கவும், பிந்தையவர்கள் எழுப்பும் எந்தவொரு கவலையும் கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளவும் இந்த ஒப்பந்தத்தின் கீழ் இந்தியா கடமைப்பட்டுள்ளது. [7]
இந்த ஒப்பந்தத்தால் பாகிஸ்தான் மூன்று கிழக்கு நதிகளை இந்தியாவுக்காக இழந்ததால், செனாப் நதியை நம்பியிருப்பது அதிகரித்திருந்தது. இந்த திட்டத்தை பாகிஸ்தான் சலால் திட்டத்தை மிகுந்த அக்கறையுடன் பார்த்தது. ஒப்பீட்டளவில் ஆற்றின் மேற்புறத்தில் கட்டப்பட்ட தாழ்வான அணையின் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட சேமிப்பு கூட வெள்ள அபாயத்தை உருவாக்கக் கூடுமெனவும், அச்சுறுத்தலாகவும் கருதப்பட்டது. இதன் மூலம் இந்தியா திடீரென நீரை வெளியேற்றுவதன் மூலம் பாகிஸ்தானிய பண்ணை நிலங்கள் வெள்ளத்தில் மூழ்கக்கூடும் என்பது அவர்களின் கவலையாக இருந்தது. அதேபோல், இந்தியா தனது நீர்த்தேக்கத்தில் தண்ணீரை தேக்கி வைத்துக் கொள்வதன் மூலம் பாகிஸ்தானிய நிலங்களை வறட்சியில் வீழ்த்தவும் முடியும் என்பது அவர்களின் மற்றொரு கவலையாக இருந்தது. பாக்கிஸ்தானின் எதிர்ப்பைத் தாழ்த்துவதற்கு அணையை மூலோபாயமாக யுத்தக் கருவியாகப் பயன்படுத்தக்கூடும் என்று வெளியுறவு அமைச்சரும் பிந்தைய நாளின் பிரதமருமான சுல்பிகர் அலி பூட்டோ வாதிட்டார். 1965 மற்றும் 1971 இரண்டு போர்களுக்குப் பிறகு, அத்தகைய கோட்பாடுகள் அனைத்தும் எளிதில் நம்பக்கூடியவையாயின. [7] [8] [9]
பேச்சுவார்த்தைகளின் போது, அணையின் வடிவமைப்பு மற்றும் திறன் குறித்து பாகிஸ்தான் தொழில்நுட்ப ஆட்சேபனைகளை எழுப்பியது. அணையின் 40 மிகுதி நீர் வழிகால் வாயில்கள் ஒப்பந்தத்தால் அனுமதிக்கப்பட்டதை விட அணைக்கு அதிக சேமிப்பைக் கொடுத்தன என்று அது வாதிட்டது. வண்டல் துப்புரவுக்காக சேர்க்கப்பட்ட கீழ்-சதுப்பு நிலங்கள் ஒப்பந்தத்தின் கீழ் அனுமதிக்கப்படவில்லை என்றும் அது வாதிட்டது. [10] [குறிப்பு 1] பாகிஸ்தானியர்கள் வெளிப்படுத்திய வெள்ள ஆபத்து நியாயமற்றது என்று இந்தியர்கள் வாதிட்டனர். பாக்கிஸ்தானை வெள்ளத்தில் மூழ்கடிக்கும் இந்தியாவின் எந்தவொரு நோக்கமும் அதன் சொந்த பிரதேசத்திற்கு அதிக சேதத்தை ஏற்படுத்தும். [10] பாக்கிஸ்தான் மனந்திரும்ப விரும்பாத நிலையில், இந்திய பேச்சுவார்த்தையாளர்கள் அதை ஒரு நடுநிலை நிபுணரால் மத்தியஸ்தத்திற்கு கொண்டு செல்ல விரும்பினர். [7]
இருப்பினும், 1972 பாகிஸ்தானுடனான சிம்லா ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்ட பிறகு, இந்தியா இருதரப்பு நோக்கிய உறவுகளை வழிநடத்த விரும்பியது. அதன் வெளியுறவுக் கொள்கை நிறுவனம் நடுநிலை நிபுணரிடம் செல்வதை நிராகரித்தது. 1976 ஆம் ஆண்டில் அக்டோபர் மாதத்தில் மேற்கொண்ட இருதரப்பு பேச்சுவார்த்தைகளில், அணையின் உயரத்தையும் பிற சிக்கல்களையும் குறைப்பதில் இந்தியா குறிப்பிடத்தக்க சலுகைகளை வழங்கியது. 1977 ஆம் ஆண்டில் ஒரு உடன்பாடு எட்டப்பட்டது. ஆனால், இந்த உடன்படிக்கையின் அமலாக்கமானது பாகிஸ்தானில் தேர்தலுக்குப் பிறகு ஒத்திவைக்கப்பட்டது. விரைவில், இந்தியாவிலும் பாகிஸ்தானிலும் ஆட்சியில் மாற்றம் ஏற்பட்டது, ஆனால் புரிதல் தப்பிப்பிழைத்தது. [குறிப்பு 2]
மேற்கோள்கள்
தொகு- ↑ "Agreement between the Government of India and the Government of the Islamic Republic of Pakistan regarding the Salal Hydroelectric Plant" (PDF). commonlii.org. Commonwealth Legal Information Institute. 14 April 1978. பார்க்கப்பட்ட நாள் 13 June 2018.
- ↑ Muhammad Jehanzeb Masud Cheema and Prakashkiran Pawar, Bridging the Divide, Stimson Centre, 2015, Table 2 (p. 14).
- ↑ Kishanganga could have larger impact than expected, The Economic Times, 21 February 2013.
- ↑ Siltation renders Salal hydro-power project's future uncertain, Outlook, 31 July 2002.
- ↑ Ramaswamy R. Iyer, Arbitration & Kishenganga project, The Hindu 25 June 2010.
- ↑ 6.0 6.1 Dar, Power Projects in Jammu & Kashmir (2012).
- ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 Raghavan, The People Next Door (2019).
- ↑ Zawahri, India, Pakistan and cooperation (2009).
- ↑ B. G. Verghese, Ideology Threatens Indus Treaty, The South Asian Journal, 25 March 2010.
- ↑ 10.0 10.1 Akhtar, Emerging Challenges to Indus Waters Treaty (2010).