சாலிய உபுல் அலதெனிய
கேப்டன் சமரகூன் வசல முடியன்செலகே சாலிய உபுல் அலதெனிய (Samarakoon Wasala Mudiyanselage Saliya Upul Aladeniya), 1 மார்ச் 1963-11 சூன் 1990) என்பவர் ஒரு இலங்கை படை வீரர் மற்றும் இலங்கையின் போர்க்கால வீரத்திற்கான மிக உயரிய விருதான பரம வீர விபூஷணயாவை பெற்ற இரண்டாமவர். இவர் கொக்காவிலில் சிறிய இராணுவப் பிரிவிற்கு கட்டளைத் தளபதியாக இருந்தார். இவர்கள் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளால் சுற்றி வளைக்கப்பட்ட போது இவர் காயமடைந்தவர்களை கைவிட்டு வெளியேற மறுத்து தான் கொல்லப்படும் வரை போராடி உயிரிழந்தார்.[1][2]
சாலிய உபுல் அலதெனிய † PWV | |
|---|---|
 | |
| பிறப்பின்போதான் பெயர் | சமராகூன் வசலா முடியான்ஸலேஜ் சல்லியா அப்யூல் அலடேனியா |
| பிறப்பு | 1 மார்ச்சு 1963 லெவெல்லா, கண்டி |
| இறப்பு | 11 சூன் 1990 (அகவை 27) கொக்காவில், இலங்கை |
| சார்பு |  இலங்கை |
| சேவை/ |  இலங்கை தரைப்படை |
| சேவைக்காலம் | 1989–1990 |
| தரம் |  கேப்டன் |
| தொடரிலக்கம் | (O/3113) |
| படைப்பிரிவு | இலங்கை சிங்கப் படையணி |
| கட்டளை | கட்டளை அதிகாரி, கோகாவில் இராணுவ முகாம் |
| போர்கள்/யுத்தங்கள் | 1987-89 ஜேவிபி புரட்சி, ஈழப் போர் |
| விருதுகள் |  பரமா வீரா விபூஷனயா |
துவக்ககால வாழ்க்கை
தொகுகண்டியில் பிறந்த இவரது தந்தை அரசு பெருந்தோட்டக் கூட்டுத்தாபனத்தில் தோட்டக்காரராகவும், இலங்கை தொண்டர் படையில் கேப்டனாகவும் இருந்தார். அவருக்கு இரண்டு உடன்பிறப்புகள் இருந்தனர். கண்டி டிரினிட்டி கல்லூரியில் கல்வி பயின்ற இவர் தனது குடும்பத்திற்கு சொந்தமான சிறிய தோட்டமொன்றில் பணிபுரிந்து வந்தார்.[3]
இராணுவ சேவை
தொகுஇவர் 1989 இல் இலங்கை இராணுவத்தில் ஒரு தன்னார்வ அதிகாரியாகச் சேர்ந்தார். இலங்கை இராணுவ அகாதமியில் குறுகிய ஆணைக்குழு பாடத்தைப் பயின்று, இலங்கை சிங்க படைப்பிரிவின் 2 வது (V) பட்டாலியனில் இரண்டாவது லெப்டினன்டாக நியமிக்கப்பட்டார். இவர் 1987-89 ஜேவிபி புரட்சியின் பிற்பகுதியில் நுவரெலியாவில் பட்டாலியனில் பணியாற்றினார். பின்னர் இவர் 3 வது (வி) பட்டாலியன், சிங்கப் படையணிக்கு மாற்றப்பட்டார் மற்றும் ஏ கம்பெனியில் இணைக்கப்பட்டார்.[3]
கொக்காவில் சமர்
தொகு1990 மே 18 அன்று, மூன்று அதிகாரிகளைக் கொண்ட ஏ கம்பெனி படைகள் மாங்குளத்தில் நிலைநிறுத்தப்பட்டன. ஒரு கம்பெனியைச் சேர்ந்த இரண்டு அதிகாரிகளும் 58 ஆட்களும் கொக்குவ்லாவில் (கொக்காவில்) தனித்திருந்த இராணுவப் புறக்காவல் மையத்துக்கு அனுப்பப்பட்டனர், அது தொலைக்காட்சி ஒளிபரப்பு நிலையத்தைப் பாதுகாப்பதற்காக நிறுவப்பட்டதாகும். இரண்டாவது லெப்டினெண்டாக அலதெனியா அந்த பிரிவில் இருந்தார். சூன் 5 அன்று, விடுதலைப் புலிகள் மாங்குளத்தைத் தாக்கியபோது இராணுவும் 43 போராளிகளைக் கொன்று அவர்களை முறியடித்தது.[3]
1990 ஆம் ஆண்டு சூன் 11 ஆம் நாள், 600 க்கும் மேற்பட்ட காவல்துறை அதிகாரிகளுடன் அவர்களின் காவல் நிலையங்களை புலிகள் சுற்றி வளைத்தனர். பின்னர் அவர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டனர்.[4] மறுநாள் மாங்குளமும் கொக்காவிலும் புலிகளால் சுற்றி வளைக்கப்பட்டன. சூன் 16 அன்று, போர் நிறுத்தம் ஏற்பட்டது, முகாமுக்குப் பொறுப்பான கேப்டனும் பதினைந்து வீரர்களும் விடுப்பில் சென்றனர். லெப்டினன்ட் அலதெனியவை முகாமுக்கு பொறுப்பாளராக இருந்தார்.
சூன் 27 அன்றிலிருந்து, முகாம் பல நாட்கள் புலிகளால் சுற்றி வளைக்கப்பட்டது. முகாமில் உணவும் தண்ணீரும், வெடிமருந்துகளும் தீர்ந்துவிட்டன. பல கோரிக்கைகள் இருந்தும், வன்னி தலைமையகத்திலிருந்து அனுப்பப்பட்ட துணைப்படைகள் வேறு இடங்களுக்கு திருப்பி விடப்பட்ட நிலையில், கொக்காவிலை சென்றடையவில்லை. சூலை 11 அன்று, பதினோன்றாவது மணிக்ககு முகாமில் இருந்து வெளியேறுவதற்கான உத்தரவு இவருக்கு வந்தது. ஆனால் அது மிகவும் தாமதமாக வந்த உத்தரவு ஆகும். முகாமில் பலர் காயமுற்ற நிலையில் அவர்களை விட்டுச் செல்ல இவர் விரும்பவில்லை. அவர்களை விட்டு வெளியேறுவதை விட அவர்களுடன் சேர்ந்து இறந்துவிடுவதாக உறுதியளித்த லெப்டினன்ட் அலதெனியா, முகாமில் உள்ள ஒரே படைவீரன் அல்லாத பணியாளரை ( சமையல்காரர்) வெளியேற உத்தரவிட்டார். மேலும் முகாமில் இருந்த பெரும்பான்மையான பாதுகாவலர்கள் கொல்லப்பட்டு, அருகில் இருந்த எரிபொருள்கள் வெடிக்கும் வரை போராடினார். இவரது உடல் மீட்கப்படவில்லை என்றாலும் இவர் காணாமல் போனவராக பட்டியலிடப்படவில்லை.[5] வன்னி தலைமையகத்திடம் லெப்டினன்ட் அலதெனியா பேசிய இறுதி வார்த்தைகள்,
கவலைப்பட வேண்டாம் ஐயா, நான் இறக்கும் வரை போராடுவேன்.[6]
அலதெனியா மரணத்திற்குப் பின் கேப்டனாக பதவி உயர்வு வழங்கப்பட்டது, மேலும் 21, ஜூன், 1994 அன்று சனாதிபதி டி. பி. விஜேதுங்கவால் பரம வீர விபூஷணாய பதக்கம் வழங்கப்பட்டது. 2009 இல் தாக்குதல் நடவடிக்கைகளில், இலங்கை இராணுவம் கொக்காவிலை மீண்டும் கைப்பற்றியது. 2011 ஆம் ஆண்டில், தொலைக்காட்சி ஒளிபரப்பு கோபுரம் மீண்டும் கட்டப்பட்டது. மேலும் அங்கு அலதெனியா மற்றும் அவரது படையினருக்கு ஒரு நினைவுச்சின்னம் கட்டப்பட்டது.[7]
குடும்பம்
தொகுஅலதெனியா இறப்பதற்கு சில காலம் முன்புதான் திருமணம் செய்து கொண்டிருந்தார்.[3]
மேற்கோள்கள்
தொகு- ↑ "Don't worry sir, I will fight till I die". The Sunday Times.
- ↑ LankaLibrary Forum; Eelam War II - "Operation Balavegaya"
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 Don't worry sir, I will fight till I die
- ↑ "The Sunday Times Plus Section". Sundaytimes.lk. பார்க்கப்பட்ட நாள் 6 October 2014.
- ↑ 3rd (Volunteer) Battalion of the Sri Lanka Sinha Regiment
- ↑ [1]
- ↑ Saved through blood, sweat and tears: